donderdag 29 december 2011

Opruimvirus

Met belangstelling volg ik diverse blogs over het wel en wee van anderen. Ook  al die goede voornemens. In creatief blogland lijkt iedereen aangestoken te worden door het maken van van hele kleine pathwork huisjes en in opruimland is het helemaal in om gedurende 365 dagen iedere dag een kastje of iets anders schoon te maken en op te ruimen in of rond het huis.

Benieuwd naar het laatste heb ik eergisterenavond een aantal van die blogs bezocht omdat het me ergens wel intrigeert. Eerst de foto's van voor het schoonmaken en opruimen en daarna de foto's erna. Ik vind dat natuurlijk heel interessant om het te zien wat een ijver iemand heeft, in de ban blijft van het opruimen en ook anderen daarmee kan aansteken, want het gaat als een vuurtje door blogland momenteel!
Ik heb ook een aantal van deze blogs toegevoegd bij mijn labels om het te blijven volgen. Toch vind ik dat het met al die foto's best wel een inbreuk op je privacy. Ook al vind ik het nog zo leuk om het allemaal te zien bij een ander. Ik geef me eigenlijk nooit voor zoiets op, ben bij geen enkele vereniging en heb zelfs moeite met abonnementen. Ik ga gewoon liever mijn eigen weg, met eigen regels, eigen ritme wanneer iets ook echt kan.
Voornemens zijn gemakkelijk gemaakt, maar er moet maar net iets tegen zitten door bv ziekte en je loopt alweer achter met je planning. Gevolg stoppen en schuldgevoel. Zo ook met al die dieten met het nieuwe jaar.

Nu ben ik wel iemand van globale 'streef- en planninglijstjes' per maand maken. Ik hou eigenlijk meer van het lijstje 'Gedaan' of 'Done'.
Maar ik snap die kick best van iedere dag een kast of een plank. Ik ben zo eigenlijk al jaren bezig, alleen niet iedere dag. Maar dat is me nog nooit gelukt in een jaar om mijn hele huis te hebben opgeruimd. Sommige kastjes/planken moeten nu eenmaal vaker dan andere, denk maar aan de ijskast. Aan andere kom ik pas na jaren toe. Tja met een drukke baan is daar nu eenmaal niet altijd tijd voor.

Wat wel is, is dat het idee enorm aanstekelijk is en goed stimuleert! Meteen 2 laatjes opgeruimd woensdag.

Dus dames van '365 dagen iedere dag een kastje opruimen', blijf vooral opruimen om mij te blijven stimuleren :-) Ik doe dan niet mee met jullie project, maar heb zo nu en dan wel een steuntje in mijn rug nodig als de energie ver te zoeken is! ;-)

woensdag 28 december 2011

Rauwe cacaobonen

Tegenwoordig zijn de zgh 'raw foods' erg in. Daar horen ook rauwe cacaobonen bij. Ze zijn erg gezond (als  ze tenminste biologisch gecertificeerd zijn) en tevens nog niet bewerkt. Ze smaken wel anders dan een reep chocolade! Wees gewaarschuwd. Ze zijn erg bitter van smaak. Toch vind ik ze persoonlijk niet erg vies, wel apart. In het begin heb ik het idee het laatste restje dras te proeven uit een wijnfles, maar dan gaat de smaak alweer over naar een wat neutralere smaak. Je went er ook aan. Ze ruiken ook wat vreemd. Na wat kauwen, merk je goed dat er veel vezels inzitten.
Ik vind ze wel duur, maar wat is dat tegenwoordig niet. Ik weet nu in ieder geval hoe ze smaken. Heb er netjes een paar per dag gegeten en ben nu aan mijn tweede doosje bezig. Juist op momenten dat er snoepzin opkomt, pak ik zo'n rauwe cacaonoot, dan is de snoepzin daarna ook meteen onderdrukt!

Filmpjes op YouTube over cacao

Op weer naar het volgende onbekende en/of gezonde product wat ik me het laatste jaar heb opgelegd om uit te proberen of weer te herontdekken.

dinsdag 27 december 2011

Inrijgen lockmachine met andere kleur garen

Gisterenavond eindelijk de weg naar de zolder genomen om mijn belofte waar te maken om voor mijn dochter twee bolero's in te nemen, die ze veel te groot had gekocht in de opruiming, maar daarbij aan mij dacht om het maar 'even' in te laten nemen. Nou duurt dat 'even' vaak langer als het tegenzit en dat deed het nu ook. De lagen stof waren vreselijk dik en een industriële machine vliegt daar zo overheen. Ook mijn Bernina lockmachine heeft er meestal geen moeite mee, behalve nu dus. Het was echt dik, zelfs met zover mogelijk stof wegknippen. Steekje voor steekje met mijn adem in, pruttelde de machine wel geregeld tegen, maar het is gelukt. Al moest ik wel nog twee maal inrijgen omdat de draad brak. Vervolgens moest het witte garen vervangen worden voor zwart en dat valt 's avonds op een zolder niet echt mee. Zelfs met een grote lamp erboven had ik daar best moeite mee. Maar ja, mijn ogen worden ook een jaartje ouder.

