vrijdag 31 december 2010

Terugblik kasboek 2010

Het is gelukt. Ik ben weer helemaal bij met mijn kasboek en het invoeren van de kassabonnetjes voor dit jaar. Jullie ook? Voor je het weet en het even vergeet, ben je zo weer een tiental bonnetjes achter. Ook de afschriften zijn inmiddels verwerkt. Ik weet dat het ook gemakkelijker kan door je betaalrekening te linken met een digitaal kasboek om te zien welke uitgaven er zijn gemaakt. Ik heb echter gekozen om ieder kassabonnetje apart in te voeren en dat dan eventueel te splitsen. Zo kan bijvoorbeeld een bonnetje van de super zowel bestaan uit voedsel, non-food, dieren, lekkers of zelfs een tijdschrift. Daarvan heb ik allemaal aparte posten gemaakt omdat dat een beter geheel geeft van de uitgaven. Als ik dus alleen het voedsel optel dan heeft een ander daar misschien ook lekkers bij of non-food-artikelen. Door juist deze bedragen apart te zien ben ik beter bewust waar ik wat beter op kan bezuinigen. Een visueel plaatje met getallen werkt goed.

Al met al heb ik mijn doelen behaald door veel minder uit te geven aan hobby, kleding, lectuur e.d. Voor het lekkers zou nog wel wat minder mogen.
Echter de uitgave van voedsel is meer geworden omdat ik ik vaker naar de natuurwinkel ga dan naar een super en dat heeft natuurlijk ook een prijskaartje. Toch vind ik het heel belangrijk biologisch voedsel te nuttigen en daar bezuinig ik ook echt niet op.

Hopelijk kan ik weer wat meer tijd 'vinden' om weer met mijn moestuin te starten, want dat ligt al een paar jaar stil en moet helemaal vanaf het begin weer begonnen worden. De borders zijn totaal overwoekerd en er groeien zelfs struikjes in en bomen. Dat geeft dan meteen gratis beweging, mijn tuin wordt mooier en ik eet gezond.

Mijn streven om minder weg te hoeven gooien van groenten, gaat dan weer goed en dan weer niet. Dat zou beter moeten en ook kunnen om zo het bezuinigen beter in de hand te hebben. Je bent eenmaal eerder geneigd te nemen dan een andere soort groente die een huisgenoot wel eet. Voor je het weet, is dat andere naar achteren gemoffeld en ook uit je gedachten. Of het wordt weggegooid door een ander, terwijl het nog best te eten is door bv knolgewassen even in het water weg te zetten.

Vandaag zelfs een pompoensoep gemaakt voor het eerst van mijn leven omdat de pompoen nodig op moest (zat een paar weken geleden in de groentetas). De zaden heb ik gewassen en liggen nu te drogen. De recepten die ik op internet vond daarin zaten veel te veel toevoegingen die ik er niet in wil. Dus heb ik hier en daar wat als tip opgepakt (ui gefruit, water + pompoen in stukjes, stukje prei, stengel van bleekselderij, verse gember ter grootte van een halve duim, vegetarische bouillon; afkoelen en daarna alles in de blender).

En het doel om wat voor klussen opzij te zetten vanaf de zomer is ook gelukt! Als eerste straks de dakgoot!

Daar we het overal gaan merken van de bezuinigingen vanwege de crisis wordt komend jaar doorgevoerd. Dat is nu al 40% van mijn inkomsten wat ik hieraan kwijt ben. De gemeentelijke belasting gaat omhoog, de gezondheidszorg en wat ik hoor ook de prijzen van voedsel zoals aardappelen (deze week drie reclame zakken met biologische aardappelen vast ingeslagen). Het wordt dus weer strakker de broekriem aantrekken en met minnetjes en plusjes werken.
Ik kan weer met een schone lei aan 2011 beginnen wat mijn digitaal kasboek betreft! Mijn koopstop houd ik nog aan, alleen wat ik min of meer toch niet missen kan of wat betreft onderhoud, wordt wel vervangen.

Alle lezers alvast een fijn oudjaar toegewenst!

donderdag 30 december 2010

Kerststol

Aan de titel is natuurlijk al wel af te lezen dat ik mijn grote afgeprijsde kerststol gekocht heb waar ik het eergisteren over had! Slechts 0,69 eurocent met heerlijke spijs erin en alles erop en eraan bij de L! Heerlijk! Smullen! Ik was afgelopen maandag gewoon ietwat te snel met mijn scooractie. In diverse winkels ben ik inmiddels afgeprijsde eetbare kerstspullen tegengekomen van 50% en zelfs mooi laten liggen. Zo sober als we de kerst zelf hebben doorgebracht des te smakelijk nu tussen kerst en oud en nieuw! Valt ook wel mee hoor ;-) Wat kerstbonbons, kerstspritsjes en dé kerststol. Mmmmmmm... Mijn eigen feestje, want ik ben de enige die kerstol met spijs lust hier in huis :-)
Ik zag ook dat een bepaalde super C nu ook oudjaarsstol verkocht en zelfs per paar sneden ingepakt. Dat was zelfs duurder dan mijn hele kerststol kost.

woensdag 29 december 2010

Kinderarbeid: geleur aan de deur

Gisterenavond (dinsdag) ging heel laat in de avond nog de bel. Daar ik dan altijd wat voorzichtiger ben als het zo laat is met de deur te openen in het donker, maar tegelijkertijd nieuwsgierig uit bezorgdheid als iemand je dringend nodig heeft, opende ik toch voorzichtig het luikje van de deur. Daar stond een jong totaal onbekend kind voor mij, ik schat van een jaar of 8 of jonger? Zo laat nog en alleen? Hij wilde een wekelijkse krant afgeven (die ik nooit lees, maar linea recta altijd in de kattenbak verdwijnt) en wist niks te zeggen verder. Het joch kon niet eens bij de brievenbus, want die zat voor hem te hoog! Wat krijgen we nu weer? Wat later keek ik ook uit het raam en zag daar een auto staan met een man erin. Wat een rare situatie!
Ik ben wel gewend dat tieners het laatste drukwerk van het jaar komen aanbieden in de laatste week van het jaar met een kalendertje of een visitekaartje erbij, maar toch geen jong kind na tienen in het donker! Meestal zijn het er ook meer die aan de deur komen, die ik nog nooit heb gezien zelfs.

Hier wordt sinds een paar weken weer kranten en drukwerk bezorgd door een volwassen vrouw en daarvoor werd een half jaar zelfs niks bezorgd. Een keer twee wekelijks krantjes en een keer per week een pak met drukwerk in plastic. Sinds die mevrouw dit doet, zit er ook altijd een foldertje bij dat ze dringend bezorgers zoeken. Dat het nu dus een meneer met een heel jong kind is en ze zo 's avonds laat langs de deuren gaan, is m.i. opzet omdat je een kind moeilijk kunt weigeren. Maar dit is je reinste opzet om iemands emoties te bewerken. Een kind voor zoiets te gebruiken, vind ik ook echt schandalig! Dit noem ik kinderarbeid ook al is het maar eenmalig! Ik krijg hier een hele nare smaak van!
Dat doet me ook weer denken aan met kinderpostzegels langs de deuren moeten gaan als kind. Ik mocht nooit verder dan onze straat van mijn moeder en ikzelf ging later ook met mijn dochter mee. Zodra er 5 regels vol waren geschreven (waarvan 1 van mij), hielden we op zodat er niets gezegd kon worden in de klas. Maar het was niet in het donker! Het is dan wel voor een goed doel, maar ik sta hier niet achter om dit kinderen te laten doen, toen niet en nu nog steeds niet.

