maandag 28 februari 2011

Uitgelopen aardappels

De aardappels in mijn kelder zijn een mooi netwerk van wortels geworden die momenteel inelkaar grijpen. Ik had ze een paar weken geleden bij de natuurwinkel gekocht toen ze in de reclame waren. Een gedeelte is inmiddels geconsumeerd en ongeveer zo'n vijf kilo heb ik nog daarvan over. Ik heb ze gisteren toch maar allemaal ontdaan van deze fanatieke groei door de wortels bij de schil af te breken. De aardappels zelf waren nog prima. Je ziet soms dat ze dan ook rimpelig geworden zijn, maar deze waren nog goed. Meestal tegen poottijd dan zet ik uitgelopen aardappels wel in mijn tuin en krijg er vaak mooie aardappelplanten voor terug en aardappels. Nu is dat nog te vroeg, want ik moet ook nog grond schoonmaken daarvoor.

Ik koop altijd biologische aardappels want de ingrediënten voor hutspot, d.w.z. aardappels, wortelen en uien, worden juist te veel en te vaak bespoten tegen ongedierte. Daar staan ze om bekend! Handig ezelsbruggetje dus: hutspot. Het gehalte wat nog over blijft op en in deze groente aan pesticiden, is dan ook niet bepaald gezond.
Dat de aardappels dus uitlopen in mijn kelder is alleen maar een teken dat ze die rommel niet hebben. Ik had er behoorlijk wat wortels afgehaald dit keer wat ik dan weer op een van mijn composthopen gooi. Als het straks weer wat mooier weer wordt, moet de composthoop omgezet worden, ofwel lucht erdoor zodat het compostproces sneller gaat, daardoor wordt de temperatuur in de bak hoger en composteert het harder. Voor dit jaar gebruik ik de compost van vorig jaar omdat ik die vorig jaar niet verbruikt heb.

zondag 27 februari 2011

Laatste restjes zeep opmaken

Als ik een stukje zeep bijna niet meer vast kan houden dan leg ik er vaak een nieuw stuk zeep boven- of onderop en laat het als het ware in elkaar smelten c.q. op elkaar plakken. Zo kun je toch nog alle restjes opmaken. Als de zeep te hard is, gaat dan niet zo goed. Daarom laat ik het stukje zeep wat weker worden in water dan plakt het heel goed tegen het nieuwe stuk aan. Op deze manier kun je echt alle zeep tot het laatste restje opmaken.

Vroeger (in mijn jeugd dus) gebruikte men Sunligtzeep voor diverse doeleinden en alle restjes werden netjes opgespaard en ging in een zeepklopper. Dat is een soort van zeepdoos met gaatjes aan een steel, die je open en dicht kon doen. Hiermee kon je door het water kloppen en kreeg je er nog een mooi sopje van. Ik moet zowel de echte oude Sunlightzeep als een van het eerste plastic, een lichtgroene zeepklopper ergens op zolder hebben liggen. Nostalgie he... ;-)

zaterdag 26 februari 2011

Kattenbakvulling onder de loep

Ik ben om. Had het niet gedacht, maar het is echt waar. Kattenbakvulling van houtpulp is dubbel zo duur en daarom koos ik altijd voor het goedkoopste grit. Dat was ongeveer 3 euro per zak en was gewone kattenbakgrit van kleine harde steentjes, veel gruis en stof, waar katten zo snel mogelijk maken dat ze uit de bak springen en daarna nog wat gekke bokkensprongen maken om de steentjes tussen hun teentjes uit te krijgen. En ik denk ook dat het veel chemicaliën bevat. Daar doe ik dan ongeveer een week mee.

De andere vulling was van een dierenzaak hier in de buurt en was eens zo duur, was wel op basis van houtpulp dus gezonder en milieuvriendelijker, prijs ongeveer 6 euro. Ik was hier niet weg van en ging weer terug naar AF, geen tweehonderd gulden, wel de kattenbakgrit van 3 euro per stuk.

Er is echter nog een soort bij een bekende dierenshop op internet en daar kost het nog eens duurder, het dubbele bedrag, dus ongeveer 12 euro per zak. Erg duur dus in vergelijking met die 3 euro. Toch heb ik me om laten praten, eigenlijk om laten 'lezen' en heb het een keertje geprobeerd. Ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat ik met deze zelfde kattenbakvullingzak van dezelfde inhoud als die van 3 euro, niet één week, maar 2 maanden doe! Kon dat bijna niet geloven, maar het is echt waar. Dat is dan in feite de helft goedkoper in gebruik. Met de goedkopere zou ik 24 euro kwijt zijn in 2 maanden en nu dus 12. Niet alleen dat het goedkoper is, het is vriendelijker voor de pootjes, hoef ik veel minder te gebruiken, het stinkt totaal niet in de kattenbak en omgeving, het stoft niet zo als grit en kan ook nog eens gewoon in de tuin c.q. compostbak. Wel leg ik er een krant voor want het geeft twee stapjes houtstof af. Dit kan dus niet met het grit, waar de Rekenkamer over mauwt.

Kortom ik ben evenals mijn 'kattenspul' heel tevreden met mijn dure kattenbakvulling die uiteindelijk toch goedkoper in gebruik is! Ik wil geen andere meer!

Update: Ik heb er geen aandelen in en maar hier heb ik dit kattenbakvulsel gekocht.

vrijdag 25 februari 2011

Kleding van papier

Toen ik een jaar of zestien was (jaren zestig), verscheen er in de kledingbranche voor een korte periode papieren kleding, bedoeld als wegwerpkleding. Geheel in de stijl waar de maatschappij langzaam naar toe aan het groeien was. Zo'n beetje tegelijk met wegwerplingerie en wegwerp maandverband.
Er verschenen ook pocketboeken. In eerste instantie waren die bedoeld om wat je gelezen had eruit te scheuren, maar gelukkig is dat nooit doorgezet! Hoewel dit wel de opzet was toentertijd van pocketboeken. Dit hoorde ik tijdens mijn opleiding als vormgeefster.

De papieren kleding was best stevig, maar niet erg soepel; je kon het vergelijken met nieuwe jeansstof of een paar dikke lagen vlieseline overelkaar. Ik had toen ook een rokje van papier, helemaal volgens het modebeeld, een beetje gerend in heuprokmodel, maar niet zo laag als tegenwoordig, zo ongeveer tot de navel. Er bovenop droeg ik zo'n goudkleurige ceintuur van ringetjes. De bedoeling was dat je het kledingstuk na diverse keren gedragen te hebben, gewoon weg kon gooien als het er niet meer mooi uitzag. Dat scheelde dan wassen en strijken. Er kwamen slijtplekken in en kreukels, laatste kon je wel weer eruit strijken, maar de vorm van de kreukels niet. Ik vond het rokje nog net te betalen, maar de jurkjes eigenlijk te duur. Alleen jongens van die leeftijd deden natuurlijk nogal erg flauw en daarom liep je steeds de kans dat ze aan je kleding wilden trekken als ze hoorden dat het van papier was. Je zag het echter niet eens goed dat het een papieren rokje was. Dat was natuurlijk erg flauw, want als je bepaalde stoffen van nu ziet, dan scheuren die ook snel.
Ik vond het wel iets hebben papieren kleding, maar dus niet veilig voor je omgeving. Gelukkig droeg iedereen in die tijd nog onderjurken of onderrokjes. Dat voelde wat veiliger. De petticoattijd was al voorbij. Het was ook niet bedoeld als dagelijkse kleding want al zou het regenen, dan weet je niet wat zo'n kledingstuk zou gaan doen. Een beetje water kon het echter wel verdragen. Voor feestjes en fuiven zou zo’n kledingstuk betaalbaarder zijn dan een dure jurk die iedereen had en die maar in de kast bleef hangen. Toch was het ook een stukje recycling en heel modern voor die tijd. Veel leeftijdsgenoten in mijn omgeving weten hier niets meer van, daarom beschrijf ik het maar eens een keer. Ik zie het ook nergens terug in modeboeken uit die tijd.
Maar het heeft geen tweede seizoen overleefd in de winkels! Het is ook verder nooit meer teruggekomen.