Inrijgen lockmachine met een andere kleur garen
Ik knip de draden dan net boven de klossen door en knoop ze met de andere nieuwe kleuren vast. Haal daarbij de eerst klossen eruit en zet de nieuwe ervoor in de plaats. Dan laat ik de machine langzaam over een proeflapje naaien en kijk tot de knopen tot bijna bij de ogen van de naalden (2) zijn gekomen. Vervolgens knip ik het dan daar af en friemel het met een pincet door de ogen van de naalden. Gelukkig hoef ik dat niet meer bij bij Brother naaimachine die ik een paar jaar geleden juist ook daarom heb gekocht. Dat is zo fijn een automatische draaddoorhaler!
Om het verwisselen van ander garen op deze manier te doen, scheelt me vier draden inrijgen door de lockmachine. Mijn machine is zo'n 25 jaar oud en doet het verder prima. Wat ik daar al niet op heb gemaakt, dan is het geld er al lang uit.

Ook deze zwarte bolero is weer ingenomen. De naden aan de binnenkant met de hand met een paar steekjes vastgezet in de naad en nog een knoop die eraf was gesprongen, vastgenaaid.
Dochter heeft weer twee draagbare bolero's en ook niet duur.

He dat voelde best weer lekker aan, ook al merk ik dat mijn vingers weer stugger en stijver zijn geworden. Goede reden om dit dus vaker te gaan doen voor de nodige vingeroefeningen. Dat merkte ik ook al met haken en breien. Na een poosje gaat het dan een stuk soepeler.

In ieder geval lekker tussen mijn stofjes op zolder nog wat gerommeld om maar weer eens sinds lang weer te starten met kleding voor mezelf te maken. Nu nog de volgende stap: het ook echt maken ;-)

maandag 26 december 2011

Kerstfeest voor m'n dieren

Inmiddels ben ik weer opgeknapt van de misselijkheid/duizeigheid van de harde-broodjes-uit-het-kerstpakket. Kerst is net als andere jaren rustig verlopen omdat ik er er de laatste jaren weinig tot niets meer aan doe. Ik hou niet zo van feestvieren eerlijk gezegd en breng ik dit soort dagen eigenlijk best heel sober door, ook met eten is het niet anders. Maar geniet wel intens van de rust, niks moet, geen geregel die dagen, geen verplichte bezoekjes meer afleggen, geen lijstjes met boodschappen of koken enz.
Ik vind het dan ook moeilijk me voor te stellen dat sommigen het hier wel moeilijk mee hebben om een eenzame kerst door te maken. Ik vind het juist heerlijk! Dat snappen veel anderen weer juist niet van mij. Ook ik heb die drukke kerstdagen ook ooit meegemaakt en zat dan altijd te verlangen naar een kerst zonder al die verplichtingen.

Ook een week vakantie zit er inmiddels op en een tweede voor de boeg. Veel regeldingen gedaan, maar vooral -al was het noodgedwongen- uitgerust om weer nieuwe energie op te doen. Dat is tenslotte wel het doel van vakantie.

Die regeldingetjes doen, bestond ook veel uit 'webshoppen' wat ik eerlijk gezegd liever doe dan in de stad rondhangen, winkel in en winkel uit om naar iets te zoeken. Zo doe ik overwegend tegenwoordig mijn boodschappen 3 x per jaar bij Zooplus voor de dieren, althans voor de kattenbakvulling en brokjes. Dat zijn zulke zware zakken en dan is het maar al te prettig als dat gratis thuis wordt bezorgd. Je spaart er automatisch punten en krijgt altijd wel iets gratis erbij zoals een speeltje of kattensnoepjes of zo. Altijd leuk om iets gratis te krijgen toch. Boven de 100 euro ook nog 5% korting. Alleen moet je alles goed zelf in de gaten houden want in het begin vergat ik het e.e.a wat ook nog gratis aangeklikt kon worden. Dit keer had ik een schaar, een speelhengel met een kerstelandje eraan (al grotendeels gesloopt inmiddels door een overenthousiaste kater) en kattensnoepjes en de rest was ook nog in de aanbieding. Wel een groot bedrag ineens, maar ik merk goed dat dat toch voordeliger is 3 x per jaar te bestellen dan steeds een zakje brokjes of kattenbakvulling te gaan kopen in een van de plaatselijke supers, want dat loopt uiteindelijk veel hoger op. Mijn budget voor dieren is ook beduidend lager dit jaar om op deze manier online te bestellen voor grootverbruik van o.a. brokjes (zonder granen waar een van de katten allergisch voor is). Natuurlijk heb ik wel drie eters minder dit jaar gehad, dat scheelt natuurlijk ook.

Als je werkt is het altijd zo uitkienen dat het op het juiste tijdstip wordt bezorgd en daar hoef ik met vakantie niet naar te kijken. Ik blijf tot het tijdstip van bezorgen in ieder geval dan thuis.

zaterdag 24 december 2011

Kerstpakket en ziekzijn

Afgelopen week werd mijn kerstpakket thuis bezorgd. Het is dan altijd toch spannend wat erin zit en al zeker wat ik wel kan nuttigen en wat niet. Dit jaar was het thema duurzaam en eco. Ik was benieuwd! Leuk idee, dat wel, maar ...