Dit jaar doe ik hier dan ook niet aan mee. Het kan dan ook vrekkig overkomen niks te geven, maar een kind gebruik je niet 's avonds laat in het donker voor een bron van inkomsten voor volwassenen!
Zodra ik weer vaste bezorgers zie die dan wijzig ik dit volgend jaar wel weer.

dinsdag 28 december 2010

Van printer- tot dakgootperikelen

Al eerder was ik aan het dubben om een nieuwe printer wel of niet te kopen omdat die ik nu heb, niet erg goed meer functioneert. De printers zijn tegenwoordig niet meer zo duur en het gaat vooral om het bedrag van de toners en cartridges waar het geld voornamelijk in gaat zitten. Na maanden niet meer thuis te kunnen printen, moest ik regelmatig andere oplossingen zoeken en dat was toch wel soms erg vervelend moet ik zeggen. Ook een kopietje snel ergens anders laten maken, tikt dan weer aan. Dus na de kerstbonus alsnog besloten om een gedeelte hiervan voor een printer te reserveren en de rest weer bij het gespaarde over te hevelen voor de klussen van komend jaar.
En dat is ook hard nodig, want ik telde gisteren maar liefst 8 lekken in mijn dakgoot! Toen ik hier kwam wonen, waren het er vijf en heb ik de dakgoot geheel laten vervangen. Daarna niets dan ellende. Om de paar jaar weer lekken. Deze waren twee jaar geleden nog gemaakt! Ik word er niet goed van! Al dat gedruppel op vensterbanken en erkers waar je 's nachts niet van kunt slapen. Het slaat zelfs onder de kieren door naar binnen, met alle narigheid van dien met water langs de muren en door het plafond van de keuken. Ook dat moet ik weer opnieuw zelf gaan latexen en verven. De dakgootreparatie laat ik doen, omdat ik niet zo hoog op de ladder durf.
Dit keer moet de dakgootlekken ook weer direct aangepakt worden, wanneer het weer het een beetje toelaat. Al met al vreselijke spijt dat ik de eerste dakgoot toen heb laten vervangen, want het is alleen maar erger geworden. Deze laat ik daarom ook niet vervangen ook al is dat altijd 'hun' eerste advies (na het horen hoe jong deze nog maar is, komen pas andere voorstellen). De lekken moeten weer gewoon gelast worden en niet dichtgesmeerd met een of ander soort 'kauwgom' of 'plakband' want dat helpt echt niet. Het lassen helpt dan wel weer voor een jaar of vijf.

Maar ik had het over een printer... en die heb ik inmiddels toch in de aanbieding gekocht, ondanks mijn koopstop. Dit is toch heel wat anders dan geen kleding meer kopen.

maandag 27 december 2010

Scoren?

Vandaag even snel naar de super hier in het dorp of er nog wat lekkers is afgeprijsd. Oftewel de lekkere dingetjes van kerst, zoals een lekkere stol of chocolade. Meestal koop ik met Pasen, Sinterklaas en Kerst helemaal niks hiervan, maar juist wel de dagen erna! Dan willen de winkels er maar wat graag vanaf. Nu is dat natuurlijk geen voorbeeld consuminderhouding, maar wel om er veel minder voor uit te geven dan voor de feestdagen. Ik ben vast niet de enige... Voor nu hoop ik op een lekkere stol met spijs.

Update: Helaas vandaag niks...

zondag 26 december 2010

Nazieken

Nog steeds ben ik bezig met op te knappen en heb daarbij helaas ook mijn dochter aangestoken met deze hardnekkige verkoudheid die maar niet over wil gaan. We hadden zelfs geen zin om dit jaar met kerst te gaan gourmetten en hebben vooral snel en gemakkelijk eten klaargemaakt (quorn, macaroni, paprika's, lenteuitjes, wortel, courgette en tomaten). De smaakpapillen zijn nog steeds niet optimaal vanwege de verkoudheid. Wel heerlijk dat er op deze dag niets moet en we heerlijk hebben kunnen uitrusten op de bank met lezen en films bekijken. Wel sneu dat ze niet met haar vriend wat heeft kunnen afspreken vanwege die verkoudheid. Maar beter is het nu voor haar om het heel goed uit te zieken en veel te rusten.
Als enige luxe hebben we vandaag Milka bonbons gegeten. Verder was het een dag met eten zoals alle andere. Het is geen overvloedige dag met eten en snoepen geworden en zeer zeker geen dure.

zaterdag 25 december 2010

Kerstfeest

Voor iedereen die kerst viert een heel fijn kerstfeest.
Voor iedereen die het niet viert, nog hele fijne vrije dagen!
Geniet, onthaast net als ik.
En bedankt voor je bezoekje!

Let vooral ook op dat de kliekjes niet te lang op kamertemperatuur hebben gestaan als je ze nog wil gebruiken.

Vergeet ook de vogeltjes buiten niet, want met dit weer kunnen ze moeilijker aan voedsel komen.

vrijdag 24 december 2010

Overjarige zonnebrandcrême

Met opruimen van mijn voorraadkast in de bijkeuken kwam ik nog wat overjarige zonnebrandolie tegen. Als consuminderaar gooi je dat niet zomaar weg en ga je op zoek naar een tweede bestemming. En die vond ik warempel ook nog! Je kunt er namelijk leren schoenen en riemen mee insmeren. Zonnebrand is immers ook voor de huid en het leer merkt niet dat de houdbaarheidsdatum al lang verstreken is en wordt er ook niet allergisch van. Toch weer een mooi recycling product.

Overigens gebruik ik eigenlijk nooit zonnebrandcrêmes of factor zoveel en zoveel. Alles te bedekken is ook niet goed i.v.m. de vitamine D aanmaak. Lekker om nu aan het zonnetje te denken met al die sneeuw ;-)

donderdag 23 december 2010

Tandenborstel

Ooit waagde ik me aan elektrische tandenborstels, zowel van goedkope versies als van bekende merken waarvan overal borsteltjes van te koop zijn. Helaas vond ik het nou niet bepaald sneller gaan dan zelf de borstel steeds heen en weer te bewegen. Ik probeerde door te zetten, omdat immers de tandarts had gezegd dat er zo veel meer draaibewegingen werden gemaakt en dus goed voor m'n tanden en kiezen. Ik merkte echter totaal geen verschil omdat ik na een paar dagen van een nieuw apparaat altijd al weer zelf mee moest draaien. Bij anderen zie ik toch echt dat dat anders gaat. Ik heb echter wel vaker ruzie met elektrische apparaten, dus zo vreemd sta ik er ook weer niet van te kijken als het anders werkt dan normaal en moet ik me daar maar gewoon bij neerleggen.

Nadat het laatste borsteltje versleten was, ben ik weer gewoon teruggegaan naar de ouderwetse tandenborstel. Geen zoemend bijgeluid meer, geen batterijen meer nodig of elektrisch oplaadapparaat. Ik denk ook wel dat dit uiteindelijk voor mij ook de goedkoopste vorm is in vergelijking met het bedrag wat ik er al aan die elektrische heb uitgegeven.

