dinsdag 30 augustus 2011

Verpakking met stickers

Tegenwoordig zie je steeds meer en meer flessen met een transparante sticker erop in plaats van rechtstreekse bedrukking. De transparante stickers zijn goed te verwijderen, de andere met een ondergrond niet zo. Die zitten vaak muurvast en afhalen gaat niet goed. Zelfs met een tijdje weken lukt het niet. Of dat iets te maken heeft met het plastic ophalen kan daar best mee te maken hebben. Het plastic waarop papier zit of een randje aluminium mag namelijk niet bij het plastic afval heb ik gelezen bij de 'regeltjes'. Nu heb ik geen zeeën van tijd als werkende om alles eerst er grondig af te peuteren, dus zoiets gaat bij mij dan toch in de grijze bak als er nog wat op of aan zit of niet direct snel te verwijderen is.

Leuker zijn de glazen of plastic flesjes met transparante stickers, want die zijn ook prima voor hergebruik. Zowel voor zelfgemaakte huidverzorgingsproducten als voor huishoudelijke doeleinden. Zo zijn de glazen deoflesjes met spuitdoppen van W.eleda heel goed weer te gebruiken voor zelfgemaakte deo. Of wat de denken om ze te vullen met shampoo voor vakantie. Ik zag van de zomer een zak met allerlei lege flesjes liggen bij de drogisten en dacht meteen aan hergebruik van wat je toch al in huis hebt.
M.a.w. voor er iets weggegooid wordt, toch even kijken of het geschikt is voor hergebruik en al helemaal waar je de transparante stickers goed kunt verwijderen.

maandag 29 augustus 2011

Stofjes in de opruiming

Ondanks ik veel voorraad aan stofjes heb, kan ik het niet laten als er een echte hele mooie aanbieding is. Stofjes en wolletjes door mijn handen laten gaan, werkt voor mij overigens ook als een soort van therapie. Kan er uren mee bezig zijn en mijn gedachten alle kanten op laten gaan. Zo overigens ook met borduurstrengetjes, kleurtjes en zelfs naaimachinegaren. Daar kan ik zo van genieten! Dat maakt me rustig en gelukkig.
Zo zag ik dus een mooie aanbieding van stof (en ook zonder verzendkosten). Ideaal voor waar ik altijd al een beetje met een scheef oog naar op zoek was, maar nooit vond of het was veel te duur (elastische stof voor broeken, effen dikkere tricot voor winterpyjama's, tassen e.d.). Stof was zelfs dan maar rond de 65 cent per meter als ik alle meters deel. Volgende week wordt het bezorgd. Ik ben nu al in mijn nopjes. Het is dan nu wel een extra kostenpost, maar deze is als ik er kleding van heb gemaakt, zijn geld dubbel en dwars weer waard! Het is nu even afwachten hoe de kwaliteit is, maar daar heb ik wel vertrouwen in, omdat ik daar vaker heb gekocht. Alleen de zijkant is wat stoffig geworden bv en dat kan gemakkelijk opgelost worden met knippen.
Ik kijk er nu al naar uit! Cadeautje voor mezelf :-)

zondag 28 augustus 2011

Dag voorraadje hazelnoten!

Mijn voorraadje hazelnoten waar ik de vorige keer over schreef (zie afbeelding), had ik eerst buiten gelegd om te drogen in een platte doos en daarna binnen in een nieuwe droge doos. Buiten werden ze alleen maar natter dus toch maar naar binnengehaald. Iedere dag schudde ik ze een beetje op zodat alle noten beter konden drogen. Door de warme vochtigheid waren ze echter vorige week van de ene op de andere dag met een hoge laag schimmel bedekt. Dag voorraadje! Ik neem geen risico en heb alles nu weggedaan. Voor schimmels ben ik een beetje te overgevoelig is mijn ervaring.
De bomen zijn leeg dacht ik, maar toen ik wat beter keek, bleek er nog één hazelaar vol te hangen met noten, een groter soort denk ik. Ook daar waren er al gevallen. Hier laat het groen ook beter los van de noot. Dus ik ben weer opnieuw begonnen met hazelnootjes rapen. Hopelijk komt dat benauwerige tropische gevoel nu niet meer binnen!

Ook hier en daar begint een walnoot te vallen. Het zal niet lang meer duren dat die met tientallen tegelijk gaan kletteren op mijn stoep. Ik moet nu ook de bolsters dan gaan verzamelen omdat mijn dochter daar iets alternatiefs voor huidverzorging van wil brouwen. Ik ben erg benieuwd!

zaterdag 27 augustus 2011

Slakkenslijmsporen

Gisterenavond pakte ik niets vermoedend mijn tandenborstel en trof daar halverwege de steel een halfwas naaktslak aan. Via het open raam is hij richting glas gekropen en daarna op het randje van het glas te hebben gebalanceerd op mijn tandenborstel terechtgekomen. Ik was op slag weer klaarwakker.
Ik had uiteraard direct geen zin meer om met deze borstel mijn tanden te poetsen! Gelukkig heb ik er altijd wel een paar in voorraad. Ook de nieuwe maar meteen een ander plekje gegeven dan bij de kier van het open raam! Ik ben er niet bang van, maar ze horen toch echt niet op mijn tandenborstel te bivakkeren.
De naaktslak met tandenborstel heb ik buitengelegd en vanmorgen was die verdwenen. Pas 's avonds komen ze in actie en overdag verstoppen ze zich. Ik tref ze dan op mijn achterdeur of op de ramen. Zelfs 3 meter hoog op de muur zie ik slakkensporen. Dit is een vruchtbaar slakkenjaar! Ook de slakken met huisjes zie ik erg veel dit jaar en tref ze op de gekste plekken in de tuin. Ik haal ze ook nooit weg want er zitten altijd genoeg vogels die zitten te azen op zo'n hapje.

Langs een paar borders in de tuin gooi ik overigens koffiedrab. Dáár komen ze niet meer omdat dat schijnt te schuren tegen hun onderkant en dan blijven ze daar weg. Achter bij de moestuin zijn ze (nog) niet gesignaleerd. Ze zitten alleen maar dichtbij het huis. Ook tegengekomen binnen tegen de muren van het toilet.

donderdag 25 augustus 2011

Aleppo of deo

Nu ik weer afgestapt ben van de Aleppozeep als shampoo, ook o.a. omdat ik weer een emmer vol shampooflessen heb teruggevonden in mijn voorraad(!), ben ik weer aan het experimenteren geslagen en dit keer als vervanger van deodorant. Nou ja niet echt als deodorant, maar ik gebruik het heel intensief na het douchen 's morgens en ben aan het kijken hoelang ik het zonder echte deodorant uit kan houden overdag. Mijn idee is namelijk ook, hoe vaker je deodorant gebruikt, hoe meer je huid eraan went. Het valt me niet eens tegen. Er is wel een verschil of ik gewoon thuis ben of op het werk. Ook of ik lichamelijk werk verricht of niet natuurlijk. Sommige kledingstoffen werken soms ook heel erg tegen.
In de zomervakantie ben ik hier eigenlijk al mee begonnen en ik heb gemerkt dat ik thuis amper tot geen deodorant meer hoef te gebruiken. Nu ik weer werk ben ik aan het uitproberen hoeveel uren dit zo werkt. Nou toch zeker wel de hele morgen en begin middag. Pas dan komt de (verantwoorde) deodorantfles te voorschijn. Thuis is het helemaal niet nodig. Eigenlijk gebruikte ik deo standaard iedere dag, vakantie of niet, thuis of op het werk. Zoiets wordt een gewoonte. Toch is dat niet eens nodig. Ik denk dat dit toch zeker eenderde kan schelen in deodorantgebruik en natuurlijk ook de kosten! Ik heb het ook met andere zeepjes 's morgens geprobeerd, maar Aleppo werkt in dit opzicht toch langer en beter!
Ik ben benieuwd hoe eventueel jouw ervaring is met Aleppo!

dinsdag 23 augustus 2011

Grootverpakkingen

De dieren zijn momenteel hier allemaal in hogere sferen. Vandaag zijn er twee pakken met grootverpakking dierenvoedsel aangekomen van een bekende dierenspeciaalzaak online Z.
De een is gelukkig met een gratis kale piepkip, al werden na een uurtje de pootjes er al afgebeten! Dus het piepgeval maar snel vervangen voor een nieuw kauwbot. Verse brokjes en snoepjes voor de poezen werden uitgedeeld en wat ze het mooiste vonden was natuurlijk de verpakking! Net kinderen! Van de ene doos in de andere en alles maar afruiken. Zelfs met de plastic banden werd gespeeld. Iedereen gelukkig hier. Het leek wel een feestje!

