zondag 30 oktober 2011

Dag lieve Pammetje

Vanmorgen heb ik in alle vroegte afscheid moeten nemen van mijn lieve witte poes Pammetje. Ze is rustig ingeslapen en is zelfs 20 jaar geworden, dus ik mag niet klagen voor de tijd die ze bij ons is geweest.
Haar grootste hobby was tegenwoordig eten en als eerste bij de bakjes staan, al was het niet eens zoveel meer wat ze at. Op deze leeftijd slapen ze 23 uur, eten een half uur en wassen ze zich een half uur.
De afgelopen dagen ben ik vooral met Pammetje in de weer geweest om haar aan het eten te krijgen, maar ze wilde echt niet meer.
Ik zal haar hoe dan ook erg missen!

Uitgebreid kun je hierover lezen op mijn andere blog.

maandag 24 oktober 2011

Waardering

Vandaag was ik een beetje verbaasd, omdat ik als dank voor het werken aan een project opeens beloond werd met een fles fijn en kaart samen met nog wat andere collega's. Ik heb er niets harder aan gewerkt dan aan andere projecten. Tenslotte is het gewoon mijn werk. En dan ineens een beloning van een tevreden collega. Dan sta je wel even te kijken van zo'n gebaar van waardering. Wel super aardig!
Ik weet nog niet goed wat ik ermee ga doen. Wegzetten voor als ik ooit ineens zin zou krijgen in een glas wijn met bezoek of het ooit zelf weggeven. Ik drink niet zo heel vaak namelijk en het is nu denk ik al een jaar geleden dat ik een glas port heb gedronken met kerst, maar kan ook vorige zomer zijn geweest. Als je zolang niets drinkt en je neemt dan een glas, smaakt ook dat niet eens.
Ik zet de fles maar zo lang in de kelder tot ik het weet :-) Het was gratis, dus altijd leuk ;-)

zaterdag 22 oktober 2011

De dans ontsprongen

Ik gelukkig wel, maar zo'n 50 van mijn collega's niet. Dan heb ik het over een reorganisatie op mijn werk waar geen contracten meer zijn verlengd, maar dit keer ook de ronde van ontslagen zijn gevallen bij vaste werknemers. Onze afdeling had het geluk dat er wel een baan kwam te vervallen, maar waarvan de persoon in kwestie om andere redenen het contract niet werd verlengd en nog maar kort in dienst was geweest. Deze baan wordt niet meer ingevuld en verdeeld over ons allemaal. Gelukkig dus geen wijzende vinger naar een van ons om te moeten vertrekken.

Dit is al de zoveelste keer dat ik dit nu mee maak. De spanning is dan te snijden als de dag eraan komt dat het wordt meegedeeld en daarna zie je niet al te gelukkige mensen rondlopen. Logisch.
Volgend jaar komt er nog een hele grote reorganisatieronde wegens bezuinigingen, waar ook veel ontslagen gaan vallen. De vraag is dan weer, ben ik erbij of niet. Tenslotte wil een bedrijf/organisatie liever jonge mensen, ook zeggen ze dat nooit hardop. Ze hebben het dan over 'vers bloed', die ook minder kosten. Blijkbaar zouden oudere werknemers niet flexibel meer genoeg zijn. Gelukkig dans ik al jaren met alle winden mee en laat me niet gek maken. Ik doe netjes wat me gevraagd word, of ik het nu efficient, nuttig vind of niet. Ze zijn met andere woorden zeer tevreden over mijn flexibiliteit. Begin deze maand kreeg ik zelfs een oorkonde van werknemer van de maand. Ik hobbel zo hard ik kan, mee met het ritme van de jeugdigen waaruit onze afdeling bestaat. Al plof ik na het eten wel helemaal in en is mijn energie nog maar ver te zoeken, ben tot niks meer in staat. Ik heb wat anderen zeggen een stressbaan met constant deadlines en ad hoc spoed. Als ik er een dagje niet ben, word ik ook meteen gemist.