Geen enkel merk was mij bekend van het ecogebeuren en daar ik iedere week bij EkoPlaza mijn boodschappen doe en veel merken daarvan ken, wil dat natuurlijk nog niks zeggen, maar wel een teken om goed uit te kijken. Maar waarom voedsel vanuit Amerika en Engeland laten bezorgen als we hier in Nederland toch ook ecobedrijven hebben? Dat is pas echt duurzaam en eco ...
Ik haalde vol verwachting alle artikelen eruit, maar bemerkte dat het nat was en de fles appelsap aan het lekken was. De dop zat wellicht niet goed dicht. Ik neem geen risico op voedselgebied omdat ik nogal sterk kan reageren, dus deze werd leeggegoten in de aanrecht.
Verder een doosje met waxinelichtjes, ingepakt door een sociale werkplaats. Ach die zijn altijd wel te gebruiken. Maar eco? Nee dus, het pitje is gemaakt van zware metalen en als zo'n waxinekaarsje brandt, worden de zware metalen zo de kamer in verspreid en ingeademd. Gezelligheid kent geen grenzen. Of toch wel? Het is zo ingeburgerd dat het zo gezellig is, maar niet gezond. Nu heb ik huisdieren en steek sowieso bijna nooit kaarsjes aan. Ze zien het gevaar niet van vuur en een staartje is er zo doorheen gezwiept.
Verder zaten er speculaasbrokken in. Was dat niet iets voor Sinterklaas en niet voor kerst? Ach dat maakt niets uit, wel dat de zijkanten aangebrand waren. Doet dat misschien meer eco aan? Aangebrand is wel altijd kankerverwekkend.
Dan zat er nog een zak met handgemaakte chips in om aandacht te geven aan handgemaakt i.p.v. industrieel. Nu dacht ik altijd dat chips van aardappels worden gemaakt, waarom er dan soja bij mieteren uit Amerika? Daar hoeft niet aangegeven te worden dat soja genetisch gemanipuleerd is. Hier wel. Helemaal fout ecoproduct dus! Vol met kruiden- en toevoegingen ook nog eens waar ik niet tegen kan. Nu eet ik alleen maar puur en naturel en dit was beide niet en bovendien heel erg vet. Zelfs de hond liet zo'n gevallen chipje liggen en dat zegt mij genoeg als dieren voedsel weigeren!
Dan was er nog een kleine zak met voorgebakken broodjes die je kon gebruiken voor toastjes, hooguit vier kleine broodjes bij elkaar. Dat leek me veilig.
Een zak met studentenhaver, waar je de nootjes echt moest zoeken tussen de handvol rozijnen. De ene rozijn glansde, de andere niet (onbespoten en ongezwavelde rozijnen zien er dof uit en glanzen niet). In de zak zat dus maar een klein handjevol spul en eco was voor mij echt de vraag.
Voor de duurzaamheid was er nog een ecokleurig opschrijfboekje met duurzaam telapparaatje.

De eco-chocolade smaakte echter prima! Uiteindelijk het enige lekkers uit het pakket.

Nou had ik gisteren niet al te veel puf om te koken en dacht aan die harde broodjes uit het kerstpakket. Ik belegde ze met geitenkaas (uit de natuurwinkel en aan de kaas daar lag het niet aan! Vorige dag en dag erna ook geen problemen mee gehad.) en het smaakte in eerste instantie wel lekker. Dat is altijd het venijnige met onbekend spul. Het smaakt wel lekker, maar de gevolgen zijn dus groot. Zo ook nu. In de loop van de avond kreeg ik niets als maagpijn en in het begin van de nacht ook buikkrampen. Ik kon niet liggend slapen en moest blijven zitten. Ik was zo misselijk en duizelig geworden en wilde nog maar 1 ding en dat was de ramen wagenwijd openzetten voor frisse lucht. Ik zat te bibberen in bed, maar alles beter dan die misselijkheid die maar niet over ging. Om half 8 ben ik opgestaan om verder zittend en slapend op de bank beneden door te brengen.
Rond vier uur in de middag pas brak en wel opgestaan en hou me verder de hele dag rustig. En dat allemaal veroorzaakt door een onbekend zakje hard brood uit het kerstpakket!

Ik weet wel dat ik NOOIT meer iets uit een kerstpakket zal eten! Of het is tegen de datum of het zijn onbekende merken, misschien wel tweede keus. Vol met veel te veel 'vreemde' toevoegingen!
Ik hoorde onlangs dat je ook je kerstpakket aan de voedselbank kan schenken, maar of ik deze mensen daar blij mee maak, is een tweede! Je moet wel een ijzeren maag hebben!

Ik ben natuurlijk wel dankbaar als gebaar vanuit mijn werk, maar persoonlijk hoeft dit jaarlijkse kerstpakket voor mij echt niet meer.