Tegenwoordig heb je ook zoveel verschil in gewone tandenborstels. Ik waan me een beetje in een sportschoenenzaak. De ene is nog flitsender dan de andere. Allemaal om de beweging in de vormgeving aan te geven, wat buigzamer te zijn dan een ander. Maar mij gaat het niet om de steel, maar om het borstelgedeelte eerlijk gezegd. Van de ene borstel liggen de haren al plat als je er maar naar kijkt, ik bedoel eerlijk gezegd één keer gebruikt. Die zijn natuurlijk als je gaat logeren of op vakantie gaat. Daarom toch maar een flitsende uitgekozen en per twee verpakt. Het bevalt me weer meer dan prima om deze te gebruiken! Voor mij dus nooit meer een elektrische tandenborstel of eentje op batterij.
Nou vraag ik me natuurlijk wel af of ik de enige ben die weer terug is gegaan naar de gewone tandenborstel...

woensdag 22 december 2010

Opruimingskoopje blijkt miskoop

Van de zomer had ik in de uitverkoop twee hele leuke vrolijke kussens gekocht (bij de K of de B of misschien zelfs de T). Niet wetend dat het in feite wegwerpkussens zouden gaan worden... De stof was wit met vrolijke gekleurde kleine bloemen. De kussens zelf waren best wel zwaar voor 5 cm dik. Ze waren eigenlijk voor buiten, maar ik vond ze mooi voor binnen en met name voor de poezen. Normaal koop ik ze altijd gevuld met fiberfill. Nu dacht ik, kom ze zijn wat smoezelig geworden, laat ik ze maar eens wassen op 30 graden. Wie verwacht dan dat er kleuren van de vulling gaan doorlopen in de witte stof? Vol vieze bruine kringen lichtbruin door het witte stof, een geur die aan natte stinkende stof doet denken die te lang nat heeft gelegen toen ik ze uit de wasmachine haalde. Ik niet, maar ik had natuurlijk beter moeten weten en er had een belletje moeten gaan rinkelen bij het lezen van het etiketje 'Made in India', 100% katoen. Maar toen ik het kocht dacht ik alleen, ha 100% katoen. 
Toch nieuwsgierig geworden, heb ik een kussen opengemaakt en daar trof ik katoenpluisafval of een soort van papiermachee compleet met gemalen groen en bruin plantenafval! En stinken! Het etiketje nog eens beter bekeken en daar zag ik ook dat overal een kruis doorstond. Je mocht ze dus niet wassen! Dat is wel erg lastig voor kussens die eigenlijk voor buiten zijn en er onverwacht een regenbuitje overgaat... Tja en kussens moeten dat toch echt wel eens gewassen worden toch. Hier tenminste wel.
Nu was ik ergens nog blij ook dat het dit was en niet wat anders. Ik heb ooit een documentaire gezien dat ze daar oude, vieze, stinkende matrassen hergebruiken. Ze doen daar een nieuw stofje omheen en verkopen ze dan weer als nieuw matras.

Gelukkig waren de kussens in de zomeropruiming niet duur. Maar om kussens te kopen om ze weer weg te gooien na een paar maanden, is niet het idee wat ik heb met nieuwe kussens kopen. Nou dat was dus weer een zeer wijze les om nooit geen goedkope kussens meer te kopen met 100% katoenen vulling. Bovendien altijd de leesbril meenemen om de etiketjes goed te lezen!

dinsdag 21 december 2010

Kasboek bijwerken

Een van de eerste projectjes die ik in vakantie wilde doen, was weer mijn kasboek gaan bijwerken. Daar ben ik vandaag weer mee begonnen! Ik hoef maar tien bonnetjes per dag dan te verwerken dit jaar, maar doe er natuurlijk meer voor het geval ik een dagje over wil slaan.
Voor je het weet zijn er weer wat weken voorbij met de nodige bonnetjes en afschriften. Tot nu toe werk ik dat altijd weer netjes bij met terugwerkende kracht (meestal in de vakantie), omdat ik gewoon de cijfertjes wil weten wat en waaraan mijn verdiende geld naartoe gaat. Ik doe dit al vanaf 2005 en dat bevalt me prima.
Ik gebruik daarvoor het gratis kasboek op internet. Heerlijk dat zoiets gratis wordt aangeboden en ook nog steeds gratis is gebleven. Toch zou ik wel wat nieuwe mogelijkheden erin willen hebben.
Ik haal geen gegevens vanuit mijn betaalrekeningen van de bank, maar doe dat nog steeds handmatig. Ook al wordt dat nog zo gezegd dat dat veilig zou zijn, toch liever deze omweg.
Er zijn natuurlijk meer gratis kasboeken op internet en gisteren vond ik er weer een waarover goede berichten te lezen zijn. Ik zit te denken om dit kasboek (yunoo) er naast in te vullen. Dat is wel even dubbel werk, maar dan zie ik tenminste wel alle mogelijkheden wat zo'n programma me kan bieden. Daarna kan ik besluiten nog even zo nog dubbel verder te gaan of over te stappen of alleen trouw te blijven aan de eerste. Ik moet hierover nog eventjes nadenken, maar nieuwsgierig ben ik natuurlijk wel! Een programma van vijf jaar oud zonder vernieuwingen doet nu erg oud aan namelijk.

maandag 20 december 2010

Zoute kaarsen

Als je kaarsen een nacht lang in zout water legt, dan druppelen ze minder als je ze aansteekt, wordt gezegd. Dan gaan ze ook langer mee. Ik heb het echter nog nooit toegepast omdat het altijd wel meeviel eigenlijk en ik het juist wel leuk vond als er wat langs de kaars druppelde.
Mijn voorraad was ook altijd onuitputtelijk leek wel en zelfs nu heb ik nog kaarsen van 'tig' jaren terug. Ik moet ook bekennen eerlijk gezegd dat ik met de huidige, uitbundige jonge dieren binnen niet zo gauw een kaarsje meer aansteek. Voorlopig nog even wat jaartjes gewoon de lampen aan tot de jonkies wat ouder zijn.

zondag 19 december 2010

Goedkope postzegels

In de tijd dat ik nog kerstzegels kocht en het e-mailen op internet er nog niet was, stelde ik, zover dat kon, veel uit van mijn administratie tot de decembermaanden. Bedrijven waar ik een brief heen moest sturen, abonnementen afzeggen, kregen een kerstkaart met daarin dé brief met informatie en dat alles met de goedkopere kerstzegels op de envelop. Nu zul je wel denken, maar dat kost je dan een kaart, nee niet echt, want ik had een supergrote doos met kerstkaarten (nu nog steeds) waar nog steeds de bodem maar niet in zicht lijkt te komen.

Maar er is nog steeds een manier om minder geld uit te hoeven geven voor postzegels en dat is met hele oude postzegels je envelop te beplakken, die nog steeds hun waarde hebben behouden. Hoe meer je koopt, hoe meer de winst. Voor kleine bedragen is de winst erg weinig. Volgend jaar ga ik daar eens wat van inslaan! Voor bepaalde enveloppen lijkt het me wel af te raden, zoals met sollicitatiebrieven. Dan zullen ze wel denken, wat een zuinige knip is dat :-) Een paar gewone in voorraad te hebben, lijkt me daarom ook wel wat.
Ik kwam het ook al eens tegen op enveloppen toen ik ooit boeken op internet had gekocht. Ze laten je wel het tegenwoordige bedrag betalen aan porto, terwijl zij daar dan weer een beetje winst op hebben.

zaterdag 18 december 2010

Vakantie doorbrengen

Vreemde gewaarwording om ziek de vakantie in te gaan van twee weken. Ik ben dan wel gisteren thuis gebleven, maar ik zat nog in een afronding van diverse projecten en die kan ik niet zo maar twee weken laten liggen (deadlines). Ik heb dus letterlijk regelmatig achter de pc en telefoon gehangen, afgewisseld met bankhangen met de nodige tissues. Nog niet alles is verwerkt, maar het einde is toch in zicht. Dit weekend nog eventjes wat rond maken en ik kan dan eindelijk het knopje vakantie indrukken en even alles vergeten om nieuwe energie op te doen voor het komende jaar. Ik hoop dus dat die plotselinge verkoudheid ook snel over zal zijn.