Ik dacht 3 jaar geleden nog met mijn 62e te kunnen stoppen gezien mijn pensioenuitdraai en mijn rechten met opgebouwd flexibel pensioen. Echter twee jaar geleden zag ik dat dat pas met 63 zou kunnen met de nieuwe uitdraai. Vreemd vond ik nog, want opgebouwd flexibel pensioen verandert niet zou je zeggen. Vorig jaar werd dat echter al bij 64 jaar. Ik sta er dan ook niks van te kijken dat het volgend jaar gewoon 65 wordt! Daar sta je dan met tot nu toe al 43 jaar werken ... Bovendien gaat de uitkering van het pensioen dan met dat jaar omlaag en zal ik misschien nog wel een bijbaantje moeten zoeken als het zo verder gaat met die bezuinigingen en crisistoestanden. Maar laat ik zover nog maar niet denken.
Een contract houdt ook automatisch op met je 65e, je moet dan vertrekken.

vrijdag 21 oktober 2011

Bewegen met een doel

Ik hou helemaal niet van sport. Nooit gedaan. Je eigen druk staan maken in het zweet op bv een vierkante meter, je moet het maar leuk vinden. Ik dus niet. Het doel ontbreekt voor mij volkomen en ook de tijd. Ik vind bewegen prima hoor, maar er moet een bepaald doel aanzitten. Waarom niet meteen die energie opslaan voor accu's of zo als ze op apparaten lopen? Dat zou pas een mooie alternatieve energie zijn. Dan hoeven die kerncentrales misschien ook niet door te gaan. Dan heeft het bewegen een doel. Bewegen op zich kan voor iemand een doel zijn voor conditie of afvallen, maar dat is voor mij niet genoeg. Het is verloren tijd die je kunt gebruiken voor klussen waarbij je veel moet bewegen. Althans zo zie ik het omdat er hier teveel klussen zijn. Die tijd kan ik beter gebruiken. Anderen hebben misschien helemaal geen klussen en zouden zich anders vervelen. Kortom, het is voor iedereen toch verschillend. Dit is in ieder geval mijn visie op sport.

Mijn gymnastiek haal ik uit tuinklusjes. Mijn ochtendgym is de dierenverzorgen, kattenbakken verschonen, was ophangen (geen droger) en nog veel meer. Pas dan ga ik douchen, ga me aankleden en fiets naar mijn werk. Allemaal bewegingen waarmee je ook meteen iets hebt verricht. Bewegen met een doel. Ik hoef dus niet op een hometrainer te zitten of een warming up te doen. Verder heb ik een 80 meter lange tuin waar altijd wel wat te doen is en zeker nu met veel opruimwerk. Een uurtje sjouwen en ik heb flink wat meters gelopen, tilwerk verricht en noem maar op. Door de nodige beweging heb ik meteen een klusje geklaard. Dan vergeet ik nog het wandelen met de hond. Ik zou echt niet naar een sportclub kunnen, ik zou steeds aan klussen thuis denken. Dit is bovendien allemaal nog gratis ook.

Maar ... nu heb ik afgelopen woensdag toch een sportschool bezocht samen met mijn dochter. Val ik van m'n geloof af en mijn principes dan? Nee dat niet, ik sta er nog steeds achter wat ik hierboven schreef. Ik ga er heen voor te ontspannen dat is wat anders. Juist om te leren alles los te laten, me niet druk te maken en me te concentreren op het moment. Ik schreef al eerder cardio stress e.m. te hebben oftewel stress op het hart dus ik kan wel wat rust gebruiken in mijn hoofd.
Het was een proefles yoga, om precies te zijn Hatha Yoga. Ik zie zoiets ook niet als ontspanning, maar iets waarheen ik naartoe 'moet'. Ik slaap zo vaak na het eten, dat ik ergens ook schrik heb door die onspanning misschien ook daar wel in slaap te vallen, dacht ik. Op zich vind ik natuurlijk wel heel leuk om dit samen met mijn dochter te doen, dat weer wel! Ook zij heeft het nodig zich te leren ontspannen, ook al is zij veel fitter dan ik.

