donderdag 30 september 2010

Nogmaals Midweekje Center Parcs van de zegelactie van AH

Toch nog even een vreemd nasmaak gevoel over de spaarkaart voor de zegelactie van AH voor Center Parcs. Mijn dochter heeft voor maart 2011 kunnen boeken met haar vriend voor het 'gratis' midweekje. Helemaal gratis is het niet en je moet er behoorlijk wat voor regelen. Ten eerste alle boodschappen kopen en zien dat het bedrag steeds op 15 euro afgerond was. Dan het inleveren van de volle spaarkaart bij AH om een voucher te bemachtigen. Het bellen à 10 cent per minuut, waarvan het gesprek maar liefst drie lange deuntjes liet horen, allerlei onnodige automatische informatie gaf op een toon alsof een kind van groep 3 voor het eerst aan het voorlezen was. Voor je het wist was je al weer vijf minuten verder. Kassa! Vervolgens een juffrouw die je moet inplannen en maar steeds meer wilde verkopen dan het gratis midweekje van AH. Een grotere en luxere kamer, nee die 'gratis' kamer van AH. Eindelijk kon er een datum geprikt worden van een normale accommodatie zonder alle poespas erbij. Mijn dochter was gelukkig alert en heeft het overbodige ter plaatse nog geannuleerd door te vragen wat verplicht was en wat niet. Ze gaf aan dat ze wel een pakketje handdoeken van thuis meenamen en dergelijke. Maar automatisch rekenen ze dat er al wel bij (ongeveer 10 euro) terwijl het niet verplicht is. Kosten gesprek 4 euro. Toch vond ze het raar dat ze haar voucher ook nog moest opsturen naar Center Parcs, want nergens had ze dat gelezen. Ze belt dus later nogmaals op. En ja hoor, dat moest dus helemaal niet. Al met al komt het 'gratis' midweekje voor 2 personen nu op 70 euro. Goedkoop dat wel, maar je moet wel veel geduld hebben en je niet laten ompraten anders kom je toch duurder uit dan gepland!

woensdag 29 september 2010

Ze vallen weer! Walnoten!

Het is al een weekje geleden begonnen met een enkele vallende noot en inmiddels raap ik mijn handen vol. Vooral 's avonds als alles stil is, hoor je de bekende geluiden van het getik op de stenen. Als het goed is, vallen hier de meeste noten altijd zo begin oktober. Dan heb ik handen tekort en moet ik iedere keer een bak naar buiten nemen. Soms zijn ze erg vies en zit de bolster er nog om. Dat is meestal met aanhoudend regenachtig weer. Maar nu zijn ze gelukkig nog mooi schoon. Echter het is wel vaak kijken, want ik heb geduchte mederapers! Ik heb het eekhoorntje al diverse malen een noot zien kraken en roetst van de ene tak naar de andere. Zo leuk is dat om te zien hoe hij met zijn pootjes die noten pelt en ze oppeuzelt. Mijn tuin staat ieder jaar vol met kleine walnotenboompjes, die de kleine deugniet is vergeten.
Een andere geduchte mederaper van walnoten is tegenwoordig onze hond. Die is stapel gek op walnoten. Hij kraakt ze en peutert net zo lang tot hij het eetbare te pakken heeft en de restjes, schil en tussenschotjes zijn dan voor mij om (vooral) binnen op te ruimen, de deugniet. Andere jaren heb ik de noten op oude theedoeken op de verwarming gedroogd, maar helaas kan de hond daar goed bij! Of het katertje tikt ertegen aan en speelt hem zo een noot toe. Ik droog ze nu in kistjes die wat hoger staan. De voorraad van vorig jaar is zelfs niet eens op (nog 3 emmers), evenals die van het jaar daarvoor (nog 2 emmers). Dit jaar is het wel veel minder dan andere jaren. De alleroudste noten gooi ik altijd tegen de winter buiten voor de vogels en de eekhoorntjes. De smaak daarvan is toch heel wat minder, maar de vogels geven daar toch niks om. De verse zijn nu eenmaal het lekkerste. Meestal eet ik iedere dag wat verse noten, maar zo tegen het voorjaar stop ik weer en dan ligt er toch nog wat voorraad. Ik moet dus nodig wat recepten gaan zoeken om ze op andere manieren te verwerken. Het is zonde om ze niet zelf te eten, want ze zijn zelfs erg gezond, vooral voor de hersenen. Dat heb ik altijd onthouden omdat een gepelde walnoot daar een beetje op lijkt. Ik heb tenslotte een nieuw fornuis en kan iets lekkers gaan bakken met walnoten. Mooie reden om de oven uit te proberen.

dinsdag 28 september 2010

Vaarwel oud fornuis, welkom nieuw fornuis

Het is weg, mijn geërfde fornuis uit 1952. Ergens wel vreemd als je het afkoppelt en bij de deur zet als oud vuil. Het is me altijd trouw van dienst geweest in de tijd dat ik het heb gehad. Ook de tijd dat het van mijn moeder is geweest, brengt heel veel herinneringen naar boven. Als heel klein kind kon ik niet van de knoppen afblijven volgens mijn moeder en hadden ze het fornuis tijdelijk in de bijkeuken aangesloten wat afgesloten kon worden. We hadden immers ook nog een potkachel in de keuken waar zowel gekookt werd als de was aan de randen werd opgehangen om te drogen. Daar bleef ik wel vandaan.
Toen het gevaar voorbij was en ik netjes van de knoppen afbleef, kwam het fornuis weer terug in onze woonkeuken.
Ik heb er als tiener heel wat appeltaarten in gebakken. Er werd zelfs in die periode (jaren 60) de strijkbout op verwarmd om mee te strijken. De elektrische strijkbout had het begeven, de snoer werd eraf gehaald en op deze manier ging deze nog wel eventjes mee.
Heel wat kleine kookwasjes heeft mijn moeder erop gekookt in een speciale pan. Ook werd weer in een ander pan veel geweckt. De echte weckketel was dan veel te groot en te lastig om aan te sluiten en dan bood het fornuis weer uitkomst om daarmee te wecken. Kortom een fornuis met veel goede herinneringen!