Ik koop tegenwoordig in het groot in met de brokjes, want dat scheelt al gauw een derde van de werkelijke prijs, als het niet meer is. Eén kater hier is allergisch voor graan en melkproducten en kreeg een bepaald soort Hill's brokjes voorgeschreven door de dierenarts omdat hij vaak meteen na het eten alles weer moest overgeven. Nat voer geeft veelal geen problemen. Maar na het een en ander te hebben uitgeprobeerd, gaat het goed met ALLE Hill's brokjes en hoeft hij helemaal niet die ENE dure kleinverpakking van de dierenarts te hebben. Met ieder ander brokje gaat het mis omdat in de meeste graan zit. Dus allemaal aan de Hill's nu. Wel duurder dan ik gewend was met alle reclames, maar ik ga het echt niet allemaal apart houden. Jij dit bordje, jij dat bordje, nee allemaal hetzelfde.

Ook voor de hond een grootverpakking brokken. Ik heb ook met hem geëxperimenteerd qua merk brokjes, maar meneer wil liever brood dan brokken. Oke, dan wat brood en nat vlees. Alleen mag het ineens niet het goedkope brood zijn, maar wil hij alleen nog maar die van de natuurwinkel! Ho stop, we gaan weer terug naar de brokken. Alleen welke, want meneer houdt er helemaal niet van. Er moet dus gemixt worden om de andere voorraden op te krijgen, want meneer wil nog wel wat Pedigree, maar geen andere smaakjes of ze nu goedkoper zijn of duurder. Dus deze keer toch maar Pedigree gekocht om al de andere voorraad ermee te mixen zodat het toch nog op gaat. De restjes Hill's van de poezen eet hij anders wel met smaak!

Ik hoef voorlopig een half jaar niks meer te kopen, want ook de kattenbakvulling is weer daar ingekocht. Het lijkt duur, een zak van bijna 12 euro, maar ik doe er maanden mee tot een half jaar zelfs. En uiteindelijk ben ik dan toch goedkoper uit dan met goedkopere en dan veel meer zakken. Momenteel doen ze overigens hun behoefte buiten op een speciaal stuk tuinborder waar ik de kattenbakken ook leeg. Daar hark ik alles goed doorelkaar. De behoefte spoelt weg en de kattenbakvulling doet daar weer dienst voor de volgende grote boodschapjes. Maar als het regent zitten ze liever binnen op een van de bakken en geef ze eens ongelijk.

Het was dus even slikken zo'n groot bedrag, maar uitgesmeerd over een half jaar, valt het ook wel weer heel erg mee. Het bedrag is dan ongeveer hetzelfde. En nu krijgen ze toch maar mooi het goede Hill'sbrokje voor dezelfde prijs. Bovendien wat leuke gratis hebbedingetje en kattensnoepjes er bij gekregen.

Het feestje hier gaat nog even door ... de wereld is niet vergaan tenslotte zoals voorspeld was ;-). Al was het vanmorgen zo donker als de nacht hier in het zuiden! Ik heb dat nog echt nooit meegemaakt zo overdag. Iedereen ging steeds voor de ramen staan. Het onweerde en plensde tegelijk. Heel veel viaducten staan nu onder en moet je omrijden. Echt raar zo donker 's morgens!

zondag 21 augustus 2011

50% kassakorting

Toch wel leuk zo'n extra kassakorting van 50% op afgeprijsde artikelen. Gisteren, zaterdag dus, veel voor weinig nog gekocht bij K.vat en Z.man. Panty's bijvoorbeeld voor 0.25 per paar en zo nog meer van die leuke koopjes! Slippers voor 0.75, bovenondergoed (vanwege zoekmachines zet ik bewust de andere naam hier niet, maar is wel duidelijk neem ik aan) voor vrouwen: 2 euro per stuk! Ballerina's voor 1,50 enz. Ook om te klussen wat kunnen inslaan zoals een veiligheidsbril voor 0,50 cent, een gaatjestang voor 1 euro. En alles nieuw. Of voor handwerkdoelen een lintengordijn van 2 meter bij 90 cm, vele meters lint dus voor 2 euro.
Op het einde van de opruiming lopen de kortingspercentages op en dan nog eens op het laatst zo'n extra kassakorting. Het is dan bijna voor niets. Het bedrag is echt heel weinig nog maar van 0,25 tot maximaal 2 euro. Erg leuk winkelen is dat zo! Voelt lekker aan, helemaal happy :-) Geslaagd uurtje winkelen geweest ...

zaterdag 20 augustus 2011

Afvalstoffenheffing

Woensdag een wel zeer positief bericht  in de plaatselijke krant gelezen, namelijk dat ernaar gestreeft wordt dat de afvalheffing gaat verdwijnen in ons dorp. Althans dat wil de gemeente omdat ze willen gaan verdienen aan het afval en zo dat de burger geen heffing meer hoeft te betalen. Leuk om ondanks alle bezuinigingen weer eens wat positiefs te horen. klinkt goed, nu de uitvoering nog.

Bij ons wordt momenteel eens in de twee weken de groene bak geleegd, de zgh GFT-bak en eens in twee weken de grijze bak. Op diverse hoeken van de straten staan een paar keer per jaar ijzeren hekken voor snoeiafval. Verder wordt er 1 x per maand door de voetbalvereniging oud papier opgehaald. Twee maal per week wordt het plastic opgehaald, waarvoor de speciaal daarvoor bestemde zakken op het gemeentehuis af te halen zijn. Ook is er nog een mogelijkheid om chemisch afval in te leveren en klein huishoudelijk afvalapparaten. Er is ook een kringloopwinkel gevestigd bij het inleveren van groter afval. Ook metalen worden regelmatig opgehaald, niet structureel, maar het wordt wel een paar dagen van te voren kenbaar gemaakt. Van het laatste heb ik geen idee of dat van de gemeente is of van particulieren, want meestal wordt er Nederlands met een accent gesproken en zijn het gehuurde busjes. Een paar keer per jaar wordt er kleding verzameld; meestal voor goede doelen. Verenigingen halen een paar keer per jaar nog bruikbare spullen op voor rommelmarkten.
Op diverse plekken in het dorp kan men lege flessen inleveren en ook oud papier.
Er wordt dus hard gewerkt met het scheiden van afval.

vrijdag 19 augustus 2011

Vergeten en teruggevonden voorraad

Met opruimen kwam ik onlangs nog een grote emmer vol met shampooflessen tegen op zolder, waar in het verleden een hele grote voorraad van o.a. allerlei schoonmaakmiddelen e.d. stond. Mijn moeder hield nogal van hamsteren met reclameartikelen. Na haar overlijden heb ik alles in een hoek van de zolder overgebracht en had ik daar mijn eigen 'voorraadwinkeltje'. Jaren en jaren heb ik niets hoeven te kopen van dat spul. Nu na zovele jaren is de voorraad aardig geslonken, maar nog steeds is het niet op.
Totaal vergeten dat er nog meer shampoovoorraad was, want die was per ongeluk in een andere hoek terechtgekomen met rommelen op zolder.

