woensdag 31 oktober 2012

Actuele herhaling

Vorig jaar heb ik er al over geschreven en mijn mening gegeven en val daarom maar niet in herhaling...

Dit jaar verwijs ik slechts naar deze website.

zondag 28 oktober 2012

Cadeaubonnen

Nu had ik zeker zo'n 5 jaar geleden een aantal Iris-cadeaubonnen gekregen in een bestek van een jaar. Ik had er wat ingewisseld en daarna was ik ze kwijt. Toch had ik steeds het idee dat kan niet dat ze allemaal ingewisseld zijn, maar omdat ze er niet meer waren, heb ik me er maar bij neergelegd.
Vandaag echter vind ik ze zo maar per ongeluk terug na al die jaren, na heel intensief mijn pc-kast te hebben opgeruimd! Geweldig! Tussen wat spulletjes in en tussen pagina's in een boekje trof ik ze! Nou dat komt nog eens goed uit! Volgens mijn dochter zijn ze nog geldig omdat er geen datum op vermeld wordt.
Als dat echt zo is, komt dat meer dan goed uit op dit moment want ik wil nog graag een nieuwe stofzuiger kopen. Al jaren raak ik die zelf echter niet meer aan. Ik veeg en sop alles met laminaat en stenen vloeren in mijn huis. Toch is het af en toe wel eens lastig met de auto schoonmaken en de bank en stoelen. In het verleden heb ik erg veel stofzuigers versleten. Ik hoef er maar naar te wijzen en ze gaan al stuk bij wijze van spreken. Net zoals met veel andere apparaten. Föhns bijvoorbeeld krijgen steekvlammen en branden door. Printers raken van slag. Ik krijg vaak elektrische schokjes met ramen openmaken, printers aanraken enz. Soms zelfs dat het alarm bij winkels af gaat als ik er alleen maar langs loop. Dat heeft te maken dat ikzelf nogal 'geladen' ben, heb ik ooit gelezen. Niks geks of hocus pocus, maar gewoon via de natuurkunde te verklaren. Ze noemen het ook wel eens dat je dan een jinx bent. Daarom ben ik na 12 stofzuigers versleten te hebben, gestopt met ze nog te kopen, maar mijn dochter mist er wel een hier in huis. Afspraak is dat ik die niet aan mag raken :-) Ook niet kijken of wijzen ;-) Laatste is een grapje natuurlijk hoor. Maar al staat ie aan dan mag ik het echt niet aanraken of gebruiken. Goede deal, ik koop een stofzuiger met mijn cadeaubonnen en zij bedient de stofzuiger :-)

vrijdag 26 oktober 2012

Vijgen

Zo tegen de tijd van Sinterklaas zie je altijd veel vijgen in de winkels, de gedroogde wel te verstaan. Gedurende de wintermaanden zijn ze volop te koop. Ze zitten vol met pitjes. Ik krijg er altijd een heel prettig en nostalgisch gevoel bij als ik ze zie of eraan denk. Ik weet namelijk nog goed dat ik als kind ooit zo'n pakje ontving tijdens een sinterklaasavond met het volgende gedicht (van mijn moeder) wat ik nooit vergeten ben:


Je houdt nogal van krijgen,
daarom hier een pakje vijgen.
Rechtstreeks van het paard van sint
ik hoop dat je ze lekker vind.

Vijgen hebben een hele aparte smaak met al die pitjes in je mond. Onlangs kocht ik echte verse, want die had ik nog nooit geproefd en wilde dat ook wel eens proberen. Herkenbaar als vijgensmaak, maar eigenlijk merkte ik toch niet zoveel verschil in smaak met een verse of een gedroogde. Gedroogde zijn wel wat zoeter en goedkoper. De prijs van verse is duidelijk hoger.
Leuk voor een keertje, maar gedroogde vind ik ook prima.

Ze zien er vers wel heel mooi uit qua vorm  (soort kleine ui maar met spits puntje) en de paarsachtige kleur, mooier dan zo'n platgedrukte gedroogde bruine vijg.
Ik krijg meteen de neiging om mijn tekenblok erbij te halen met wat kleurtjes!

donderdag 25 oktober 2012

Eindelijk! Luizen in de sla

Eindelijk trof ik in de biologische sla weer eens luizen aan! Ik heb ze al jaren niet meer gezien! Uit gewoonte was ik de sla natuurlijk goed en laat deze dan even weken in water met een scheut azijn. En wonder boven wonder dreven er weer eens wat luizen in. Dat is echt lang geleden dat ik dat heb gezien. Op de een of andere manier komt dat natuurlijker over en weet je dat er geen gif is gespoten. Dat was vroeger heel gewoon zelfs. Toen hoefde er ook nog niet het verschil aangegeven te worden of iets biologisch was of niet; alles was bijna biologisch. 
Ik  vind trouwens toch dat er weinig luizen zijn, niet alleen in groente. Zijn ze er wel, maar verlustigen zich de vogels zich eraan of zijn ze echt in aantal verminderd? Zelfs de rozen zijn luizenvrij en die zijn toch vaak wel bevattelijk daarvoor. Het kan natuurlijk ook liggen aan het weer en dat er minder tocht is geweest.

woensdag 24 oktober 2012

Bedroevende aardappeloogst

Als het loof van de aardappelplanten geel wordt, gaat vallen of uitdrogen, is het tijd om te oogsten. Ik had twee zakken met aardappels die waren uitgelopen en zelfs al piepkleine aardappeltjes hadden gevormd in de eerste schoongemaakte borders van de moestuin gezet. Gisteren dus met riek door het bordertje gehusseld, maar het was maar een bedroevende kleine oogst. Ik kon de hele oogst in mijn hand houden. De clipart ter verfraaiing van dit blog, geeft wat wat mooiers weer dan ik in mijn handen hield :-) Toch maar volgend jaar echte pootaardappels kopen voor een betere oogst!

Nu had ik wel gelezen dat als je voor het eerst een moestuin in gebruik neemt dat aardappels een goede optie zijn om mee te beginnen omdat dat goed voor de grond is. Dit was voor mij na ongeveer tien jaar de moestuin weer in ere herstellen en al die tijd was er geen mest geweest alleen vallend blad. Het was een grote woestenij geworden en overwoekerd door allerlei struiken en bomen die in in het vroege voorjaar eruit heb gehaald. Volgend jaar moet nog het laatste gedeelte van de moestuin schoongemaakt worden en heb ik de hele moestuin weer terug! Binnenkort gooi ik over de schoongemaakte borders mijn compost van dit jaar. Hopelijk heb ik dan ook volgend jaar wat betere oogst. Ook niet te vergeten natuurlijk veel te snoeien want licht en zon is ook belangrijk. De natuur neemt zo je tuin weer over als je er tien jaar niet meer in kunt werken!

dinsdag 23 oktober 2012

Herhaling en regelmaat

Tegenwoordig breng ik zo om de twee tot vier weken een volle tas of doos naar de kringloop. Ik kreeg laatst weer een kortingskaart van 10% dus begrijpelijk dat ik daar bij die kringloop dan ook vaker wat naartoe breng dan naar de andere. En weer een kortingskaart gekregen en weer... ;-). Inmiddels heb ik er aan paar gehad en ook alweer ingewisseld als ik wat kocht. Dat maakt het nog leuker om iets bij de kringloop te kopen!