Maar nu moest het echt ingeruild worden. Het onderste gedeelte van de voorkant was afgebroken en rustte al jaren op een plankje. Met het schuiven naar de voordeur, viel ook het achterste gedeelte eraf. De lade kon er zelfs niet meer in. Het is afgelopen zaterdag opgehaald en het nieuwe is meteen binnengebracht. Ik wist dat het niet meteen aangesloten kon worden vanwege de nog oude maten van buizen.
Van te voren dus even bedenken waar je minstens drie dagen mee vooruit kunt met eten, zonder junkfood te halen. Ik heb een grote pan met aardappels in de schil gekookt en een stel eieren. Een salade met koude aardappels is best lekker, maar we hebben de aardappels gewoon warm gemaakt... op de radiator van de verwarming. De aardappels zijn in een schone theedoek gerold en bovenop de verwarming gelegd. Het eten smaakte prima!
Maar... maandag helaas geen monteur dus ook geen aangesloten fornuis. Ook geen voorgekookt voedsel meer in de ijskast voor morgen. Dan sta je wel mooi al drie dagen te kijken met een nieuw onaangesloten fornuis. Wat nu? 

- wordt (eerdaags) vervolgd -

maandag 27 september 2010

50e blogje

Een gratis digitale roos voor mijn lezers! Dit is mijn 50e blogje op mijn weblog Consuminderen met Marianne sinds ik ben gestart. Jaren geleden wilde ik hier al mee beginnen, maar ik voelde me toen een beetje een naäper van 3 andere websites die ook net waren gestart. Ik was gewoon te laat (dacht ik). Toch bleef het altijd kriebelen om er ook een te starten met mijn eigen belevenissen en ervaringen. Nu ik extra moest consuminderen was de keuze dan ook snel gemaakt: nu maak ik een blog! Inmiddels ben ik een van de vele en vele andere blogs over het consuminderen.

Of ik het iedere dag kan blijven volhouden met een nieuw blogje, weet ik nog niet. Voorlopig lukt het me aardig om allerlei onderwerpen aan te snijden. Meestal schrijf ik er drie tot vier tegelijk. Eens per week maak ik een hoop afbeeldingen in een (gekleurd) kader en zoek dan de meest toepasselijke bij een blogje.

Het lezersaantal is langzaam aan het stijgen. Ik zie zelfs iedere dag, buiten Nederland en België, vaste lezers uit Amerika, Canada en zelfs Servië en Egypte! Welkom lezers :-) Ook lezers uit China en Engeland zag ik geregeld voorbij komen.
Toch ben ik ook wel een beetje benieuwd naar jullie!
Je mag gerust een berichtje achterlaten, dat stel ik erg op prijs! Als je anoniem reageert, vind ik het prettiger als je er een (fictieve) naam bijzet, dat antwoordt prettiger voor mij dan 'Anoniem'.
Op naar de volgende 50!

zondag 26 september 2010

Einde van de maand september

Nu het salaris weer wordt gestort, was ik benieuwd of het consuminderen heeft geholpen. Ik stond nog net een tientje in de plus, maar niks extra's deze maand om te sparen helaas. Die zegelactie van AH heeft me ergens wel genekt met meer uit te geven per week dan ik normaal spendeer bij de super. Maar ergens moet ik het de komende tijd ook weer merken met minder uit te kunnen geven vanwege de opgebouwde vorraad met name het dierenvoedsel. Ook met voordeel wat cadeautjes ingeslagen voor de feestdagen (niet bij de super overigens), maar zoiets tikt natuurlijk ook aan ook al spreid je dit over een paar maanden.
Nou maar weer kijken of het volgende maand wel kan om wat extra over te houden. Dat is afhankelijk van het bedrag van de APK en de onderhoudsbeurt. Het bedrag stond nu in ieder geval nog in de plus en niet in de min. Dat is tegenwoordig ook een hele klus om op nul uit te komen. Het scheelt mij al enorm dat mijn dochter nu een baantje heeft.

zaterdag 25 september 2010

Nieuwe printer of nieuwe inkt?

Ik zit een beetje in dubio en dit keer ben ik er nog niet uit. Mijn beslissing voor een koopstop zegt nee, maar aan de andere kant ben ik wel beter uit met een nieuwe printer. Maanden geleden werd mijn printer dagelijks gebruikt vanwege mijn studerende dochter. Nu printen we nog af en toe, maar meer omdat het niet goed meer kan. Mijn printer is al twee jaar niet meer heel, een pinnetje is er van binnen afgebroken bij het vastlopen van papier en daardoor moet je heel snel het papier vastpakken zodat het niet halverwege blijft zitten en het volgende papier stropt. Met deze gebruiksaanwijzing hebben we het tot nu toe wel gered, maar ik had wel gezegd als de inkt op is, kopen we een nieuwe. Inmddels is de kleurenpatroon op en printen we alleen nog maar zwart, maar ook deze begint aardig te slijten. Nu zou dus de tijd zijn om een nieuwe te kopen en de ergernis de deur uit te doen. Maar nu heb ik juist een koopstop ingesteld! En printers zijn niet meer duur.
Er is natuurlijk meer aan de hand vanwege de 'ergernis'. Ik heb een oude scanner die aangesloten was op mijn oude pc en nu is het installeerschijfje kwijt en kan ik deze al twee jaar niet meer gebruiken. Een nieuwe printer met alles ineen zou dat probleem meteen kunnen verhelpen.