Ik ben helemaal niet van plan weg te gaan. Ik heb dieren en voel me daar verantwoordelijk voor. Ik moet ook toegeven dat ik niet zo reislustig ben hoor. Omdat ik zoveel werk, vind ik het heerlijk juist thuis door te brengen. Bovendien heb ik dan zoveel opgespaard aan allerlei klusjes dat ik mijn dagen heel goed kan vullen daarmee, afgewisseld met de vele hobby's die ik heb.
De laatste weken wordt alles een beetje uitgesteld om dat nu te gaan doen. Uit ervaring weet ik dat maar een kwart gedaan wordt van de plannen, maar dat maakt niet uit. Gewoon even alles wat langzamer aan doen, doet al goed.

vrijdag 17 december 2010

Tijdwinst

Sniffer de snif. Vandaag sla ik hier een dagje over want mijn hoofd zit dicht, nies en proest wat af. Ik duik gewoon weer lekker mijn bed in.
Gestoomd met kamille, hete douche, echinaeforce en vitamine C. Nu afwachten tot het over gaat.

Voor jullie weer iets meer tijdwinst vandaag ;-)

donderdag 16 december 2010

Alternatief voor kattenbakverschoning?

Al diverse keren zit ik naar een alternatief voor kattenbakkorrels te zoeken. Veel verder dan houtpulp, klei en korrels kom ik niet. Klei vind ik veel te duur. Houtpulp vind ik een ramp voor de kattenbakomgeving (overigens zitten houtvezels in het witte Blue Band brood!). Dan blijven er alleen de kattenbakkorrels nog over die hier en daar goedkoper zijn dan bij een andere winkel. Ik ben al in de weer geweest met krantenstroken, maar dat was toch niet zo'n succes aan de poezensnoeten te zien en in welke bochten zij zich op de randen van de kattenbakken manoevreerden om maar vooral niet met hun pootjes erin te hoeven staan. Momenteel ben ik dan ook niet verder gekomen dan een dikke krant onderin de kattenbak te leggen en daaroverheen kattenbakkorrels te strooien. Ook eronder voor een al te ijverig oudje die niet goed meer kan richten en toch netjes in de bak staat en precies over het randje richt.
Ik heb wel gelezen over een genieus idee met een soort zeef en een bak eronder voor het opvangen van de plasjes.
Ik heb ook geen enkele kat gehad die ik heb kunnen leren op het toilet te gaan. Wel was er soms een poes (die vorige maand is overleden) die boven het doucheputje hing en dan hoefde ik het alleen maar even door te spoelen. Deden ze dat allemaal maar!

In de zomer vinden ze het prima als ik in de kattenbak geel zand doe, dat heb ik namelijk genoeg in mijn tuin. Even wat spitten en daar komt het gele zand al. Je moet namelijk weten dat bij de vorige ijstijd hier in het zuiden van Nederland de duinen lagen en er daarom hier veel geel zand nog te vinden is.
Dat is geen probleem, maar dan moet ik wel constant even een kijkje nemen of er niet iemand op de bak is geweest. Een kat vindt het namelijk vreselijk, net als een mens, als er net iemand voor hem of haar is geweest. Ze komen zelfs binnen om op de bak te kunnen terwijl er genoeg ruimte in mijn tuin is. In de tuin spit ik steeds een bepaald stukje om speciaal voor hun. Niet allemaal doen ze daar hun behoefte, het moet en zal de kattenbak binnen zijn vaak met hetzelfde zand als buiten. Over eigenwijs en gestructureerd gesproken.
Als iemand nog besparende ideeën heeft wat betreft de kattenbak, dan hou ik me aanbevolen! (Nee, dus niet die van doe ze maar weg...)

woensdag 15 december 2010

Kerstattentie en driedubbel gevoel

Het is weer zover. Je mag een gegeven paard natuurlijk niet in te bek kijken zeg ik bewust vooraf!Een aardigheidje van het bedrijf: dé kerstattentie! Hoe komt het toch dat er ieder jaar weer iets wordt uitgezocht wat totaal overbodig is, bijna over de datum is of zo lelijk als de nacht is? Zelfs met een keuze op een website te kiezen, zit er werkelijk nooit maar iets bij wat mij kan interesseren. Zo ook weer dit jaar. Je mocht weer zelf kiezen op een website. Allemaal spullen die je zo naar de kringloop brengt of eetwaren en drank die ik niet lust. Ook nog een keuze uit een paar tijdschriften die mij totaal niet boeien en uitstapjes die niet de mijne zijn en waar ik normaal ook nooit heen zal gaan. Vreemde spelletjes waar ik niet van hou enz. Ook nog iets voor goede (onbekende) doelen. Maar helaas, ik wil zelf een doel uitkiezen en niet dat dat voor mij wordt gedaan. Ik mis gewoon hobbyartikelen, boekenbonnen, usb-stickes e.d.
Ik bemerkte, na een dag mijn wachtwoord te hebben ontvangen, dat er zelfs al veel weg was. Juist het enige wat er nog enigszins mee doorging: een tafelkleed, was al op. Wat een gedoe toch altijd weer. Ik was wel gedwongen om nu meteen te kiezen anders zit ik straks met een prullenbak van karton in de vorm van een urn, een plastic hangmat of een veelkleurige fietstas gemaakt van drinkkarton in een andere taal. Het is wel allemaal gebaseerd op duurzaamheid en recyling. Ik zou het eigenlijk dus moeten toejuichen. Maar ik heb er niks aan, sorry. Een bon voor de Wereldwinkel was leuker geweest.
Het is een aardig gebaar zo'n attentie, dat wel, maar ik heb er momenteel zo'n ontzettend dubbel gevoel over. Van veel van mijn collega's wordt door drastische bezuinigingen het contract niet meer verlengd. En er zullen er volgend jaar nog meer gaan volgen, maar dan door een reorganisatie, door weer meer extra bezuinigingen. Wie weet zelfs of ik daar zelf ook bij zit. Dan voelt zo'n kerstattentie wel erg wrang aan. Voor dat bedrag had je ook een part-time medewerker een jaar lang kunnen laten werken bv.
Ik heb in ieder geval maar wat praktische rommeltjes uitgekozen, wat ik natuurlijk al heb in een al veel mooiere vorm, maar misschien weer kan weggeven als cadeautjes. Iets om te consuminderen. Misschien dat mijn dochter het wil. Mooi is het niet eens, dus ik weet niet of ik het wel weg durf te geven. Ook hiermee dat nu al driedubbele gevoel. Ik weet dat er een bedrag voor is uitgegeven en ik hou natuurlijk best ook wel van cadeautjes. Ik ben echt niet ondankbaar voor het gebaar, maar ik vind het gewoon altijd zo zonde! Misschien dat het ook wel komt dat ik zelf een gever ben en moeilijk om kan gaan met ontvangen...

dinsdag 14 december 2010

Stampottenweer

Het is weer echt weer voor lekkere stamppotten, al eet ik die eigenlijk ook het hele jaar door zelfs midden in de zomer. Dat is meestal rauwe andijviestamp met uitgebakken (gerookte) tofu (geen g.m.), dat lijkt nog het meeste op spekjes. Met een uitgebakken ui erin en daarna nog wat geroosterde zonnenpitten erop. Ik eet al jaren vegetarisch en daarvoor was het af en toe wat gehakt of kipfilet. De andere stamppotten die ik maak zijn boerenkoolstamp en zuurkoolstamp. Daarover gooide ik altijd nog Aromat, maar door de E621 oftewel glutamaat, moet ik nu naar een andere hartige vervanging (Herbamat als alternatief). E621 veroorzaakt hartritmestoornissen (bij ons sloeg het hart regelmatig over, nu niet meer, evenals bij mijn dochter), maar je gaat ook veel meer eten dan in feite de bedoeling is. Kortom, ik vermijd deze ve-tsin voortaan heel graag!