vrijdag 23 december 2011

Toxische kassabonnen

Afgelopen zaterdag was ik weer bij de EkoPlaza en was mijn stempelkaartje vol. Daarmee kon ik voor 8 euro het boek van Julia Kang daar ter plaatse kopen. Het boek heet: '100% gifvrij'. Alleen de titel staat me al aan en op de site van haar kun je ook een aantal pagina's daarvan lezen. In eerst instantie dacht ik, het zoveelste boek weer over gif in voedsel, want onlangs is er ook een goed boek uitgekomen over voedsel van Amber Amberda (3 zelfs in korte tijd). Nu ben ik wel liefhebster van dit soort boeken en koop ik er dan ook geregeld van. Ook al hoort het niet bij het consuminderbeleid, gezondheid is ook belangrijk. Bovendien lees ik het niet alleen, ook mijn dochter, die nu voedingsleer aan het studeren is op HBO-niveau. Geregeld duikt ze mijn boeken in, gebruikt ze voor bronnen voor scripties enz.
Een hoop wat in het boek van Kang staat, weet ik al door een aantal Nieuwsbrieven geregeld te lezen, waarop ik ben geabonneerd. Maar toch is een gedeelte ook weer nieuw; meestal zijn die gehaald uit Engelstalige documenten. Zo ook dit boek van Kang, staat vol met goede tips en voor mij ook veel nieuwe. Je denkt dat je behoorlijk goed al bezig bent met voedsel te kopen uit de natuurwinkel, buigbaar plastic te vermijden enz. Toch kan het altijd nog beter. Door het lezen ervan, kwam ik ook o.a. tegen dat kassabonnetjes vol met chemische subtanties zitten. Logisch in feite, maar wie denkt daar dieper over na, het is zo ingeburgerd, maar wel als je erover leest. Nu bewaar ik die dingen altijd om in te voeren in mijn kasboek en bewaar ze in een map. Vanaf nu, ga ik ze daarom maar meteen weggooien als ze zijn verwerkt, op diegene na die ik moet bewaren voor garantie natuurlijk.
Met het aanraken van de bonnetjes ook niet tussendoor eten en extra goed handen wassen na het aanraken waar chemische middelen voor zijn gebruikt. Het is tenslotte toxisch en dringt je lichaam binnen, hoopt zich op in de lever en voila: klachten. Eigenlijk als je het goed bekijkt, zouden ze nog bij het chemisch afval horen ook. Wie denkt daar nou aan bij kassabonnetjes?

donderdag 22 december 2011

Efficiënt omgaan met wachttijd

Wachttijd vind ik altijd zo zonde, waar dan ook. Al is het maar in een spreekkamer. Ik probeer altijd wel iets bij te hebben waar ik mijn tijd nuttig aan kan besteden. Altijd heb ik wel papier en pen mee, al kun je dat tegenwoordig ook met je gsm. Maar ook leesvoer gaat dan mee.

Alleen bij de pc, had ik nog niet echt iets om tijdens het wachten van trage websites e.d. iets af te handelen. Ik erger me altijd zo als de pc langzamer werkt of ineens de virusscanner de hele middag gaat scannen e.d. Ondanks ik dan de tempery files opschoon, toch moet ik altijd best vaak 'wachten' als er verschillende handelingen worden gedaan. Niet dat het dan aan mij hoeft te liggen of aan mijn pc.

Tot deze week dan. Ik leg voortaan mijn post, drukwerk en andere leesdingetjes bij de pc en zoek/lees dit voortaan als ik weer (tussendoor) moet wachten.
Het is in feite hetzelfde stapeltje wat ik ook doorneem in de bekende tv-pauzes die steeds langer en vaker lijken te zijn en waar ik niet op zit te wachten. Ik snap dat deze reclames er moeten zijn, want er zijn tijden geweest dat we daar als burger luister- en kijkgeld voor moesten betalen, dus je moet er iets voor over hebben tenslotte om tv-programma's gratis te kunnen zien.
Zelfs kleine klusjes onderneem ik tot de pauze weer over is, zoals afwas opruimen, vegen enz. Maar ook ligt er altijd wel een hobby van het een of ander naast de bank, zoals patchwork of borduren.

Zit jij geduldig te wachten tot je pc weer normaal doet en tijdens reclames de film weer begint of besteed jij je tijd dan ook liever effectiever aan iets nuttigs of een hobby?

dinsdag 20 december 2011

Kasboek achterstand

Ik loop gigantisch achter met mijn kasboek. Ik had het na de zomer zo mooi allemaal bijgewerkt. Tot ongeveer september heb ik het maar incidenteel nog ingevoerd. Geen zin, energie of tijd.

Deze dagen ben ik het iedere dag aan het bijwerken. Dan kan ik weer bekijken welke kostenposten uit de hand zijn gelopen en waar ik op moet gaan bezuinigen. Dat vergelijken doe ik dan jaarlijks.

Er is goed te zien dat ik in januari altijd heel weinig uitgeef. En dat terwijl ik eigenlijk nooit voornemens voor 1 januari heb. Meestal als ik iets wil dan gaat het de volgende maandag of maand in en dat hoeft voor mij geen januari te zijn. Maar op de een of andere manier werkt het toch door als ik de getallen zie in het kasboek omdat je die per maand of per jaar kunt instellen.

Ik weet dat ik me dit zelf opleg al dat splitsen van bonnetjes, maar de cijfers te weten, geeft mij wel voldoening. Zo weet ik precies wat ik per jaar aan mijn dieren uitgeef of aan voedsel, vaste lasten, non-food, boeken enz. Een bepaald soort richtlijn dus.

Dit digitale kasboek is helemaal gratis, ook na een half jaar ... !

maandag 19 december 2011

Koffiezetapparaat heeft het (eindelijk) begeven

Van de week toen ik beneden kwam, lag het koffiezetapparaat in stukken op de granieten keukenvloer. Er lag natuurlijk geen briefje bij wie dat op zijn of haar geweten heeft, dus zullen we het maar houden op de kaboutertjes. Nu ben er nog niet eens rouwig om, omdat ik het altijd een vervelend koffiezetapparaat heb gevonden en het apparaat deed het meer niet dan wel. Met een gerust hart kan het daarom ook gewoon weg, de deur uit. Ben zelfs opgelucht, want iets wegdoen, is altijd moeilijk als je met consuminderen bezig bent. Hoewel ik wel de thermoskan nog houd, want daar was niks aan te zien en is nog goed bruikbaar om koffie een poosje in te bewaren..