De nieuwe inktpatronen liet ik vullen bij zo'n bedrijfje, dat scheelde altijd enorm, al stonk de inkt veel erger dan de originele. Nou vond ik het altijd wel heel vreemd dat als je bv bij de Bruna hun eigen merk koopt, je de oude in kon leveren en dat ging dan van het aankoopbedrag af. Bij dat bedrijfje werd het getest en altijd bij het kleurenpatroon werd gezegd dat de spuitmond niet meer goed was. Gevolg was dat ik snel een nieuwe moest kopen daar zonder teruggave van het patroon. Eerst zou ik er te lang mee hebben gewacht om ermee te komen, daarna had ik het niet in papier ingepakt, daarna weer iets anders vaag. Kortom het is me nog nooit gelukt om een kleurenpatroon te laten vullen daar. Vanwege de haast stond ik drie keer met een hele nieuwe buiten de deur. Alleen met de zwarte lukte het goed, maar nooit een bedrag voor het inleveren van de oude gehad.
Nu heb ik de keuze ze niet meer bij dat bedrijfje te laten vullen in ieder geval, maar nog eentje te kopen bij Bruna en nog even te wachten of een nieuwe printer. Misschien ook beter wachten tot december, dan is de betaalrekening ietsje ruimer en zijn er meer aanbiedingen in de winkels. Ik denk nog even na...

vrijdag 24 september 2010

Groente snijden

Prachtig al die apparaten. Vooral die worden gedemonstreerd op een beurs of markt. Ze brengen hun verkooppraatje zo mooi dat het nog dagen als act blijft hangen. Onweerstaanbaar die apparaatjes, ze zijn zo handig. Echt? Nou als spaarder van een uitzet kocht ik -al zeer veel jaren terug- ook de bekende uiensnijder, de handmatige molen voor komkommmerschijfjes, de rasp die zo gemakkelijk was voor wortels enz. Uiteindelijk staat het maar te staan in de keukenkastjes en neemt het plaats in voor iets beters. De ene blender wordt weer vervangen voor een andere, de mixer op leeftijd houdt er ook mee op, de geërfde spullen komen zelfs ook nog een keertje aan de beurt. En dan is alles ineens versleten, op en weg of verdwijnt het gewoon geleidelijk aan richting kringloop.
Uiteindelijk snij ik alle groenten gewoon met een broodmes en een aardappelschilmesje. Ik moet zeggen dat ik dat nog steeds het prettigste vind! Als je de rust ervoor neemt, is het best een ontspannend karweitje. Ik ben niet zo'n rats, rats, ratser als een kok op de tv die binnen een seconde een ui aan diggelen heeft gesneden. Ik doe dat gewoon met beleid en op mijn gemak. De ui is dan een peulenschil vergeleken met een kool. Dan moet mijn broodmes eraan te pas komen. Waarom een broodmes? Omdat ik geen andere messen heb, ik vind ze gewoon eng. Met het broodmes wordt de kool flinterdun gesneden evenals de ijsbergsla. Inmiddels ben ik een kei in het op juiste dikte snijden van komkommers. Zelfs wortels in schijfjes snijden en daarna in kleine 'frietjes'. Ik zie er iedere keer weer tegenop als ik aan de groente moet beginnen, maar na afloop geeft het toch een heel tevreden gevoel en ik ben helemaal onthaast. Zeker als je het dan nog eens omrekent wat de berg gesneden groente kost in vergelijking met een zakje voorgesneden groente. Reken uit je winst! Zelf groente snijden is daarom goed voor je geest en je portemonnee!

donderdag 23 september 2010

Tweede betaalrekening voor nood

Uit praktische overwegingen heb ik een tweede rekening. Dat is wel iets extra per jaar betalen, maar in de praktijk al erg handig gebleken. Als de pinpas het ineens niet meer doet om wat voor redenen dan ook dan sta je op zaterdagmiddag wel vreemd te kijken. Het is me een keer jaren geleden overkomen. Dan is natuurlijk net de keldervoorraad uitgeput, de diepvries leeg evenals de ijskast. En dat terwijl er altijd wel voedsel aanwezig was om zeker twee weken te kunnen koken. Nu was er slechts macaroni in huis. Geen brood en dus was het twee dagen lang kale macaroni eten. Dan sta je wel even vreemd te kijken zonder brood in huis! Gelukkig deed de pinpas het wel weer op maandag. Maar toch! Om zoiets nooit meer mee te hoeven maken, heb ik dus voor nood een tweede pas. Iedere maand zet ik daar maar een klein bedragje op. Als het bedrag op mijn gewone pas aardig bij de nul komt van mijn rekening, heb ik deze pas om net de laatste week door te kunnen komen. Voor mij werkt dit ideaal en voelt het beter een 'reserve' pas van een andere rekening voor nood te hebben.

woensdag 22 september 2010

Koffiedrab

Waar koffiedrab goed voor is, is om deze in de tuin te gooien waar je per se geen poezen wilt laten laveren tussen de bloemetjes en plantjes. Als ze hun pootjes aflikken, vinden ze dat zo vies dat ze daar niet meer terug komen als ze die lucht van koffie ruiken. Ook slakken schijnen er een vreselijke hekel aan te hebben. Koffiedrab op de paadjes in de moestuin is dus prima.
Nu zijn het nooit mijn poezen die kuiltjes graven in mijn tuin waar het niet zou mogen, maar wel de hond graaft er driftig en altijd fanatiek op los. Koffiedrab schijnt hem niks te deren. Daarvoor drink ik denk ik weer net te weinig koffie. Dus i.p.v. van dure spuitbussen te kopen waarvan na een regenbuitje de geur toch weg is, gewoon het koffiefilterzakje legen op kritieke plekjes.

dinsdag 21 september 2010

Aardappels in schijfjes koken

Altijd zie ik dat bij anderen de gekookte aardappels, kleine exemplaren heel blijven en grotere dwars doormidden zijn gesneden. We weten niet beter, zo deden onze moeders het, onze grootmoeders en nog daarvoor. Ik ben al heel snel toen ik op mezelf ging wonen van die gewoonte afgestapt. Ik hield nogal van gebakken aardappels en sneed de aardappels dus al meteen in schijfjes en kookte ze zo. Een gedeelte haalde ik eruit voor de andere dag om op te bakken en de rest liet ik wat verder koken.
Die gewoonte om aardappels in schijfjes te koken doe ik eigenlijk nog steeds tot op de dag van vandaag. Het aardappels bakken echter nog maar een paar keer per jaar vanwege het hoge vergehalte.
De aardappels zijn als ze zo dun zijn veel sneller gaar en dat scheelt ook weer tijd en energie. Op het bord hoef je de aardappels ook niet meer kleiner te snijden (of te prakken voor diegenen die dat lekkerder vinden) want ze zijn meteen beetklaar. Ik kook ze overigens altijd met een beetje bouillonpoeder en daarom zout ik ze ook nooit.