donderdag 24 februari 2011

Efficiënt fietsen

Je komt ze vaak tegen, die groepen fietsters. Het is niet fijn om ervoor te fietsen, maar ook niet erachter. Als ze ineens stoppen, dan zit je als je niet uitkijkt direct in een botsing. Toch vind ik het niet prettig om voor ze te rijden en dat heeft diverse redenen. Je ziet niets achter je en weet dus niet hoe dicht ze op je wielen zitten. Moet jij onverwachts remmen, hup 'hoopje' met fietsers over je heen (vooral schoolgaande jeugd). Nee, ik ga wel achteraan, maar wel graag met een meter ruimte vóór mijn fiets als zij ineens remmen.
Maar er is nog een andere belangrijke reden en die is dat de voorste fietsers de wind opvangen en breken voor de achterste. Dus als je achteraan fiets, kost het minder lichamelijke energie. Vooral als oudere is dat wel aangenaam als het waait ;-)

woensdag 23 februari 2011

Te hoog aangeslagen kassabonnen

Gaan we weer :-) Iedere keer verwonder ik me dat er zo ontzettend veel mis gaat met het scannen van artikelen bij de kassa. De normale producten gaan over het algemeen wel goed, maar de afgeprijsde en bonusprijzen gaan zo vaak mis, dat het gewoon te erg opvalt. Iedere keer als ik een actieproduct heb en de bon nakijk, jawel hoor, of geen sterretje erachter of te hoog geprijsd. En daar ik vaak op koopjes uit ben, kijk ik natuurlijk altijd goed de kassabon na. Gisteren weer. Een aantal nat voer producten gekocht voor de poezen met 35% korting. Eén voor één worden ze gescand en ja hoor, 3 van de 12 worden niet afgeprijsd door het systeem terwijl ze toch echt voorzien waren van DE sticker. Naar de servicebalie en ook de kassiére, die erbij kwam omdat die rij bij de kassa net gesloten werd, vond het vreemd, want zij staat normaliter achter deze balie en zei toch echt alles goed gescand te hebben. Kreeg gelukkig 3,25 euro terug. Ik vertrouw haar ook wel, maar niet de streepjescodes met kortingscodes en al helemaal niet de scanner met de computer.

Dit gebeurt echt zo vaak. Ik snap dan ook echt niet dat veel mensen hun bonnen niet willen hebben of niet nakijken. Er wordt veel gestolen in winkels en zo wordt er toch wel het e.e.a. gecompenseerd doordat de klanten er geen aanspraak opmaken. Maar is dit ook niet een vorm van diefstal tegenover klanten? Met grote koppen komt het in de krant hoeveel procent er jaarlijks gestolen wordt in de winkels. Andersom gebeurt dat nooit! Valt bijna niet uit te rekenen natuurlijk. Voor zover ik het uit mijn hoofd weet, is het voor dit jaar al zeker voor 15 euro bij elkaar. Dat zou dan per jaar 90 euro zijn voor 1 gezin. Reken is uit hoeveel dat per winkelende klant is. Dat omgerekend x zoveel gezinnen. Nou wat zou dat voor heel Nederland zijn?

Ik ben in ieder geval niet zo gek om die bedragen door mijn neus te laten boren, hoe klein het bedrag ook is. Als je het ziet liggen op de grond, raap je het toch ook op. Voor 90 euro per jaar kan je toch weer aardig wat boodschappen halen!

dinsdag 22 februari 2011

"Ik weet het" -2-

In een vorig blogje van een paar dagen geleden had ik al meer tips uit een oud boekje van me 'IK WEET HET' vermeld. Bij dezen nog een paar.
Ik sta er niet voor in als deze niet werken!

Deursloten
Moeilijke sloten zullen gemakkelijker opengaan, indien wat potloodpoeder (graphiet) in het slot gedaan wordt. Heel eenvoudig is: erin blazen, door een rolletje te maken, het graphiet vóórin doen.

Poetsmiddelen voor koperen voorwerpen
Een mengsel van Zeep, Brandewijn en Krijt is een goed middel.
Een doorgesneden citroen met de snijvlak in warm aardappelmeel gedoopt een aangemaakt met een weinig azijn, waarmede de koperen voorwerpen afgewreven worden, werkt zeer goed, vooral wanneer ten slotte nagewreven wordt met fijn zand.

Brilleglazen beslaan niet
Om het beslaan van brilleglazen te voorkomen, worden deze aan beide kanten ingewreven met glycerine en uitgewreven met een zeemlederen lapje.

Vuile handen van appelschillen, aardappelschillen, noten
Vuile handen van appelen, noten, aardappelen maakt men schoon door af te wrijven met azijn of citroensap

Laden schuiven slecht
Om laden gemakkelijk te doen schuiven, bestrooit men de glijkanten met talkpoeder.

Niet rotten van houten palen in de grond
Als men houten plaken vóór het in de grond zetten bestrijkt met lijnolie vermengd met fijngestampte kool, zullen deze niet gaan rotten.

maandag 21 februari 2011

Van een oude T-shirt een nieuwe maken

Ik heb een heel lekker zittend T-shirt en de kleur heel donker paars is ook goed gebleven van het vele wassen. Echter deze T-shirt heb ik denk ik alweer zo'n 6 jaar en misschien zelfs wel langer. Maar op deze T-shirt zaten bij de hals allemaal katoenen stukjes stof met puntjes en daarop zat overal een knoopje. Die katoenen stof is wel vaal geworden en het is bovendien ook vervelend om te strijken. Als een kledingstuk wat aparter is, merkt natuurlijk je omgeving dat je een kledingstuk al jaren hebt. Daarom draag ik graag basic kleding, dan valt zoiets niet op. Om deze lekker zittende T-shirt een tweede leven te geven, heb ik gisterenavond alle stukjes stof er voorzichtig afgehaald en alle knoopjes. Gelukkig nergens een gaatje ingekomen met dat lostornen. Nu ben ik 10 knoopjes rijker voor mijn knopendoos plus een nieuwlijkende, lekkerzittend, weer draagbaar T-schirt! Nou is dit consuminderen of niet?

zondag 20 februari 2011

Onze papierversnipperaar

Wij hebben een versnipperaar in huis die geen elektriciteit verbruikt. We hebben deze nu bijna 2 jaar en bevalt ons reuze goed. Een envelop wordt in uiterst kleine stukjes gerukt en daarna ook goed door elkaar gehusseld. Hij versnippert zelfs ook plastic. Het enige wat we maar hoeven te doen, is later de berg snippers bijelkaar te vegen en weg te gooien. Geen adres of getal is er meer te ontcijferen. Ook is dit 'apparaat' zelden buiten werking. De scherpe 'messen' hoeven ook nooit geslepen te worden. Een monteur is ook totaal overbodig. Af en toe wat lief ertegen praten doet wonderen. Echt een 'apparaat' met gevoel. De ene keer wat fanatieker dan de andere keer, maar versnipperd wordt er, hoe dan ook!

Nee, alle gekheid op een stokje, ik heb het natuurlijk over onze hond en niet over weer een apparaat in huis, want die hebben we onderhand wel genoeg. Sommige worden tenminste helemaal niet meer vervangen.
Onze hond werkt voor zijn kostje, hoe miniem zijn bijdrage ook is. Een daarvan is het ongevraagd versnipperen. Gelukkig heb ik een brievenbus met een deurtje anders was het iedere dag raden wat er voor post aangekomen is. Heel fanatiek is hij daarmee bezig en de snippers vliegen tot boven zijn kop. Iedere keer lijkt het weer sneller te gaan dan de vorige keer. Straks kan hij nog solliciteren bij de reclamespotjes.
Het is hier dan ook goed uitkijken met post die je wilt bewaren om die snel op te bergen anders zou er de volgende dag wel eens een bergje snippers kunnen liggen.

Nou wordt er natuurlijk afgevraagd waarom wij dat toelaten. Nee, we voeden hem echt wel op hoor, al is het wel op onze eigen manier. Het is koddig om te zien, je moet lachen of je wilt of niet. Net een kleuter. We proberen hem dan wel af te leiden natuurlijk en ook dan is hij meteen van de partij en is overal voor in. Meestal is het wat aandacht vragen. Vooral als we net binnenkomen, worden we warm verwelkomd en dan laat hij wel even zien wat hij allemaal wel niet kan, versnipperen o.a. Ja, ja hij is erg creatief. Zo'n grote hond die nog steeds huppelt en gekke bokkensprongen maakt met zijn flos en ander speelgoed om maar aan te tonen hoe blij hij is om ons te zien.
Ach hij groeit er wel een keer overheen, net als met al zijn andere ondeugende streken; wegleggen is immers de beste remedie dan wordt het weer vergeten. Als hij wat ouder is dan zal ik nog wel vaak aan deze streek van hem denken als levende versnipperaar.

Overigens ik scheur overal adresgegevens van mijn post wat weg kan en versnipper dat zelf. Vooral van dat geadresseerd drukwerk. Sommige vinden het leuk om je naam in zo'n mail maar liefst zo'n 15x te vermelden! Als het veel is knip ik het met een schaar heel klein en als het weinig is verscheur ik het. Echt zo'n klein karweitje wat ik doe tijdens de vele pauzes van de reclamespotjes waar maar geen einde aan komt... de was vouw ik dan, drukwerk zoek ik uit, lees mijn post, ga koffie zetten, hang de was op enz.

Benutten jullie die tijd ook efficiënt of kijk je echt naar al die reclames?

zaterdag 19 februari 2011

Flinke misrekening!