Ik heb dit keer ook besloten geen nieuw koffiezetapparaat meer te kopen. Heb ik ook weer iet wat meer ruimte in huis :-) Ik ben inmiddels zo gewend om wat water voor 1 mok te koken en het op de ouderwetse manier gewoon via een filtertje te laten doorlopen. Ik kan de koffiezetapparaten inmiddels al niet meer tellen hoeveel ik er heb gehad, hetzelfde als met stofzuigers. Laatste raak ik dan ook niet meer aan, want ik hoef maar te wijzen en het het ding gaat stuk. Ik heb toch overal laminaat en granieten vloeren in mijn huis, dus dat is geen probleem.

Ook hou ik me nog steeds goed aan het niet meer zo veel koffiedrinken. Niet eens iedere dag en maar af en toe. Gemiddeld komt dat neer op 1 à 2 mokken per week. Voor de rest drink ik kruidenthee. Ik ben niet meer verslaafd dus :-) Aan koffie wel te verstaan. Chocolade is een ander verhaal.

zaterdag 17 december 2011

Wel of niet vakantie

Het is nog even onbekend of ik nu wel of geen vakantie heb deze week, maar dat weet ik maandag pas. In ieder geval werk ik dan thuis en op tijden die mij dan uitkomen. Door al die netwerk-perikelen en ad hoc spoedklussen is er veel blijven liggen. Daar kan ik natuurlijk persoonlijk niets aan doen, maar toch voelt dat niet lekker. Vandaar mijn aanbod deze week door te werken en het dan te compenseren later. Ergens hoop ik na dit weekend dat toch mijn vakantie door kan gaan, want ik heb gewoon wat tijd voor mezelf nodig om weer energie op te doen, leuke dingen te doen en wat huishoudelijke klussen bij te werken. Maar goed, ik wacht morgen af of die een grote klus nu door moet gaan of de eerste week van januari ook goed is ... wat extra duimen kan ik nu wel gebruiken ...

Update: 19/12 - Heb dus wel vakantie vanaf nu tot 2 januari:-)))

zaterdag 10 december 2011

Even wat laten horen

Momenteel ben ik de dagen aan het aftellen naar mijn twee weken vakantie. Nog 5 werkdagen en dan vrij! Ik kijk er zo naar uit dit keer. Ik heb een leuke baan, maar dan moeten de tools wel meewerken met wat ik doe en die doen het nog steeds niet goed, zelfs nog slechter. Niet goed voor mijn gezondheid oftewel de cardio stress. In mijn vorige blogje gaf ik dat al aan. Er is een 'slim iemand' vorige week bij geweest en kon alleen constateren wat ik zelf al vermoedde, maar het ligt niet aan mijn gebruik (wist ik al lang). Zelfs al geven ze me nog nieuwer en duurder materiaal, de problemen zullen blijven. Gelukkig heb ik gemerkt dat ik niet de enige ben, maar wel diegene die het meeste moet bellen per dag vanwege mijn diverse werkzaamheden. Ik vind het eerlijk gezegd een blamage voor een nieuw netwerk dat er geen rekening mee gehouden is. Ik was nota bene testpersoon en gaf dat zelfs regelmatig aan. Er gaat veel onnodige tijd nu verloren. Ik merk dat ik er al wel rustiger door blijf dan in het begin. Wat ik ook aangaf waaraan het zou kunnen liggen, was het per se niet, werd gezegd, maar door zelf jarenlang ervaring te hebben opgedaan vanaf 1986, merk ik wel degelijk dat het ook aan het geheugen moet liggen doordat ik regelmatig nu de tempery files, geheugen e.d. leeg maak per dag en ik weer even langer vooruit kan voor ik weer voor de zoveelste keer vastloop en zelfs niet meer kan uitloggen en inloggen. De servicedesk moet dan alles op de servers van mij 'losmaken'. Om tureluurs van te worden dus. Kon ik de tijd maar terugzetten en nog met het oude systeem werken zodat ik alles ook tegelijk kon doen. Even die helpen aan de telefoon of die bij mijn bureau staan, een mailtje beantwoorden met bijlage, zelf in een programma zitten enz. Nee ik mag maar een document open hebben en ik moet daar toch regelmatig iets bij zoeken wat niet meer lukt.
Om deze klaagzangen heb ik me maar even een paar weekjes hier niet laten zien ... vergt ook zoveel energie. Want het is vaak zo als er iets niet mee zit, is dat vaak ook niet alleen! Het bekende domino-effect.
Ik richt me nu op mijn 2 vrije weekjes! Aandacht voor mijn gezondheid ook. Dan hervat ik eind volgende week ook weer mijn blogjes te schrijven, nu is de vermoeidheid even te groot daarvoor. Ook het lezen van andere blogs en het reageren.

zondag 27 november 2011

Van leuke baan naar nachtmerrie

Het is alweer even geleden dat ik hier heb geschreven en ondertussen vliegt de tijd weer snel voorbij. Natuurlijk wil ik het hier niet versloffen, omdat ik hier toch beschrijf wat me zo al bezighoud, maar soms moet je even pas op de plaats maken. Ik heb even getwijfeld of ik het wel zou beschrijven zelfs.