maandag 20 september 2010

Oude batterijen

Jaren geleden gebruikte mijn dochter veel batterijen voor haar walkman (voor cassettes batterijen), discman (voor cd’s ook batterijen)) en mp3-speler (usb-stick en batterijen). Die zijn inmiddels allang vervangen voor de moderne iPod (opladen via snoertje computer). Helaas werden er geen oplaadbare batterijen toen gebruikt.
Als de batterijen leeg waren of zo goed als leeg en vervangen werden, moest ze die van mij in een bepaald mandje leggen in de kast en niet weggooien. Die batterijen gebruik ik nu alweer jaren voor mijn keukenklok. Na een paar maanden tot een half jaar is de batterij echt helemaal leeg en pak ik weer een volgende oude. Ik doe echt al jaren met al die batterijen in dat mandje inmiddels en heb nog steeds geen nieuwe hoeven te kopen. We gebruiken verder nog maar amper van dit soort batterijen omdat alles is vervangen voor oplaadbare exemplaren.

zondag 19 september 2010

Yes! Spaarzegelkaart is vol!

Met heel veel moeite hebben we op de laatste dag van afgifte van de spaarzegeltjes, voor een midweek Center Parcs het dan toch gehaald! Dochter helemaal blij. En daar doe je het tenslotte voor ;-) De spaarkaart is vol en voor mij is AH eventjes helemaal taboe. Ik snak naar een andere winkel en ook om het bedrag niets steeds te hoeven optellen! Deze laatste week heb ik sommige gangen zelfs drie keer moeten lopen om het bedrag steeds op 15 euro te kunnen afronden.

Een voorval wil ik nog wel even vermelden vanwege het krenterige ervan. Bij een andere AH hier in de buurt staan de planten en tijdschriften vóór de winkelkassa's met een eigen kassa. Na eerst 'gewoon'  te hebben gewinkeld en het bedrag daarbij op 32 euro uit kwam, kreeg ik twee zegeltjes. Bij de planten kwam ik op 14,85 uit en kwam dus 0,15 te kort. Ik zei dat ik net ook boodschappen had gedaan bij deze AH en dat het 2 euro meer was. Of ik toch het zegeltje kreeg. Nee dus en ze lachte. Ik dacht eerst dat ze een grapje maakte. Maar dat was niet het geval, ze meende het serieus. Dus de koop ging dan ook niet door wat mij betreft! Zij op haar strepen staan, dan ik ook mijn principes nastreven. Aardig blijven en teruglachen :-) Eerst wilde ik nog iets kleins ter plaatse inruilen (het was ook de servicebalie) en het dan weer vervolgens laten afrekenen, maar dat ging me toch te ver. Zo'n romslomp voor zo'n stom zegeltje! Ze staan natuurlijk in hun recht, maar wat flauw zeg als ik het bij 1 kassa kon afrekenen, was er niks aan de hand geweest.
Daarna ben ik bij de AH in mijn dorp boodschappen gaan doen, daar kun je planten en tijdschriften gewoon samen afrekenen bij de winkelkassa's en hoeft het helemaal niet apart. Een keer had ik voor 30 cent tekort en wilde ik al iets gaan bijhalen, maar dat hoefde helemaal niet. Het kan dus ook anders!

zaterdag 18 september 2010

APK en onderhoudsbeurt

Weer een aardige kostenpost in het vooruitzicht half oktober, de APK keuring met een groot onderhoud. De afspraak is weer gemaakt. Het moet gewoon. Ik weet ook wel dat het goed is voor de veiligheid, maar heb er toch altijd een dubbel gevoel bij. Mijn auto wordt vaker gekeurd dan ikzelf (gelukkig). Ook wordt er voor het geval iets stuk mocht gaan ook het een en ander altijd vervangen omdat het de 'tijd' ervoor is volgens de garage. Zonde geld, iedere cent in de auto is me eigenlijk te veel.
Ik heb altijd oude auto's gehad met veel onkosten. Tot ik ineens een nieuwe kocht, de goedkoopste weliswaar en het toch ook wel prettig was dat de auto het gewoon goed deed voor jaren. Daarom voor mij toch liever een nieuwe, hoe jammer ik het ook vind van de centjes, uiteindelijk ben ik er toch minder aan kwijt dan aan een oude. Voor al dat onderhoud, kleine beurt, grote beurt heb je wel een halve nieuwe auto uitgegeven... Maar ja dat is nu eenmaal de prijs die je ervoor betaalt als je er geen verstand van hebt en toch auto wil rijden. Door de onderhoudsbeurten jaarlijks bij die garage te laten uitvoeren, ben ik ook verzekerd voor hun eigen systeem van wagenpech en dat is al 3 keer heel handig geweest. Als ik iemand had moeten laten komen, was ik veel meer kwijt geweest. Dus ga ik ook dit jaar maar weer braaf naar de APK keuring met pijn in m'n hart (portemonnee). Zover ik weet is er niks aan de hand en hoeven er alleen de gebruikelijke dingetjes vervangen te worden die voor een grote beurt staan (vanwege het lage aantal km vervangen ze dat bij mij voor aangepaste grote beurt en ook dat scheelt gelukkig). De auto is nu vier jaar oud. Dan ben ik ook weer wel meteen 'klaar' voor de winter.
Wat me namelijk erg tegenstaat, is dat ik de auto uren later altijd pas kan ophalen. Dus moet ik de fiets meenemen achterin, naar huis fietsen en dan later op de dag dat hele stuk (vaak heb ik dan de weergoden ook echt niet mee) weer terugfietsen naar dat industrieterrein. Altijd hopen dat het lukt voor het donker wordt. Er stopt daar namelijk geen bus. Gelukkig heb ik een betere fiets nu die veel lichter fietst!