Vroeger vond ik gekookte andijvie zo vreselijk vies. Die natte snotgare slierten op mijn bord. Ik kreeg ze bijna niet weg en gruwelde als het weer op de tafel stond. Jammer dat mijn moeder toen niets afwist dat je zowel spinazie als andijvie ook rauw kon eten (als salade of in een stamppot) dan was het nooit zo'n probleem voor mij geweest om dat binnen te krijgen. Zo wilde mijn dochter nooit 'warme' wortelen eten. Nou dan kreeg ze toch gewoon 'koude' oftewel rauw geraspte. Hoofdzaak was dat ze wortelen at toch. Nu overigens nog steeds eten we rauwe geraspte wortelen.

Ik kom nog even terug op de zuurkoolstamp. Als kind heb ik die nooit gekregen omdat mijn moeder daarvan gruwelde en er hele slechte herinneringen aan had. Om het feit dat het een goedkope groente was en je erg veel aardappelen bij kon doen, stond dat daar vaak op tafel met een gezin van 12, inclusief de ouders. En laat dat nou net de groente zijn die ze absoluut niet lustte, braakneigingen kreeg enz. Ze kreeg niks anders. De volgende dag werd het 's morgens voor haar neergezet, 's middags en ook weer 's avonds. Ondertussen kreeg ze echt niks anders. En dat een paar dagen lang! Geen wonder dat ze zo mager en ondervoed was. De strengheid van toen ten top. Gelukkig moest ze op school melk uitdelen, die in grote kannen zat... Van te voren melk drinken en ook daarna was haar maaltijd voor de dag. De non had haar niet voor niets deze taak gegeven. Ze bleek zelfs toen al suikerziekte te hebben en moest eigenlijk op dieet en medicijnen, maar dat vond mijn oma maar onzin en ze moest maar eten wat de pot schaftte.

Ik heb zuurkool echt moeten leren eten later en vond het allemaal eerst maar zuur. Toch met ananas + sap ertussen vind ik het een lekkere stamppot.
Al met al zijn stamppotten ook goed voor je portemonnee!

maandag 13 december 2010

Lauwwarme schoolmelk

Door het berichtje van gisteren, blijf ik even in het verleden hangen en dat is bij de schoolmelk van vroeger op de lagere school.
Wij zaten de hele lagere schooltijd in een houten noodlokaal en jaren daarna kwam er pas een stenen gebouw op een andere locatie te staan. Het voordeel was van dat houten gebouw dat we uitkeken op een weiland met paarden en een andere met koeien waar je bij een saaie les heerlijk naar kon kijken en wegdromen. Ook hadden we een speelplaats met veel struiken en bomen omdat het precies tegen de bosrand stond.
We kregen iedere dag schoolmelk wat in kleine glazen flessen met een zilverkleurige capsule in ijzeren kratten stond. Er bestonden nog geen ijskasten of ze waren nog heel duur. De school had ze in ieder geval niet en wij thuis gebruikten gewoon de kelder. Dagelijks werden toen de boodschappen gedaan.
In de zomer was de schoolmelk op kamertemperatuur omdat we die pas kregen na het tweede lesuur tijdens de pauze. Maar in de winter, ik moet er echt niet aandenken want dan ril ik er nog van, stonden de kratten naast de kachel in de klas omdat alle melk bevroren was. Nu zat ik gelukkig vanwege mijn lengte achterin de klas op grijpafstand van de kratten en ook lekker dicht bij de kachel als het koud was. De melk was na twee uur half ontdooid en zelfs lauwwarm die pal naast de kachel stond. De kunst was dus om zo snel mogelijk je flesje te halen na het seintje van de juffrouw of meester en dan die te pakken die zo ver mogelijk van de kachel afstond! Die ver stonden hadden tenminste nog wat ijs en proefde gekoeld aan.

Ik weet dat toen mijn moeder nog leefde haar ijskast helemaal schoonmaakte en leeghaalde in de wintermaanden en de stekker er dan uit haalde. Het grootste gedeelte legde ze in de kelder. Dat scheelde weer op de elektriciteitsrekening vertelde ze altijd. Ook ik heb dat een paar keer gedaan, maar voor een paar weken. Dat lukt niet goed als anderen er niet geheel achter staan. Het is even wennen en aanpassen, maar in de winter gaat dat eigenlijk best goed. Het is natuurlijk gemakkelijk om alles voor het grijpen te hebben, maar als je het omrekent als je bijvoorbeeld reclame broden in een diepvries hebt liggen dat dit in feite nog best dure broden worden als je de energierekening erbij optelt. Ik heb al jaren daarom ook geen aparte diepvriezer meer alleen die in de ijskast nog maar.

zondag 12 december 2010

Kaarsenknoeierij met kerst

Met kaarsen gaan automatisch mijn gedachten naar het kerstvieren uit mijn jeugd. Kerst is toch vaak een familieaangelegenheid en daar wij maar met drieën waren, was het voor mij als kind toch wel vaak erg saai om die dagen door te komen. Behalve tweede kerstdag! Dan wist ik dat ik de volgende dag weer naar mijn vriendinnetje kon gaan en die avond ook wat leuks te knutselen had.
Er waren toen alleen maar slanke witte en rode kaarsen en kleintjes. Ze waren of helemaal glad of met een groef en gedraaid. De grote gingen in die rode houten standaards met daaronder drie rode bolletjes als pootjes (ik heb ze nog). De kleintjes gingen in hetzelfde model maar een maatje kleiner. Ik hoopte altijd maar dat zodra de kaarsjes aangingen, ze ook flink gingen druipen. Zorgvuldig schraapte ik, nadat ze uitgeblazen waren, het stolsel van kaarsen eraf en bewaarde dat voor tweede kerstdag. Ik had daarvoor ook al lange tijd een huls van een uitgesopte deorantstick bewaard en ook een zelfgemaakt lontje katoen van het witte haakgaren van mijn moeder gekregen (was vast een uitgetrokken draadje haar kennende). Na het kerstdinner op tweede kerstdag, wat in feite de restjes waren van eerste kerstdag, verzamelde ik alle kleine stompjes en gestolde druppeltjes. Dat ging dan in een oud pannetje op de kachel tot alles gesmolten was. Met behulp van mijn vader werd er en gaatje onder in de deodorantstick gemaakt en het katoenen lontje met een knoopje onderin erdoor gehaald. Het lontje werd dan vastgehouden en heel voorzichtig ging het gesmolten kaarsvet in mijn mal. Een poosje vasthouden tot het kaarsvet weer gestold was. Daarna het grote moment: de zelfgemaakte kaars werd naar boven geduwd en was een echte kaars geworden. De kleur was niet om aan te zien, maar ik vond het prachtig! Deze kaars knetterde aan alle kanten vanwege dat katoenen lontje van haakkatoen. Ik vond dat een van de mooiste momenten van kerstmis! Nog steeds als ik een kaarshompje wil weggooien, denk ik aan die vele leuke momenten om met de kaarsrestanten te knoeien.
Ik was al met al dus al vroeg bezig met recycling :-)

zaterdag 11 december 2010

Terugblik en voornemens

Zo tegen het nieuwe jaar worden er weer allerlei goede voornemens geopperd. Ik doe dat al jaren niet meer, want dat houd je misschien even vol en heeft dus geen zin. Om er niet aan mee te doen, geeft tenminste geen frustraties als er voornemens niet worden behaald. De datum 1 januari is daarvoor wel erg magisch, maar ik vind het dan ook niet erg realistisch. Voorbeeld: Je hebt nog hele lekkere restjes in huis en die eet je gewoon lekker op als consuminderaar toch. Meestal vergt zoiets veel van je levensstijl en dat is moeilijk om van de ene op de andere dag compleet te veranderen. Ook hier is geleidelijk veranderen een betere weg denk ik zelf. Als ik bijvoorbeeld met sprongen van vijf jaar terug kijk, is er toch altijd een hoop veranderd. 'Go with the flow' denk ik maar en met een slakkengangetje.
Wat ik wel doe, is terugblikken op het afgelopen jaar aan belangrijke gebeurtenissen, veranderingen, klussen die zijn uitgevoerd en afgestreept kunnen worden van een hele lange lijst (zonder einddatum), kasboek vergelijken met andere jaren en bekijken waarop ik wil en kan bezuinigen.  Het is mooi als er iets bereikt wordt, maar het moet geen 'must' worden. Je thuishaven moet tenslotte ook ontspannend zijn en dat energie herwonnen kan worden in deze toch al gehaaste wereld. Stress is tenslotte een oorzaak van vele klachten tegenwoordig.
Kortom er wordt weer genoeg overal over nagedacht. Een soort van herkauwen en koesteren van mijn leven en ervaringen om het allemaal weer een plekje op mijn eigen 'harde schijf' te kunnen geven.

vrijdag 10 december 2010

Drukwerk en vuurwerk

Dit keer een beetje gal spuwen...