Vanaf de zomervakantie ben ik ook dus aardig aan het wegbrengen van spullen. Zo her en der wordt er flink, maar vooral ook zorgvuldig opgeruimd. Bij twijfel hou ik het nog gewoon. Nog te weinig wordt er weggebracht volgens mijn dochter, maar ik ben nu eenmaal anders ingesteld dan zij. De miskopen die zij vaak heeft, heb ik amper. Zo zonde om daar na weken later als je het niet meer terug kan brengen pas achterkomt.Wat ik koop, ruil ik bijna nooit. Is echt op 1 hand te tellen gedurende jaren en jaren.

Ik zie in het afgedankte vaak nog wel materiaal wat voor andere doeleinden nog is te gebruiken. Wat ik niet had gedacht toen ik jonger was, ik ben aardig mijn moeder aan het nadoen volgens mij! Zo begrijp ik haar nu veel meer. Toen ik haar huis erfde, vond ik veel dozen met lege glazen potten op zolder en begreep maar niet waarom ze die naar de zolder had gebracht. Na schade en schande van potjes bewaren voor jam (met die leuke geruite deksels) en tot de conclusie komen dat de deksels overal gaan roesten in huis (oud huis dus), bleken ze op zolder dat onder het puntdak niet te doen. Zo ook de plaats van de pannen in de keuken waarom precies daar onder in de keukenkast, is me nu allemaal duidelijk geworden. Ik merk dat ik spullen op dezelfde plekken ga neerzetten als zij. Ik heb dus geprobeerd het wiel opnieuw uit te vinden in al die jaren en kom daar nu pas achter wat zij al die tijd al wist. Vreemd en herkenbaar tegelijk.

maandag 22 oktober 2012

Tip: Deksel los draaien

Als een glazen pot met een glazen of ijzeren deksel dichtzit en er geen beweging inzit, dan houd ik de pot een poosje met het bovenste gedeelte scheef onder de hete kraan. Daarna afdrogen anders heb je geen grip. Door het hete water zet de deksel wat uit en komt er beweging in. Het gemakkelijkste is dan een theedoek of andere droge doek te gebruiken met draaien. Ik heb wel een tang daarvoor, maar daarvoor heb je vaak een extra paar handen nodig. De een houdt de pot vast en de andere raait. In je eentje werkt het bovenste meestal goed.

zondag 21 oktober 2012

Bessenstruiken stekken

Zo af en toe tussen de grijze regendagen door schijnt de zon. Mooi om wat in de tuin te rommelen. Ik heb wat vreemde takken met bochten van de zwarte bessenstruik gestekt. Gewoon de takjes afgesneden en zo lang in een schoongemaakte border van de moestuin gestoken op ongeveer 20 cm afstand.

Vorig jaar had ik het anders gedaan met stekken door een oude rode bessenstruiktak te buigen tot de grond in de herfst en te verzwaren met wat stenen. Er verschijnen worteltjes aan de takken in de aarde en zo had ik in het voorjaar 11 hele kleine bessenstruikjes. Echter hiervan zijn er maar drie goed door gegroeid en de andere hebben de winter niet overleefd.  De 3 die het wel hebben doorstaan, zijn nu op kniehoogte. Volgend jaar geef ik ze een definitief plekje achterin de tuin waar ook de andere bessenstruiken staan. Ik moet daar eerst wat grond schoonmaken. Dit jaar heb ik voornamelijk mijn tijd besteed aan de moestuin weer terug te krijgen. Op 5 borders na is me dat gelukt. Verder ben ik flink aan snoeien om wat meer licht te krijgen daar. Er hangen nog teveel takken over de moestuin en de zon kan ook al niet niet door een spontaan gegroeid bos van coniferen op een heel klein stukje.

Ik ben dus erg benieuwd of het beter lukt met gewoon takjes in de grond zetten. Volgens een vriendin van me doet zij dit zo altijd met goed succes. Door zo zelf bessenstruiken te stekken krijg je meer voldoening voor het vermeerderen en het is bovendien nog gratis ook.

zaterdag 20 oktober 2012

Experiment dierenvoeding

Onlangs  heb ik een artikel gelezen over wat erin dierenvoedsel zit en daar word ik niet bepaald blij van. Ik wist het al wel door eerdere informatie, maar dat zakt een beetje in de vergetelheid door weer ander nieuws. Dat dieren afval krijgen is niet zo vreemd, maar dat de bijdrage van vlees dan vaak alleen gemalen veren blijkt te zijn en die bijdrage maar 4% is... Momenteel lusten vooral de poezen helemaal niks meer aan nat voedsel. Wat zit er dan nu weer in? Teveel ontlasting, eigen soort? Rotzooi dat is zeker. Ze zijn een stuk kieskeuriger dan honden in ieder geval. Nu gaat alles daarna weer door naar de hond. Zowel de goedkope als de dure merken worden momenteel permanent geweigerd door de katten. Alleen een heel duur merk brokje zonder graan gaat er nog in. Toch blijven ze iedere dag vragen om een beetje nat voer omdat ze dat al jaren gewend zijn.