Ik heb gekeken naar het tv-programma wat gemiddeld een kat per jaar zou kosten en dat maal 15 jaar. Ik weet de bedragen niet meer precies, maar dat zou 800 euro per kat per jaar zijn en ongeveer 8000 euro voor een gemiddeld kattenleven van 15 jaar. Daar veel mensen meer katten hebben, moet dat dan nog vermenigvuldigd worden. En wat een hoop euro's dat wel niet is. Daar zou meteen volgens de Rekenkamer de schatkist mee gespekt kunnen worden en de totaalschuld kunnen dekken. Geld dat naar de banken is gegaan en nog steeds naar de bonussen gaat zeker?

Nou dus echt niet zulke bedragen hier hoor! Mijn dieren komen niets te kort, worden 17 tot 20 jaar oud, met een enkele die helaas maar 13,5 jaar heeft gehaald. Dat maakt hier het gemiddelde toch wel zeker op minimaal 17 jaar. Zo slecht hebben ze hier dus niet. Maar al die dure fratsen die op tv erbij werden gehaald, zijn echt verkoperspraatjes, want dit moet en dat moet echt gekocht worden. Dat zijn wel hele dure luxe paradepaardjes c.q. paradekatjes zeg! Onzin uitgaven! De Rekenkamer heeft zeker nooit van consuminderen gehoord.

En dan dat verhaal over hoeveel miljoen er uit wordt gegeven aan het afval van kattengrit. Dat getal was wel heel erg overtrokken zeg. Net of iedere kat hier in Nederland op de kattenbak zit en dat wij zeker ook allemaal dat soort grit kopen die je in de vuilnisbak moet gooien! Echt niet! Nooit gehoord zeker van kattenbakkorrels op basis van hout en gewoon in de tuin gegooid mag worden? Of katten die gewone tuinaarde in de bak hebben en zo meer? En ja daar zou ieder burger aan mee moeten betalen en dat zou een tientje per persoon zijn. Nu gaan vast alle geen kattenminnende personen meteen rechtop zitten als ze horen dat ze nog moeten betalen voor het verwerken van kattenbakgrit. Was dat de bedoeling Rekenkamer? Wat te denken van andere burgers die aan de luierverwerking meebetalen die dat niet nodig hebben bijvoorbeeld of aan al dat plastic. Ga zo maar door. Dat is toch onzin om zo te rekenen en te vergelijken. We betalen gewoon voor elkaars afval, ieder z'n keuze waar de interesse naar uit gaat toch! Ik betaal met zoveel mee wat ik nooit gebruik. Ik gebruik bijvoorbeeld nooit mijn groene bak, toch betaal ik daar jaarlijks voor. Ik betaal dan mee voor andermans organisch afval. Ik weet wel dat dit geen reëel bedrag is, totaal overtrokken en uit zijn verband gerukt. Meer Hollywood bedragen volgens mij voor Hollywoodachtige katten.

Hierbij mijn getallen waar ik op uit kom met mijn dieren. Dat is het voordeel om een kasboek bij te houden dus. Ik heb het gemiddelde gerekend van wat ik aan mijn huisdieren uitgeef, waar bovendien behalve katten ook nog een grote hond bij zit plus de jaarlijkse dierenartskosten wat van alles kan zijn. Komt ie dames en heren van de Rekenkamer, maak je borst maar nat. Het bedrag voor een kat is dus eigenlijk nog iets minder dan hier staat:
  • € 191,83 per dier, per jaar
  • € 15,98 per dier, per maand
  • € 3,68 per dier, per week
  • 0,52 per dier, per dag
  • € 1918,30 per dier, per 10 jaar
  • € 2877,- per dier, 15 jaar
Wat nou 8000 euro per kat in 15 jaar???

Vraag ik me natuurlijk meteen af wat het bij anderen per dag kost aan sigaretten, frisdranken, bier, wijn en sterke drank. Mij helemaal prima hoor wat anderen doen. Maar bij mij is dat bedrag € 0,00.
Voor het bedrag van nog geen pakje sigaretten geef ik een kat een week te eten. Voor de waarde van een fles drank geef ik een kat een maand te eten.

Oefff... ben een beetje op de kast gejaagd door dit tv-programma... nu er weer even af springen, kopjes geven links en rechts en met fiere denkbeeldige staart naar mijn waterbakje paraderen. Of zal ik een luxieus kattenbrokje nuttigen wat speciaal voor mij wordt overgevlogen, gemarineerd in een exclusief kaviaarsausje? Als mijn net gemanicuurde nageltjes dan maar niet afbrokkelen van al die commotie anders moet ik weer op de chaise lounge van de kattenfluisteraar en wordt mijn hele traumatische kittenjeugd weer naar bovengebracht...   ;-)

vrijdag 18 februari 2011

"Ik weet het"

Oude boeken hebben een grote aantrekkingskracht op me. Behalve de oude handwerkboeken vind ik het zeker zo leuk om in oude kookboeken, gezondheidsboeken, huishoud- en tuinboeken te neuzen over allerlei goed raad van onze grootouders of nog zelfs daarvoor.

Zo ook heb ik een leuk boekje dat heet: "IK WEET HET", uitgave Polex Den Haag, 24e uitgave, waarin Raadgevingen en Recepten staan. Jammergenoeg staat er geen jaartal in, maar ik vermoed ergens na 1946. Er wordt nog gesproken dat de Nederlandse bevolking 10 miljoen inwoners telde en een postzegel op een brief 12 cent kostte. Sommige tips zijn de moeite van het proberen waard, omdat wij daar nu dure kant-en-klaarproducten voor kopen, terwijl dat met wat simpele ingrediënten zelf zo te maken is. Vaak nog veel gezonder ook. Past dus prima bij het consuminderbeleid. Hoewel er ook hele enge namen vermeld worden als zoutzuur o.a. en aan dat spul waag ik me niet.
Ik sta er echter niet voor in als de onderstaande tips niet goed zijn of gevolgen heeft!

Een paar van die 'Raadgevingen' zijn o.a.:

Strijkijzer blank maken
Een stukje bijenwas wordt met een poreus doekje omwikkeld, waarmede het hete strijkijzer wordt ingewreven en daarna op papier, waarop gewoon zout is gestrooid, uitgewreven wordt. Een strijkijzer kan evenzo blank en glad gemaakt worden door te schuren met een mengsel van azijn en zand.

IJzerroest voorkomingsmiddel
Jarenlang kunnen ijzeren voorwerpen tegen roest beveiligd worden, indien men deze een kwartier in een oplossing van potas in water legt (soda in water oplossen gaat ook). Men moet het dan niet afdrogen, doch neerleggen en vanzelf laten drogen.

IJzeren pannen schoonhouden of roest verwijderen
IJzeren pannen, waarin aangebrande etensresten zich hebben vastgezet, worden gereindigd met een in as gedoopte wollen doek.
Roest uit pannen is te verwijderen door te wrijven met een spekzwoerd.
IJzeren pannen worden zilverblank als met heet zout (dus geen zoutwater) afgewreven worden.
IJzeren pannen schuurt men ook wel met azijn en zand, maar ze moeten dan met water afgespoeld en gedroogd worden. Dit nadrogen kan het beste geschieden door de pannen op het fornuis te leggen.

Ketelsteen
Ketelsteen in ketels is te verwijderen:
1. Uitkoken met azijn (de ketel vol doen) en een handvol zout erbij, aan de kook brengen en als het kookt de verwarming uitschakelen. Lauw geworden is de ketelsteen los. Vooral goed naspoelen en liefst met water naborstelen als het mogelijk is.
2. Kookt aardappelen in de ketel tot moes. Laat ketelsteen niet geheel los, dan nog een keer flink sterk koken met hetzelfde moes.
Tip bij reacties*:
- Af en toe aardappelschillen in een houtkachel gooien en dan brand de schoorsteen schoon,
- Nieuwe pannen uitkoken met aardappelschillen, brand het niet aan.


Vingerhoeden
Vingerhoeden zetten snel kopergroen aan. Deze zijn immers veelal koper vernikkeld of koper verzilverd. Door transpirerende vingers komt steeds de koperlaag te voorschijn. Let er hoofdzakelijk op, dat deze vingerhoed nooit gebruikt wordt by wondje aan de vinger. Kopergroen is sterk vergift.
Door afwassen met ammoniak laat zich het kopergroen verwijderen.
Tip bij reacties*: Koper poetsen met sigarettenas

Verfvlekken van handen verwijderen
Verfvlekken verwijdert met van de handen door af te wrijven met mosterd.
Tip bij reacties*: Na het schilderen de handen "wassen" met slaolie, daarna gewoon wassen en alle verf is van de handen weg. 

Een andere keer zal ik er weer een paar overtypen.