Zoals ik al eerder had geschreven, heb ik heel wat medische testjes gedaan de afgelopen tijd. Niet echt nog om me ergens zorgen over te maken, maar moet toch wel het e.e.a. veranderen al weet ik nog niet exact hoe en wat. Als ik zo doorga, zit ik over een jaar in een burnout is me verteld met deze waardes. Verhoogde bloeddruk, hartritmestoornissen, cardio stress, overgewicht (val geen grammetje af wat ik ook doe), erge vermoeidheid, stofwisselingsziekte HPU (o.a. vitamine B6 wordt dan moeilijker opgenomen), glucose niet goed, gluten voedselintolerantie en zuivel allergie e.m. wat ik niet eens kon onthouden vanwege de medische termen. Wat stofjes die ik tekort heb zoals heel veel tekort aan B12 en ook D. Niets levensbedreigends of engs gelukkig. Ik ga daar allemaal mee aan de slag om het e.e.a. op te lossen met het tekort aan stofjes (voorgeschreven), ook met een paar injecties. Ik reageer er soms heftig op en dan begin ik weer van voren af aan tot ik een ritme en hoeveelheid heb gevonden dat het wel goed werkt. Drie of vier keer per dag lukt niet door de uitwerking, dus moet ik het zelfs verdelen tot 10 keer op een dag).

Wat bezorgd me zoveel stress? Ik heb een erge leuke baan vind ik, weliswaar dagelijks met diverse deadlines, maar een beetje adrenaline voelt dan juist goed aan en vind ik ook niet erg. Hoewel anderen mijn baan helemaal niet leuk vinden hoor ik wel eens vanwege dat gejaagde. Altijd snel ad hoc opdrachten ertussen door. Als ik er niet ben, soms paniek en word dan thuis gebeld.
Wat tegenzit sinds kort is het computergebeuren. We hebben een nieuw netwerk en voor de gemiddelde gebruiker werkt het nu sneller. Echter voor uitzonderingen lijkt weinig rekening te zijn gehouden, eerder werkt dat veel vertragingen op. Dit los je niet even op met wat nieuwe apparatuur. Waar ik normaliter 5 minuten overdeed, kost me nu bijna een dag. Door thuis buiten het netwerk om te werken, gaat het ietsje beter, maar de traagheid en vastloperij blijft. Dat wekt enigszins ergernis op ... Nu kun je je daarbij neerleggen en zeggen het is niet anders dan zo moet het maar, maar als je plichtsgetrouw bent en een pietje precies, is dat moeilijk van je af te zetten, want er wordt wel verwacht dat het af komt. Ik had al een drukke baan, maar nu wordt dat ineens tien keer zo druk om alles af te krijgen in dit slakkentempo. Buiten het veel te weinig verkregen geheugen (wat alles laat vastlopen bij mij en iedereen moet het daar maar mee doen) heb je als vormgever bv bij grote bestanden We Transfer nodig om te versturen en om ze te ontvangen, maar dat is om veiligheidsredenen nu geblokt in het nieuwe systeem. Ik kan dan geen kanten meer op met al die blokkades. Nu kan ik dat via een achterommetje wel en dan thuis door mijn gmail te gebruiken, maar waarom alles zo moeilijk doen als het een maand geleden nog wel allemaal kon. Dit is maar 1 voorbeeld en zo zijn er tig van. Als dit nu de enige werkzaamheden waren, maar ik hou ook nog diverse websites en het intranet bij als superuser/ keyuser/ webmaster plus huisstijl bewaken. Ook daar kan ik niet meer bij verschillende functies, zoals een filmpje downloaden en weer uploaden vergeet het maar. Het hoort gewoon bij mijn werk en ik kan het niet meer uitvoeren. Niet meer dan 1 website kan er open anders loopt de boel weer vast. Verder de traffic van al het drukwerk van vormgeving tot de drukker en aflevering toe. Niks als blokkades op mijn pad. Toch wordt verwacht dat alles netjes op tijd er ligt. Op zich geen probleem, als alles maar meewerkt en dat doet het niet. Dit alles werkt dus niet erg bevorderlijk voor mij en mijn gezondheid. Hoe een leuke baan in een nachtmerrie kan veranderen! Ieder dag weer hoop dat het wel goed komt na beloftes. Mijn leidinggevende doet wat ze kan, alleen hogerop ligt het volgens mij vast. Ik heb immers al betere resolutie (beeld) gekregen dat het er niet meer zo pixelig uitziet (geen enkel reclamebureau zal zo werken volgens mij).
Nu moet ik me hier dus geen zorgen om proberen te maken en laconiek de deadlines niet halen? Daar ben ik de persoon niet voor omdat ik me betrokken voel met het werk wat ik doe. Gevolg is dat ik in mijn vrije tijd nog mijn collega's help met hun opdrachten om de deadlines toch te halen. Maar zo hoort het niet, ik weet het. Dit doet de cardio stress zeker geen goed om te verminderen. Dat is dus o.a. ook een reden waarom ik hier nog amper kan schrijven, heb er de puf dan niet voor.