Tegelijkertijd ben ik bezig met eigen groente-afval nog meer te verminderen. Sowieso gaat afval in de compostbak. Ik las dat van de afval nog best soep getrokken kon worden. Ik ben dus eens gaan kijken wat echt in de compostbak moet en wat alleen maar de laatste bladeren zijn die ik automatisch eigenlijk wegdoe vanwege verkleuring of een ruim kapje van courgette of komkommer. M.a.w. maak ik daar tegenwoordig een strengere scheiding in. Wat echt niet meer kan zoals een schimmelplekje of de pitjes gaan weg, maar de wat verkleurde stukken van prei e.d. maak ik heel klein en doe ik in een oude grote pan. Oud brood wat niet opgegeten was van mezelf op het werk gaat erin, een restje rijst of ander graan wat niet aangebakken is, maar wel onderin de pan wat verkleurd is enz. Als we teveel hadden opgeschept, de laatste bladeren van sla en al het andere wat aan groente gebruikt wordt. Vervolgens ga ik dit koken en ziet het eruit als soep. Alleen door het brood ziet het er wat dik en onsmakelijker uit. Maar omdat ik weet dat het allemaal goede en zelfs biologische producten zijn, weet ik dat dit gezond afval is en geen gemalen veren of tumoren.
Als laatste doe ik er een diepvries visje in en dat is niet biologisch. Dan zit er in feite nog meer echte vis in dan in brokjes of voer! Het lijkt op slobber of sloeber wat ze vroeger en misschien ook nu nog aan de varkens of honden geven. Als experiment ben ik daar dus vorige week mee begonnen. En de hond smult! Experiment is voor mij geslaagd en voor herhaling vatbaar. De poezen zijn wat kieskeuriger maar vinden het nat/de bouillon zelf wel lekker samen met een beetje warme vis. Zo heb ik weer minder afval, zij krijgen beter voedsel dan wat in een brokje zit, blikje of zakje. Ik zie nu zelf wat erin gaat. En het leukste is dat ik ook veel minder kwijt ben aan euro's! Ik ga nu de reclames in de gaten houden voor orgaanvlees vanwege de taurine die poezen nodig hebben. In de blikjes staat dat vaak achterop vermeld en dat wil dan zeggen dat er te weinig vlees in zit als ze dit moeten toevoegen.

vrijdag 19 oktober 2012

APK, grote beurt en deuk

Afgelopen dinsdag kon ik mijn auto weer ophalen. De grote beurt was er weer dit jaar. Afgewisseld jaarlijks met een kleine en dan weer een grote beurt. Laat ik dat daar doen dan heb ik ook een soort ANWB-pasje voor pech onderweg waar ik a al een paar keer gebruik van heb kunnen maken toen de accu leeg was en de sleutel nog in de auto zat. Dus geen overbodige luxe! Dit jaar zou een groot onderdeel aan de beurt zijn wat na 6 jaar altijd vervangen moet worden volgens het onderhoudsboekje. Ze hadden me daar vorig jaar al voor gewaarschuwd. Ik kon dan rekening houden met 600 euro.
Tegelijkertijd laat ik de grote of kleine beurt met de APK keuring doen. Die is dan gratis.
Een maand geleden heeft er echter iemand een deurk in mijn bumper gereden op een parkeerplaats en geen visitekaartje achtergelaten en ook dat stond dinsdag op de planning die te vervangen met eerst geregel met de verzekering daarover. Mijn no-claim gaat er wel aan en betaal nu 3 euro per maand meer. Ook moet ik nog een eigen bijdrage betalen van 125 euro. De schade zelf zou ongeveer 600 euro kosten. Leuk sociaal zoals mensen kunnen zijn die deuken in je auto rijden en die er snel vandoor gaan!

Met lood in mijn schoenen ging ik de auto ophalen vanwege de grote bedragen die ik te horen zou krijgen. Mijn pinpasje deed het vorige week niet meer dus nog snel een ander moeten regelen, wat op maandag op tijd binnen was. Ik had al het e.e.a. geregeld aan cash voor het geval het pasje niet op tijd zou komen.
Maar wat schetst mijn verbazing... het totale bedrag! Ten eerste had de garage het eigen bedrag samen met mijn financieel adviseur naar de helft gebracht om te betalen dus, 62,50 euro. Verder hadden ze een aangepaste grote beurt uitgevoerd en geen echte vanwege mijn lage kilometerstand van 15.000 km voor 6 jaar. Dus geen ongeveer startbedrag van 600 euro! Ik hoefde gelukkig net geen 400 euro te betalen terwijl ik er minimaal 1200 verwachtte. Dat was dus gelukkig een meevaller. Last but not least toen ik naar mijn auto liep blonk deze van alle kanten, zowel buiten als binnen helemaal gepoetst! Geweldig! Ik leek wel een totaal nieuwe auto terug te krijgen zo mooi deze was.
Nu vind ik bedragen voor de auto uitgeven altijd veel, maar veiligheid vind ik gewoon belangrijk en ik wil een auto hebben die het ook doet als ik die nodig heb. Zelfs al rij ik er weinig mee. Maar dit was echt een meevaller!

donderdag 18 oktober 2012

Proppen of vouwen van tasjes

Ieder plastic zakje dat hier binnen komt wordt niet zo maar weggegooid, maar altijd nog nog een keertje gebruikt. Al liggen er altijd boodschappentassen in mijn auto voor onverwachte boodschappen, soms moet ik boodschappen doen op de fiets en dan heb ik juist op dat moment natuurlijk net geen boodschappentas bij me. Dan is een plastic zakje toch wel een uitkomst hoe slecht het ook voor het milieu is. Al gebruik zowel ieder doosje, bekertje, blikje, papieren zak eerst om het vol afval te proppen voor het in de grijze bak gaat. Tussendoor gebruik ik ook nog de plastic zakjes als 'pedaalemmerzakjes' in een klein emmertje. Ik heb al jaren zo geen vuilniszakken meer hoeven te kopen zelfs.

Ik zie bij veel mensen vaak een hoop van die plastic tasjes zo opgepropt in laden of dozen liggen. Half open in kasten enz. Ik heb dat nooit gedaan en kan er eigenlijk ook niet goed tegen eerlijk gezegd. Vanaf het begin van de plastic tasjes en zakjes heb ik ze altijd netjes opgevouwen. Zelfs al staat mijn hele huis soms op zijn kop, dit is een gewoonte die ik altijd zal houden: opvouwen. Typisch iets voor mij. Was zo maar mijn hele huis, helaas is dat lang niet met alles dat ik zo precies ben. Met het opvouwen van die plastic zakken heb ik daar ook nog een sortering in. Hele kleine zakjes, de grotere en de giganten. Zelfs de maat van broodzakjes gebruik ik als een handschoen bij bepaalde ongelukjes van dieren of om de smurrie uit de gootsteen te vissen enz.. Echt geen enkel zakje gaat zo maar ongebruikt weg mits het natuurlijk stuk is, dan gaat het bij het plastic afval.

woensdag 17 oktober 2012

Herinneringen naar de kringloop

Daar ik een weekje vrij ben en van alles moet regelen, ben ik ook steeds bezig en vooral met ruimen in huis. Om het een op te kunnen ruimen, moet er elders eerst opgeruimd worden. Dat is een cirkeltje waartegen ik vaak oploop. In een gewone werkweek kom ik daar gewoonweg niet aan toe. Alleen in de vakanties kan ik iets extra's doen. Ik merk wel als je een dagje ouder word, de energie wat verder zoek is. In het weekend kan ik dan zelfs maar bar weinig doen. De zaterdag is voor diverse boodschappen en verder vooral mentaal bijtrekken. Ik voel dan altijd de vermoeidheid van de hele week.
Op zondag kan ik iets meer uit mijn vingers krijgen buiten de noodzakelijke huishoudelijke taken om, maar dat gaat dan vaak weer ten koste van wat anders. Veel wordt dan ook naar vakanties geschoven en dat is dan ook wel te merken. Het is gewoon zo als je met opruimen en sorteren aan de slag gaat, eerst een nog meer georganiseerde bende ontstaat. Daar zie ik altijd vreselijk tegenop en de moed zakt me dan in de schoenen met de gedachte eraan. Meteen al zoveel mogelijk sorteren met ergens anders tijdelijk neer te zetten en het dan grondiger per item nog. Alles staat ineens vol dan met georganiseerde stapels. Hoe groter de producten hoe sneller uitgezocht, maar hoe kleiner hoe langer ik ermee bezig ben. Denk aan papieren. Dat schiet niet goed op.