*Update: 19/2-11 jullie toevoegingen erbij gezet die hieronder bij reacties staan. Bedankt! Leuke tips!

donderdag 17 februari 2011

Roze koeken reclame

Ik baal enorm van mezelf omdat ik de verleiding niet kon weerstaan met roze koeken. Overal waar ik een supermarkt binnenstapte, zag ik de ene aanbieding nog mooier dan de andere. Mijn zin in roze koeken nam met de minuut toe en bij de laatste super was de aanbieding te mooi om te laten schieten. Of ze die nou speciaal voor Valentijnsdag hebben ingekocht en over waren, geen idee, maar ze lagen er wel overal. Zelfs de tweede voor de helft van de prijs, dat maakte dat een pak maar 75 cent kostte.
Nou koop ik nog wel allemaal biologische producten en voor zoiets ging ik toch voor de bijl, goedwetende dat er echt geen goed spul in zit. Ik voelde me net de Eva die niet van de appel kon afblijven. Allerlei slangen in de winkel die riepen, koop me nou, ik ben zo lekker, toe dan, laatste kans, die laat je toch niet schieten, zie eens hoe goedkoop...

Enfin de twee pakken roze koeken werden gekocht. Meteen eentje geproefd en die proefde natuurlijk naar meer. Niet eens lekker, maar de derde lonkte ook al. Nog steeds niet lekker, maar zodra ik voorbij de keukenkast liep, riepen ze in koor: "Pak me, pak me." En ja hoor, niet mijn inwendig stemmetje, maar mijn inwendig oortje hoorde dat en nam al snel de volgende. Niet lekker rustig zittende op de bank en wetende dat het pak nog niet op was, werd de volgende ook soldaat gemaakt. En ja dan ligt er nog maar een en dan weet je, dan heb ik tenminste rust! Ha geestelijke rust dat wel, lichamelijk dus niet. Dat protesteerde tegen zoveel zoetigheid en vetten die niet de juiste zijn, kleurstof, meel waar alles uit was, Kortom nutteloze rommel zonder gezondheidswaarde. Rusteloos, trillend van zoveel suiker, hyperactief... voor even. Ik heb maar veel water gedronken, al ging dat toch vanzelf, want, oh ja, van een pak roze koeken krijg je dorst en veel ook!
Ik nam me voor het tweede pak dicht te laten. Dat lukte omdat het toch bedtijd was.

De volgende dag kwam ik na een zeer vermoeiende dag op mijn werk thuis en zag dat het pak was aangebroken en er eentje uit was. Oh jee na het avondeten lonk de verleiding alweer. Nee, niet doen, je weet hoe je je gisterenavond voelde. Nou eentje kan geen kwaad. Ja dus, wel. Nummer twee vergezelde alras nummer een. Drie kwam wat later. En vier en vijf volgden later op de avond. Verdorie toch weer de mist ingegaan, net als gisteren. Al was het dit keer eentje minder. Ik koop ze niet meer! Niet lekker en er toch niet vanaf kunnen blijven omdat de zoetigheid naar meer smaakt en je in het bewuste cirkeltje terechtkomt van moe, zoet helpt en hup daar ga je weer met warm worden en trillen. Ik ben weer even genezen om ze te kopen! Je weet het en toch doe je het en zeker na een lange enerverende dag als een soort van troost. Goedkoop? Ja dat wel, maar niet kopen was beter en nog veel goedkoper! Stommerik die ik ben.

Morgen naar de natuurwinkel. Gelukkig hebben ze daar geen roze koeken! Ik kan ze niet meer zien! Voorlopig even geen zoetigheid meer.

woensdag 16 februari 2011

Inktlappen en inktvlekken


Ik maak weer eens een reisje terug in de tijd naar de lagere school. Op een van de eerste schooldagen moesten we altijd lapjes en een oude knoop van thuis meenemen om op school een inktlap te maken. Ik zat op een gemengde Nutsschool. Ook de jongens ontkwamen niet aan dit tafereel, al hadden die handarbeid- en de meisjes handwerklessen. De katoenen lapjes moesten eerst op dezelfde maat worden geknipt en vervolgens moest er bovenaan een knoop worden vastgenaaid. De inktlap moest gedurende de lessen naast de inkpot liggen, daar waar ook de kroontjespen in de uitsparing van het bureaublad lag. Dit zie je tegenwoordig helemaal niet meer natuurlijk. Alle schooltafels zijn nu glad. De inktpot zat toen in een uitsparing rechts bovenaan en met een dekseltje er bovenop. Als je links schreef had je pech. Gelukkig mocht er op de Nutsschool wel links worden geschreven in tegenstelling met de R.K. scholen in ons dorp. Ik schrijf rechts en had daar gelukkig dan ook geen problemen mee, behalve als er iemand rechts naast me zat die links schreef.

Wij hadden in die tijd al plastic gekleurde penhouders voor de kroontjespennen. Dat was weer een modernere versie dan die mijn ouders hebben gebruikt. Die waren van hout, begonnen breed en liepen in een punt toe uit.
Als de eerste schriften werden uitgedeeld in het begin van het schooljaar, kreeg je eerst een lange preek waarom je per se de eerste regels ook altijd moest beschrijven. Als je dat niet deed dan werd er voorgerekend hoeveel lijnen dat waren van een klas en van de hele school. Dat samen met alle schriften die de leerlingen kregen waren dan wel een paar lege schriften. Tja dat mag natuurlijk niet. Ook mocht er altijd maar een wit regeltje worden overgeslagen voor het volgende, want ook dan werd de preek weer herhaald voor de hele klas. Je keek wel uit om dat te vermijden en hield je mooi aan de schoolschriftregels! Een witte regel...ik doe het nog steeds ;-)

Nu heb je de stickers die worden uitgedeeld, maar in die tijd kreeg je als je je best had gedaan een stempeltje. Ik weet het nog goed met groene inkt. Ook werd er wel eens een extra beloning gegeven in de vorm van een plaatje. Uiteraard waren die anders dan nu. Dat waren namelijk uitgeknipte bloemenplaatjes uit een bloemencatalogus. Dan mocht je soms zelfs kiezen welke, maar meestal werden ze je gegeven als je tenminste je best had gedaan. Deze werden natuurlijk supergoed bewaard. Ik was dan ook best jaloers dat mijn moeder zo maar een hele bloemencatalogus vol met die mooie plaatjes thuis had en helemaal voor haar alleen. Ik kreeg de oude catalogus als zij weer een nieuwe kreeg. Jonge, jonge mijn geluk kon niet op! Zo maar een hoop plaatjes voor mij alleen! (Gratis) Dat werd uren, dagen lang knippen om ook zo'n mooie stapeltje te krijgen net als de juf of meneer.
Ik heb daarom nog wel eens moeite om de oude bloemencatalogus tegenwoordig bij het oud papier te mikken. Altijd komt er dan een bepaald 'knipgevoel' bij me op :-) Maar ja, wat moet je ermee he. Dus toch maar weg, de nieuwe is er dan toch al ;-)

Nog eventjes terug in de tijd met intklapjes. Als je een stofje of haartje aan je kroontjespen had, dan moest je dat met je inktlapje schoonvegen. In die tijd hadden we natuurlijk nog geen acryltruien, maar waren ze allemaal van wol. En daar zitten natuurlijk nogal eens wat haartjes aan.
Je schreef altijd met een vloeipapier onder je hand zodat de inkt niet kon uitvloeien. Daar waar handen rusten wordt het ietwat vettig en hiermee voorkwam je dat. Als het schrift dicht moest dan moest daar altijd de vloei tussen omdat het anders af kon geven op de andere pagina.
Toch ondanks alle maatregelen kwam er toch wel eens een inktspetter in je schrift, op je bureaublad of op je kleding. Snel de vloei en inktlap erbij en bleef je de vlek nog zien, dan was er geen type-ex nog voorhanden om het wit te maken. Nee dan kwam de juf of meneer, die snel naar de melkflesjes achter in de klas toeliep en daarna voorzichtig met wat melk de vlek op je kleding depte. En of het tovenarij was, de vlek verdween. Een wit krijtje werd gebruikt voor in je schoolschrift. (Consumindertip: melk deppen op inktvlekken op kleding). De diepblauwe vlek was of heel licht geworden, maar ging er altijd met de was wel weer helemaal uit.

Een beetje nostalgie, maar dan kun je wel zien dat de tijden veranderen. Ik denk dat leeftijdsgenoten dit bovenstaande wel zullen herkennen ;-)

dinsdag 15 februari 2011

Gastenzeepjes

Mijn dochter spaarde gastenzeepjes toen ze nog klein was. Menig zeepje werd er in het schoentje gevonden tijdens de Sinterklaastijd. Ook als 'een zo maar cadeautje' tussendoor. Ze stonden allemaal netjes in een kastje uitgestald. Maar hobbytjes en verzamelingen van kinderen veranderen nog wel eens en zo verdwenen de zeepjes uiteindelijk in een plastic doos. Na jaren verdween deze naar de zolder. Een paar jaar geleden kreeg ik ze allemaal terug om 'op te maken' in de toiletruimte. Eerst werden de minder mooie die verkleurd waren opgemaakt en vervolgens heeft het automatisch toch een bepaald systeem gekregen welke aan de beurt komen. Alle dieren, vooral alle beertjes, mogen toch nog even niet :-) Dus zijn we nu met schelpjes en hartjes bezig. De bodem van de plastic doos is nog niet te zien en daarom kan ik nog wel even vooruit. Daarna heb ik nog wel een andere voorraad aan zeep (geërfde) om eerst aan te spreken vóór de beertjes en ander dieren aan de beurt zijn. Ik kan nog zeker twintig jaar vooruit.