Morgen nieuwe dag, nieuwe kansen, nieuwe hoop op werkverbeteringen! Ooit moet het toch lukken!

maandag 7 november 2011

Prijsverhoging

Het viel me op dat de prijzen in de natuurwinkels enorm zijn gestegen de laatste tijd. Niet eventjes met 5%, nee meteen met 25%. Hallo zeg. Ik eet geen vleesbeleg omdat ik vegetarier ben, dus eet regelmatig notenpasta op mijn brood. Ik vind 4 tot 5 euro best prijzig. Nu zag ik dat daar 2 euro bovenop is gekomen, dat is dan 7 euro voor een klein potje notenpasta (15,40 in guldens!). Dat is echt niet normaal meer. En al was dat voor 1 product, maar alles is ineens een stuk duurder. Nu was dit al ruim van te voren aangegeven dat eind dit jaar de prijzen sterk zouden gaan stijgen in de supers. Nu ik dat ook daadwerkelijk zie en moet betalen, is dat best heel veel! Ik kocht ook altijd al zoveel mogelijk wat in de reclame was of in een rek lag met zoveel procent korting. Ook van de groente gaat daar vaak 30% af en is dat de moeite waard. Afgelopen zaterdag heb ik niets daarbuiten gekocht: alleen reclame en kortingproducten. Brood van 'gisteren' ging ook 30% vanaf. Bij reformbrood is dat totaal niet erg en proef je niet eens.
Ik zie het nu als een sport om alleen de koopjes eruit te halen!

Stoofperen halfstam

Gisteren nog even langs het Tuincentrum geweest op de terugweg van de EkoPlaza naar huis. Ik zag daar dat alle fruitbomen voor 50% weg mochten. Daar hoopte ik al ergens op :-). Nu waren er niet veel zelfbestuivers, wel fruitbomen waar per se een bepaalde andere soort fruitboom bij moest staan of leibomen. Laatste staan niet bepaald in een wilde tuin en kost me ook veel te veel aan onderhoud. Als enige bleef een stoofpeer over, een halfstam. Aangeraden werd deze meteen te snoeien zodat de top mooier voller gaat worden. Dat heb ik dan ook gisteren nog gedaan. Met moeite kreeg ik deze halfstam in mijn autootje al stak er wel een stuk nog uit. Het is de Gieser Wildeman, blijkt een goed en stevig ras te zijn voor een stoofpeer. Ook de prijs was zeer aangenaam nu voor zo'n 'grote' halfstamboom :-) (12,50). Nu nog een geschikt plekje gaan zoeken. Voorlopig wacht ik nog even daarmee met planten tot over een week of twee. Kan ik meteen het e.e.a. nog even uitzoeken waar ik rekening mee moet houden met planten.

Zoals misschien de regelmatige bezoekers nog weten heb ik een paar bomen om laten zagen afgelopen tijd en er volgen er over een poosje nog een paar. De dakgoot verstopte per jaar een paar keer en er kwam geen licht meer in mijn huis zowel voor niet al achter. Al had ik wel vreselijke moeite om bomen om te laten zagen zelfs al hou ik er dan nog 'tig' over. De laatste week ben ik heel erg bezig geweest met ruimte maken en opruimen van de eerste fase zodat de tweede fase ook zo uitgevoerd kan worden. Allerlei plannen borrelen al bij me op door de vrijgekomen ruimte met licht.
Ik heb wel besloten dat voor iedere boom die weggaat er een andere voor terugkomt. Niet van die hele grote en ook geen sierbomen, maar fruitbomen. De laatste jaren hebben nogal van die oude knoeperdjes van fruitbomen het begeven, ook door te weinig licht van die andere bomen, zoals de perzik, peer en pruim, maar ook de vrouwelijke kiwi. Ik mis dat kokkerellen toch wel na de oogst. Nu heb ik alleen nog maar een paar dunne fruitboompjes waar ik zelfs nog geen oogst van heb gehad. Ook hier moet er rekening gehouden worden met bestuivers in de omgeving, dus ik moet nog het e.e.a. gaan uitzoeken welke dat moeten zijn.
Toch weer leuk zo'n koopje :-)

zondag 6 november 2011

Spijkerbroeken zomen inkorten

Dochterlief kwam met een stapeltje kleding naar me toe of ik dat wilde vermaken. Ze heeft al vaker zelf geprobeerd dat te doen, maar wat voor mij ontspanning is, vergt het haar juist veel inspanning. Ze is tot de slotsom gekomen dat het niet haar 'ding' is en het wel kan in noodgevallen. Met wat klusjes ruilen die zij juist niet erg vindt, is dat altijd voor beiden een goede ruil ;-)