De les was best aardig, daar niet van, maar een yoga les in een sportschool  waar hard discomuziek knalt, apparaten hoort klappen, mensen stemmen galmen, zwijmelmuziek op de achtergrond, zachte stem met een soort hypnoseverhaal, steenkoud zonder verwarming, dat is dus niks voor mij. In plaats van te ontspannen, hoorde ik die kakefonie aan geluiden, kon totaal niet ontspannen daar of me concentreren. Op mijn drukke werk is het dan nog rustiger met kindergeluiden op de school ernaast, telefonerende collega's. Nee, dat is voor mij geen ontspanning. Ik doe mijn meditatie wel weeer gewoon zoals ik dat gewend ben in alle rust en vooral stilte voor het slapen gaan, dàt ontspant me tenminste.
Mijn dochter zat met haar gedachten in een disco te dansen; dat is natuurlijk ook niet het idee bij yoga. Zij was zo door en door verkleumd dat ze een lange tijd onder de douche moest staan om weer bij te trekken.

Ik ga komend weekend wel weer richting bos met de hond, dat ontspant me toch meer dan yoga in een sportschool :-) Bewegen en als doel de hond uitlaten en in stilte wel te verstaan om te ontspannen.

donderdag 20 oktober 2011

Waterkoker

Onlangs ben ik toch overgehaald voor de aanschaf van een waterkoker. Ik zette nog steeds een steelpannetje met water op het gas. Nu ik meer theedrink en geen koffie, merkte ik op mijn werk dat water toch een stuk sneller elektrisch kookt dan hoe ik dat thuis doe op het gas. Na enig dubben dus toch maar een -goedkoop, die net in de reclame was ;-)- apparaat(je) gekocht. Afgelopen weekend uitgeprobeerd en het gaat echt snel :-) Het koffiezetapparaat verdwijnt nu in de kast voor eventueel bezoek en de waterkoker staat nu op de plaats van het koffiezetapparaat. Wat een luxe weer! Ik verving al een poosje geen kapotte elektrische apparaten meer in huis en haalde ook geen nieuwe. Soms voelt dat als een bevrijding niet mee te hoeven gaan met al die nieuwe (vaak overbodige) luxe snufjes. Het was weer helemaal terug naar af vanwege het nostalgische gevoel, maar af en toe wat moderns is toch ook wel prettig!

Nu zag ik wel dat er behoorlijk wat aanslag achterblijft met water koken in het steelpannetje, wat je er zelfs moeilijk uitkrijgt. Alleen met azijn kook je dat eruit of citroensap. De nieuwe waterkoker zal er ook aan moeten geloven en zal iedere week nu een keer citroensap meekoken. Dat water kan ik dan weer mooi gebruiken voor de afwas of voor een sopje. Goed voor je handen dan ook. Zo heb ik dat ook gedaan met de eerste drie keer koken van water wat aanbevolen werd in de handleiding. Dat water gooi je als consuminderaar natuurlijk niet weg, maar hergebruikt dat hete water weer, alleen niet voor consumptie.

woensdag 19 oktober 2011

Onderhoud auto

Ook nu moest ik er weer aangeloven net als ieder jaar, het onderhoud van de auto. Gelukkig dit jaar een kleine beurt. Volgend jaar weer een grote. Als je dit ieder jaar laat doen, krijg je gratis een soort ANWB-kaart voor pech onderweg. Nou ja, sinds vorig jaar betaal je een klein bedrag extra als je iets meer service erbij wilt (sleutels erin laten zitten en zo ...). Ik ben niet zo technisch dus laat ik dat toch maar doen. Ik heb toch al drie keer van die service gebruik moeten maken tenslotte en ze waren er ook heel snel bij (2 x voor sleutels en 1 x voor accu leeg). Zo net voor de winter geeft me dat altijd wel een prettiger gevoel, het idee dat mijn auto gewoon blijft starten. Ook dat mijn ruitenwissers weer zijn vernieuwd. Maar hoe dan ook, het blijft altijd zonde geld ergens.