Ook deze week waren het weer diverse cirkels die ik moest proberen te doorbreken. Vol goede moed en verstand op nul startte ik met uitruimen, schoonmaken, sorteren en inruimen. Eerst maar het zichtbare, dan heb ik er meer plezier van en kan ik goed zien wat ik gedaan heb dan in kasten. Ik loop ook altijd tegen herinneringen op. Toch heb ik nu een belangrijke beslissing gemaakt. Alles wat een negatieve herinnering heeft, doe ik gewoon de deur uit of het nu goed is of niet. Dat gaat me natuurlijk aan het hart als consuminderaar als ik het objectief bekijk en er met een oog naar kijk dat het gewoon 'maar' gebruiksvoorwerpen zijn. Daarom gaat het dan ook naar de kringloop. Ik wil niet steeds dat de nare herinneringen naar boven komen bij het zien ervan hoe goed iets dan nog is. Het gevoel gaat in dezen boven het verstand. Die koestering is negatief. Bovendien schept het ook nog eens ruimte in huis en dat is ook wel weer eens nodig.

Deze week heb ik o.a. twee vervelende herinneringen uit mijn leven gebonjourd. Stomweg wat glazen uit de kast, wijnglazen en Irish coffeeglazen die ik toch nooit gebruikte. Maar voor het geval het ooit nodig zou zijn, stonden ze er dus nog steeds. Eindelijk heb ik me ervan bevrijd en het voelt nu al heerlijk! Ingepakt voor de kringloop en straks weg ermee!

Toen ik met mijn dochter noodgedwongen toen ze nog klein was iedere Kerst en Pasen bij mijn 'schoonouders' op bezoek ging, zag ik dat zij geen setje nette glazen hadden bij het eten, maar allemaal verschillende. Al hadden ze wel genoeg geld voor hun vele vakanties per jaar. Ik dacht, ha eindelijk weet ik een cadeautje, want dat was iedere keer moeilijk te verzinnen. Toevallig waren de glazen ook in de reclame dus dat kwam mij goed uit (de vader heeft nooit zijn financiële bijdrage betaald en ik heb altijd alles alleen bekostigd). Ze dronken vaak Duitse moezelwijn en dit waren glazen met bescheiden doorzichtige druiventrosjes erin geslepen. Precies hun smaak. Ze stonden al ingepakt bij mij thuis voor het volgende bezoek, namelijk mijn dochter van 7 jaar zou daar een weekendje gaan logeren in de zomervakantie. Echter ik kreeg 's morgens vroeg ineens om 8 uur een telefoontje dat ze haar nooit meer hoefden te zien. Beduusd en zonder opgave van reden liet ik het tot me doordringen. Ze wilden hun enige kleinkind niet meer zien! Later hoorde ik dat de vader ze voor het blok had gezet, hij of zij en ze kozen voor hun zoon. Ik zette toen de glazen bij mezelf in de kast met het idee, nou dan hou ik ze zelf wel. Maar iedere keer als ik daar een glas van gebruikte, en dat is maar heel heel erg sporadisch, hoor ik alleen maar dat zinnetje en krijg ik direct een steek door mijn hart. Het zijn maar gewoon glazen, maar iedere keer komt die nare herinnering naar boven. Weg ermee! Mijn huis uit!

Een andere keer had ik jaren geleden toen het erg in was een fles whisky gekocht om eens een keer twee Irish coffee te maken voor na het eten. De glazen had ik al nagenoeg jaren ongebruikt in de kast staan. De vriend van toen wilde dat niet omdat hij alleen maar een bepaald soort bier dronk. Nou ook goed, alleen jammer dat ik die fles had gekocht. Maar hij wilde wel ineens een glas whisky toen het bier op was. Het ene glas na het andere. Binnen een mum van tijd was de hele fles leeg en wist ik dat ik te maken had met een alcoholist, wat hij heel goed verborgen had gehouden. Ik herkende ook de trucjes die mijn vader ook altijd toepaste. Dat was het begin van het einde met een hoop ellende die ik hier maar niet beschrijf. De Irish coffeeglazen zijn toen helemaal niet gebruikt die avond maar iedere keer als ik ze zag staan in de kast werd ik nog steeds aan herinnerd aan die avond en aan alcohol. Weg ermee. Die herinneringen kan ik missen als kiespijn.

Al met al een volle doos en een grote plastic tas die naar de kringloop kunnen. Ik ga zo nog eventjes door...

dinsdag 16 oktober 2012

Huisspinnen

Dat het herfst is, is goed te merken. Dikke spinnen verstoppen zich binnen en 's avonds zie je ze door de kamers roetsjen. Wel of niet opgemerkt door hond of poezen. Soms gaat er loom 1 oog open en weer dicht en een andere keer vliegt iedereen erachter aan.

Het doet me niet zo veel spinnen. Slechts 1 keer schrok ik en was vanuit mijn bed  in twee sprongen op de overloop. Niet voor de spin zelf, maar het effect om deze plotsklaps op te merken, slechts 10 cm van me af op de muur en deze zag ik door het licht aan te knippen en o zo halfslaperig was. Ik wist niet wat me overkwam en vond het belachelijk van mezelf. Maar goed dat is dan zo'n eerste (schrik)reactie.

Als je buiten woont, heb je nu eenmaal meer last van spinnen binnen, dan in een stad. Van die dikke zwarte wonen ook graag in je schuur. De kruisspinnen zie je weer vaak met hun mooie webben buiten, waar 's morgens van die mooie dauwdruppels in hangen. Ze horen niet bij de insecten, maar bij de spinachtigen. Spinnen hebben 8 poten en geen 6 zoals insecten.

