maandag 20 januari 2014

Snoeischaren

Ik dacht dat ik de enige was...  Gelukkig niet dus. Ik verslind snoeischaren of het niks is. Ik had een oude geërfde en dat was de beste tot nu toe. Misschien al 40 jaar oud zelfs! De veer was een paar jaar geleden gebroken en dat is niet handig; hij kon niet meer op 'slot'.
Iedere keer werd ik weer verleid om een mooie nieuwe te kopen en die gaan maar amper een paar maanden mee, dat er van alles mee gebeurt dat ze het niet meer doen. Ik zag echter bij een vriendin ook een aantal hangen en ook allemaal stuk, die alleen nog maar bewaard werden voor de onderdelen. Diepe zucht.,.. ik ben dus niet de enige waar de snoeischaren zo snel stuk gaan!
Ik heb voor de zoveelste keer maar weer een snoeischaar gekocht... maar nu voel ik me tenminste geen onnozele hans meer die verkeerd met gereedschap omgaat...

zondag 19 januari 2014

Kerstcadeau

Mijn kerstcadeau van het werk is net binnen ;-) Een week voor kerst kregen we een envelop thuis gestuurd om op een site aan te klikken wat je keuze was. Na het invullen van een code zou het mijn richting op komen.
Dat kiezen is altijd erg moeilijk, vind ik, want op een gegeven moment heb je gewoon al veel in huis. Ik kijk tegenwoordig al of het geschikt is om als cadeau door te geven omdat het toch splinternieuw is.
Ook kijk ik of het ook misschien gegeven kan worden aan goede doelen, maar die doelen die er meestal bij staan, zijn niet de doelen waaraan ik normaliter aan zou geven (c.q. het salaris spekken van een toch al rijke meneer of mevrouw van een bekende stichting). Ik zou bv het liefste bij een dierenzaak dierenvoedsel laten bezorgen bij een kleine dierenstichting die geen subsidie heeft :-) Kortom ik vind kiezen dus altijd erg moeilijk!
Maar dit jaar is na veel gedub maar gekozen voor een kookboek. Al is dat wel met hulp van mijn dochter, want ik kon zelf niks vinden. Er staan veel vlees- en visgerechten in en ik ben tenslotte zelf vegetariër. Vandaag heb ik het doorgebladerd. Een paar ideetjes (maar net een beetje anders) leverde me het al wel op :-)

vrijdag 17 januari 2014

Agressie van kater

Ik ben al weer regelmatig in de tuin te vinden tegenwoordig. Tenminste als de regen niet met bakken tegelijk uit de hemel komt vallen. Het is nu goed te doen met deze temperatuur. Tegenwoordig word ik vergezeld door Toby, onze nieuwe aanwinst van 30 september 2013 van 2 jaar oud die ik uit het dierenasiel had gehaald.

Ik had er al eerder over geschreven dat hij erg agressief is tegen zijn mede asielbewoonster die ik tegelijkertijd uit dezelfde grote kooi had geadopteerd. Het gaat echter voor geen meter met die twee. Zodra hij het kleine poesje van een jaar oud maar ziet, wordt hij agressief en jaagt haar door het hele huis en valt haar aan. We zetten ze dus nog steeds apart met de deuren dicht. Maar waar ligt de grens? Ik heb het geduld wel, maar mijn dochter wordt er stapel van.

Nu is er sinds deze week een nieuwe fase aangebroken. Meneer Toby mag naar buiten om zich daar uit te leven en hopelijk zo moe is van al zijn ontdekkingen dat dat hij wat meer vergeet dat er nog nog een ander dierenasielgenootje binnen woont. Hij vindt het geweldig buiten en knauwt aan ieder takje, ziet van alles bewegen. Als hij mij echter niet meer ziet, begint hij zielig te miauwen tot ik wat roep. Dan komt hij met staart omhoog naar me toe gerend om aangehaald te worden om vervolgens weer snel iets te gaan onderzoeken. Alles is spannend natuurlijk. Hoewel hij weken tot maanden gezworven heeft en daarna een jaar in het dierenasiel heeft gewoond. k vind het zo zielig om hem weer terug te moeten brengen alleen vanwege dat aanvallen steeds en ook voor het poesje dat haar draai verder ook zo goed heeft gevonden Alleen samen is en blijft nog steeds een ramp. Ik hoop echt dat het buitenleven hem wat kalmeert. Ik heb zelfs een soort van 'zen'brokjes gekocht. Ik ben al op zoek gegaan naar een goed boek over gedragstherapie, maar ik kom alleen maar uit bij de kattengedragstherapeuten zelf of een cursus van 2,8 jaar!  Lastig alleen dat het ver weg is en er stage gelopen moet worden. Dat zoek ik niet.
Ook veel gelezen op internet. Zijn gedrag zou moeten komen door frustratie, schrik of angst. Toch een traumatische ervaring gehad? Iets triggert dat gedrag, maar wat? Ik wil dit gewoon zelf kunnen oplossen. Tenslotte heeft ieder dier tot nu toe nog zijn of haar draai bij ons gevonden. Hij heeft het verder erg naar zijn zin alleen als hij het poesje ziet, gaan al zijn remmen los. Niet normaal. Dus als iemand een goed boek (of tips) hierover weet, hou ik me erg aanbevolen!

woensdag 1 januari 2014

Geluksmomentenpot


Zo het nieuwe jaar is aangebroken. Gelukkig niet al te bont aan knallen geweest deze nacht bij ons in het dorp. Dat was wel eens heel anders. De dieren lieten zich allemaal gelukkig ook weer omstreeks half 2 al weer zien.

Velen zullen weer vol goede voornemens zijn. Ik heb er eentje ;-) Ik vond zo'n leuk idee op internet. Een grote glazen pot dit komende jaar vullen met papiertjes waarop geluksmomentjes staan van dit jaar. Dat kan dus echt van alles zijn! Die pot wil ik dan 31 december legen en lezen als overdenking van het jaar. Ik heb nog een mooie grote, lege augurkenpot en is daar ideaal voor geschikt. Dat wordt dit jaar mijn geluksmomentenpot :-) Geluk dat niks kost ook nog. Wat wil je nog meer. Het mooie is dat je niet na een paar weken afhaakt of niet vol kan houden, want geluk dient zich aan op de meest vreemde momenten. Net als ongeluk, maar die momenten wil ik liever zo snel mogelijk vergeten.
Je kunt natuurlijk ook van alles verzinnen wat geluk je geeft, maar het gevoel van binnen moet het aangeven en uitstralen natuurlijk. Zo'n momentje dus. Een complimentje krijgen bv wat je heel goed doet, zo iets. Momenten die blijven hangen...