Nu stond mijn auto altijd onder een Amerikaanse vogelkers op de oprit waar vogels zich volvraten aan de bessen en vervolgens mijn auto onderpoepten. Mijn auto zag er dan vreselijk uit en ik moest vluchten naar een andere parkeerplaats. Dit probleem is dit jaar verholpen. Dezelfde boom gooide ook mijn dakgoot vol met bloesem, besjes en bladeren. Deze boom is niet meer, nou ja is er nog wel, maar dan achter in de tuin in stukken.
De dag dat ik naar de garage moest, moest ik nog snel mijn auto wassen. Geen autowasserette, nee gewoon met een plastic teiltje warm water, een spons en een doek. Het was vreemd de auto weer zo gilmmend grijs te zien! Na het garagebezoek ging ik boodschappen doen en liep toen ook prompt mijn eigen auto voorbij! Het wassen was dus echt nodig geweest. Alleen herken ik hem nu niet meer tussen andere auto's :-)

dinsdag 18 oktober 2011

Donor: Nee!

Het lijkt onderhand net of je iets doet wat niet door de beugel kan als je zegt dat je geen donor bent en dat ook nooit zal worden. Mijn organen stel ik niet voor hergebruik ter beschikking of ze nu geschikt zijn of niet. Ook geen recycling aan mijn lijf. Geen gewinkel met mijn organen. Hooguit al zou mijn dochter een nier nodig hebben of bloed tijdens mijn leven, dat geef ik dan graag. En daarmee houdt het echt op.
Het is en blijft een gevoelig onderwerp. Er heerst zelfs een bepaald taboe op als 'nee-zegger'. Ik hoor heftige reacties om me heen als je je niet opgeeft. Ik hoor zelfs dan dat het verplicht zou gesteld moeten worden. Nou nou, heftig hoor. Ik hou dan wijselijk mijn mond met mijn idee daarover, want ik uitte het eigenlijk nooit en public, dit is de eerste keer. Zo vanzelfsprekend is het namelijk helemaal niet.
Momenteel wordt er weer veel reclame gemaakt en zijn er ook weer veel VIP's gestrikt om hun steentje bij te dragen om vooral burgers over te halen zich op te geven. Om het niet te doen, lijkt onderhand een schande. Net zoals dat je vroeger nooit aangaf op welke politieke partij je had gestemd. Het is puur een privé-aangelegenheid en ook daar moet respectvol mee omgegaan worden als je bij je eigen besluit blijft. Er kunnen dan wel genoeg redenen aan te dragen zijn om het wel te doen, daar tegenover staan er ook genoeg om het juist niet te doen. Ook wetenschappelijke bewijzen. Je gevoel spreekt immers ook mee. Als je intuïtief aanvoelt dat het niet juist is, is er geen reden om dat wel te doen. Heb je totaal geen problemen daarmee, is het gemakkelijker voor je.
Maar krijgen we wel genoeg en de vooral juiste informatie daarover? Het ene artikel spreekt het andere weer tegen. Mijn gevoel zei altijd al volmondig 'nee', maar na het lezen van deze artikelen en dit is het niet alleen voor de volle 100% maar zelfs 1000% dat ik 'nee' zal blijven zeggen!

Ik hoop dat jij mijn keuze net zo respecteert als ik de jouwe ...

P.S.: Ik heb inderdaad jaren geleden het donorcodicil ingevuld met 'NEE'.
Levende organen halen ze uit levende lichamen ... Zolang er leven is, is er hoop.

Update: Zie link http://www.wanttoknow.nl/overige/het-hart-heeft-een-geheugen/

maandag 17 oktober 2011

Pyjama koopje

Zaterdag was ik eventjes bij de Lidl voor nat voer voor de dieren en zag daar in een bak diverse uitverkoopartikelen liggen. Nu had ik daar al eens eerder ingekeken en daar lag mijn maat toen niet bij. Nu nogmaals gekeken en warempel daar haal ik twee pyjama's van mijn maat uit. Best aardig nog en met lange mouwen ook. Ze waren maar 5,79 per stuk nu, dus echt een koopje. Voor die prijsjes slaap ik toch lekker niet waar :-) Nu nog even afwachten of ze ook de was nog overleven met die felle kleurtjes roze en de andere paars, en dat het niet krimpt. In handwarm water was ik het dan heel snel. Een eerste keer ben ik altijd zeer scheutig met azijn in zowel het waswater als in al het spoelwater. Bij een beetje trekt de geur altijd wel weg, maar deze geur blijft altijd wel lichtjes hangen tot de volgende wasbeurt. Beter teveel dan te weinig met felle kleuren en wit. In mijn leven is het me al diverse keren overkomen dat de kleuren doorliepen met maar een scheutje azijn. Vaak is dat met rood en wit of donkerblauw en wit. Het is dus altijd afwachten. Ik spoel net zo lang tot het spoelwater met azijn geen kleur meer afgeeft. Zelfs als je na een poosje het wel gelooft dat de kleuren niet meer doorlopen, voltrekt zich toch nog zo'n geweldig doorlopen tafereel waarbij je alleen maar denkt, had ik nou toch maar wat azijn gebruikt ...