vrijdag 17 september 2010

Lunchpakketje van thuis

Regelmatig zie ik mijn collega's weer richting bakker lopen. Of ze voor mij ook iets moeten meenemen? Nee, hoeft niet, terwijl het water me in de mond loopt. Nu moet ik zeggen dat we een bakker in de buurt hebben bij het werk die veel nieuwe dingetjes uitprobeert en het daar dan ook altijd druk is. De kwaliteit is super. De koffiebroodjes heb ik nooit ergens anders zo lekker gehad. Hun ciabatta met olijven en gedroogde tomaatjes...mmm. Ik moet er niet aan denken. En dan te bedenken dat ik jaren geleden echt elke dag even daarheen liep. Toen we slechts een straatje verder verhuisden met het werk, heb ik het afgebouwd en nu kom ik er nog maar 3 keer per jaar, als we echt geen brood meer in huis hebben. Daar heb ik denk ik al veel mee uitgespaard. Veel bedrijven hebben ook een kantine en het is dan o zo gemakkelijk en ook o zo lekker om iets lekkers te kopen. Maar al dat lekkers tikt echt hard aan in je portemonnee. Het is daarom altijd het beste gewoon een lunchpakketje van thuis mee te nemen, ook al weet iedereen dat en is het bepaald geen nieuwtje.

donderdag 16 september 2010

Wasmiddel en schoonmaakmiddelen

Nu bijna 17 jaar geleden in november is mijn moeder overleden. Bij het opruimen van het huis kwam ik op zolder een aardige verzameling tegen van wasmiddel en schoonmaakartikelen. Het typische hamsteren van een bepaalde leeftijdcategorie. Ergens heel logisch. Ze vertelde wel altijd dat ze veel wasmiddel had en er geen meer bij kocht, maar dat het zoveel was, had ik toch niet gedacht. Op ieder pak stond wel iets wat er gratis bij werd gegeven of wat voor actie het was. Het was DE tijd van de geld-terug-acties; de diverse streepjescodes ontbraken dan ook op de pakken en flessen wasmiddel. Er zat niet een normaal pak bij en dus allemaal gekocht met een flinke korting of gratis artikel erbij. Ik rekende uit dat ik er ongeveer 14 jaar mee zou kunnen doen met het wasmiddel in pakken, boxen, tonnen en flessen en heb alles in een bepaalde hoek op zolder gezet. Het leek net een winkeltje. Ik putte vaak uit deze voorraad en jaarlijks zag ik de voorraad dan ook slinken. De kracht nam hier en daar wat af en met name van het bekende afwasmiddel van D wat een vreemde chemische geur gaf en ik niet meer kon gebruiken. Niet alleen wasmiddel, maar ook afwasmiddel, allesreinigers enz. stond daar met nog; Tif wat nu Jif is en Andy als Handy. Heel af en toe heb ik toch een nieuw wasmiddelpak gebruikt om te kijken hoe het was om daarmee te wassen. Daarom is het geen 14 maar 17 jaar geworden. In 17 jaar tijd verandert er namelijk veel, de hoeveelheid die je in de wasmachine moet doen, de geur e.d. Soms liep de kracht wat terug van bepaalde merken, maar over het algemeen waste het tot op de dag vandaag nog goed. Ik ben er bijna doorheen op een paar flessen wasmiddel nog na (ook nog schuurmiddel e.d.). Dan zullen mijn kassabonnetjes wel gaan stijgen, want dit zijn toch stiekempjes hoge posten zo alles bij elkaar.
Ik hoor nog een collega tegen me zeggen dat ze wel tegen een zacht prijsje de voorraad van me over wilde kopen want de kracht zou er snel af gaan. Nou vooral dat 'zachte' prijsje klonk me nog lang in de oren en ik ben er dan ook niet op in gegaan. Mijn voorraad van MIJN moeder verkopen? Nooit! Gelukkig maar want dit heeft me dus 17 jaar wel mooi wasmiddel en andere schoonmaakmiddelen uitgespaard!

woensdag 15 september 2010

Cadeautjes gratis inpakken

Artikelen die ik koop en die er als een cadeautje uitzien bij een drogist bijvoorbeeld, laat ik altijd als cadeautje inpakken. Zo ook doe ik dat zelf bij de wat grotere drogisterijen waar je dat zelf mag doen. Zo heb je ook meteen gratis papier als je het er netjes afhaalt. Bovendien een cadeautje voor jezelf mag er toch ook als een cadeautje uitzien, dat voelt tenslotte veel feestelijker.
Tegen de tijd dat iedereen pakjes laat inpakken zo tegen de feestdagen, dan zijn die van mij al allemaal ingepakt. Bovendien heb ik de cadeautjes al in huis en hoef ze niet holderdebolder nog te gaan kopen. Misschien lastig dat het niet in het feestpapier is verpakt, maar dat is ook al niet erg. Met een leuk labeltje eraan vervang je een gewoon pakje zo voor een feestpakje. Genoeg feestplaatjes te vinden tegen die tijd. Bovendien niet alle cadeautjes zijn voor de feestdagen, ook verjaardagen vallen daaronder. En allemaal prachtig ingepakt, omdat ze nu nog de tijd daarvoor hebben en meestal in heel mooi papier.

dinsdag 14 september 2010

Contante betalingen

Het is wel eens moeilijk om de contante uitgaven zo exact mogelijk in het kasboek online te verwerken. Ik vraag zover dat gaat, altijd een kassabonnetje. Op plaatsen waar dat niet gaat bijvoorbeeld de markt, schrijf ik direct als ik thuis ben de bedragen op en bewaar deze in mijn portemonnee of in een daarvoor bestemde map met insteekhoesjes. Zodra ik dan de bedragen later ga invoeren in het kasboek, worden deze tenminste niet vergeten. Ik doe dit zo al jaren en werkt voor mij erg goed.

maandag 13 september 2010

Alleen verzendkosten

Als handwerktijdschriftenfan heb ik er bijna nooit genoeg. Ik keek (soms nog maar 'kijk') dan ook regelmatig bij de kringloop en op prikborden marktplaats om bepaalde series compleet te maken tegen een leuk bedragje. Soms heb je dan een geweldige meevaller, een zeer tevreden gezicht van mijn kant en met vele dagen gezellig doorbladeren. Sinds mijn koopstop voor de grote klussen te kunnen bekostigen, heb ik dit dus ook op de nieuwe tijdschriften en is dit voor mij een goede optie om te bezuinigen.
Onlangs heb ik nog een gratis handwerktijdschrift thuis gestuurd gekregen voor alleen de verzendkosten. Al is het oud, voor mij is het nieuw en voor heel wat minder kosten dan een nieuw tijdschrift van nu. Dus uiteindelijk toch een besparing geweest. Het mooie was dat het tijdschrift ook duurzaam was verstuurd. Niet in een envelop, maar in een goed dichtgeplakt papier wat om kopieerpapier zit, dus flink stevig ook. I.p.v. een sticker zat er een lege envelop op met mijn adresgegevens. Groot oppervlak om te schrijven en bij diverse winkels zijn die maar 1 cent per stuk als je dat omrekent. Dus heel wat goedkoper dan een van een stickervel!