Het zal niet meer lang duren dat de reclames van vuurwerk door mijn brievenbus vallen. Dat is standaard zo half december. Of wat tegenwoordig helemaal in is om al dan niet gesealed drukwerk in het portiek of op de stoep te deponeren à la de films van de Verenigde Staten. Het gevolg is te raden. Een grote berg doorweekt drukwerk wat zo weer bij het oud papier kan. En dan komen straks wildvreemden met een visitekaartje aan de deur om het één keer af te geven (of ook zonder) in de hoop dat... Ik heb nog geen sticker voor 'geen drukwerk', maar ik denk er wel hard over na, omdat alle folders toch op internet te zien zijn immers. Maar aan de andere kant wil ik als vormgeefster drukwerk zien, voelen en ruiken en zie ook nog alle foutjes voor ik de inhoud in me opneem...
Ik dwaal weer eens af.

Ik kan me voorstellen dat vuurwerk voor veel jongens en mannen altijd een ontzettende kick geeft, maar aan mij is dat totaal niet besteed. Ik heb er nog nooit één rooie cent aan uitgegeven. Als kind vond ik het wel mooi, maar dan wel achter het raam van de zolder. Ook daarna ben ik altijd binnen gebleven.

Als ik denk aan het bedrag wat daaraan opgaat en dat in tien minuten tijd! Ik vind het zo ontzettend zonde van het geld. Hoeveel monden zouden daarmee gevoed kunnen worden van dat geld? En dan de lucht waar zo'n grote rookwolk nog uren blijft hangen, is niet al te best voor mensen en dieren met longproblemen. Ik heb geen longproblemen zover ik weet, maar lig die nacht de eerste uren wel hoestend in mijn bed.

Nu ik het toch heb over dieren, dat is helemaal zielig. Ik zet de muziek dan bewust hard aan, alle lichten aan waar zij zijn en dan maar hopen dat de paniek niet al te groot wordt. Pas na uren laten de dieren zich weer zien. Een enkele geeft er niks om en gaat gewoon voor het raam zitten kijken, dat zijn natuurlijk de mannetjes dieren he :-) De poes die er het ergste last van had, is onlangs overleden. Ze wist gewoonweg niet waar ze het zoeken moest en verstopte zich steeds luid mauwend ergens anders. Zelfs pilletjes hielpen haar niet om te kalmeren. Ik was alleen nog maar aan het troosten en haar aan het afleiden met wat lekkers.

Eigenlijk zou ik het helemaal niet erg vinden als vuurwerk centraal zou worden afgeschoten onder deskundig oog van specialisten voor de veiligheid of zelfs  helemaal verboden zou worden. Dat is niet vanwege mijn huidige leeftijd, maar die mening had ik ook al toen ik jonger was.
Ik denk alleen dat ik bij een minderheid hoor.

Zo dat luchtte op ;-)...

donderdag 9 december 2010

Vrekkig met zout

Onlangs las ik ergens op een weblog al weet ik niet meer waar (als het doorgegeven wordt, vermeld ik het hier!), dat gewoon keukenzout maar 11 cent kost en strooizout iets van 10 euro de 10 kilo. Tja dan is de keus niet moeilijk. Ik kocht een pak keukenzout van 11 cent en strooide, dacht ik, kwistig op de stoep voor mijn huis een half pak daarover uit. Maar wat een teleurstelling toen ik zag wat er maar weinig ontdooid was! Hier en daar wat gaten in het ijs, net als gatenkaas. Ik snap nu ook dat je beter gekleurd zout kunt gebruiken, dan zie je meteen waar je strooit. Kwistig was dus een te ruim begrip en het lijkt meer op vrekkig strooien. Ik heb in ieder geval mijn best gedaan met deze poging. Morgen bij daglicht maar de rest van het pak zout op de nog gladde stukken en meteen meer inslaan.

Dat doet me weer denken aan vroeger toen het onderste uit de kachel, as en slakken, de overblijfselen van kolen, over de stoep werd gegooid om niet uit te glijden.

woensdag 8 december 2010

Snoeien

Toen mijn dochter nog klein was, had ik altijd een stok achter de deur om allerlei bomen, hulst met rode bessen, klimop en kersttakken te gaan snoeien in de tuin zo tegen de tijd van de kerstvakantie als er lekker geknutseld werd op school. Een hele grote doos vol met groen nam ik altijd mee, inclusief dennenappels. Ook voor allerlei activiteiten leverde ik hier en daar nog wat af. Als je dit allemaal moet kopen op grote schaal in de winkel ben je echt kapitalen daaraan kwijt. Mij kostte dat niks dan alleen de moeite om in de kou te zagen en te knippen. Af en toe maakte ik er zelf ook wat kerststukjes van, maar dat is toch niet zo mijn ding merkte ik. Het lukte altijd prima hoor daar niet van. Sinds de tijd dat mijn dochter dan ook van school is, is het snoeien op een lager pitje gezet en dat is dan ook wel te zien in de tuin. Soms is het dus best aangenaam, achteraf gezien, om te moeten snoeien. Nu stel ik uit tot het voorjaar.

Dat doet me weer denken aan mijn eigen jeugd dat we een aardappel en een schoteltje mee naar school moesten nemen waar de leerkracht een stukje van de aardappel afsneed en waar je zelf een stuk boven moest uithollen waar een kaarsje in kon staan. Vervolgens werd er een rood stukje crêpepapier omgewikkeld en kon het kaarsje erin. Daarna mocht het kaarsje aan en werd het kerstverhaal voorgelezen. We zaten nog wel in een houten gebouw! Best eng ergens. Naderhand werd de aardapel weer mee naar huis genomen en indien niet verkleurd, ging deze nog de pan in. Zuinigheid ten top.
Dan is het nu toch veiliger met een leeg glazen potje met daarin een kaarsje.

dinsdag 7 december 2010

Schoonmaken grijze bak

Bij ons wordt het de grijze bak genoemd, bij veel andere gemeentes de kliko. Ik noem het dus ook maar gewoon grijze bak omdat ik dat woord gewend ben. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit de grijze bak aan de binnenkant heb schoongemaakt. Ik ging er vanuit dat de gemeente dat eens in de zoveel keer deed, maar dat is helemaal niet zo bleek later. Ik leg vaak een krant onderin, dat is overigens ook handig in de winter want dan vriest het onderste niet vast aan de bodem, vooral omdat de kattenbakkorrels er ook ingaan, is dat ook beter. Verder laat ik de bak regelmatig even openstaan. Wat de ene keer niet mee in de vuilniswagen gaat, komt een ander keertje wel weer mee. Het verwondert me eerlijk gezegd dat de bak niet viezer is en daarom ben ik er ook nooit toe gekomen om de binnenkant uit te soppen wat ik anderen toch regelmatig zie doen. Scheelt natuurlijk dat er altijd toch wel redelijk schoon afval ingaat. Ik zie anderen de bak met chemisch spul en een schrobber of met een harde waterstraal grondig schoonmaken. Wat toch weer een hoop tijd in beslag neemt. Een regenbuitje erin doet ook al wonderen vind ik zelf. De onderkant van de buitenkant zit af en toe vol met opspattende modder en die wil ik wel eens met een oude doek, die ik dan toch weggooi, even schoonmaken. Maar dan heb je het ongeveer wel gehad.