zondag 16 oktober 2011

Geelwortel

In het kader van iedere week iets anders dan anders uitproberen wat voedsel betreft, hetzij wat ik al eerder heb gegeten, hetzij iets compleets nieuws, probeer ik hier iedere week iets over te vermelden. Het zijn doorgaans producten die je niet vaak in de gewone super tegenkomt of het product ligt ver weg ergens 'verstopt'. Ik wil minimaal 1 product per week nuttigen wat ik doorgaans niet zo vaak eet of nog nooit gegeten heb om daarmee juist wat variatie aan te brengen. Hoe meer diversiteit aan het voedsel hoe beter. Het gaat dan om niet bewerkte producten.

Vorige week zag ik kleine grillige worteltjes liggen die me een beetje deden denken aan gember, maar dan veel kleiner. Het bleek geelwortel te zijn, ook wel kurkuma  of koenjit geheten, wat ook wel gedroogd gebruikt wordt in kerriepoeder. De naam geelwortel geeft al aan dat onder het schilletje een fel geel knolletje tevoorschijn komt. Mijn snijplank was meteen voor een gedeelte knalgeel en dat gaat er ook niet meer uit, zoveel kleurstof heeft dit worteltje. Nu heb ik wel eens kerrie gebruikt in de rijst, maar gebruikte daar altijd maar een mespuntje van vanwege het effect van toevoegingen aan het eten (waar ik vaak niet tegen kan). Op de foto liggen de geelworteltjes op een klein bordje voor een theezakje op de leggen of een bonbon of koekje. Het grootste worteltje op het schoteltje is niet groter dan mijn duim.

Echte verse geelwortel had ik nog nooit geproefd. Ik nam een klein bodempje in een papieren zakje van die vreemde worteltjes mee naar huis omdat ik dat wel eens wilde uitproberen. (Zie inhoud foto, dat kost ongeveer 40 eurocent.) Geen idee nog hoe je het bewerken moet. Internet bood ook geen uitkomst. Ik heb maar 1 klein knolletje zo groot als een pink gebruikt, het dun geschild en toen heel fijn gesneden. Vervolgens heb ik het prutje geel door een restje zilvervliesrijst gedaan die ik meewokte met verse groente (bleekselderie, broccoli, tomaat). Ik moet zeggen dat het erg verrassend, maar ook lekker smaakt. Mijn tong tintelde een beetje na. Het proeft wel enigszins naar kerrie, maar anders, veel lekkerder eigenlijk. Helemaal niet heet of pittig. Net zoiets als verse gember, maar dan met een ander smaakje. Kortom, voor mij zeker voor herhaling vatbaar! De volgende keer gebruik ik ook 2 van die knolletjes in het eten. Ik had er geen last van naderhand. Het geeft een gerecht net een ander en apart smaakje.
Het is ook supergezond, dus al helemaal een reden om het vaker te eten als het verkrijgbaar is. Ik kocht het bij EkoPlaza. Hier is er nog meer over de geelwortel te lezen.
Bovenstaande was puur mijn eigen ervaring met de geelwortel.

donderdag 13 oktober 2011

Van koffieleut tot theedrinkster

Vanaf juli deze zomer 2011 drink ik geen koffie meer. Niet om te zeggen nooit meer, want ik heb denk ik tot nu toe toch nog 4 keer koffie gedronken buitenshuis. Dat is natuurlijk niet veel over 3 maanden verdeeld. Door geen 'nooit meer' te zeggen, lukte me dit. De lucht van verse koffie is zo heerlijk dat ik toch af en toe me zelf toesta een heerlijke koffie te nuttigen. Maar niet meer dagelijks en ook niet meer dan 1 als uitzondering in een lange tijd.