Ik zet spinnen vaak levend buiten. Ik vang ze met een natte vaatdoek zodat er geen pootje afbreekt. Dat is sneller bij de hand dan een doorzichtig bakje of glas met een kartonnetje zoals je ze ook kunt vangen. Het zijn prima insectenvangers. Als ze echter binnen op mijn achterdeur zitten, mogen ze er blijven zitten uit praktische redenen. Meestal is dat er maar eentje. Daar verzamelen zich vaak insecten omdat daar de buitenlamp ook hangt. Zo worden die vaak het voedsel voor spinnen en ben ik van die vervelende vlieg of mug binnen ook af. Voor wat hoort wat in dit geval. Een levende vliegenmepper zeg maar.

zondag 14 oktober 2012

Leesbaarheid etiketten

Als je ouder wordt, gaan je ogen vaak ook wat achteruit. De meesten op leeftijd zullen ook wel een leesbril nodig hebben. Ik heb die alleen nodig als ik lenzen draag. Echter het lenzenspul (Soaclens) waar ik geen last van had, wordt niet meer gemaakt en overal wat er nu is, krijg ik last van (ogen prikkelen dan constant, vermoeide ogen). Gevolg is dat ik weer een bril draag met de hoop toch eens een lenzenvloeistof tegen te komen waar ik wel tegen kan. Gewoon speeksel is minder irritant, maar dan moet dit drie keer dag gebeuren vanwege droogheid (en van de voren tandenpoetsen uiteraard anders is het niet hygiënisch en worden lenzen alleen maar vettiger) Als ik iets wil lezen dan kijk ik boven over mijn bril  want lezen kan ik zonder bril en zelfs nog hele kleine lettertjes. Zeer gemakkelijk om zo zonder bril nog te kunnen lezen voor het slapen gaan :-)

Waar ik het echter over wil hebben zijn de belachelijke kleine lettertjes tegenwoordig op etiketten. Ze zijn niet alleen gewoon klein, dat zou minder erg zijn, maar ze zijn ook gekernd oftewel afgespatieerd. In lekentaal dus in elkaar geduwd waardoor de ruimte tussen de letters kleiner zijn geworden. Hiermee kan de leverancier erg veel tekst kwijt in vele talen. Maar leesbaar? Met het drukproces is dit niet alleen lastig te lezen later, maar is vaak niet goed gedrukt, waardoor inkt een schaduw lijkt te krijgen, zodat het net is of je een brilletje wat niet scherp is op hebt. Zelfs met een grote loep thuis kun je de tekst amper lezen. Maar zij hebben aan hun plicht voldaan, het staat erop, ook al is het in lettergrootte 4.

Tja wat heeft het dan voor zin om van die friemelzooi erop te zetten als het niet leesbaar is. Ik kan me daar best aan ergeren. Ik ben een etikettenlezer namelijk en wil eerst weten wat ik naar binnen hap. Onuitspreekbare lange namen namelijk zijn vaak niet gezond en kun je beter mijden. In deze gevallen dus dat het niet te lezen is, is het meteen nee en boycotten dan maar. Zelfs al zou het prima spul zijn.

vrijdag 12 oktober 2012

Biologische groentetas

Van tijd tot tijd abonneer ik me weer op de groente/fruittas. Dat is gewoon nodig voor mij. Ik merk dat ik dan steeds dezelfde groentes koop, dat is veilig, want die eet ik op. Iets aparts of wat lang duurt met schoonmaken en bereiden komt altijd wat later aan de beurt. Maar zodra de variatie wat dreigt te verzanden, los ik dat op om de groente/fruit tas weer een poos te nemen. Dan ben ik gedwongen om andere groentes te verwerken. Krijg dus andere vitaminen en mineralen binnen dan standaard. Moet mijn creatieve vermogens loslaten op de bereiding. Kortom soms moet ik die stok achter de deur hebben.
Pas na maanden als de tas alleen nog maar hoofdzakelijk uit kolen bestaat en ik geen kool meer kan zien, is het weer tijd te stoppen en zelf mijn keuze weer te maken in de groentenschappen. Nu lust ik best wel kool, maar het moet niet overdreven zijn. Rode kolen spaar ik vaak op en verwerk ze ineens. Dan leg ik diverse porties in mijn diepvries. Dochterlief lust het niet, dus neem ik die als ze uit eten gaat met vriend of vriendinnen.

Momenteel heb ik weer een abonnement... Heerlijk, ik hoef dan niet zelf te denken, wat zal ik nu eens nemen voor groente ;-)

woensdag 10 oktober 2012

Hamstervoorraad

Ik zorg altijd voor een goede wintervoorraad in mijn kelder, zodat ik met eventueel bar en boos slecht weer niet naar de winkel hoef of extra risico loop met uit te glibberen. Ieder jaar komen er toch wel zeker zo'n twee weken daarvoor in aanmerking. Dan ben ik o zo gelukkig met mijn voorraadje.

Dat houdt ook in dat ik steeds een voorraadje moet hebben voor de dieren en dat regelmatig moet aanvullen. Tot nu toe aardig wat leuke reclames en acties daarvan ingeslagen. Van brokjes tot nat voer toe. Het enige nadeel is dat als je de kelderdeur openmaakt, je meteen een of andere meeloper hebt die ook de voorraad komt inspecteren. Ze weten precies wat daar staat en voor wie :-)

Vooral 1 + 1 = 3 waarvan 1 gratis is, vind ik interessant. Vorige week nog bij de EkoPlaza producten de 2e voor de helft van de prijs. Zelfs de meneer aan de kassa viel het op en merkte op dat ik aan het hamsteren was. Dat waren toch echt allemaal producten die ik normaal ook koop en graag in voorraad heb. Eigenlijk alles van de voorraad in de kelder bestaat uit reclames en acties en zijn producten die ik normaal ook gebruik. Tegen de tijd dat iets op dreigt te raken, komt het gelukkig weer in de reclame. Momenteel wacht ik weer op kokosvet. Het potje was gevallen en de hond ging er met de grote klont vet vandaan en was in geen velden of wegen te bekennen in de tuin. Oei oei domme hond daar krijg je last van... uiteraard en natuurlijk binnen toen ik niet had gemerkt dat hij binnen was gekomen. Maar nu zit ik wel even zonder kokosvet en dat koop ik vanwege de prijs echt niet zo maar. Eerst reclame of een actie. Nu weer even over op reclame (biologische) olijfolie.

Zo zijn de biologische producten toch nog goed betaalbaar. Er bestaat een leuke site waar biologische producten in de aanbieding zijn die ik regelmatig raadpleeg voor ik boodschappen ga doen. Zelfs bij AH valt regelmatig wat te scoren op dat gebied. Bij Lidl zijn de biologische eieren goedkoop.