Update: De groene bak (GFT-bak) gebruik ik nooit omdat ik twee compostbakken heb en daar al het groenteafval e.d. ingaat. Achterin de tuin heb ik nog een grote berg met groot tuinafval (takken, bladeren, hegsnoeisel e.d.). Toch betaal ik wel voor de groene bak jammer genoeg. Deze bak is nog helemaal schoon.

maandag 6 december 2010

Geen dure decembermaand

Sinds jaren is de maand december voor mij echt geen dure maand. Sinterklaascadeautjes koop ik meestal vanaf de zomervakantie of zelfs het hele jaar door. Maar ook voor kerst ben ik nooit veel kwijt. Ik had al aangegeven (14 november jl.) bijna geen tot nooit kerstkaarten meer te versturen.
Ook heb ik inmiddels genoeg kerstversiering in huis. Ooit van een bedrijf waar ik werkte wat ermee ophield alles gekregen, van mijn moeder toen ze overleed en nog eens alles wat ik zelf had. Ik kocht wel alleen wat kleins erbij ieder jaar toen mijn dochter nog klein was. Nu koop ik al jaren niets meer. Van een stempelactie eens een keer een echte kerstboom met kluit mogen uitzoeken, maar die heeft maar een dagje gestaan omdat de toen nog jonge Milo (poes) het liefst op de takken lag (en ook sliep) en er alles uitmepte. Was stiekem erg lachen... De boom kwam daarom met pot en al op mijn plaats te staan. Daarna de nepboom naar beneden. Gevolg dat de boom al tig keer was gevallen door het poezengrut en uiteindelijk na een paar uur weer terug op zolder lag.
Ik vind dat versieren in huis ook eigenlijk niet zo heel erg belangrijk. Het geeft wel een gezellige sfeer in huis, maar ik vind het veel te veel werk, ook dat opruimen erna. Mijn vrije tijd wil ik toch liever aan andere zaken besteden dan versieren en opruimen ervan. Zodra ik 'uitgewerkt' ben, ga ik dat wel weer doen. Het is natuurlijk wel te begrijpen dat ik buiten die ene boom met kluit altijd een nepboom heb gehad vanwege de kosten, maar ook omdat we diverse overblijfselen aan huizenhoge kerstbomen nog in de tuin hebben staan uit de tijd dat ik nog klein was. Daar geniet ik het hele jaar van. Tegenwoordig zijn de bomen met kluit toch een beetje nep. Maak je het jute los en haalt het zand eraf, zie je alleen wat luchtwortels eraan of zelfs wat losse toegevoegd in een net (!) en geen penwortel. Grote kans dat die van nu het niet meer halen in de tuin.
Voor het overige met de kerstdagen gaan we meestal een avondje gourmetten met producten die we normaal ook kopen. Ook daaraan ben ik meestal niet meer kwijt dan normaal. Het duurt alleen wat langer met die kleine pannetjes. Over het algemeen hou ik dus in december altijd wel over, ook omdat er dan iets extra bij het salaris zit. Dat wordt altijd gespaard voor de duurdere maanden.

Vind me niet zielig! Maar de tijden dat ik verplicht handjes moest uitdelen met glimlach op mijn gezicht en de hele dag op een harde stoel moest blijven zitten bij familie en me stierlijk verveelde of een verhaal voor de honderdste keer hoorde,is voor mij gelukkig voorbij. Ik geniet echt van het alleenzijn dan en kan mijn tijd zo indelen als ik hetzelf wil. Ook met Oudjaarsnacht. Ooit probeerde ik ook mee te doen met de buurt om handjes te schudden buiten, maar ik voelde me daarbij erg opgelaten, dat ben ik niet en sindsdien blijf ik lekker binnen mijn eigen ding doen.
Dan lees en hoor ik op de tv dat niemand alleen mag zijn met de feestdagen! Spaar me! Ik vind dat juist prettig en geniet van al mijn vrije uurtjes, ook op feestdagen. Ik hoef dan ook geen sjieke feestkleding te kopen in de maand december. Eet lekkere stamppotten i.p.v. al die dure aparte dingen. DAT zijn voor mij de echte feestdagen: niks moet, alles kan en supervoordelig!

zondag 5 december 2010

Wijziging financiën door baan dochter

Ik gaf het al aan bij uitgaven in november dat de kosten van dochter iets omlaag gaan voor mij. Mijn dochter heeft een vaste baan gekregen en hoe is een verhaal op zich. Maar laat ik even bij het begin beginnen.

Mijn dochter studeerde af met een master Renaissance bij Talen en Cultuurstudies in Utrecht. In deze richting heb je niet zoveel kansen, al heeft ze wel een studie gevolgd die haar enorm beviel. Daar moet je je ook in kunnen vinden, vind ik tenminste. Er zijn altijd veel studenten die afvallen. Vaak gaat het ook om het leerniveau wat je gehaald hebt en vandaaruit kan het nog alle kanten gaan. Hoeveel studenten zijn er tenslotte na hun studie niet totaal iets anders gaan doen.
Je komt als afgestudeerde niet aan een uitkering als je nog niet gewerkt hebt voor een bepaalde periode. Mijn dochter studeerde alleen altijd maar hard om het in de jaren die ervoor stonden ook echt te kunnen halen om maar geen geld te hoeven lenen voor een beurs. Ze heeft zelfs nooit een herexamen gehad en is zo geslaagd. Supertrotse moeder hier! Maar nu had ze dus géén ervaring met werken. Nergens kon ze terecht zelfs niet een bijbaantje, dan gingen jongeren met ervaring voor. Ze heeft wel een paar vakantiebaantjes gehad. Dat is dan weer een minpunt als je wél wilt werken. Ze wilde zo graag en niemand gaf haar de kans. M.a.w. ik betaalde gedurende die tijd voor alles wat ze nodig had, van het VGZ tot schoenen en voedsel toe. En natuurlijk had ze nu geen basisbeurs meer om van te leven. Daarom was ik o.a. ook al jaren verplicht om te consuminderen als alleenstaande ouder waarvan de vader nooit iets heeft bij willen dragen. Ik heb gelukkig wel een 95% baan, maar daar moeten we ook echt alles mee doen. Consuminderen is voor ons meer een stijl van leven geworden en ik kreeg het ook zelf met de paplepel in. Vandaar dat ik moet sparen als ik iets wil kopen is mijn instelling. Ik ben geen type om schulden te maken. Die moet je immers ook terugbetalen. Ik zou er niet van kunnen slapen. Ik zag teveel om me heen...

Dit soort baantjes in ieder geval voor mijn dochter liggen niet voor het oprapen en het lukte mijn dochter dan ook niet een baan te vinden en zelfs bij het uitzendbureau lukte dat niet na herhaaldelijk bellen en op bezoek gaan vanwege geen ervaring. Ze werd er niet bepaald gelukkiger van! Opeens hadden ze met spoed iemand nodig en Start belde haar in de zomervakantie en ja ze ging en kon het baantje gemakkelijk aan samen met een aantal anderen. Deze baan loopt eind december af en er werd deze week aan iedereen al gevraagd of al iemand weer op zoek was naar een andere baan. Nee nog niemand, ook mijn dochter niet. Het was een duidelijke hint: ga allemaal op zoek naar ander werk!