Het was best moeilijk om van koffie af te kicken eerlijk gezegd als grote koffieleut zijnde. In de afgelopen jaren was het aantal koffie wat ik dronk per dag best aan de hoge kant. Het gaat zo geleidelijk aan zo automatisch op het werk. In de plaats daarvan drink ik thuis veel muntthee en op mijn werk groene thee of rooibos. En het is warempel gelukt! Koffievrij! Heerlijk dat dat niet meer 'moet'. Geen snakkend gevoel iedere morgen meer naar koffie om de dag mee te starten!

Om een bepaalde levensstijl aan te passen en zeker met voedsel en drank moet dat met kleine stapjes gebeuren en niet zo rigoreus met alles wat je eet. Vaak lukt dat dan toch niet. Nu eet ik al vrij goed, het meeste is biologisch. Ik drink geen alcohol en rook niet. Toch kan het altijd nog beter en dat pas ik nu in kleine stapjes toe.

woensdag 12 oktober 2011

Op naar gezondheid

Ik gaf het in het vorige blog al een beetje aan. Eind vorige week bestond ook uit een aantal gezondheidstestjes die ik op verzoek van mijn dochter heb laten doen en ook zelf moest doen. Geen enge gelukkig, anders had ik het niet eens gedaan. Alles bij elkaar duren die testjes die jezelf moet doen niet lang, maar je moet steeds de klok in de gaten houden en je kunt je niet echt met iets anders bezighouden. Wat je dan niet mag eten en wel, wanneer je drinkt en wat en dan de testen zelf. Nog eentje moet ik er doen die twee weken duurt, maar daarvoor moet ik even op een formulier wachten.
De uitslag komt ook al druppelsgewijs binnen en alles valt op z'n plaats waarom dit en waarom dat. Alles hangt met elkaar samen. Het is nu net een puzzel waar de puzzelstukjes op z'n plaats gaan vallen. Eindelijk het waarom te weten. Ik sta er nog niet eens van te kijken.
Mijn dochter vroeg me of ik niet schrik van wat ik nu allemaal al weet. Nee, eigenlijk niet, eindelijk de bevestiging van alle signalen waardoor het komt. Ik maak me daar in ieder geval niet druk om, komt allemaal wel weer goed. Het is wel veel, dat wel. Ik zie het allemaal ook als een uitdaging om alles weer in balans te gaan krijgen.
Ik ga het hier dan ook niet allemaal vermelden wat er wel niet aan de hand is. Ook uitleggen is moeilijk omdat ik het zelf maar gedeeltelijk begrijp en op internet aan het uitpluizen ben waar het een beetje duidelijk wordt uitgelegd.
Ik hou het daarom hier alleen maar even op cardio stress en hartritmestoornissen, maar er is meer, veel meer aan missende of te weinig stofjes en zo.

dinsdag 11 oktober 2011

Bomen en buren

Ik was er even niet, maar ook weer wel. Althans hier in blogland dan. Ik had het privé een beetje druk met allerlei dingetjes te regelen, maar ook in mijn hoofd met regelen. De tijd dat ik tien dingen tegelijk deed, wil ik nu eventjes niet, dus even pas op de plaats en van dag naar dag geleefd tot de grote drukte weer over was. Niet zo spectaculair allemaal, maar wel gewoon veel.

Om te beginnen zouden er vorige week woensdag wat bomen worden omgezaagd (valt onder uitdunning want er staan er nog veel). Dat vind ik al erg moeilijk om tot zo'n besluit te komen. Een dubbel gevoel bekruipt me dan. Een gezonde boom laat je staan, zorgt voor zuurstof, is mooi. Aan de andere kant lagen mijn dakgoten twee keer per jaar boordevol katjes, bloesem, besjes, blaadjes, takjes en dan komen er lekkages omdat het niet kan doorstromen. Altijd maar regelen en regelen om dat schoon te laten maken en te laten repareren. Zoiets kost ook handen vol geld als je zelf niet op de ladder durft. Het nam ook heel veel licht weg en het was altijd erg donker in huis. Vooral met grijs en grauw weer moesten altijd al snel de lampen aan. Nu is het gebeurd, de bomen zijn om na lang beraad. Het is weer licht binnen en dat valt op!