Ik heb echter al weer een paar jaar minder tot geen toxische merken in gebruik en ook heb ik nog een hele poos Aleppozeep als shampoo gebruikt. Uiteindelijk heb ik dat laatste niet meer gedaan omdat mijn haar niet naar mijn zin zit, ondanks pogingen met crèmespoeling of andere 'zachtmakers'. Het is dan schoon, daar niet van, ook zacht, maar zit gewoon raar, plat en oogt stug.

Ik dwaal weer af en kom weer terug op mijn emmer vol met diverse merken shampoos, waaronder zelfs veel babyshampoo. Ze ruiken nog prima, zijn niet bedorven, dus ga ik ze toch maar wel om en om opgebruiken nog. De ene keer deze en de andere keer de 'gezondere'. Het is toch ook weer zonde om zoveel shampoo weg te doen. Dit scheelt toch zeker weer 2 tot 3 jaar jaar kosten van aanschaf van shampoo.

donderdag 18 augustus 2011

Fietsversnelling

Met het weer van de afgelopen dagen is het geen straf om te moeten fietsen. Heerlijk in het zonnetje, net niet te warm en heerlijk frisse lucht inademen. Maar dan ineens hoor ik een klik en fietst m'n fiets heel zwaar. De versnelling naar z'n grootje dus! Waar ik deze ook op zet, allemaal de zwaarste versie, welke absoluut niet mijn favoriete is. Moe en met pijnlijke knieën kom ik uiteindelijk bekaf thuis. Dit was nou net de reden dat ik vorig jaar een andere fiets had gekocht omdat ik iedere dag zo moe thuis kwam.
Iedere dag moet ik een uur fietsen, tussen open vlaktes dus met veel wind. Het is dus zaak dat de fiets héél snel gemaakt gaat worden, want dit kan ik helaas niet zelf.
Het eerste betaalde klusje na de vakantie door een ander kondigt zich dus al weer aan. Het ergste is dan het regelen, wegbrengen en weer ophalen.
Ik ga met de auto naar mijn werk met de fiets achterin. Gelukkig is nog niet iedereen van vakantie terug en heb ik denk ik wel een parkeerplaatsje. Vervolgens tussen de middag naar de fietsenmaker fietsen en een flink eindje weer te voet terug (mag daar niet parkeren namelijk met de auto). Volgende dag het ritueel weer herhalen maar dan andersom.
En nu maar hopen dat de kosten niet al te hoog zijn ...

woensdag 17 augustus 2011

Terugblik vakantie en lijstje

Afgelopen week ben ik weer aan het werk gegaan. Het dagelijkse ritme en de routine is weer aangepast. Eerst alle mails doorlezen en er meteen een hoop kunnen verwijderen, daarna het sorteren wat allemaal nog te doen. Pfffttt ... veel ineens weer! Dacht dat het wel minder zou zijn.

Ik zat de laatste weken toch in een rustiger ritme, zelfs ook noodgedwongen vaak door het weer. Ik had weer eens zoals andere jaren een hele lijst met wat ik alllemaal wilde gaan doen en ondernemen. Uit ervaring weet ik dat er altijd maar een kwart van gedaan wordt en dan ben ik daar al zeer tevreden over. Jaren geleden voelde dat zelfs echt niet fijn aan, maar tegenwoordig berust ik me daarin, reken ik er zelfs op dat het maar een kwart is. Alles beter dan niks. Het bekende 'halve lege glas' is vervangen voor het 'halve volle glas'!

Wat heb ik onder andere gedaan:
  • Alleen of samen met mijn dochter naar diverse winkels en plaatsen geweest die op mijn lijstje stonden. Ik vind het altijd leuk om dan in andere winkels ook boodschappen te doen die we niet kennen. Ook dagje buitenland, ook al is dat hier maar een half uurtje van ons vandaan ;-)
  • Zes keer naar een kringloopwinkel geweest. En zelfs een paar dingetjes gekocht.
  • Lekker geslaagd voor weinig in de opruiming voor kleding.
  • Met een vriendin van vroeger een afspraak gehad en we zijn nog lang niet bijgepraat! Zo leuk weer haar te zijn tegengekomen via Social Media!
  • Meer en langer gewandeld met de hond dan anders. Bleek dat het toch vaker droog was dan dat het regende :-)
  • Wortelkanaalbehandeling is gelukkig nu helemaal achter de rug.
  • Toch nog wat kunnen verven al is het nog steeds niet af. Het wil niet echt goed drogen met dit weer. Tevens wat hindernissen tegengekomen om het dubbel te moeten uitvoeren jammergenoeg. Maar er is weer wat ik kan afstrepen!
  • Veel en lang gelezen van thrillers tot tijdschriften.
  • Interesses op de pc uitgediept.
  • Beetje buiten in de tuin gewerkt.
  • Lekker gerommeld in huis. Hier wat opgeruimd en gesorteerd met stofjes en wolletjes, daar wat zitten kijken. Herinneringen opgehaald. Niet naar de tijd hoeven te kijken.
  • Voornaamste was niks te moeten, niet naar de klok te kijken en alles in een trager tempo dan anders te doen. Komt het vandaag niet af, dan morgen wel.
En nu weer met nieuwe opgedane energie in het snelle ritme van alledag komen, deadlines halen, van alles weer regelen in een beperkte tijd en tussendoor een beetje vrije tijd overhouden voor mijn hobby's ...

Volgende vakantie is met kerst ;-)

dinsdag 16 augustus 2011

Eenmaal bloeiende geraniums?

Net zoals vorig jaar, is het jaar weer zover. In de vroegzomer kocht ik 2 tray's met geraniums om in bakken te zetten. Ze bloeiden mooi en zodra ze uitgebloeid waren, haalde ik de verdorde stelen met bloemen eruit. Maar het gekke is dat er totaal geen nieuwe knoppen meer gevormd zijn. Wel mooie groene frisse planten, maar een maand al geen bloemen meer te zien.

Nou had ik twee jaar geleden ook een tray gekocht en ook genoten van die bloeiende geraniums. Er kwam geen tweede bloei meer. Ik heb ze overgehouden en vorig jaar weer buiten gezet. Het hele voorjaar en de hele zomer alleen maar mooie groene frisse planten echter zonder bloeiende geraniums.

Zoiets heb ik nog nooit gehad! Altijd veel bloei en de volgende jaren kon ik ze overhouden en er ook nog van genieten. Het lijkt wel of ze gekweekt zijn om maar eenmaal te bloeien en dan niet meer. Ik vind dit echt raar. Dat zou dan wel weer een verkoopstunt zijn zodat je ze niet meer over kunt houden en wel nieuwe moet kopen? Ik deed altijd jaren en jaren met overgebleven geraniums en ze bloeiden altijd volop. Ik doe precies hetzelfde nu als voorgaande jaren.

Ik heb dat overigens ook gemerkt met een begoniastek. Het werd vorig jaar alleen een hele lange stengel met bloeiende bloemen. Eind augustus stekte ik deze omdat het zo belachelijk lang was geworden, maar alleen de stek groeide verder en de hoofdplant is tot nu toe alleen nog maar een kaal stengeltje van over gebleven zonder bloei; al het blad is afgevallen.

Hebben jullie dat soms ook gemerkt dat plantjes nog maar eenmaal bloeien of probeer je ze nooit over te houden?

maandag 15 augustus 2011

Vogelpoep met zwarte bessen

Nu heb ik zelf een vraag en hoop dat iemand een goed idee voor mij heeft.

Mijn auto staat onder een boom waar nogal veel vogels van tijd tot tijd inzitten. En die tijd is nu aangebroken, dus mijn auto heb ik nu al ergens anders neer moeten zetten. Die vogels eten echter alle bessen uit te boom, ook geen probleem, die mogen ze hebben, maar het probleem is wel hun halfvergane poep met donkere bessen die neerflatst op mijn auto. Niet even één poepje, maar tig dus. Vorig jaar al flink staan wrijven, maar zo dat de lak op twee plaatsen is beschadigd en dat wilde ik dit jaar toch maar niet meer zo doen. De garage kon me geen tip geven toen ik naar de APK moest.
Ik kan nu wel steeds natte doekjes erop leggen zodat het wat inweekt, maar het zit ook aan de zijkant vast. Ook daarmee gaat het niet weg. De regenbuien van de laatste dagen hebben de flatsen er niet afgespoeld of afgeweekt. Ik ga niet naar een autowasserij, maar was het altijd gewoon met een emmertje water altijd.