Mijn dochter had 'ergens' een privéafspraak, vrijdag twee weken geleden, gemaakt. Ze waren zo onder de indruk van haar (hobby) kennis en kunde dat het gesprek zo goed verliep dat haar wel vier keer om haar cv werd gevraagd. Ze hadden namelijk net voor haar komst gesproken dat ze iemand erbij wilden voor ondersteuning. Helemaal bedeusd kwam ze thuis! Wat een toeval! Na haar cv opsturen, volgde weer een aangenaam gesprek, een bevestiging en een afrondingsgesprek. Aanstaande dinsdag kan ze al beginnen! Super he! Hiermee gaat ze erg veel ervaring opdoen en krijgt meteen de mogelijkheid tot groei. Ze kan straks vele richtingen gaan kiezen. Haar hobby kennis komt haar nu heel goed van pas en is ze tevens meteen bezield met wat ze mag gaan doen!

Al die tijd gedurende haar baantje bij Start betaalde ik nog het voedsel, vaste lasten en VGZ. Ik was het zo immers toch al gewend om alles te betalen en nu gingen de non-foodproducten en kleding er voor mij af, dat betaalde ze nu zelf. Meer omdat ze zelf dan ook een beetje kon sparen en dat heeft ze ook netjes gedaan nadat ze betere kleding had gekocht om te gaan werken. Zo heeft ze tenminste een goede start meegekregen en geen schulden (op een hypotheek na over een poosje, samen met haar vriend). Ze heeft gelukkig geen gat in haar hand en kan prima met geld omgaan.
Maar nu komt toch het moment dat ik vanaf januari het VGZ niet meer voor haar betaal en ze dit zelf moet gaan doen. Voedsel en onderdak betaal ik nog gewoon even door zolang ze nog thuiswoont, zodat ze nog wat kan sparen. Ze helpt tenslotte ook hier in huis met het huishouden en kookt ook. Ik vind dit zelf voor ons een prima regeling met geleidelijk aan dit aan te passen en niet abrupt. Zij vindt het al lang geweldig dat ze geen kostgeld hoeft te betalen, haar vriend moet dat thuis wel. Als ik anders met mijn geld was omgegaan in het verleden en schulden had, was dit me ook niet gelukt.

Hopelijk is en blijft deze nieuwe baan leuk voor haar. Voordeel is nu dat ze er in tien minuten te voet is en heerlijk anderhalf uur langer kan doorslapen! Voor de wintermaanden is dit toch zeker aangenaam! En ik ga er financieel dus ook ietsje meer op vooruit volgende maand. Dat vangt misschien de hogere kosten op van belasting en vaste lasten wat weer omhoog gaat, hoop ik.

zaterdag 4 december 2010

Gratis wijnglazen

Al een paar keer heb ik al aangegeven dat ik mijn boodschapppen 1 x per week bij de Natuurwinkel haal, aangevuld met af en toe wat boodschappen van een gewone supermarkt. Er zijn meer reformwinkels hier in de buurt, maar die hebben nooit reclames en dat maakt het nu juist wel interessant om naar die ene te gaan die dat wel heeft. Ook voor 50% korting is er iedere week een leuke keus aan groente. Ook eens per jaar krijg je een kaart vol met kortingsstickers.
Soms hebben ze een actie en krijg je een stempelkaart mee. Voor bijvoorbeeld iedere 5 euro krijg je dan een stempeltje. Dat is gemakkelijker dan voor een hoger bedrag in te slaan zoals bij andere supermarkten. Daar moet je veel sparen om iets cadeau te krijgen. Ik let hier in deze winkel dan ook niet op het bedrag voor stempels. In de zomermaanden kreeg je voor een volle kaart een kruidensetje om te zaaien voor het komende voorjaar. Nu kreeg je voor iedere volle kaart een wijnglas. Voor rode wijn waren ze iets kleiner dan voor witte. Nu drink ik nauwelijks tot eigenlijk nooit eerlijk gezegd, maar de wijnglazen zijn ook mooi voor vruchtensappen of water. Toch weer leuk meegenomen 2 gratis wijnglazen. De actie loopt vandaag af.

vrijdag 3 december 2010

Terugblik uitgaven november 2010

De maand november heb ik een aardig bedrag aan onverwachte dierenartsbezoeken uitgegeven plus een extra bedrag aan dochterlief. Daarbij nog een uitgave aan hobbygebied uitgegeven wat me toch wel een heel bijzonder gelukkig gevoel gaf. Daartegenover heb ik diverse andere verleidingen gelukkig kunnen weerstaan. Dat maakte dat ik het bedrag wat ik bij voorbaat opzij zet iedere maand, voor de maand november weer terug heb gestort. Ik kan natuurlijk in de min gaan staan, maar daar heb ik alleen mezelf mee. Ik wil met een normale frisse start beginnen en dat kan nu ook. Al met al is het gespaarde bedrag voor de klussen toch gegroeid. Als ik niet extra op had gelet de afgelopen weken met aankopen doen, was dat immers niet gelukt. Ik denk dat de komende maanden bepaalde vaste lasten weer omhoog gaan en kosten voor dochter omlaag gaan. Dat houdt het een beetje in evenwicht.

donderdag 2 december 2010

Gewonnen!

Ik heb op 19 november een kerstengel pakketje gewonnen en inmiddels vorige week ook ontvangen. Dat zijn toch erge leuke dingen in het leven om dit soort give aways te winnen! MarianneD van ikorniquilt is een webwinkel begonnen voor pakketjes, stofjes en andere hebbedingetjes. Op haar weblog kon je je naam achterlaten. Haar hondje Lexie heeft mijn naam eruit gehaald. Leuk he!

woensdag 1 december 2010

Fiets of bus?

Dochterlief had me dinsdagmorgen gevraagd om alsjeblieft met de bus naar mijn werk te gaan i.p.v. met de fiets vanwege de sneeuwval 's nachts. Na twee straatjes lopen en even wachten bij de bus, met buskaart in de hand, kwam de dubbele bus overladen vol met mensen tot stilstand bij de bushalte. Je kon maar bij één ingang in het midden instappen, zo stampvol was het het en er moesten nog veel mensen instappen. Ik kreeg het al benauwd toen ik dat zag. Ik zag dat dus echt niet zitten en ben weer omgedraaid om toch maar met de fiets te gaan, omdat buiten de twee straatjes lopen in de dorpskern, de fietspaden bij de grote weg aardig schoon waren. Ondertussen haalden me nog twee bussen in die maar voor een derde vol waren; ik had dus gewoon pech om die vroegere bus met schooljeugd uit te kiezen. Gelukkig dat er die dag meteen gestrooid is en ook de fietspaden nog goed begaanbaar waren! Echt goed die actie!
Dat was vorig jaar wel anders. Toen was ik in een flauw bochtje naar links gevallen met mijn fiets en al het gewicht is op mijn knie en onderbeen terechtgekomen. Een dubbeldikke knie vol vocht  en een onderbeen van onder tot boven helemaal blauw. Volgens de dokter had ik lekkende spieren (nog nooit van gehoord overigens) en moest ik overdag een steunkous gaan dragen. Dat hielp wel en gaf tegendruk. Ook werd me verteld dat het een half jaar kon duren voor de gezwollenheid weg was. Nou dat heb ik geweten. Vier jaar daarvoor  was ik ook al uitgegleden en op mijn achterhoofd gevallen; ik was even helemaal van de wereld voor een paar seconden. Ik had toen, jawel, een hersenschudding. Vandaar dat ik nu toch maar ietwat voorzichtiger ben geworden en toch maar sneller de bus wil nemen als de fietspaden niet schoon zijn, want een ongelukje zit in een klein (flauw) bochtje heb ik gemerkt. Vandaar ook die bezorgheid van mijn dochter. Wel lief he.
Jammer van de extra buskaartkosten dan, maar met gladde fietspaden ga ik toch mooi met de bus (een latere) en kan het consuminderen op een lager pitje worden gezet.