zondag 12 september 2010

Rijst koken

Mijn streven is zoveel mogelijk biologisch voedsel te nuttigen, maar niet altijd is dat mogelijk om verschillende redenen. Mijn voorkeur gaat ook uit naar de Natuurwinkel, maar soms wijk ik ook voor deze producten uit bij een super. Al heb ik toch altijd stilletjes mijn twijfels ondanks het Eko-stempeltje of het wel echt biologisch is daar, maar gewoon wat duurder is geprijsd. Het zou niet de eerste keer zijn dat zoiets wordt ontdekt.
Enfin, de biologische rijst bijvoorbeeld, koop ik altijd bij AH omdat ik die gewoon het lekkerste vind, lekkerder dan van de Natuurwinkel. Het is ook erg gemakkelijk om rijst te koken en tussendoor wat vleesvervangers te wokken samen met groente. Je hebt zo een gezonde maaltijd binnen een kwartier tot een half uur op tafel. Ik hou niet van kant-en-klaarmaaltijden omdat er altijd iets inzit waar ik last van krijg (bepaalde sterke kruiden, sausjes e.d.). Om het me nog gemakkelijker te maken, kook ik altijd het hele pak rijst tegelijk, meteen ook voor de volgende dag. Dan hoef ik het alleen maar mee te roeren nadat ik weer verse groenten heb gewokt. Dat scheelt weer meteen 10 minuten winst aan energie (gas).

zaterdag 11 september 2010

Koffiefilterzakjes en gratis koffie

Filterzakjes kunnen gemakkelijk twee maal gebruikt worden. Doe ik eerlijk gezegd al jaren. Al zijn dat maar kleine bedragen om uit te sparen, maar ook de kleine bedragen maken een groot geheel. Ik gooi de koffiedrab in de gootsteen, dat schijnt goed te zijn voor de afvoer omdat het vet zich daaraan bindt. Spoel het koffiefilterzakje snel om onder de kraan en vul het opnieuw. Maar heel soms is het filterzakje onder los gegaan, die keren zijn echt te verwaarlozen. Daarvoor hebben we dan de ouderwetse koffiezeefjes in nood. Nee, ik gebruik geen ‘pads’. Ik heb zelfs nog een gewoon koffiezetapparaat en geen ‘senseo’. Wel heb ik natuurlijk mijn voorkeuren voor koffiesmaken, maar probeer die altijd met reclames in te slaan.
En het gratis bekertje koffie bij sommige supermarkten gaat er ook altijd prima in tijdens het boodschappen doen!

vrijdag 10 september 2010

Afstandsbediening

Ik kom er toch niet onderuit om af en toe toch wat nieuws te kopen ondanks mijn koopstop. Ik let natuurlijk wel beter op of het wel echt nodig is en of het uitgesteld kan worden. Daar is nog een reden bijgekomen, namelijk grote ergernis/irritatie en dan wordt een product alsnog aangeschaft.
Vorig jaar toen we onze hond net hadden en nog niet goed wisten waar we op moesten letten, zijn er enkele spullen in huis doorgebeten of met zijn tandjes bewerkt. Waaronder ook een afstandsbediening van de tv. Zichtbaar werd de afstandsbediening ook steeds kleiner als wij weer vergeten waren die van de bank af te halen tot hij (of is het zij want het eindigt op ing?) het echt niet meer deed. We hadden nog een universele in de kast en die verving mooi de originele... tot deze er ook ineens mee ophield twee weken geleden. Vervanging met nieuwe batterijen leek de eerste optie, maar helaas, geen resultaat, geen enkel knopje werkte meer. Na een poos handmatig de tv-zenders te moeten aanklikken, werden we het toch wel ietwat beu. Vroeger kon je nog de zender per zender aanklikken toen er nog geen afstandbediening bestond, maar nu moet je eerste de hele rits aan zenders doorlopen om weer opnieuw te kunnen starten. Al kun je wel achteruit, dat gaat echt niet fijn. Een hoop gemopper richting tv is me dit niet waard. Daarom ben ik toch maar naar de winkel gegaan voor een nieuwe. Zo eentje die erbij hoort, was 30 euro en een goede alternatieve van hetzelfde merk 18. De keus was snel gemaakt, natuurlijk de goedkopere versie. Die met alle toeters en bellen erop werkte voorheen ook maar voor een gedeelte tenslotte. Met het oog op ouder worden had deze ietwat grotere knoppen en de tekst was nog gemakkelijk leesbaar zonder leesbril. Mijn dochter vindt deze dan ook erg lelijk in zilvergrijs, maar ja zij is ook niet aan het consuminderen en ik wel. Dat is dan weer 12 euro uitgespaard tenslotte. Hij doet het prima overigens en de hond taalt er gelukkig (nog) niet naar. Ach het dier wordt tenslotte ook volwassen niet waar. Hij heeft genoeg andere speeltjes.