Wie heeft een goed idee om zonder al te hard te wrijven die vogelpoep met bessen eraf te krijgen? Wat gebruiken jullie daarvoor of jullie gezinsleden?

Hopelijk is het voor volgend jaar geen probleem meer omdat die boom te dicht tegen het huis aanstaat en het dak constant raakt en de dakgoot ook dichtslibt. Jammer genoeg voor deze boom moet deze binnenkort nu echt weg. Zoiets vind ik vreselijk, maar het kan niet anders, samen met nog een wilgenboom aan de zijkant van het huis die nu in de dakgoten groeit van mij en de buren. De dakgoot ligt vol met katjes in het voorjaar en in het najaar vol met blad. De dakgoten bezwijken en gaan lekken. Het kan niet meer zo. Deze week moet ik daarvoor bellen ...

zondag 14 augustus 2011

Pizzapunten knippen

Mijn pizzapuntensnijder had het begeven en omdat ik het maar moeilijk vond om met een scherp mes door een pizza heen te 'zagen', gebruik ik tegenwoordig een gewone huishoudschaar. Ik hoef dan ook geen pizzapuntverdeler meer; dit knippen gaat veel handiger. Bij sommige pizza's moest ik zo hard snijden dat er zelfs lijnen op het bord achterbleven. Met knippen heb ik dat totaal niet. Naderhand natuurlijk de schaar goed schoonwrijven. De schaar is dan ook meteen weer ingevet.

Ik koop geen kant-en-klare pizza's, vanwege veel te pittige sausen. Op het moment zelf merk ik er niet veel van, maar 's avonds en 's nachts des te meer. Je kunt de bodems zo kaal ook kopen, zelf een pizza opmaken en ze alleen nog maar afbakken. Nu zag ik dat ze die bodems nu zelfs met een saus erop verkopen. Zo lastig als je niet tegen bewerkt voedsel kunt! Ook ik wil af en toe iets heel snel op tafel hebben, net als ieder ander.

Wat een goed alternatief is voor een pizza snel te maken, is om een rond Turks brood te halveren en dat als pizza op te maken en te bakken. Ideaal voor mij! Gewone tomatenpuree erop, wat gemalen Parmezaanse of restjes kaas en wat verse kruiden. Hiervan heb ik totaal geen last en is heerlijk. Uiteraard knip ik dan weer punten om ze lekker handzaam te maken en zo te eten :-)

zaterdag 13 augustus 2011

Elastiek in WO II

Ik heb een oud ingebonden boek met oude Libelles uit de de jaren veertig ooit eens op de kop getikt. Veel gaat natuurlijk over het bezuinigen op allerlei producten en de vindingrijkheid van veel vrouwen tijdens de Tweede Oorlog (1940-'45). Veel daarvan gebruiken we tegenwoordig niet eens meer, maar het is wel interessant om er van tijd tot tijd weer eens in te bladeren al is het alleen maar voor het besef hoe het ook kan zijn of ooit weer worden.

Dit keer hield het onderwerp elastiek in directoires me in gedachten bezig. In die tijd had je natuurlijk nog de kookwas en niet zoals we nu met 60, naar 40 en zelfs 30 graden het witte goed kunnen wassen. In vooral ketels op een speciale gaspit werd het witte linnengoed gekookt, zo ook de directoires. Naderhand met de hand alles uitspoelen en met een handmangel alles uitwringen. Drogen of buiten aan lange waslijnen vol wapperend wasgoed en/of nadrogen aan de rand van de potkachel. Daarna nog op de hoogste stand strijken. Geen wonder dat er een hele wasdag per week voor bestond want daar was je wel een dagje mee bezig!

Voor de jeugdigen die misschien niet weten wat dat ouderwetse woord directoire betekent: de slips of liever gezegd de onderbroeken. Van slipjes of broekjes kon je echt niet spreken! In de richting van tentmaten moet je ongeveer denken.
Je had toen ook het zogeheten directoire-elastiek, wat nu ook nog steeds een gangbaar elastiek is, maar meer voor andere doeleinden wordt gebruikt. Tegenwoordig hebben we losser en dunner elastiek wat vaak meegenaaid is en nog maar zelden dat het ingeregen is in de taille en in de pijpjes.

Ik herinner me nog dat er marskramers langs de deuren kwamen in de jaren vijftig. Zij hadden een soort van kist om hun nek en die deden ze dan open als je de deur opende. Omdat die man die altijd door onze straat kwam, gehandicapt was, kocht mijn moeder altijd van hem het elastiek, ook al was het ietsje duurder dan op de markt, waar ze meestal al haar fournituren haalde.

Na diverse kookwasbeurten moest dan ook vaak het elastiek vervangen worden in directoires omdat de rek eruit ging. Ik zie mijn moeder nog zo voor me in de jaren vijftig om na het drogen van de was het e.e.a. te repareren of te stoppen en zo ook de slapgeworden elastiek te vervangen uit de directoires.
Een enkeling knoopte het elastiek, maar dat knoopje voelde je natuurlijk wel als je tegen een stoel zat of in bed lag, dus het beste was het elastiek netjes over elkaar heen te leggen en het zo dicht te stikken of met de hand stevig met speciaal sterk garen het vast te maken. Vervolgens werd het stukje zoom ook weer dichtgenaaid en klaar was Kees. Nou, niet Kees natuurlijk, de rollen lagen toen wat anders, maar wel de Annies, Bertha's, Sjaantjes, Rikies en Truusen. Ook dat stukje uitgelubberd elastiek werd nooit weggegooid. Dat diende nog voor de versleten lusjes aan de handdoeken en theedoeken, want ook die werden vervangen bij slijtage. Of voor het opbinden van de planten. Alles kon wel weer hergebruikt worden, zelfs het uitgelubberde elastiek uit directoires.

Daar zou je nu toch echt niet aan moeten denken om steeds het elastiek te moeten vervangen na een paar wasbeurten!
Maar wat had ik dan gelezen wat me zo bezighield in gedachten? Als tip stond er namelijk in de Libelle om twee linten aan de uiteinden van het elastiek te naaien en het elastiek voor iedere kookwasbeurt eruit te halen om het vervolgens na het drogen er weer doorheen te rijgen om zo het kostbare elastiek, wat op de bon was en moeilijk verkrijgbaar, te sparen!
Daar moet je nu toch helemaal niet denken! Zie je het voor je? Alleen daarmee ben je na de was al een avond bezig om van een heel gezin -in die tijd was het geen uitzondering dat het hele grote gezinnen waren- het elastiek weer overal in te rijgen en met een strik te strikken!
DAT hield me dus in gedachten bezig en ik kon het daarom ook niet laten om dit hier te vermelden. Even iets om over na te denken hoe tijdsintensief dit allemaal toen was!

N.B.: Omdat de Libelle nog bestaat, kan ik er helaas geen foto van plaatsen omdat er nog copyright opzit. Al vraag ik me af of de Libelle deze tijdschriften ook nog in hun archief hebben :-)
Er stond alleen een foto met tip erbij om linten aan te naaien. De rest van bovenstaande komt uit mijn herinneringen van vroeger.

(c) Consuminderen met Marianne

vrijdag 12 augustus 2011

Afscheid nemen van oude boeken

Ik ben aardig bij met het sorteren van mijn boeken in mijn 8 grote boekenkasten en nog wat kleine. Toch komen er nog geregeld wat boeken bij en liggen er hier en daar wat die echt niet meer in de boekenkast passen en ook niet meer bovenop kunnen worden opgestapeld. Het wordt dus weer eens tijd om ze beter uit te sorteren en vooral er afstand van doen dus afscheid nemen! Nergens kan er meer een boekenkast bij en om ze nu in dozen op te stapelen op zolder, zie ik ook niet zitten. Dat is slechts uitstel van executie.