Het is best gezellig zo'n hamstervoorraad in de kelder. Het is net een winkeltje. Wel goed is het altijd op de data te letten en die weer vooraan te zetten, net als in een winkel. Veel is echter gewoon nog goed, ook na de datum. Neus en ogen goed gebruiken is het meestal. 't Is dat ze een datum erop moeten zetten, maar voor heel veel producten is het gewoon echt niet nodig. Bovendien heb je nog een verschil met een houdbaarheidsdatum en THT datum = te houden tot. Laatste kan gerust over de datum nog gegeten worden.

Wat een plan is wat nog niet is uitgevoerd, is dat ik nog een keer alles wil opschrijven wat ik koop en heb op een lijst en zo in een ogenblik kan zien wat ik aan producten heb en welke data daarop staan. Veel staat dan wel netjes, maar dit zijn wel allemaal andere producten zoals bonen en granen. Ik moet altijd zoeken welke de oudste datum is. Misschien is een grote dikke zwart stift ook geen overbodige luxe in dit geval.

Alles wat in kartonnen doosjes verpakt zit, doe ik altijd extra nog in een doorzichtige plastic zak (de draagtasjes van de AH zijn hier prima voor en je hebt geen schuldgevoel als je zo'n tasje voor de onverwachte boodschappen aan je stuur van je fiets hangt; naderhand is die plastic zak weer goed in het pedaalemmertje: 2 x hergebruikt zo) en knoop dat dicht voor eventuele gasten die niet in de kelder thuis horen.

maandag 8 oktober 2012

Recycelde gehaakte vitrage

Ik had het geloof ik nog niet vermeld, maar de gehaakte vitrage voor mijn badkamer is af. Een stokje, een losse en verder herhalen tot het af is, stokjes steeds op elkaar. Twee gordijntjes gehaakt van uitgetrokken ongebleekte katoen. Die op mijn badkamer hingen, hingen er al zeker 40 jaar en de tand des tijds met diverse wasbeurten en Tarzan en Janes katten die wel even wat vliegen vangen, hadden behoorlijke wat sporen achtergelaten.

Mijn moeder heeft ze toentertijd voor het hele huis gehaakt. Jaren waren gehaakte gordijnen niet meer in de mode, maar wel lekker praktisch met huisdieren en ook lekker dicht zodat je geen inkijk hebt en toch goed zelf naar buiten kan kijken. Toen ik hier 19 jaar geleden kwam wonen, mochten ze wel even blijven hangen tot ik nieuwe zou maken van gewone stof als ik geverfd had. Gevolg was dat ik ook wel door had dat ze echt praktisch waren met rondzwierende en zwaaiende jonge katten in de gordijnen in huis. Dus ze bleven hangen. Geeft met buiten aanzicht ook een ietwat oubollige armoedige indruk. Daardoor denk ik dat ik nog geen inbrekers in huis gehad heb in tegenstelling met andere buren die al hun hebben en houden te pronk uitstallen met ramen zonder gordijnen.

Echter met iedere wasbeurt waren er gehaakte stokjes die het begaven. De meeste kon ik wel onzichtbaar repareren met gebroken wit naaigaren. Maar dan komt er een tijd dat alleen met aanraken er al gaten komen en het niet meer te repareren valt. Wat nu? Hele nieuwe glasgordijnen, lamellen of gewoon weer gehaakte? Daar ik de gehaakte gordijnen aan de achterkant heb weggehaald voor meer licht in huis, had ik nog genoeg 'garen' liggen. Zo gezegd zo gedaan. Ik heb die van de keuken uitgetrokken en ben oude nieuwe voor de badkamer gaan haken. Wel saai, want iedere keer maakte ik maar tien toertjes of zelfs minder en had er weer genoeg van. Niet echt inspirerend dit haakwerk. Hiermee bewonderde ik wel het doorzettingsvermogen van mijn moeder die echt meters en meters heeft gehaakt zo. Vooral die van de erker. Iedere toer daar zijn wel 10 toertjes van zo'n badkamergordijntje. Vorige jaar zomer flink gehaakt en 1 gordijntje was af. In de winter aan het tweede begonnen, maar toen lag het weken en weken, zo niet maanden stil. In deze zomervakantie ben ik er weer mee begonnen en heb braaf iedere dag een paar toertjes gehaakt. En zo waar is het toen ook afgekomen! Het leuke is toch wel dat ik het gewoon van oud uitgetrokken garen heb gehaakt. Kost geen geld, wel heel veel moeite. Nu weet ik dat die van mijn slaapkamer na een paar wasbeurten ook niet meer te redden zullen zijn, dus zal ik zo langzaamaan deze vier ook moeten vervangen. Dan kan ik beter nu beginnen dan heb ik ze tenminste tegen de tijd wel eens een keertje af, als het zeer dringend is gewenst.

Het gekke is dan altijd dat ik niet goed aan een ander handwerkje kan beginnen, omdat het veel handwerk pure luxe is, zo niet totaal nutteloos vaak en deze gordijnen pure noodzaak wat voor moest gaan. Maar doordat het zo saai is, deed ik dan nog liever niets dan gezellig met iets anders verder gaan. Een geest kan raar in elkaar zitten. Ik ga dus nu gezellig ook met een nieuw (of oud wat nog ligt) nutteloos handwerkje starten als tegenwicht :-) Je moet jezelf toch af en toe voor de gek houden om iets voor elkaar te krijgen.

zaterdag 6 oktober 2012

Het is maar 100 euro per jaar

Iedere keer lees ik in de digitale kranten of hoor op het nieuws dat er weer wat verhoogd is en het 'maar' (bv) 100 euro per jaar zal zijn. Nu weer de verzekeringen, belastingen en betaalrekening van ING, dan weer pensioenen die weer sneller omhoog moeten gaan. Sinds 1 oktober van 18 naar 21% op veel producten (gelukkig geen voedsel), maar wel benzine, kleding, porto, energie enz. Dat is geen 100 euro meer per jaar, maar is alles bij elkaar heel wat meer! Een tientje per maand kan meestal nog wel met schrappen van iets luxe per maand. Maar met 100 euro, 150 of 200 euro is het net datgene wat je voor een appeltje voor de dorst kon sparen weer gedaan. Dan zijn er geen appeltjes meer voor nood. Zelfs geen pitjes en klokhuizen.