Mijn dochter was toen ze klein was er vol van overtuigd dat al haar knuffels stiekempjes toch echt leefden. Mijn moeder vertelde haar altijd prachtige verhaaltjes waarin toch wel vaak dieren een hoofdrol hadden. Bijna altijd waren het verhaaltjes met een educatieve wending, al had ze dat toen zelf niet echt door. Dat in feite de hoofdrolspeler zij zelf was en dat het sloeg op iets wat ze zelf had meegemaakt, maar dan net even anders. Maar dat dierenknuffels een eigen leven hebben, stond voor haar vast. Ook toen ze wat ouder werd, mocht al het speelgoed weg (wat ik zelf met grote zorg natuurlijk heb uitgezocht, want een hoop was nog van mijzelf geweest; alleen als we er beiden achter stonden mocht het pas de deur uit), behalve al haar knuffels, die verhuisden naar de zolder.

Een zeepje is maar een zeepje, maar heeft toch die herinnering en emotie van vroeger. Ik kan het echt niet over mijn hart verkrijgen om een dierenzeepje op te maken :-)

maandag 14 februari 2011

Vergeten voorjaarsbollen

Het is niet de eerste keer en het zal ook niet de laatste keer zijn dat ik weer de bollen ben vergeten te planten in de herfst. Nu kwam ik ze dit weekend uitgelopen in de zakjes weer tegen. Gelukkig niet uitgedroogd want dat kan dan ook gebeuren. IK moet ze snel gaan planten. Ze komen uiteindelijk wel altijd uit, alleen veel later dan bij anderen. Dat is dan ook wel weer apart als het seizoen voorbij is en ik nog kan genieten van de voorjaarsbollen.

Ik heb me voorgenomen dit volgens de biologisch dynamische manier te doen. Daarom kwam dat goed uit omdat dat dit zondag kon. De eerste keer dat ik erover las in een boek, leek het wel een beetje op hocus pocus. Maar in feite is het eigenlijk heel normaal om rekening met de stand van de maan te houden. Dat is net zo gewoon als eb en vloed. Er zijn genoeg proeven gedaan dat het echt uitmaakt wanneer er gezaaid moet worden of wanneer geoogst. De opbrengst is dan hoger en kwalitatief beter. Ik doe echter nog maar gedeeltelijk op die manier mee, want het is een heel gepuzzel nog, ondanks dat er agenda's zijn en ook op internet wat wanneer moet gebeuren. Ik heb me dit dan nog niet eigen gemaakt, maar wil dit wel proberen. Dit is mijn probeerjaar. Inmidels heb ik ook een naslagboek daarover. Volgend jaar kijk ik of ik daar mee doorga en fanatieker word ook met de bemesting, want dat is weer een verhaal apart. Ergens ook weer logisch. Ik gebruik mijn bestaande composthopen. Ik heb ze twee jaar niet geleegd en zitten behoorlijk vol. Ik gooi er alleen maar biologische afval in.

Voor nu zitten mijn voorjaarsbolletjes in ieder geval in de grond.

zondag 13 februari 2011

Kleine meisjes, grote meisjes

Als kinderen klein zijn, hebben ze af en toe van die leuke uitspraken. Zo dacht ik vandaag weer terug aan het 'tammetje toop' waar mijn dochter vroeger om vroeg. Dan bedoelde ze een boterhammetje met stroop. Een beetje spraakverwarring, maar als moeder weet je wat ze bedoelen.

Zo ontdekte ik ineens met een schok dat ik haar iets vergeten was te vertellen over voedsel. Dat kleine meisje van toen is nu bijna 25. Haar werd vrijdag gevraagd of ze bij haar vriend bleef eten, maar ze kwam toch maar liever naar huis toen ze hoorde dat in het eten een 'gefruite ui' zou zitten. Ergens moest ik natuurlijk vreselijk lachen, maar hield me toch maar wijselijk in en legde toen uit wat een 'gefruite ui' inhield en er geen 'fruit' of andere toevoegingen inzitten. Ik had dat zelf nooit zo genoemd, omdat ik dat ook ergens een rare benaming vond. Maar daarom kon zij dit natuurlijk ook niet weten. Ik voelde me behoorlijk stom.
Wij kunnen niet tegen toevoegingen in het eten, vandaar haar afwijzing om daar niet te blijven eten, terwijl dat gerust had gekund als ik zo de ingrediënten hoorde! Ik denk zo dat iedere keer als ik een ui aan het snijden ben, dit iedere keer bij me naar boven zal komen... ;-)

zaterdag 12 februari 2011

Vervolg Knipselmappen

Ik had het pas geleden over een knipselmap met recepten. Ik heb echter meer knipselmappen en er ook weer een aantal weggedaan. In de tijd dat er nog veel patronen in de Libelle en in de Margriet stonden, kocht ik deze vaak alleen voor de leuke patronen. Het is dan ook niet vreemd dat ik afwisselend op de Libelle en dan weer op de Margriet abonneerde in die tijd. Je kreeg er vaak een dekbedhoes bij cadeau of zo en dan was het abonnement niet eens zo prijzig. Heb die zelfs nog ;-) Meestal was dat de bladenman zelf die me overhaalde, want ik voelde me nog ergens schuldig vanwege die cadeautjes.

Zo heb ik in ieder geval wel een vijftien mappen vol patronen, over haken, breien, patchwork en andere creatieve ideeën. Ik heb hier echter al jaren geen abonnementen meer op, omdat ik juist die patronen erin miste. Nog lang hebben ze rond Sinterklaas een extra dikke uitgave uitgebracht met 100 ideeën om leuke cadeautjes zelf te maken. Lang niet alles, maar wel veel, is ook in die mappen terecht gekomen. Die blader ik nog steeds met veel plezier door en geeft me een heel fijn gevoel.
Een soort rijkdom die je moeilijk uit te leggen is. Maar vrouwen die die patronen ook nog hebben, weten precies wat ik bedoel.

Zo had ik ook nog een map met ideeën voor de tuin, voor inrichting huis, gezondheid en gewoon mooie vormgeving. Van deze laatste zijn de mappen wel weer weg of vervangen. Hele stapels (tien jaar geleden) tuintijdschriften liggen nog steeds te wachten om weer uitgezocht te worden om alleen de mooie ideeën eruit.

Tegenwoordig doe je zoiets digitaal, tenminste ik wel. Kost me ook geen abonnementen meer. Nu heb ik verschillende submappen onder 'Creatief' staan met verschillende patronen, e-books, foto's die me erg inspireren. Ook daar komt af en toe de deleteknop aan te pas en worden ze weer vervangen voor nieuwe.
Zo eens in de maand kopiëer ik deze weer naar een extra harde schijf om mijn pc niet te overladen. Die harde schijf (ter grootte van een gsm) is inmiddels een volle boekenkast die weinig plaats inneemt.

Heerlijk toch als het kind in je naar boven blijft komen met (echt of digitaal) knippen en sorteren in mappen ;-)

vrijdag 11 februari 2011

Bouwpakketten

Al diverse keren zijn er afgelopen jaren in huis bouwpakketten binnengehaald. De meeste heb ik wel in elkaar gekregen al was de handleiding niet je van dat en moest je zelf nog het e.e.a. creatief te werk gaan. Ik moet zeggen dat de bouwpakketten vaak in kwaliteit achteruit zijn gegaan in vergelijking met pak weg 25 jaar geleden. Kregen we er nog echte ijzeren dingetjes erbij, die zijn inmiddels vervangen voor plastic dingetjes die gezien de kwaliteit snel afbreken. Dan wordt er alsnog vanuit de schuur wat ijzeren oogjes en schroeven tevoorschijn getoverd om het geheel uit de wankele toestand te krijgen.
Nu ben ik iemand met heel veel geduld, maar gek genoeg met bouwpakketten laat dat wel eens te wensen over en zeg ik dingen waar ik later spijt van krijg. Eerlijk is eerlijk zo'n pakket is niet mijn 'ding'.

Er staan er nog enkele te wachten tot ik de geest krijg om ze inelkaar te zetten of om alleen nog maar te bevestigen. Sommige nog geheel ingepakt, andere half opgebouwd. Zonde eigenlijk, want ik vind de meeste nog steeds mooi en praktisch ook. Hopelijk kan ik dat dit jaar van mijn TO DO lijstje schrappen, want dat staat inmiddels bijna helemaal bovenaan onder de hoognodig uit te voeren klussen.