Alleen tijdens vakanties lees ik romans en thrillers, omdat ik niet zo goed kan stoppen als ik in een verhaal zit. Dan lees ik ook door tot ik echt moet gaan slapen, zelfs soms tot de volgende ochtend toe is echt geen uitzondering. De rest van het jaar beperk ik me met het iedere avond te bladeren en korte stukjes lezen in allerlei soorten boeken waarin ik geïnteresseerd ben. Deze laatste zijn mijn naslagboeken en die gaan niet weg.
De eerste categorie lees ik maar een keer en voor de rest is het eigenlijk kastvulling. Langzaamaan ben ik die dan ook aan aan het verwijderen uit de kasten. Al heb ik die zelf niet eens nieuw gekocht en zijn het veelal geërfde boeken en veel in slechte staat zelfs, maar wel vol herinneringen aan vroeger.
Ook neem ik nog wel eens een gratis boek mee uit het daarvoor bestemde kastje van mijn werk. Iedereen mag daar boeken neerzetten, meenemen en/of terugzetten. Een mooi systeem is dat! Het hele jaar verzamel ik zo gratis boeken voor de vakantie. Daardoor groeit het aantal boeken dus ook hier thuis, samen met bijvoorbeeld handwerkboeken van de kringloop.

Maar nu heb ik me voorgenomen om gedurende 1 jaar minstens 1 boek per maand de deur uit te doen om de nodige ruimte te creëren voor mijn andere verdwaalde boeken. Dat moet toch kunnen, dat is maar een halve boekenplank voor een jaar. Volgend jaar zie ik wel weer verder of ik het vol kan houden. Herinneringen worden nu dus mondjesmaat de deur uitgedaan. Ik verplicht mezelf de ongelezen boeken te gaan lezen of gewoon echt weg te doen. Ooit zal ik ze wel eens gaan lezen, zei ik tegen mezelf na ze te hebben geërfd, maar het komt er al bijna 20 jaar niet van ... Ik vermoed zelfs dat ik sommige de komende 20 jaar ook niet zal lezen. Waarom bewaar ik ze dan nog? Litterair verantwoord zijn ze echt niet, want ik zie ze voor een euro bij de kringlopen liggen de boeken uit de Margrietbibliotheek van vroeger. Toch kost het me gek genoeg erg veel moeite ... het is net of je meer opruimt dan alleen een boek of een herinnering. Of je geen respect hebt voor de keuze van die ander die er niet meer is.
Ik denk dat ik eerst de boeken van mijn werk maar weer opruim, dat kan ik tenminste zonder moeite en zonder 'gevoel'.
Ik kom er nog een keer op terug of het me lukt ...

Hebben jullie daar nu ook zoveel moeite mee om spullen van erfenissen op te ruimen?

donderdag 11 augustus 2011

Afdankertjes: zonnebrillen en tassen

Ik heb eigenlijk niks met merken, zie niet goed het verschil met een merkloze eerlijk gezegd omda tik er nooit op let. Ik zou bv niet eens een rolex herkennen als je die naast eentje van de Hema zou leggen omdat het toaal mijn interesse niet heeft. Zo ook voor een zonnebril. Ik pas zo'n ding of ie niet van mijn neus valt en of ie een beetje bij mijn gezicht staat qua grootte en kleur. Het belangrijkste is dat ik geen traanogen krijg of verblind wordt door de zon, verder zal het mij worst wezen eerlijk gezegd. Ik droeg in het verleden zelfs meestal een echte Zeemanbril of een echte Piet Kerkhofs.
Voor kinderen van deze tijd, blijkt zo'n accessoire als zonnebril toch erg belangrijk te zijn en regelmatig wordt deze 'ververst' voor een nieuwer model en wordt het oude model gedumpt. In mijn geval krijg ik de afdankertjes van brillen van mijn dochter. Inmiddels heb ik een mandjevol (merk en merkloze). Ik heb er al jaren geen meer hoeven te kopen. Standaard liggen er in de auto en in mijn tas. Ik graai er eentje uit het mandje en kijk niet eens welke het is.

Zo ook met tassen. Niet dat de meeste tassen mijn smaak zijn die mijn dochter heeft gekocht, maar ook die worden in mijn ogen best snel afgedankt vind ik. Ik doe zelf jaren met een tas totdat ik ineens zie dat ze toch wel erg versleten zijn en doe ze dan pas weg, eerst ontdaan van hun ritsen uiteraard en soms nagetekend voor het patroon. Een half jaartje geleden kocht mijn dochter een tas die ik ook eigenlijk wel zag zag zitten (lekker praktisch voor mijn werk in A4-model en om te winkelen) en ze wilde er dus ook wel eentje voor mij halen. Haar kennende en tassen, gaf ik aan dat ik wel zou wachten tot ze de hare beu zou zijn ...

Dat moment is nu gekomen, omdat zij een andere tas heeft gekocht. Zij weer blij en ik ook blij ;-) Het was overigens hoog tijd ook dat ik de mijne weer ga vervangen!

Krijg jij ook de 'afdankertjes' van je kinderen voor hergebruik of is het net andersom?

woensdag 10 augustus 2011

Gigantische achterstand kasboek

Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik gigantisch achterloop met mijn kasboek in het verwerken van kassabonnetjes en afschriften. Bijna iedere vakantie werk ik het keurig bij, maar deze vakantie kon ik maar niet de moed opbrengen. Heeft ook wel wat met het weer te maken moet ik zeggen. Voorgaande jaren zat ik heerlijk daarmee in het zonnetje. 
Ik heb natuurlijk alles netjes bewaard en kan zo starten als ik wil, maar de moed en zin ontbreekt gewoonweg. Dit keer begin ik ook echt niet meer in het laatste staartje van mijn vakantie, maar start dit keer juist als ik weer in een regelmatiger ritme terechtkom en weer ga werken. Met tien bonnetjes per dag kom ik ook wel weer bij en kost me het me niet zo heel veel tijd. Ik denk zo dat ik drie maanden achterloop en het is zonde om het echt te laten versloffen omdat ik juist zoveel gegevens haal uit het bijhouden ervan. Het is niet voor niets dat ik dit al jaren bijhoud, maar het bijhouden is echt een discipline klusje!
Volgende week start ik ermee en laat het weten als ik weer bij ben of geef een tussenstand over een maand, zodoende heb ik ook een stok achter de deur :-)

Wat doe jij als je een paar maanden achterloopt met je kasboek? Inhalen en bijwerken of opnieuw beginnen met bijvoorbeeld een nieuwe maand?

dinsdag 9 augustus 2011

Kledingstukken van de uitverkoop vermaken

Tijdens de zomervakantie ben ik ook vaak op zoek naar koopjes. Dat geeft me gewoon een prettig vakantiegevoel. Ik ben er even uit, hoop wat leuks te scoren waar ik wat aan heb voor weinig en daarna heb ik een uitermate en zeer tevreden gevoel. Normaal gesproken heb ik daar nooit zoveel tijd voor en moet ik winkelen echt inplannen.

De eerste weken van mijn vakantie kwam ik gewoonweg nergens iets tegen en ik koop natuurlijk niet alleen voor het kopen zelf! Ik heb wel een paar dingetjes gekocht bij de kringloop, maar dat mag niet echt naam hebben, zoals ik verzot ben op oud glaswerk met aan de rand van die glazen bolletjes. Niet voor de sier, maar gewoon om te gebruiken dus mag ook niet al te duur zijn. Daar is nog goed aan te komen voor onder de 2 euro. Het heeft ook geen antiekwaarde. Een soort van jeugdsentiment als er een verjaardag te vieren was en het mooie glazen gebaksservies te voorschijn werd gehaald. Voor mij steeds een feestje om dit sort glas te gebruiken. Het hoorde bij ons 'goede servies'. Maar ik dwaal weer eens af ...