Als consuminderaar weet je onderhand wel waar je op kunt bezuinigen, maar ook dat houdt ooit op dat je de grens hebt bereikt. Ook ik kan nog wat verder gaan, daar niet van, een tandje lager maar weer, maar waar blijft dan nog een kleine uitspatting die je soms kunt maken? Een kopje koffie onderweg wordt nu echt een thermoskan mee. Het uitgespaarde bedrag kan  meteen weer naar een andere verhoging. Dit is niet leuk meer.
Het is geen sport meer te noemen om te consuminderen, maar bittere noodzaak voor velen. De economie zal dit nog meer gaan voelen, dat mensen niet meer zoveel kunnen besteden. De een na de andere winkel sluit al en er zullen er nog veel meer volgen. Mensen kopen minder of stellen langer noodgedwongen uit,

Na de voedselbank is er nu ook de kledingbank. Wat volgt er nog meer? Apparatenbank, ruilbank, textielbank, dienstenbank, medicijnenbank. Niet alleen bedrijven gaan failliet ook de organisaties moeten de buikriem flink aanhalen en gaan over naar een ander beleid waardoor ook daar veel ontslagen zullen vallen. Je wordt aangezet om vrijwilligerswerk te doen met behoud van een lage uitkering. Werk wat je eerst deed, maar nu voor het bedrag van een uitkering.

Het is nu nog meer naar acties en reclames kijken. Hadden wij ook maar dat couponsysteem zoals in Amerika dat je kortingsbon ook op reclames geldt en zo zelfs geld kan toe krijgen!
Krijgen we de taferelen zoals in de hongerwinter terug? Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar wel vaak over gehoord in mijn jeugd en foto's gezien. Ik hoor bij de naoorlogse generatie. Zuinig zijn, werd je met de paplepel ingegeven. Ik voel die sfeer al weer een tijdje terug in huis...

Mijn no-claim van de auto is nu ook hoger geworden door andermans schuld door na mijn bumper in elkaar te rijden er vlug vandaar is gegaan. En wie mag daar de rekening van betalen? Ja juist ja, mijn no-claim is per maand weer hoger. Al die kleine beetjes maken een groot geheel van nog meer bezuinigingen in huis.

Tegenwoordig verschijnen weer veel boeken over eetbare groenten en kruiden die zo in het wild te vinden zijn. Al vind ik er vaak toch ook echt risico's tussen terug die wel giftig zijn! Altijd dus nog nazoeken wat beweerd wordt wat eetbaar is! Moeten we echt zover teruggaan, van welvaartsstaat naar armoedestaat? Of liever gezegd een plasticstaat. Nu zijn de wilde groenten en kruiden misschien wel gezonder dan wat in de schappen ligt vanwege het onbespotene. Maar het gaat slechts om het idee. Kruiden mogen niet meer verkocht worden straks omdat niet wetenschappelijk is aangetoond of ze genezen ja of nee. Kolder natuurlijk, want die bewijzen zijn zelfs in de piramides al terug te vinden. Bekend is inmiddels echter wie daarachter zitten. Het goede wordt afgenomen voor het inferieure met bijwerkingen. Je kunt tegenwoordig beter je kennis en kunde steken in wat eetbaar is in de natuur, wat helpt tegen kwaaltjes e.d. De eigen bijdrage is steeds in het geding wel of niet verhogen. De premie in ieder geval al wel.

Zelfvoorzienend zal een woord zijn dat een andere betekenis zal krijgen de komende tijd evenals ruilhandel. Of wordt daar dan ook belasting opgeheven voor iedere aardbei die je zelf kweekt en ruilt? Ik zie ze er wel voor in staat. Er zullen nog rare heffingen worden geheven in de toekomst. We moeten immers nog verder uitgeknepen worden. Fietsbelasting, mobieltjesheffing, internetbijdrage, ademtoeslag enz.

Zo dat moest ik even kwijt.

donderdag 4 oktober 2012

Kleine walnotenoogst 2012

Vorige week met die harde storm hoorde ik de noten uit de walnoot kletteren. Tussen de windstoten heen, raapte ik ze snel op. Voor 1 dag had ik er best veel. Die laat ik dan bij de radiator goed drogen want ze schimmelen anders erg snel.

De totale oogst viel echter wel tegen, al raap ik er momenteel iedere dag nog wel een handjevol. Vannacht zijn er ook veel gevallen met die harde regen. Vorig jaar was het nog minder dan nu, een vergiet maar. Het jaar daarvoor echter had ik meer dan ooit, wel drie grote emmers vol. Het blijkt dat de oogst dit jaar zo tegenvalt omdat het nog vroor toen de sapstroom al op gang was gekomen in het voorjaar.

Mijn dochter deed zich te goed aan de groene bolsters die ze in een grote glazen heeft gedaan met olijfolie. Dat moet in het zonlicht nu drie maanden trekken. De olijfolie zou dan geschikt zijn voor zelfbruiner. Het is nog maar een experiment, dus we wachten af ... Met kerst moet het bruine spulletje goed zijn. De houten schilletjes wil ze nu ook van me om te koken voor de bruine vloeistof.

De tussenschotjes in de walnoten zelf zijn goed voor hart en vaten om daar thee van te trekken. Zo'n 5 tussenschotjes per keer laten trekken en daar dan in de loop van de dag 2 tot 3 kopjes thee van drinken. Het schijnt ook goed te zijn om de bloedstroom in de kleine vaatjes goed te doen verlopen (gelezen in diverse boeken). Dus goed voor koude handen en voeten.

Het vruchtvlees van de walnoot zelf is goede olie en de omega-3 die erin zit. Iedere dag is het nu lekker smikkelen. Het is ook goed voor de hersenen, daarom zit het ook vaak tussen studentenhaver. De helften van een walnoot lijken ook zelf op hersenen.

Ooit las ik ergens op een blog dat je bruine schillen van de noot zou kunnen vermalen tot gruis. Weet alleen niet meer waar dat goed voor is... Ik gooi de schillen zelf altijd weer terug onder de boom zodat de voeding weer terug kan gaan. Na een jaar is er geen schil meer te zien.