donderdag 9 september 2010

Lege flessen

Wij zijn hier niet zo van de ‘frisdranken. Ik ben er nooit een liefhebster van geweest. Zo heel af en toe op een hele hete zomerdag vind ik een koude cola wel eens lekker. Meestal drink ik koffie, (kruiden)thee of gewoon water. Niet vanwege bezuinigingen of gezondheidsredenen en het hoge suikergebruik, maar omdat ik echt niks aan frisdrank vind.
Mijn dochter dronk toen ze klein was wel vaak appelsap en een tijd lang ook diksap, maar ook zij drinkt voornamelijk kruidenthee en liters water. Frisdrank is aan ons m.a.w. niet besteed. Maar af en toe koop ik het wel eens en dan vergeet ik vaak dat lege flessen weer ingeleverd moeten worden daarna. Nadat ze leeg zijn, hetzij door bezoek of gewoon leeggegooid vanwege de datum, verdwijnen ze dan in de garage en worden vervolgens vergeten. Tegen de tijd dat de garage jaarlijks wordt opgeruimd, komen we ze weer tegen en gaan we ze sorteren wat er ingeleverd kan worden. Ik weet nooit meer waar zo’n fles vandaan komt. Vroeger zette ik na aankoop meteen met pen de winkel op het etiket (toch maar weer invoeren…); mijn dochter weet dat steeds wel gelukkig en zo komen we alsnog van onze flessen af. Het leuke is dan wel weer een klein bedragje ervoor terug te krijgen. En dan te weten dat miljoenen mensen dit gewoon wekelijks doen: flessen inleveren…

woensdag 8 september 2010

Volgorde producten op de lopende band

Om het mezelf gemakkelijker te maken om de producten op de kassabonnetjes in bepaalde categorieën te verdelen, leg ik de boodschappen al in groepjes op de lopende band bij de kassa. Niet altijd in dezelfde volgorde overigens, want dat gaat mij iets te ver. De producten die dat kunnen zijn, zijn o.a. producten voor de dieren, non-food (zoals biotex e.d.), snoep/koek, huis/tuin (zoals af en toe een plantje of bolletjes) en daarna alles wat voedsel betreft. Bij een paar winkels komen al die producten alsnog door elkaar op de bon te staan en dan heb ik gewoon pech.

dinsdag 7 september 2010

Oude fiets

Ik had eerder geschreven dat ik een nieuwe, tweedehands fiets heb gekocht en mijn oude als reservefiets houd. De verkoper vertelde echter dat ik mijn oude fiets gerust mag inleveren en dat het altijd wel een paar tientjes oplevert, beter dan ruimte innemen in de schuur. Nu had ik nog wel een oude reserve kinderfiets van mijn dochter staan van toen zij nog op de basisschool zat. Ik heb die een paar keer moeten gebruiken. Deze is me toch iets te laag en mijn dochter wil deze ook niet meer als reservefiets. Zodoende hebben we dus besloten deze toch al roestige fiets in te leveren. Ik ben zelfs blij dat ik ervan af ben! Weer ruimte en onverwachts een beetje opbrengst ook, namelijk 20 euro. Als ik dat dan weer aftrek van mijn nieuwe dan is dat weer mooi meegenomen. Een meevallertje.

maandag 6 september 2010

Nogmaals zegeltjes sparen

Als ik tegenwoordig boodschappen doe, dan vraag ik me geregeld af of ik het echt nodig heb, of ook echt gebruik of het ergens anders goedkoper is met dezelfde kwaliteit. Daarbij dan nu die gratis zegeltjes van AH om steeds te puzzelen om het 15 euro rond te krijgen met producten die nodig zijn, valt toch niet mee. Voor mezelf was ik hier niet aan begonnen, want ik vind dit ronduit vreselijk om zo boodschappen te moeten doen. Ik gun het alleen mijn dochter dat midweekje zo. Ik weet ook wel dat ik ieder moment hiermee kan stoppen en dit mezelf opleg, maar het is nu nog maar 2 weken zegeltjes sparen. Nog even… maar eerlijk gezegd kan ik momenteel AH niet meer van binnen zien! Overigens gelukkig mijn dochter ook en begrijpt ze mijn weerzin ook. Ik wil niet zo maar lukraak iets inslaan, alleen wat ik normaal ook zou kopen of met 35%. We lopen dus geregeld nu twee maal de winkel door. Gelukkig dat er afgelopen week weer een actie voor kattenvoedsel was, twee halen en een betalen en daarvoor was de Quorn (vegetarische vleesvervanger) in de aanbieding. Ik kan voorlopig wel weer even vooruit geloof ik.
Dit vind ik net zo vreselijk als met zegeltjes een kerstpakket bij elkaar sparen bij C1000! Zoiets is voor grote gezinnen gemakkelijk, maar als klein gezin is dat erg moeilijk om een volle spaarkaart te krijgen. Grote voorraden, als het in de reclame is, inslaan alleen maar voor die zegels. Daarna vermeed ik die bepaalde winkel ook een zeer lange tijd en ga daar op het eind van jaar dus ook bewust geen boodschappen meer doen.

Ik ga gewoon liever dan weer hier en dan weer daar heen om mijn boodschappen in te slaan. Voor iedere winkel heb ik zo de favoriete producten, die dan daar ook goedkoper zijn. Wat zal ik me straks ‘vrij’ voelen in een andere super zonder de bedragen op te hoeven tellen. Dat vooruitzicht is al een feestje op zich.

zondag 5 september 2010

Thee met fruitsmaakjes

Ik ben een echte koffieleut, maar drink ook wel graag op z'n tijd rooibosthee, pepermuntthee en misschien vreemd genoeg ook lever- en galthee. Nu heb ik nog heel wat andere smaakjes in voorraad in mijn theedoos, die ik vanwege leuke PiP-mokken, ooit heb gekocht. Jammer eigenlijk dat die theezakjes zo maar blijven liggen. Vanwege het consuminderen dus hoognodig om deze voorraad eens op te gaan gebruiken, ook al is het niet bepaald mijn smaak. Om en om dus maar aanspreken, eerst een minder lekkere en dan mijn favoriete smaak. Overigens zijn van die eenkopszakjes meer mokken thee te drinken als je meteen een potje thee ervan zet. Ik ben echt wel goed bezig... je moet alleen niet kijken hoe ik kijk als ik die thee met fruitsmaakjes drink... Het went overigens wel.