Afgelopen vrijdag kon ik echter mijn 'slag' slaan met nieuwe kleding voor weinig bij een outlet en een grote kledingketen in de uitverkoop in Veldhoven. Tegenwoordig wordt veel meer het Engelse woord 'sales' gebruikt dan ons Nederlandse woord uitverkoop of opruiming. Alle tunieks en bloesjes hingen aan rekken voor allemaal 7 euro per stuk. Bij de outlet was het gevarieerder wat de prijs betreft, iets meer of iets minder. Voor dat bedrag van 7 euro kan ik er natuurlijk wel twee maken, maar ik moet ook rekening houden met de tijd die dat vergt. Eerst een geschikt stofje hebben of zoeken, dan een goedzittend patroon tekenen of uitknippen van een oud kledingstuk, dan knippen, spelden, naaien en nog de afwerking als laatste. En het belangrijkste, dan moet het nog staan en lekker zitten! Als er een paar zijn gemaakt, dan gaat het steeds sneller, maar een eerste kledingstuk van een nieuw patroon, heeft toch altijd de nodige aanpassingen nodig zo hier en daar.
Mijn dochter keek mee toen ik de kleding paste en zei steeds wel dat het leuk stond, maar een paar kledingstukken veel te groot waren. Ik keek met passen vooral of het gemakkelijk te vermaken viel om aan de zijkant of onderkant wat in te nemen (ik hou bv niet van dat gerimpelde onderaan een bloes of een strookje dat accenteert de taille des te meer). Fluitje van een cent dat vermaken, alleen de naaimachine goed afstellen voor het stof, het juiste naaigaren gebruiken en de juiste steek. Van te voren eerst afspelden en aantrekken, indien goed, hup karren maar met de naaimachine!

Dit doet me ook denken dat ik eens ooit in mijn prehistorieperiode, toen ik nog maatje 38 had, in een bekende XXS winkel die ermee stopte, kleding van maat 56 en groter had gekocht. Supertenten in mijn ogen toen met heel veel stof! Ze deden de kleding (veelal bloezen, lange rokken en broeken) op het laatste weg voor maar 1 gulden per stuk. Alle accessoires zaten eraan. De broeken hoefden alleen nog maar op een passend patroon worden gelegd en onder de naaimachine. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat ik dagelijks met een enorme berg thuis kwam ... Met een glimlach op mijn gezicht zat ik achter de naaimachine. Ja, ja, het vindingrijke zat er al vroeg in ;-).

Daar ik aan mijn laatste vakantieweekje ben, is dit aanpassen van wat kledingstukken een heerlijk ontspannend klusje! Wel moet ik van me zelf nu wel eenzelfde aantal nog uit mijn kasten halen. Dat is altijd best een probleem, want ik kan moeilijk afscheid nemen van mijn kleding zelfs al is het oud en toont het slijtplekken. Toch voel ik me niet eens in een hoop kledingstukken lekker in mijn vel zitten, maar het is zo handig als je snel iets moet aantrekken van sommige en mijn consumindergevoel houdt het ook tegen om het weg te doen. Ik heb ook een tussenfase ingebouwd door het eerst een poosje op zolder te laten liggen voor ik de kleding ga 'slopen' (zie label Kleding). Een ernstig gesprekje moet ik nog met mezelf aangaan en wel zeer binnenkort ;-).
  1. Koop jij ook wel eens kledingstukken waarvan je weet dat je ze nog moet vermaken?
  2. Heb jij ook moeite om oude kledingstukken weg te doen? (Hetzij naar de kringloop, hetzij 'opgebruiken' voor accessoires, poetsen enz.)

maandag 8 augustus 2011

Opgewarmde koffie

Pas geleden heb ik een reportage bekeken op de tv over koffieplantages en dan gaan je ogen wel even open als je weet dat i e d e r e koffieboon met de hand, zittend op de harde grond, wordt uitgezocht voor een luttel bedrag aan loonkosten. Vond de baas dat ze niet hard genoeg gewerkt hadden, kregen ze minder uitbetaald. Moderne slavernij en uitbuiting heet zo iets ondanks hun 'vrijheid'.

Dan te bedenken dat wij hier in het westen gewoon sloten oude koudgeworden koffie zo maar wegmikken. Hup er wordt meteen weer verse gezet. Triest om dan te weten dat wij er hier zo achteloos mee omgaan, terwijl boontje voor boontje het wordt uitgezocht. Wij zijn ondanks de financiële crisis nog steeds heel rijk in vergelijking met deze mensen. Ook al wordt het voor menigeen jaarlijks moeilijker, het is nog steeds niet te vergelijken met de armoede daar.

Ik had ooit in de jaren zeventig een vriendje en daar moest per se van zijn moeder eerst de oude koffie op voor er nieuwe werd gezet. De koffie kon nog zelfs van een vorige avond zijn! De koffie werd opgewarmd in een pannetje op het gas en iedereen van het gezin zat met een lang gezicht te drinken, maar durfde niets te zeggen omdat ze wisten dat er geen andere zou worden gezet als deze niet eerst op was. Als er dan een verse koffieronde kwam, keek iedereen plotseling weer totaal anders. Er werd nooit meer dan twee kleine kopjes aangeboden.

Toch is het nog niet eens zo heel lang geleden dat koffie de hele dag op de potkachels bleef pruttelen in een koffiekan. Zo eentje met een bolletjes glas in het deksel. Het ging erom iets warms te drinken en wat de smaak had van koffie. Wat zijn we dan tegenwoordig verwend met al gemalen koffie en voor diegenen die ze gebruiken ook de pads. Vroeger moest je om koffie te zetten eerst een poosje zelf koffiebonen malen. Bijna iedereen had in mijn jeugd wel een elektrische koffiemolen en zo niet had je wel de bekende van D.E. die je met de hand kon bedienen. Gemalen koffie werd wel verkocht, maar was een stuk duurder, dus deden de meesten dat dan ook zelf. Nu kun je amper nog losse bonen kopen in de supermarkten omdat er bijna alleen nog maar filterkoffie is. Bij speciaalzaken (o.a. S.L.) kan dat overgens nog wel. Daar ruikt het ook ontzettend heerlijk, vind je niet?

Dat doet me denken aan de De Gruyter met die mooie koperen vaten vol met koffie. De winkel rook altijd naar gemalen koffie. Je kon al koffie kopen van een half pond bonen of gemalen koffie van rood merk tot goud merk toe. Ik herinner me ook nog zilvermerk en mocca. Die aparte merken waren alleen voor feestdagen en als ze in de reclame waren. Meestal was het roodmerk. Ze kenden ook 2 ponds pakken oftewel van 1 kilo. Onsjes en pondjes werden toen vaak gehanteerd als maat. De juffrouw in de winkel was altijd zo handig met het dichtvouwen van zo'n koffiepak, dat was op zich al een heel kunstwerkje om te zien! Zodra de koffie in de reclame was, kochten de klanten natuurlijk veel meer dan anders. Als kind ging je graag boodschappen doen bij De Gruyter vanwege het toen alombekende snoepje-van-de-week. Een bepaald snoepgoedje was dan in de reclame en je kreeg er dan een leuk speeltje bij cadeau. Nostalgie ten top natuurlijk ;-)

Eind jaren zeventig dronk ik voor het eerst ijskoffie in Italië. Gewoon koude koffie met een ijsblokje. Het was prima voor de dorst, hoewel ijsthee tegenwoordig meer is ingeburgerd. De ijsthee van tegenwoordig is geen koudgeworden thee meer met een ijsklontje, maar jammergenoeg voorzien van de nodige zoetigheid.

Persoonlijk drink ik mijn koffie natuurlijk ook liever warm, maar ik vergeet het regelmatig. Vaak zit ik dan alsnog aan lauwe of koude koffie. Voor mij is dat geen reden om deze weg te gooien. Met warm weer dus zelfs met een ijsklontje erin. Ik heb dus eigenlijk nooit koffie over en hoef nooit koffie weg te gooien omdat ik het min of meer ook gepast per mok zet. Ik heb geen senseo, maar nog een gewoon koffiezetapparaat.