Zo staat er al zeker tien jaar een picknicktafel te wachten om de laatste latten te bevestigen, die we met vrouwelijk inzicht niet in elkaar kregen. Met een klein beetje hulp van buitenaf moet dat vast nog eens ooit lukken.
Zo ook heb ik voor ooit dat ik weer aan de moestuin wilde beginnen een klein kweekkastje gekocht van ongeveer een meter. Nu ik weer zaadgoed heb gekocht wil ik graag dat kastje in elkaar gaan zetten. Staat inmiddels ook al vijf jaar in de schuur.
Dan nog wat rozenbogen. Fluitje van een cent om die in elkaar te schroeven. Die ik het eerste in de tuin zette, zijn inmiddels alweer verdwenen en in elkaar gezakt. Zo lang is dat alweer geleden.
Nog wat plankjes voor in de keuken, nog keurig verpakt in plastic, moeten eerst in de verf worden gezet en dan worden opgehangen.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Hoognodig voor timmeracties dus! Het mooie is wel dat het meeste reclame was en me nu tenminste niets kost, hooguit dan de nodige energie en wat goede zin... Ik wacht nog even tot de zon blijft schijnen in het weekend.

donderdag 10 februari 2011

Lege eierdoosjes en toiletrolletjes

Om me niet helemaal te begraven in allerlei herbruikbaar afval heb ik met de garage opruimen veel plastic potjes, bekertjes en doosjes opgeruimd omdat ik toch niet aan mijn tuin toekwam. Ik zie dan huizen voor me die ooit op tv komen vol met allerlei afval. En al bewaar ik veel op textielgebied, al het andere moet dan toch echt de weg naar het vuilnis afleggen. Volgens mijn dochter bewaar ik al te veel, maar dat zal wel komen doordat mijn moeder een echte hamsteraar was en dat ik dat natuurlijk wel een beetje in mijn genen zal hebben meegekregen om eerst te kijken of het bruikbaar is. De jeugd van nu kijkt daar toch weer anders tegenaan en koopt veel gemakkelijker iets nieuws in deze weggooimaatschappij.

Waar ik eigenlijk naartoe wilde, is dat ik momenteel weer aan het bewaren geslagen ben van allerlei bakjes die te gebruiken zijn voor al het zaaigoed. Om niet helemaal voor gek te worden versleten thuis en veelzeggende blikken wil vermijden, verstop ik snel een leeg kartonnen eierbakje en ook de toiletrolletjes. In de hoop dat ze niet worden gevonden en alsnog worden weggegooid! Vaak ben ik die het afval weggooit, maar dan zul je net zien dat iemand ineens vanuit het niets een flinke opruimbui krijgt. Dat zal niet de eerste keer zijn overigens dat ik dan mis of kwijt ben wat ik dagelijks gebruik en zo in de vuilnisbak ligt.
Ik ga nu ook echt niet die dure turfbakjes kopen als ik gewoon gratis afvalmateriaal daarvoor kan gebruiken.

woensdag 9 februari 2011

0900 en het Air Milespasje

Gisteren heb ik een tekentablet voor mijn computer besteld. Als vormgever wilde ik dat al zo lang en daar ze nu in een leuke aanbieding waren, heb ik deze eindelijk na toch nog eerst weer wikken en wegen besteld. Hier moest ik ook het nummer van mijn Air Milespasje opgeven zodat ik er weer punten bij zou krijgen. Ik merkte ineens dat mijn pasje gescheurd was. Na nakijken op internet kun je weer een nieuwe aanvragen voor € 2.50. Tja dat dit kosten met zich meebrengt, kan ik me iets bij voorstellen. Maar nu komt het, dit moet per se telefonisch doorgegeven worden voor € 0.25 per minuut!

Is uw Air Miles kaart gebroken, gescheurd of ernstig beschadigd? Bestel dan direct een nieuwe kaart.
Dit kan alleen telefonisch bij Air Miles Klantenservice op 0900 – 8877 (€ 0,25 p.m.) van maandag t/m vrijdag 09.00 uur tot 18.00 uur. Zaterdag en zondag gesloten. Elke kaart kost € 2,50.
Na een éénmalige telefonische machtiging wordt het totaalbedrag van uw bank- of girorekening afgeschreven. De Air Miles kaarten worden dan binnen 2 weken bij u thuis bezorgd.
Nu dan gaat zo'n nieuw pasje nog aardig wat kosten! Ik weet hoe dit tegenwoordig aan de telefoon wel gaat. Wachten en dan driedubbel alles herhalen. Hier pas ik dus voor. Vijf minuten is dan weer € 2,50. Dat is me het hele pasje niet waard aangezien ik altijd vrij weinig punten scoor. Zo weinig dat ik ze bijna nooit kan inwisselen.
Om een nieuwe aan te vragen bij bv verliezen moet je eerst de pas laten blokkeren en het later na navraag van een nieuwe weer laten deblokkeren. Een gedeelte gaat digitaal, maar het blokkeren en deblokkeren gaat dus weer met € 0,25 per minuut. Nee, laat maar. Zoveel punten staan er niet eens op.

Ik heb nog een reservepasje en dat gebruikt mijn dochter en daar doen we dan wel samen mee. Zo vaak komen we tenslotte niet in een winkel met Air Milesgebruik. Wel even goed afstemmen, dat wel.
Als ze samen gaat wonen met haar vriend, vraagt ze een geheel nieuw eigen Air Milespasje aan; dat kan dan wel geheel digitaal voor het bedrag van € 2,50 de twee pasjes.

Ik heb zo'n gruwelijke hekel aan die 0900 nummers! Dat ze zoiets gebruiken voor de seksindustrie nog daar aan toe, maar toch niet voor normale services en diensten! Ik weiger dan ook alleen om die reden zo'n nummer te bellen! Als ze nou nog normaal tarief vragen, maar zelfs € 0,10 per minuut vind ik al echt te veel, laat staan hoger. Als het een paar minuten zou duren, maar dat is het nooit. Ik zit niet te wachten om eerst uitvoerig te luisteren of ik een 1, 2 of 3 in moet toetsen om daarna in de wacht te worden gezet met een betaald muziekje en vaak krijg je -of ze moeten dat expres zo moeten doen om de klant maar aan de lijn te houden- niet al te snuggere telefonisten aan de lijn.
Grrrrrrrrrrrrrr... 1,2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10...

Gelukkig dat ik bij thuiskomst wat paarse crocusjes zag staan die me wat vrolijker stemden :-) Ook het speenkruid komt komt naar boven, een echte voorjaarsbodeplantje! En zo heerlijk het zonnetje dat overdag scheen, die alles weer wat lichter en luchter maakt dan al dat grijze van de afgelopen weken.

dinsdag 8 februari 2011

Praktische vitrage

Toen ik weer ging wonen in mijn geboortehuis omdat mijn moeder was overleden, hing daar nog overal gehaakte vitrage voor de ramen. Ze waren gemaakt van vissersgaren, onverslijtbaar volgens mijn moeder. Geen patroontje erin van engeltjes, hartjes of roosjes, nee gewoon rechttoe rechtaan van een stokje, een losse, een stokje, een losse enz. Ik dacht nog, ik laat ze eventjes hangen omdat het wel lekker is geen inkijk met nieuwsgierige voorbijgangers. Zodra er geverfd en gewit was, bleven ze weer eventjes wat langer hangen toen we net een jonge Tarzan in huis kregen -een druk zwart katertje- die van de ene kant naar de andere kant van het raam slingerde om op alles wat bewoog of vloog te azen. Ik dacht toen laat de gordijnen maar hangen tot de wildebras door de katerpubertijd is.
Ondertussen had ik een goedkope, maar toch een miskoop, nieuwe dunne vitrage gekocht. Ik dacht een koopje op de markt te hebben ingeslagen, maar dat bleek bij nader inzien grote troep te zijn. Meteen halen en haaltjes en ik had er nog niet eens ingeknipt! Ik moest er niet aan denken als de ietwat uitgebluste wildebras nog een poging ging wagen om een vlieg te willen gaan vangen in dit spul! Om niet steeds herinnerd te hoeven worden aan deze stommiteit van me, heb ik de hele zak met vitrage maar snel weggedaan.
Uiteindelijk was die zelfgemaakte gehaakte vitrage uit de jaren zeventig nog het beste alternatief hier in huis. Totaal uit de mode, maar oh zo praktisch als je huisdieren hebt. Bij niemand zie ik nog gehaakte vitrage. Op een gegeven moment zie je nog niet eens meer wat er hangt en hoort het er gewoon bij. Je wast ze, hangt ze droog op en geen omkijken naar. Ze drogen ter plaatste aan het raam en zonder kreukels.
Nu beginnen er echter na veertig jaar toch wat stokjes los te raken, maar ze kunnen nog steeds goed gerepareerd worden zonder dat je dat ziet. Maar ik vraag me bij iedere wasbeurt weer af hoe lang nog... Komt het er dan echt van dat ik andere vitrage ga kopen? Bij veel huizen zie ik niks hangen, alleen overgordijnen. Ik geef toe dat het dan super licht is in de kamer. Toch prefereer ik wel mijn privacy en heb toch liever de ramen bedekt. In mijn vorig huis had ik luxaflex, dat vond ik erg handig. Ik kon naar buiten kijken, een ander niet naar binnen. Helaas kan dit hier niet of er moet weer van alles verbouwd worden voor zo'n aansluiting van luxaflex of lamellen. En er moet al zoveel...
De wildebras van toen is na 13,5 jaar gaan hemelen en weer andere jonkies hebben zijn plaats ingenomen. Het laatst gekregen oudje van tien blijkt zefs nog erg lenig en vlug te zijn hangende in de gordijnen! Tarzan de Oudere in actie!
Dan zit er nog maar één ding op. Zelf nieuwe haken! Onverslijtbaar, nou ja dat niet, maar ik doe er dan vast mijn leven lang weer mee. Zal ik?...