Veel bekijks natuurlijk en vragen wat ik met dat hout ga doen in de hoop dat ik zou zeggen, neem maar mee. Maar dat was niet mijn bedoeling.
Het scheelde namelijk nogal in prijs om de stronken te laten zitten en zelf de takkenbossen en stammen op te ruimen. Daarvoor gebruikte mijn gespaarde consuminderpotje voor klussen door anderen. Ik koos dus voor deze optie. Ik had er nu ook wat meer vrede mee dat het hout en de takken gewoon in mijn achtertuin (terug) zouden komen. De takken vergaan tot compost, de halve meterlange boomstammen komen zo weer terug in de tuin. De stammen staan leuk in een wilde tuin en kunnen dienen als zitjes, afrastering of als steunen. Dikke takken zijn te gebuiken in mijn moestuin. Maar dat was dus mijn idee. De buren dachten daar anders over en vonden dat ik het weg moest laten halen of weggeven aan andere buren die een allesbrander/open haard hebben. Zonde van dat hout vonden ze. In hun ogen dan, niet in de mijne, Nee, die bomen gaan naar de achtertuin. Ik heb er vijf uur over gedaan om alles naar achteren te sjouwen met de kruiwagen of gewoon te slepen. Nu ligt er in mijn zijtuin nog een bergje, maar door het regenweer heb ik dan nog niet kunnen versjouwen. Misschien komend weekend met wat beter weer. Zo is het goed en heb ik geen schuldig gevoel meer zo.

Mijn buren hebben een allesbrander en stoken dagelijks van alles op. Rond 11 uur gaat hun kachel uit en lig ik meestal te hoesten in mijn bed van de uitgaande kachel. Het hout weggeven? Lig ik van mijn eigen bomen te hoesten zeker. Dat nooit! Ik heb niks tegen open haarden, maar iedere dag weer een andere geur die je de adem beneemt en meestal zelfs hoestbuien oplevert, ergert me wel.

De buurman zaagt al jaren een paar keer per jaar grote bergen stammen weg die hij laat bezorgen voor het huis. Het is dan een lawaai van jewelste om dat weg te werken. Dat is al zeker 30 jaar zo, want ik weet dat nog van mijn moeder toen zij nog leefde. Vaak vluchtte ze dan naar mijn huis, weg van al die herrie. Het komt vaak op tijden dat het helemaal niet uitkomt, zoals met leren voor examens van mijn dochter. Maar dan denk ik maar, ach een paar uur volhouden en dan hoor ik het hopelijk weer een paar maanden niet (op het gekap na wat er natuurlijk ook nog diverse keren achteraan kwam). Deze buren waren aan het klagen over een boom in mijn tuin dat ze bang waren dat deze om zou vallen en ik die weg moest laten weghalen. De boom waar altijd het eekhoorntje zo leuk van tak naar tak sprong en vele vogeltjes hun ochtenddeuntje gaven. Er was echter geen gevaar zei de bomenzager van het bedrijf. Goed, ik laat dus netjes, om de vrede te bewaren (c.q. gezeik te krijgen), ook deze boom maar weghalen. Ik heb 2 x uit fatsoen geprobeerd aan te bellen om dit door te geven, maar ze deden niet open en ze waren echt wel thuis! Komt de buurvrouw op de dag zelf boos op me af dat ik niks heb laten weten dat ik dit zou laten doen, want hadden zij zich daarop voor kunnen bereiden. Ik sta dan echt met mijn mond vol tanden. 30 jaar lang een paar keer per jaar worden daar diverse middagen gezaagd en daar ben ik nog nooit een keer over ingelicht van te voren, laat staan dat ik me daarop kon 'voorbereiden'! Wijselijk heb ik daarop maar totaal niet gereageerd. Wat kunnen mensen toch vreemd reageren en vooral egoïstisch zijn. Voelen ze dat zelf nou echt niet dat dat niet klopt? Ze verdragen niets van een ander, maar zelf zijn ze nog velen malen erger. Ik snap dat werkelijk niet. Als je met een vinger wijst, wijzen er altijd nog vier naar jezelf terug. Dat vergeten velen ...