Wat doe jij met koudgeworden koffie? Weggooien en nieuwe zetten of kom jij ook altijd precies uit met wat je zet?

zondag 7 augustus 2011

Aluminium en voedsel

Al jaren is bekend dat we niet meer moeten koken in aluminiumpannen omdat dat ongezond zou zijn en met name voor de hersenen. Ik zie ze zelfs niet meer bij de kringlopen. Diverse soorten pannen volgden daarna op de markt. De emaille, anti-aanbak en de nieuwere soorten. We zijn ons bewust ervan en dat is goed. Geen aluminium meer gebruiken voor ons voedsel in te bereiden dus.
Echter ... behalve de pannen wordt het nog steeds volop gebruikt voor ons voedsel ondanks de waarschuwingen. Ik verwonder me dat nog steeds. Zelfs zeer transparant wordt het erbij gezet dat een binnenbekleding van aluminium is. Ben ik nu gek of zo? Het wordt toch afgeraden, waarom maken ze er dan nog gebruiksartikelen van?
Wat te denken van aluminiumfolie? Net zo iets. Regelmatig zie ik collega's hun brood hieruit nuttigen. Wat te denken van een stuk aluminium over restjes van schalen in de ijskast? Ik zou nog kunnen denken dat dit niet verhit is en koud wat minder schadelijk is misschien. Er zijn echter genoeg recepten waar wordt aangeraden om het producten te verpakken in aluminiumfolie en in de oven gaar te laten worden. En wat te denken van de barbecue? Daar wordt het aluminium toch echt verhit en dat mag wel en pannen zijn schadelijk?
Ok, ik snap dat de kookpannen moesten verdwijnen nadat bekend werd dat ze niet goed voor je gezondheid zijn. Maar hoe zit het dan met andere kookattributen en verpakking? Ik ben een leek, maar mijn verstand zegt toch echt, niet gebruiken!
Google maar eens wat aluminium kan aanrichten in je voedsel en huidverzorgingsartikelen (aluminium in deodorant bv + alternatief daarvoor) ...

zaterdag 6 augustus 2011

Kraanwater of water uit een flesje?

Tja wat is nu het gezondste om te drinken? Het goedkoopste is natuurlijk kraanwater. Het kraanwater lijkt dan wel schoon, maar zit nog boordevol resten van allerlei chemicaliën zoals medicijnen en hormonen. Dat we resistent worden van antibiotica is daarom ook geen wonder.
Maar hoe zit het dan met bronwater? Ook dat moet nog in een plastic flesje en dat plastic ook niet zo geweldig is, is inmiddels ook bekend. Zowel het bottelen in de flesjes als het desinfecteren van het bronwater door chemicaliën, voegen toch wel wat vraagtekens toe aan het 'gezonde', commerciële bronwater.
Thuis drink ik normaal kraanwater uit een glas en op mijn werk gekoeld bronwater wat in een groot plastic vat zit, maar het wel drink uit een glas. Ik ben me zeer bewust dat ook dat grote vat weer schoon is gemaakt met chemicaliën. Het lijkt me altijd nog beter dan de hele dag door koffie en thee uit een ander apparaat drinken. In een glazen flesje neem ik wat citroenijsblokjes mee en tegen de tijd ik op mijn werk ben, zijn ze ontdooid en giet vervolgens een scheutje in mijn bronwater. Je moet toch wat.

Koop jij bronwater voor thuis of onderweg of drink jij dan gewoon kraanwater?

Update 13/8: Vandaag hierover een artikel gelezen.

vrijdag 5 augustus 2011

Zand als huishoudmiddel

Ondanks het goed afplakken van ramen en zelfs op de rand van stijlen bij bouwstenen, overkomt het me dat er spetters op stenen of stoeptegels komen. Soms is een doekje genoeg om het meteen weg te vegen, maar op bouwstenen is dat al wat moeilijker omdat deze poreus zijn en niet glad. Ik pak dan altijd snel wat donker zand uit de tuin en smeer het over de vlekjes. Kan zelfs even wat aarde uit een bloempot zijn. De stenen worden natuurlijk wel even donker. In veel gevallen is de vlek ook gewoon weg. Dus ook hier geen gebruik van chemicaliën nodig, maar gewoon wat aarde uit de tuin. Gratis en 'schone' oplossing dus ... op je handen na ;-).

Deze tip helpt ook voor lekkende olie van voertuigen. Snel wat aarde over de olievlek en weg is de vlek na een poosje die misschien een oprit of plaats ontsiert! Ik herinner me dat nog van vroeger van de brommer, scooter en auto's bij ons thuis. Zand wel even laten liggen natuurlijk zodat alles goed kan intrekken. Ook nu heb ik het over het lekken van olie op stenen. Het zou mooi zijn als het ook hielp bij een olievlek op zee! Maar wie weet, helpt het daar ook wel met gewoon zand ...

Waar ik ook zand voor gebruik is hardnekkig mos wat terugkeert op stoepstenen. Gooi er zand over, laat het wat dagen, weken intrekken en weg is mos. De stenen worden er ook heel mooi schoon van. Wederom zonder gebruik van chemicaliën, gratis en zo bij de hand. Overigens gewoon snoeiafval een poos laten liggen, geeft hetzelfde effect! Stenen worden helder en mos verdwijnt.

Nu woon ik natuurlijk in een zandrijk gebied hier in Zuidoost Brabant. Aan zand geen gebrek. Heel vroeger liepen hier de duinen van Nederland, liep hier zelfs de noordelijke grens, dat is nog goed te merken aan de namen van straten, zoals Hoge Duinlaan e.d. en daar liggen nog wat hoge zandheuvels.

Geen wonder dat men vroeger zand, zeep en sodabakjes had toch. Ik moet er ook nog eentje hebben van emaille in het groen met goudkleurige randjes. Alleen werd vroeger het zand gebruikt om te schuren en om op de vloeren schoon zand te strooien. Bij de zee was dat wellicht schelpenzand i.p.v. geel zand. Met schuren kan ik me er wel iets bij indenken.
Ik heb het nog meegemaakt in de jaren zeventig dat een kunstuitleen in Eindhoven ook een drinkgelegenheid had, een bruin café. Daar lag nog heel lang zand op de vloeren. Dat werd iedere keer weer ververst. Het had wel iets gemoedelijks in zo'n oud pand. De sfeer van heel vroeger hoe het ooit de normaalste zaak van de wereld was om het zo te gebruiken. Ik moet er niet aan denken dat het nu nog in gebruik zou zijn, want wat zou mijn kattenvolkje dan doen? Het idee een Sahara in je huis .. één grote kattenbak!

(c) *Marianne*

donderdag 4 augustus 2011

Hazelaars op het kerkhof

Met boodschappen doen kwam ik langs het kerkhof van het dorp die wordt begrensd door allerlei struiken. Pal daarnaast aan de andere kant liggen de graven. Ik zag een gezin, bestaande uit vader, moeder en 2 kinderen de hazelaarstruiken leegplukken. Op zich goed idee, maar als ik eraan denk waar de struiken hun voedsel vandaan halen, heb ik toch zo mijn bedenkingen. Ik zou dat dus nooit doen, alleen al om 'het idee'. Natuurlijk weten we ook niet waar al het voedsel in de winkels vandaag komt en soms is dat maar goed ook. Misschien plukten deze mensen ze wel voor kennissen omdat zij er zoveel wisten te staan ...?  Maar ja, wat niet weet wat niet deert, wordt immers gezegd. Ik weet het echter wel en ik raap ze wel lekker gewoon hier in mijn eigen tuin.