zaterdag 4 september 2010

Mijn kassabonnetjessysteem


Ik heb een plastic mapje per jaar met 13 insteekhoekjes. Per insteekhoesje heb ik een wit A4'tje met bovenaan de maand en het jaar staan. Januari onderop en december bovenop. Daarboven is nog een insteekhoesje met diversen.
De bonnetjes uit mijn portemonnee verwerk ik in het online kasboek. In de rechterbovenhoek van de bonnetjes komt dan een v’tje. Sinds 3 jaar doe ik ook nog het volgende. Omdat de teksten vaak verdwijnen op bonnetjes schrijf ik bovenaan rechts in de hoek de datum en links een c van contant of een g voor giro. Daarachter schrijf ik het bedrag. Dat is gemakkelijk checken met de afschriften die later binnenkomen (ik importeer deze bewust niet i.v.m. bedragen splitsen en ook wil ik van de afschriften nog de papierenversie omdat ik er vanalles nog opschrijf; hoewel ik voor laatste een andere oplossing moet zoeken binnenkort), omdat je dan niet weer op de bon naar alle gegevens hoeft te zoeken. De bonnen met een c en die zijn vergeleken met het afschrift krijgen ook een v’tje in de linkerhoek. Alle ingevoerde bonnetjes gaan nu in de maand van het insteekhoesje bovenop het witte vel. Zodra een bonnetje helemaal is nagekeken en verwerkt, gaat het naar de achterkant van het insteekhoesje. Onleesbare bonnetjes of belangrijke afschriften voor garantiebewijzen gaan in de eerste insteekhoes bovenop, dat is dan later gemakkelijker terugzoeken.

vrijdag 3 september 2010

Cadeautjes inslaan

Zo na de zomervakantie ga ik altijd alweer cadeautjes inslaan voor de feestdagen in december. Meestal zijn dat koopjes, reclames e.d. De bedragen worden zo een beetje gespreid en hopen zich niet al te erg op in december. Meestal zijn dat cadeautjes waar de persoon in kwestie zelf bij is. Tegen die tijd is het weer helmaal nieuw en gedeeltelijk vergeten. Voordeel is wel dat het dan altijd iets is wat een ander ook echt graag wil. Iedereen heeft toch een andere smaak en keus immers. Het is al wel redelijk vroeg daarvoor, maar die tijd heb ik altijd toch echt nodig. Jaren geleden deed ik dat het hele jaar door. Dat had vooral te maken met al die kinderfeestjes. Zo kon ik het gangbare bedrag wat normaal was om te geven altijd toch tot een derde minderen. Ik kocht dan wel artikelen die niet zo heel bekend waren zodat de prijs in de winkels niet te achterhalen was. Ook ging ik regelmatig naar de kringloop en rommelmarkten voor sinterklaas. Dan had ik ruimschoots de tijd om het e.e.a. op te knappen, te verven e.d. Alle kinderen in mijn dochters omgeving kregen altijd zoveel van hun familie en hoe leg je een kind uit dat de een meer krijgt dan een ander als het toch lief is geweest? Dus koos ik voor veel i.p.v. weinig, maar dan wel ook veel super goedkoop. Dat van alle kanten overal cadeautjes werden gegeven aan andere kinderen, dat heb ik niet weg kunnen nemen. De hoeveelheid gelukkig wel. Omdat ik er een hele poespas omheen van maakte, met vaak een zelf verzonnen spel eraan vast, waren anderen juist benieuwd hoe wij het weer hadden gevierd. Mijn dochter heeft er zelfs een spreekbeurt over gegeven ooit. Wat voor gekke fratsen er nu weer werden uitgehaald. Van een ganzenbordspel op maat, tot een tocht door de donkere tuin, van een rebussentocht tot een mummie ontleden. Er werd haar altijd daarna gevraagd hoe we het nu weer hadden gevierd. Niks was te gek om het gevoel maar weg te nemen dat je per se met een grote familie dat zou moeten vieren om het leuk te hebben. Missie was in ieder geval altijd geslaagd!

donderdag 2 september 2010

Elektrische heggenschaar?

Jaren geleden was ik gewend de heg te knippen met een elektrische heggenschaar. Dat ging lekker snel. Na de snoer heel ijverig een keer te hebben doorgeknipt, duurde het weer even voordat dat gemaakt was en moest ik weer terug naar het handmatige knippen. In mijn vorige huis waren dat een paar meters en was dat geen probleem. In mijn huidige huis zijn de meters heg echter heel wat meer. Na een paar jaar ging de elektrische heggenschaar toch weer stuk, dit keer definitief. Ook nu ging ik weer over naar het handmatige knippen. Ouder geworden met minder energie kwam ik vaak niet verder dan een paar meter en hield er dan weer mee op. De hele avond zat ik met trillende armen en kon verder niks meer doen. Daar dit een beetje raar is om na een paar meter ermee te stoppen, heb ik voortaan een systeempje. Het is niet gek om te stoppen als het gaat regenen. Dus ik knip de heg net voor het gaat regenen of als het een beetje miezert, dan ben ik moe en kan met een goede reden stoppen. Een klein gedeelte van de heg doet de buurman gelukkig, ook aan mijn kant, dat scheelt tenminste weer. Onlangs zag ik een leuke reclame voor een elektrische heggenschaar. Ik dacht eraan deze te kopen, maar door de koopstop stel ik dit toch nog maar een paar jaar uit. Ik knip weer lekker net voor het gaat regenen met het goede excuus te kunnen stoppen na een paar meter.

woensdag 1 september 2010

Paragyajo’s

Bij een super zag ik 5 van die platte perziken liggen voor ongeveer 2,50. Op de markt had ik 2 kilo voor 4,50. Dit was de eerste keer dat ik dit fruit kocht. Als je mindert met chocolade en koekjes, moet het ergens wel vervangen worden en dan is fruit natuurlijk een prima alternatief. Ze zouden ook langer goed blijven volgens de marktkoopman dan perziken zelf. Ze zijn echt lekker! Ondanks ons ijverig smullen van ruim een week, werden ze toch wat zachter en was er eentje aan het rotten. Dus de overige heb ik geschild en gekookt tot moes en in bakjes in de vriezer gestopt. Het is niet eens nodig dat er suiker bij moet, zo zoet zijn ze. Dit is het verschil met een paar weken geleden. Ik zou ze denk ik gegeten hebben tot het echt niet meer kon en de rest naar buiten hebben gegooid op de composthoop. Nu was ik er bewuster mee bezig en heb ze tijdig verwerkt tot zelfgemaakte toetjes.