Momenteel is er erg veel eekhoorntjesbezoek in de walnoot. Ik zie dan ook veel halve schilletjes her en der liggen. Zo leuk om te zien hoe ze met hun kleine knuistjes zo'n noot oppeuzelen! Ze zitten hier vaak met z'n tweeën. De donkerste is dan het mannetje. Volgend jaar heb ik vast weer net als ieder jaar veel notenboompjes in mijn tuin op de onmogelijkste plaatsen! Helaas moet ik ze wel weghalen. Ik ben nog wel achter in de tuin naar een plek aan het zoeken waar deze wel zou kunnen staan nog zodat mijn moestuin nog genoeg licht krijgt. Het stikt daar momenteel van de hazelnootbomen, maar daar die onder de hazelnoorboorders zit, heb ik daar toch geen oogst van en kunnen er misschien daar een paar van weg. De waterscheuten zijn daarvan weer prima geschikt voor wigwams voor bonen in de moestuin.
Walnoten kennen gelukkig weinig ziektes. Een boom gaat na tien jaar pas noten dragen. Die je koopt bij een tuincentrum na 3 jaar. Er wordt niet voor niets gezegd: Boompje groot, mannetje dood. Van stek naar hoge boom duurt onderhand een half mensenleven. Mijn walnoot staat er nu 40 jaar. Deze heeft mijn moeder nog geplant als natuurlijke parasol naast de plaats en om zo minder insecten daar te hebben. Misschien is het wat minder, maar ik word toch ook echt lek gestoken door de muggen op bepaalde warme bepaalde dagen 's avonds.
----------------
P.s.: Iets heel anders. Weten jullie waar het blog van Veelteveel van Johanna is gebleven, wat de nieuwe naam misschien is en of ze nog wel blogt? Ik las haar blog altijd graag en mis het bij het dagelijkse lezen :-)

dinsdag 2 oktober 2012

Cadeautjes en zo

Het was weer even stilletjes hier. Wat deadlines en me niet zo goed voelen de laatste week waren daar debet aan. Ik kwakkel nog een beetje na, maar na een paar uur opgestaan te zijn, trek ik langzaam maar zeker bij in de loop van de dag. Van duizeligheid, misselijk, hoofdpijn, verhoging, buikgriep en stijve nek en alles wat daar nog tussen zit. Ik ga weer iets de goede kant op nu ...

Inmiddels ben ik ook weer een jaartje ouder geworden afgelopen maandag. Cadeautjes hebben we thuis afgeschaft. Mijn dochter poetst en ruimt daarvoor in de plaats. Ik super blij en zij hoeft geen geld uit te geven. Doen we zo al jaren en bevalt ons prima. Soms komt ze door het jaar heen wat leuks voor me tegen en geeft het dan gewoon spontaan, dat is altijd dan een leuke verrassing. Nu was het alle vloeren grondig soppen en nog wat meer. Vooral nu ik uitgeschakeld was met dat kwakkelen en duizeligheid, was ik daar des te gelukkiger mee.
Ik daarentegen geef wel cadeautjes aan haar wat we het hele jaar door kopen als ze er zelf bij is en ik weg leg. Zo weet ik dat het altijd bevalt wat ik geef. Altijd cadeautjes die met fikse kortingen zijn gekocht. Ze is echt een meisje-meisje (26 jaar nu) en houdt veel van Dior en Chanel producten plus natuurproducten. Ik ben nu al weer klaar voor de komende feestdagen voor haar van hetgeen we allemaal in de zomervakantie hebben kunnen scoren.

Het is dat het toevallig zo uitkwam dat ik mezelf wel het e.e.a. cadeau heb kunnen geven. Ik scoorde vorige week een zeer leuke buit bij de kringloop. Ik zag een hele stapel met handwerkbladen, van breien tot borduren toe. Ik dacht de buit binnen te hebben gehaald, maar zag bij de hobbyboeken nog twee mooie borduurboeken staan. Mijn geluk kon niet op. Maar op de oude plaats van de handwerkplank die inmiddels door andere boeken zijn vervangen daar, stond ineens een hele rij met borduurboeken. Jeetje en veel ook en niet een die ik had! Wel 75 cm aan boeken en tijdschriften! Ik vind het dan altijd leuk om de nieuwwaarde op te tellen. Dat zou ongeveer ruim 875 gulden geweest zijn of ongeveer 375 euro. Ze waren allemaal zo rond het jaar 1993 uitgegeven, het jaar dat mijn moeder overleed. Ik zie het dan ook als een soort van speciaal cadeautje van haar :-) Ook zij hield zo van handwerkboeken net als ik. Ik betaalde met mijn 10% kortingskaart (ik had weer een tas met oude boeken ingeleverd namelijk bij de kringloop) 39 euro moest ik voor die hele stapel moest betalen. Heel wat avondjes heb ik in de hele bups aan boeken nu gebladerd. Dat is ook wel de reden van niet bloggen geweest hoor ;-) Nu liggen ze inmiddels al weer een halve week bij mijn andere handwerkboeken.
Heerlijk altijd om voor het slapen gaan een paar van deze boeken of tijdschriften door te bladeren. Het werkt als een soort van rustgevende therapie voor mij. Diverse ideetjes borrelen er dan omhoog en slaap zo heerlijk in. Ik wissel dit bladeren ook af met boeken lezen tegenwoordig, wat ik pas weer sinds dit jaar doe. Valt mijn boek dan een paar keer uit mijn handen doordat mijn ogen dichtvallen, kan ik altijd meteen lekker slapen daarna.

Het leuke is ook dat mijn dochter voortaan nu wel mee wil naar de kringloop. Zelfs zij koopt af en toe iets, voornamelijk mooi uitziende kookboeken. Ze ziet nu dat het echt niet altijd 'vieze zooi' is wat er ligt. Ze begrijpt me warempel voortaan waarom ik er heen ga! In het begin vond ze het vreemd als ik iets niet kocht, want een boek van 6 euro is niet duur in haar ogen. Maar ik denk dan, dat je daar wel 2 of 3 of zelfs meer boeken van kunt kopen en laat het dan gewoon liggen (mits ik het echt wil) omdat ik toch wel weet dat het ooit eens opduikt voor veel minder weer, misschien weer in een andere kringloop. Ze snapt voortaan mijn 'nee' maar ook hoeveel ik uitspaar zo. Het lijkt wel soms winkelen bij de Blokker, maar dan beduidend voor veel minder. Een sopje erover en het is klaar voor gebruik. Soms wat opknappen, maar vaak niet eens. Zo heb ik wel eens een hele goede stevige  merk RVS pan of steelpan wat ik kan toevoegen aan mijn eigen oude goedkope pannenset waar ik er dan weer dankbaar eentje van afdank na een laatste gebruik. Een echte stevige gietijzeren wok heb ik zo ook gescoord, nog in plastic zelfs en nieuw. Zo ben ik al meer aan het vervangen voor beter zoals buitenstoelen, tafeltje, klapstoeltje voor in de tuin enz. en dat voor heel wat minder dan de nieuwprijs.
Het leuke is dat je nooit weet wat je zal tegenkomen. Vorige keer veel bolletjes katoen om mee te haken, dan weer een stapel leuke stofjes om kleding van te maken, nu weer veel borduurboeken.
Met tijdschriften (o.a. tuin, spiritueel e.d.) kopen, wat een manie onderhand was geworden, ben ik helemaal gestopt (op soms wat handwerktijdschriften na, dat blijft toch m'n zwak). Ik koop nu oude voor een kwartje in de kringloop! Veel lees- en kijkplezier voor dat kwartje.

P.S.: We hebben hier geen bieb meer.