Wat zou jij doen? Plukken/rapen of ze daar laten liggen/hangen?

woensdag 3 augustus 2011

Hazelnoten rapen

Momenteel beginnen ook de hazelnoten te vallen. Ik heb veel hazelaars in de tuin, eigenlijk teveel. Er zouden er wel een paar weg mogen, maar welke? Ik kan niet kiezen als weegschaal zijnde. Er zijn struiken die natuurlijk veel noten dragen en ook maar weinig tot geen. Maar het kan ook zijn dat de muisjes en eekhoorntjes me gewoon voor zijn. Veel noten zijn namelijk al aangevreten die nu gevallen zijn en leeg gepeuzeld. Ach dat hoort ook zo, de natuurlijke kringloop. Er liggen er genoeg.
De alleroudste hazelaar in de tuin staat er nog steeds van toen ik kind was. Hij draagt nog amper noten, maar om emotionele redenen mag deze blijven staan tot Sint Juttemis. Ik heb er zoveel jeugdherinneringen aan. Ik moest de hazelnootjes altijd gaan rapen en vond dat altijd leuk. Nu iets minder, want mijn dochter is ook de leeftijd ontgroeid omdat nog leuk te vinden, dus beschouw ik het nu maar als oefeningen voor mijn spieren.

Na een hoop te hebben geraapt ging ik vroeger samen met mijn vader dan naar de schuur en werden ze een voor een tussen de bankschroef opengekraakt. Een ideale notenkraker! Dus als je geen notenkraker hebt, neem de bankschroef! Alle noten passen, groot en klein. Alleen altijd wel veel werk voor een paar handjes vol met hazelnoten. Maar dat intensieve werk is wel goed om te beseffen waarom noten in het algemeen prijzig zijn! Voor die prijs van nu zijn ze dus nog goedkoop.
Daarna werden ze even in de oven gelegd zodat ze knapperig werden en die lekkere geur de hele keuken vulde. Vervolgens werden er altijd hazelkoekjes gebakken. Die smaakten natuurlijk super lekker! Met beleid werden deze koekjes opgeknabbeld en niet zomaar in twee happen weggehapt vanwege het besef hoeveel werk erin had gezeten.

Waar de hazelaar ook voor werd gebruikt dat was voor de jonge scheuten aan de voet. Ieder jaar sneed mijn vader er mooie takken af voor de moestuin. Ideaal voor wigwams voor bonen.
Ook werd er een hazelaartak gebruikt om een pintolstokje voor mij van te maken. Ik mocht zelf de schors eraf trekken. Mijn vader maakte er dan een gleufje bovenin zodat het touwtje beter bleef zitten. De meeste kinderen hadden gekochte stokjes en maar een enkeling een zelfgemaakte. Mijn ouders waren consuminderaars van het eerste uur! De appel valt natuurlijk niet ver van de boom. Mijn 'appeltje' heeft het nog niet in zich, maar af en toe zie ik er wat van terug. Zeldzaam echter, maar diep in haar, moet het ergens terug te vinden zijn. Ik had toen zelfs een zeer aparte pintol en niet eentje van zoals iedereen had van hout, die natuurlijk veel sneller stuk ging. Mijn vader had deze zelf gedraaid van wit plastic en onderaan zat de kop van een spijker. Ik moet hem nog ergens hebben, alleen waar is de vraag? Die is tussen het speelgoed van mijn dochter beland; zij vond het maar een raar ding. Zij ging in haar jeugd nooit pintollen en knellen zoals wij vroeger. Zodra de zelfgemaakte pintol ooit weer opduikelt, want ik heb hem bewaard dat is zeker, zal ik deze laten zien. Bovenop werd deze natuurlijk altijd met gekleurd krijt ingekleurd zoals iedereen toen deed. Het effect was altijd mooier met draaien als dat was gedaan. De mijne kon gewoon weer onder de kraan afgespoeld worden.

Ik dacht alleen even te vermelden dat ik hazelnoten uit de tuin had geraapt, een vergiet vol, maar de tekst is ietjes langer geworden ... De noten zijn nog erg licht van kleur en laat ik eerst drogen. Als de schilletjes ervan zelf afvallen, ga ik ze pas kraken. Dit keer niet in het zicht van de hond zoals met de gele wilde pruimen. Maar voor nu eerst dagelijks bukken, rapen en ze laten drogen.

dinsdag 2 augustus 2011

Passe-vite

De laatste tijd ga ik nadat ik naar de natuurwinkel ben geweest nog even bij de Aldi naar binnen. Niet zo zeer voor het voedsel als wel om de andere producten die ze verkopen. Ik was al een poosje op zoek naar een passe-vite ook wel roerzeef geheten of passeerzeef, die prima te gebruiken is voor allerlei soorten moes te maken. Ooit had ik zo'n leuke oude, maar die was helemaal versleten en afgebroken. In kringloopwinkels was ik die nog steeds niet tegengekomen. Bij de Aldi stonden nieuwe voor net geen tien euro (zie afbeelding). Nu gebruik ik ze wel niet veel en zal eerst flink het e.e.a. moeten zeven voor het bedrag eruit is. Het is ideaal voor wat oude appels of peren in ieder geval. Maar ik ben zo blij met mijn nieuwe passe-vite nu met drie verschillende zeven (van hele kleine gaatjes tot grotere). Het werkt gewoon prettiger dan een blender, want hier kunnen pitten gewoon blijven zitten en je kunt op eigen tempo meteen stoppen met draaien. Bovendien kost het alleen maar persoonlijke energie i.p.v. elektriciteit. Geweldig!

De passe-vite kwam al meteen goed van pas. Ik heb een wilde gele pruimenboom achter in de tuin. Ooit was dit een gewone pruimenboom waarvan de takken waren doodgegaan. Dan gaat vanuit het onderste gedeelte onder de ent de wilde pruim doorschieten. Ik gooi dan ook nooit de bomen eruit.  Zo heb ik ook nog een rode wilde pruim, maar daar was alles al door de vogels weggehaald. De kleur rood heeft enorme aantrekkingskracht op vogels, maar ook de hond vind ze lekker! De takken worden erg hoog en dragen als eerste in de lente geweldig veel bloesem. Alleen voor die bloesem mogen ze al blijven staan. Nadeel is alleen dat de gele pruim half is doorgezakt naar rechts en helemaal over mijn moestuin hangt waar nu helemaal geen zon doorheen schijnt. Ik zal dan daar toch daar flink moeten snoeien, want niet alle takken hebben vruchten gedragen. De nieuwe scheuten groeien ook weer rechtop gelukkig.
Dit jaar had ik net als andere jaren weer erg veel bloesem en pruimen. Helaas waren de meeste voor ze rijp waren al gebarsten en hingen al rot aan de takken. De meeste hangen ook te hoog om te plukken, dus moet ik wachten (of schudden) tot ze vallen. Erg veel had ik er dit jaar niet, daarom ook die met een barst opgeraapt. Tenminste die nog geen rot vertoonden. Gevolg: een vergiet met kop vol. De hond zocht ook op de wat moeilijkere plekjes ijverig mee, maar at ze dan direct op. Op een gegeven momet was hij rechtsteeks uit de vergiet aan het eten! Hij dacht natuurlijk dat is veel handiger zoveel ineens bij elkaar! De deugniet!
Een plastic zak met schoongewassen, gave, gele pruimen ligt nu in de diepvries en van de rest heb ik de barsten eruit gesneden en gekookt in eigen sap tot moes. Ik heb er geen suiker bijgedaan; het is door de velletjes aardig zure moes geworden. Als je ze gewoon eet, zijn ze erg zoet. Ook deze liggen nu in 2 bakjes in de diepvries. Iedere dag raap ik nog een handjevol en die zijn om dezelfde dag nog te nuttigen.
Zo kon ik dus mijn mooie passe-vite voor het eerst uitproberen!
En natuurlijk kwam ik er van de week nu wel eentje tegen in de kringloop voor 5 euro, maar met een zeef i.p.v. drie! Zul je altijd zien :-) Maar eerlijk is eerlijk, ik vind mijn nieuwe toch mooier. Kom vast vast door het mooie blinken nog :-)