Maar laat ik me daar maar niet druk om maken wat zij denken, mag ik zelfs niet van mijn dochter vanwege wat gedane gezondheidstestjes ...

maandag 3 oktober 2011

Geraniums

Niet lang geleden schreef ik nog dat mijn rode geraniums na de eerste keer bloeien, wel mooi groen waren en goed groeiden, maar er geen bloemen meer kwamen. Daarna kwamen er gelukkig toch na weken en weken nog wat knoppen en zie hier, ze bloeien weer! Zo ook met de bak met roze geraniums. Die heeft zelfs nog meer bloemen. Gelukkig is het niet de kwaliteit van drie jaar geleden, die twee jaar mooi blad kreeg, maar nooit meer bloemen.

Het is een ouderwetse plant, maar ik vind ze nog steeds het mooiste in bakken. Ik ga ook dit jaar proberen deze over te houden voor volgend jaar. Andere jaren is me dat ook altijd gelukt. Ik zet ze dan voor de vorst komt boven neer en geef af en toe een heel klein beetje water. Meestal bloeien ze dan al weer als ze half mei naar buiten kunnen. Deze zijn nog te klein om te stekken. Dat komt volgend jaar dan wel weer.

zondag 2 oktober 2011

Savon de Marseille

Regelmatig was ik in supermarkten op zoek naar Marseillezeep om als mijn wasmiddel op is of mijn allesreiniger dit zelf te gaan maken. Tegenwoordig staat op zoveel blogs het recept dat ik al niet meer weet waar ik dat voor het eerst gelezen te hebben omdat er nergens jammer genoeg een bron bij vermeld wordt. Ere wie ere toekomt, maar ik weet niet aan wie.

Maar gisteren is het me in ieder geval gelukt in België om aan savon de Marseille te komen. Wat heet, vier stuks nog wel omdat ze per 4 verkocht worden! Net geen 4 euro de 4. Echter de ingrediëntenlijst brengt me nu toch wel weer aan het twijfelen of het wel zo gezond is allemaal. Het kan dan wel heel goedkoop zijn om zelf wasmiddel of een ander huishoudmiddel te maken, goedkoper dan in de winkels wordt verkocht, maar de ingrediënten zijn toch niet helemaal natuurlijk. Nu hebben de dure merken in de supers natuurlijk ook wel een 'luchtje' wat dat betreft, maar als je voor natuurlijk gaat, is het dit toch ook niet helemaal.
De ingrediënten van savond de Marseille, zijn als volgt:
aqua ->
water

glycerin ->
Glycerine (ook wel glycerol) is een natuurlijk voorkomende alcoholverbinding en een component van vele lipiden. Glycerine kan van dierlijke of plantaardige oorsprong zijn.

sodium tallowate ->
Gesmolten rundvet. Kan leiden tot eczeem en mee-eters. Zit in vetvrij papier, kleurpotloden, margarines, verf, rubber, smeermiddelen etc. In kaarsen, zeep, lippenstift, scheercrème, andere cosmetica.

sodium palm kernelate ->
is een natriumzout van de zuren uit palmpitolie

sodium chloride ->
is een anorganisch zout (ook wel keukenzout).

sodium hydroxide ->
= caustic soda en is een zeer bijtend en heeft reactieve anorganische basis, hoort bij de toxische stoffen onder de EPA's, verdachte huid of zintuig toxiciteitsgevaar!

tetrasodium etidronate ->
is een difosfonzuur derivaat, verdacht voor de nieren

parfum ->
Hieronder kan altijd nog een hele lijst vallen aan andere stoffen; een begrip wat nog vanalles kan inhouden!

Tja wat nu? Ik ga het wel een keer proberen om zelf te maken, maar zal het middel dan wel met handschoenen gaan opgebruiken.