maandag 7 februari 2011

Budget paprika

Nu ben ik wel een natuurwinkel bezoekster, maar kom nog geregeld bij de andere supermarkten ook al koop ik daar erg weinig. Wat ik niet laten kan, is de grote zakken bugetpaprika's te kopen. Al zijn ze op de markt volgens mij nog goedkoper. Dat zijn meestal kleinere maten of rare vormen dan die los worden verpakt of per drie. Dat maakt mij echt niet uit welke vorm of grootte de paprika's hebben.

Vorige week weer zo'n grote zak voor weinig gekocht bij de J. In het weekend maak ik die dan allemaal schoon en gaan ze per maaltijd in mijn vriezertje. Erg handig om zo 's avonds te koken/wokken. Ik koop nooit van die kant-en-klaar maaltijden, maar maak dagelijks alles zo vers mogelijk klaar. Maar uiteraard wil ik ook binnen een half uurtje eten na een lange dag werken en dan is zo'n bakje met schoongemaakte paprika al tijdwinst.

Al mijn plannen echter voor dit weekend zijn een beetje in het water gevallen omdat ik me afgelopen vrijdag moest ziekmelden (duizelig tot gevoel flauw te vallen en constant erg misselijk) met hevige buikgriep. Zit dan met emmers en bakken om me heen en natte washandjes en lig dan te wachten op de bank tot het wat over gaat (geen voedselvergiftiging of verkeerd gegeten). Morgen ga ik weer werken al voel ik me nog niet optimaal. Ik heb dit al jaren, soms vaak, soms weinig per jaar, geen peil op te trekken. Gevoelig wellicht voor die kleine parasieten. Als je ook ziet hoeveel mensen hun handen niet wassen na een toiletbezoek en dan even achter je bureau gaan zitten en van alles aanraken...brrr... een flesje met gel ligt daarom altijd paraat in mijn bureaula als ik dat zie! Maar je kunt zoiets echt overal oplopen en het toch niet voorblijven. Ik weet wel dat ik daar erg gevoelig voor ben.
Erg lastig want zo zijn al heel wat plannen in het water gevallen. Volgende weekenden maar weer wat inhalen en verder niet te veel plannen... Van seitan maken is niets terecht gekomen, evenals de paprika's schoonmaken, in de tuin wat gezaagde boompjes opruimen, huishoudelijk werk enz.

Wat ik wel heb gedaan dit weekend is eindelijk weer wat gehandwerkt, eigenlijk noodgedwongen omdat ik toch niks kon doen dan zitten op de bank :-) Dat was leuk :-) Wat geborduurd aan aan Victoriaanse M en van snippertjes stof hexagonnetjes gemaakt. Nu kan ik eindelijk weer volgende week een berichtje op mijn andere weblog zetten :-) Die verwaarloos ik momenteel wel erg nu ik me iedere dag hier laat zien.

zondag 6 februari 2011

IJzeren deksel vast op glazen pot

Vandaag voor wie het nog niet weet, wat tips om een ijzeren deksel van een glazen pot te schroeven als hij met geen mogelijkheid los te krijgen is (en nog belangrijker als er geen sterke man -of vrouw- in de buurt vertoeft die dat wel even voor je doet):
  • Zorg dat je droge handen hebt als je de schroefdeksel wilt verwijderen.
  • Probeer de schroefdeksel eens te draaien met een droge doek erover heen.
  • Geef anders is een tik op de deksel en probeer dan de deksel eraf te draaien.
  • Als je die hebt, probeer dan de tang c.q. opener die speciaal voor deksels los te draaien is. Je klemt de deksel tussen de twee 'ijzeren kaken' en probeert dan te draaien.
  • Als het met het gewone draaien met deze tang (opener) niet lukt, zet dan de twee uiteinden net onder de deksel. Probeer het een beetje los te wrikken zodat er lucht kan ontsnappen en draai daarna de dekster eraf.
  • Wat bij mij ALTIJD lukt is het volgende: de ijzeren deksel een poosje onder de hete kraan houden en draai de pot een paar keer om zodat het ijzer van de deksel overal heet wordt. Zorg ervoor dat je handen niet onder de hete straal komt! Dus pot schuin naar beneden houden met de deksel naar onderen. IJzer zet uit en voila, nog een keer draaien met een droge doek over de deksel en de deksel laat los! Als dit niet meteen lukt dan de deksel langer onder de kraan houden. De aanhouder wint!

zaterdag 5 februari 2011

Knipsel kookboek

Jaren geleden kocht ik nog wel eens kookboeken, vooral op vegetarisch gebied. Mijn voorkeur gaat inmiddels wel uit naar recepten die voorzien zijn van een afbeelding eerlijk gezegd en niet alleen een stukje groente als plaatje.
Nu koop ik eigenlijk nooit geen kookboeken meer, omdat er zoveel gratis is te krijgen. Bij een paar supermarkten kun je gratis receptenkaarten meenemen of complete tijdschriften. Ook op internet is genoeg te vinden, zowel op speciale receptensites als op blogs. Keus genoeg. Bovendien experimenteer ik toch altijd met hetgeen ik in huis heb en zijn de recepten alleen maar een bron van inspiratie. Ik heb er nog maar weinig echt helemaal uitgeprobeerd met de voorgeschreven ingrediënten.

Toch doe ik nog steeds wat ik al jaren doe en dat is lekkere recepten uitknippen en in mijn verzamelmap (map met plastic hoesjes) stoppen. Het mooiste compliment kreeg ik onlangs van mijn dochter toen ze recepten aan het zoeken was in de boeken en ik haar mijn knipsel kookboek overhandigde. Ze zei dat dat eigenlijk het mooiste kookboek was met de lekkerste recepten! Vind ik eerlijk gezegd ook ;-) Mooiste is ook dat het gratis is. Dus waarom zou je nog kookboeken kopen? 

Tegenwoordig kun je ook een digitaal kookboek aanmaken op internet en die vullen met je favoriete recepten, maar op de een of andere manier vind ik toch een echte knipselmap altijd nog leuker met doorbladeren.

Ik verzamel overigens ook al jaren allerlei 'Charlotte' recepten. Die scan ik, typ ze over, kopieer en plak ze enz. om ooit eens allemaal samen mooi vorm te geven (is mijn vak tenslotte) en op te slaan in een PDF. Eventueel met nieuwe foto's als ik ze heb uitgeprobeerd. Ssssst... als cadeautje ooit. Leuk zomervakantie klusje.

vrijdag 4 februari 2011

Brand- en waterschade

Bij ons in het dorp is een grote brand- en schadezaak. Vroeger ging ik daar heel vaak met mijn moeder samen heen. Je hebt altijd wel van die 'nog kopen' lijstjes in je hoofd. Dat je een bepaald product te duur vindt en op een reclame wacht. Dat was dan zo'n winkel waar je zoiets dan tegenkwam en tegen zeer gereduceerd tarief je naar buiten stapte. Deze zaak groeide zo ontzettend hard dat er al snel een tweede bij kwam. Een voor de normale schone dingen en een winkel met partijen. Alleen die partijen werden steeds minder en totaal niet interessant. Zo kwam het ook dat ik misschien nog maar drie keer per jaar even ga kijken. Het enige wat ik er wel altijd koop is een nep soort van Dettol, veel goedkoper en ruikt hetzelfde.

Vandaag was dan ook zo'n dag om even snel door de winkel te lopen. Zeer verbaasd zag ik dat tweederde van de winkel helemaal leeg was en dat alleen vooraan wat restpartijen lagen. Zo nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik of ze gingen verbouwen of zo. Ja, dat was zo, de helft van de zaak wordt Action (jeeeeeeh) en ze gaan alleen nog maar partijen verkopen (ook jeeeeh). Dat wordt dus vaker daar even snuffelen voortaan. Super leuk weer. Ik had daar altijd leuke herinneringen aan zo vroeger met mijn moeder. Nu ga ik met mijn dochter daarheen.

En ik heb inderdaad een leuke slag geslagen al hadden ze niet veel in de winkel, ze hadden een partij van een tuinwinkel uit Duitsland. Niets aan te zien, alleen later waren onze handen behoorlijk smoezelig tot zwart van roet. Niet getreurd, ik heb altijd schoonmaakspul in mijn auto voor dit soort gevallen.
Maar wat was nu mijn grote slag... allemaal groente- en fruitzaden voor 50% korting. Dat kwam neer op 0,75, 0,99 en 1,50 per zak (best grote zakjes dan die wij hier hebben). De datum was allemaal tot 2012-2014. Ook hele aparte zaden zoals bonen die minimaal 40 cm lang worden bijvoorbeeld. Volgende maand kan ik al een gedeelte gaan zaaien! Daar komt vast nog wel een logje over tzt!

donderdag 3 februari 2011

Mazzeldagje

Ik had een mazzeldagje wat boodschappen doen betreft. In de natuurwinkel lag ineens het brood wat ik daar het lekkerste vind, maar wel duur, nu voor 50%. Nu kostte het zelfs minder dan bij een supermarkt! Ze hadden teveel ontvangen. Niet gek, dus meteen drie meegenomen en hup in de vriezer ermee.

In de kerstvakantie kreeg ik een gratis klantenkaart van de Natuurwinkel, wat normaal voortaan een tientje kost. Je krijgt dan 3 procent korting over de gehele bon. Na 3 à 4 keer boodschappen doen, heb je dat er al uit. Voor mij is dat toch iedere keer weer een cadeautje om dan de bon te zien! Ik koop al zoveel mogelijk reclame en afgeprijsde artikelen in de Natuurwinkel. Het is niet veel 3 procent, maar iedere procent is toch meegenomen nietwaar.

Daarna even naar de Jumbo voor een paar boodschappen, die daar biologische zijn en toch goedkoper dan bij de natuurwinkel. Bij de kassa kregen we een gratis doos met scharreleieren. Niet over de datum, maar ze hadden er teveel ontvangen en vonden dat ze het dan beter aan de klanten cadeau konden doen dan over de datum te laten gaan. Leuk toch! Hopelijk wel gewone Nederlandse eieren met niet het gevreesde voer voor de kippen waar de kranten nu vol mee staan...

Na wat praten met de eigenaar van de Natuurwinkel, raadde hij ons aan eens gedroogde mango te nemen. Die zijn niet gezoet. Zeer verrassend toen we dat thuis proefden! Dat had ik niet gedacht dat dat zo lekker smaakt. Bananenchips zijn lekker als snoepalternatief, maar zijn wel gezoet. Een echte goede vervanger voor snoep en net zo zoet!
Als de mango's in de reclame zijn, dit ook maar eens zelf proberen. Het is gewoon puur droog fruit zonder toevoegingen. Leuke ervaring om dit te proeven!

Ook nog tarwemeel gekocht om komend weekend eens te experimenteren om zelf seitan (dat is een vleesvervanger waar je bv gehakt van kan maken) te maken. Ik heb al een paar recepten daarvan op internet gevonden. Ik zit al uit te kijken naar het weekend :-)

--------------------------------------------------------------------

Heel even wat anders. Ik had altijd een vaste lezer uit Egypte en sinds een week niet meer. Ik las al op internet dat het internet was afgesloten. Van hieruit wens ik deze bezoeker toch nog heel veel sterkte toe!

woensdag 2 februari 2011

'Consumeerderen' i.p.v. consuminderen

Momenteel consumeer ik i.p.v. dat ik consuminder met het voedsel met de dieren. Zo eens in de zoveel tijd willen ze niks meer eten van het vlees of vis uit blikjes of zakjes. Ook alle brokjes weigeren ze. Nu heb ik een kater erbij sinds begin oktober jl. die allergisch is voor de meeste brokjes en daarom is nu iedereen verplicht aan de Hill's brokjes en dat gaat goed, die lusten ze gelukkig allemaal. Hapklaar en geen kleurstof. Al de andere soorten brokjes en vlees/vis willen ze gewoonweg niet. Nu is een kat best kieskeurig. Als ze een poos het zachte voer laten staan dan ga ik over op een ander merk, net zolang ze weer wel eten. Dan na weken of maanden weigeren ze weer en probeer ik andere merken, dan gaat het maanden goed en dan opeens lusten ze weer niets meer van dat merk. Ook zoveel mogelijk reclame als dat kan. Momenteel weigeren ze echt alles van Whiskas, Felix, Gourmet, Sheba tot alle huismerken toe. Vol verwachting staan ze iedere dag te wachten op hun eten en als ik het eenmaal gegeven heb, dan kijken ze me aan alsof ze willen zeggen: "Wat geef je ons nu weer voor oneetbare vieze zooi?" Dan gaan ze maar weer snel aan de brokjes nadat ze steeds weer naar het etensbakje met vlees of vis lopen en weer afdruipen. De hond krijgt het dan van me zodat het niet helemaal weggegooid hoeft te worden. Hij is wat minder kieskeurig, hoewel ook hij af en toe zelfs weigert. Dat zegt mij wel genoeg. Het stinkt ook een uur in de wind, niet normaal zelfs! Dat kan echt niet gezond zijn! Ik vraag me dan ook weer af wat stoppen ze er nu weer voor troep in? En voor die troep betaal je dan.

Daarom vandaag een paar dure blikjes uit de Natuurwinkel gekocht wat bijna 3 keer zo duur is, maar wel biologisch. Ik sprak daar toevallig ook een mevrouw daar die precies hetzelfde met haar katten meemaakte, ook die katten wilden het zachte voer niet meer van geen enkel merk. Toeval?

Ik gaf iedereen een kleine portie, zodat iedereen de rest kon aanvullen met brokjes. En ja hoor, alles ging dit keer wel op! En dit stinkt dus helemaal niet! Wat zit er dan in die andere blikjes en zakjes? Een kat hou je echt niet voor de gek. Ik geef ook wel eens vis uit blik of uit de diepvries die voor menselijke consumptie is bestemd en dat gaat er meestal ook wel in. Dat stinkt ook niet zo als die afval die ze gebruiken voor dierenvoer. Tenslotte zit daar ook tumoren in, pens- en darminhoud en weet ik meer voor ander vies spul! Maar nu maken ze het echt een beetje gortig met die smerige afval! Als zelfs de katten het niet meer willen!

Ik heb nu wel het gevoel te 'consumeerderen' i.p.v. te consuminderen op dit gebied. (Het is eigenlijk consumeren maar in dit geval praat ik liever van 'consumeerderen'.) Ik los het nu daarom ook op om het voer in drieën te splitsen om zo toch aan dezelfde kosten te komen als voorheen. Zij hun zin met smakelijker zacht voedsel, weliswaar dan minder gegeven maar kwalitatief, aangevuld met brokjes en ik mijn zin met de kosten proberen laag te houden.

dinsdag 1 februari 2011

Fruit redden van de ondergang

Gisteren bemerkte ik bij nadere inspectie dat ik snel iets moest doen met de rimpelige sinaasappels en citroenen op de fruitschaal, die nog wel goed waren voor consumptie, maar dat geen dagen meer zou duren. De citroenen heb ik uitgeperst en in de ijsblokjeshouders in de diepvries gedaan, zodat ik nu maar steeds een citroenijsblokje hoef te nemen als ik ergens citroen voor nodig heb. Ook de sinaasappels zijn geperst. Na een glas daarvan gedronken te hebben heb ik het overige ook maar ingevroren, want de smaak gaat snel verloren als je het gewoon in de ijskast wegzet.
Zo dat voelt erg consuminderachtig, maar tegelijk ook heel goed!

Iedere week inspecteer ik voortaan de fruitschaal vanaf de zomer, want voor je het weet, ligt het fruit te rotten en steekt weer ander aan. Dat ik deze routine heb ingevoerd, scheelt me weer om fruit te moeten weggooien. Ik ontkom er niet aan omdat wel eens te doen. Vooral mandarijnen zijn de ene dag nog goed en de andere dag ineens zacht en rot. Dan snij ik het overdwars door en gooi het naar buiten. Zo ook me de appels. Is het er eentje dan gaat deze naar buiten en genieten de vogels ervan. Zijn het er meer dan maak ik er appelmoes van of welke moes dan ook. Perenmoes, mangomoes, pruimenmoes het smaakt allemaal prima. Soms voeg ik er wat kaneel aan toe en de andere keer weer wat vanille, suiker of honing.
Als er nu een week zou komen dat ik geen fruit zou kunnen kopen, kan ik me nog gemakkelijk voorzien met de voorraad uit de vriezer. Ook een smoothie maken van verschillend fruit is dan o zo lekker. Vooral met aalbessen die nogal zuur zijn, kunnen goed verwerkt worden in een smoothie om de zomer weer even te proeven.