Dit keer wat bolerojasjes, topjes en spijkerbroeken. Ik heb gemerkt in de statistieken dat juist die beschreven items vaak worden bezocht die over kleding vermaken gaan. Daarom beschrijf ik nu uitgebreid hoe ik een spijkerbroek inkort.
  • De spijkerbroek wordt aangetrokken en de zoom wordt bepaald aan de hand van welke schoenen of laarzen daar het meest onder gedragen worden. Dat speld ik dan dan per pijp met vier knopspelden vast.
  • De broek gaat uit en vervolgens speld ik het beter vast. Alleen de zoom 1 x naar binnenslaan. Leg de beide pijpen op elkaar en kijk meteen of ze even lang zijn.
  • Ik vraag of er nog wensen zijn van de hoogte van een zoom. Dat scheelt ook door de jaren heen. Meestal is dat 1 of 2 cm en doorgestikt met een kleurtje zoals ook de zakken zijn doorgestikt of de naden in de lengte. Nodig is dus die kleur garen.
  • Voor een zoom van bv 1 cm knip ik vanaf de onderkant de stof af tot er 2 cm voor de zoom overblijft, sla 1 cm naar binnen zodat de rafelrand omgevouwen is naar binnen. Echter van de dikke naden knip ik van te voren nog aan de binnenkant zoveel mogelijk af van de hoogte van de zoom, want daar wil nog wel eens een naald op afbreken. Ook dit wordt weer vastgestoken met 4, 6 of 8 knopspelden. Ik rijg nooit.
  • Nu komt het vaststikken. Dat kan met de hand of met de naaimachine. Met de hand maak ik een soort van borduursteekje (flannelsteek, een soort lange kruisjes aan elkaar) voor de rekbaarheid van de zoom. Zorg dat er maar een draadje van het weefsel van de broek zelf wordt opgenomen en dat dat niet aan de goede kant te zien is. Aan de zoom kan het wat steviger. Dit wordt ook wel onzichtbaar zomen genoemd. Als je de broekzomen nu stoomt, zie je geen naad zitten aan de buitenkant. Dit kan handig zijn voor rekbare stof, maar ook die kan onder de naaimachine.
  • De meeste keren stik ik zomen van broeken onder de naaimachine. Voor dikkere broeken wordt een zogeheten jeansnaald gebruikt, die heeft een scherpere punt en de naald is ook dikker en steviger. Er kan borduurnaaigaren gebruikt worden, maar ook normaal machinegaren. Je hebt polyester en katoenen garens afhankelijk van het stof waardoor je stikt. Als je spijkerbroeken goed bekijkt, zie je dat het doorstikgaren wat dikker is. Dat kan dus met dikker garen te gebruiken, maar ook de naaimachine in te stellen met een steek om dubbel te stikken met dunner garen. Niet alle machines kunnen dat.
  • De stukjes zoom die ik van de broeken heb geknipt, gebruik ik nu als proeflapje of de naald er goed doorheen naait en het garen de juiste kleur heeft als de rest van de doorgestikte naden.
  • Ik begin altijd aan de binnennaad van een pijp. Daar is het altijd even uitkijken of je door de dikke naad kunt komen met de naald. Meestal als je heel langzaam naait, kom je daar wel door oftewel stapvoets. Soms wil de naaimachine niet meer en ga je iets verder met de naald staan waar het weer dunner is. Dat is ook de reden dat ik binnen de naad dat stukje dikke rand wegknip. Vlak voor ik bij een knopspeld kom, haal ik die eruit en speld die vast in een speldenkussen. De afstand naar de volgende knopspeld houd ik ietsje strakker vast terwijl ik weer verder naai.
  • Daarna eventuele loshangende draadjes afknippen en de zomen strijken.
Een andere manier voor diegenen die niet met naald en garen kunnen omgaan, is om bij een winkel die fournituren verkoopt een plakbare zoomband te kopen. Na het afspelden, speld je band vanaf de onderkant tussen de broek en de zoom en strijkt dat zo aan de binnenkant vast. Door de hitte plakt alles aan elkaar en gaat er ook niks rafelen.

Update: zie bij Berichten voor nog een andere manier zomen. Dit is echter niet mijn favoriete manier.

zondag 30 oktober 2011

Dag lieve Pammetje

Vanmorgen heb ik in alle vroegte afscheid moeten nemen van mijn lieve witte poes Pammetje. Ze is rustig ingeslapen en is zelfs 20 jaar geworden, dus ik mag niet klagen voor de tijd die ze bij ons is geweest.
Haar grootste hobby was tegenwoordig eten en als eerste bij de bakjes staan, al was het niet eens zoveel meer wat ze at. Op deze leeftijd slapen ze 23 uur, eten een half uur en wassen ze zich een half uur.
De afgelopen dagen ben ik vooral met Pammetje in de weer geweest om haar aan het eten te krijgen, maar ze wilde echt niet meer.
Ik zal haar hoe dan ook erg missen!

Uitgebreid kun je hierover lezen op mijn andere blog.

maandag 24 oktober 2011

Waardering

Vandaag was ik een beetje verbaasd, omdat ik als dank voor het werken aan een project opeens beloond werd met een fles fijn en kaart samen met nog wat andere collega's. Ik heb er niets harder aan gewerkt dan aan andere projecten. Tenslotte is het gewoon mijn werk. En dan ineens een beloning van een tevreden collega. Dan sta je wel even te kijken van zo'n gebaar van waardering. Wel super aardig!
Ik weet nog niet goed wat ik ermee ga doen. Wegzetten voor als ik ooit ineens zin zou krijgen in een glas wijn met bezoek of het ooit zelf weggeven. Ik drink niet zo heel vaak namelijk en het is nu denk ik al een jaar geleden dat ik een glas port heb gedronken met kerst, maar kan ook vorige zomer zijn geweest. Als je zolang niets drinkt en je neemt dan een glas, smaakt ook dat niet eens.
Ik zet de fles maar zo lang in de kelder tot ik het weet :-) Het was gratis, dus altijd leuk ;-)

zaterdag 22 oktober 2011

De dans ontsprongen

Ik gelukkig wel, maar zo'n 50 van mijn collega's niet. Dan heb ik het over een reorganisatie op mijn werk waar geen contracten meer zijn verlengd, maar dit keer ook de ronde van ontslagen zijn gevallen bij vaste werknemers. Onze afdeling had het geluk dat er wel een baan kwam te vervallen, maar waarvan de persoon in kwestie om andere redenen het contract niet werd verlengd en nog maar kort in dienst was geweest. Deze baan wordt niet meer ingevuld en verdeeld over ons allemaal. Gelukkig dus geen wijzende vinger naar een van ons om te moeten vertrekken.

Dit is al de zoveelste keer dat ik dit nu mee maak. De spanning is dan te snijden als de dag eraan komt dat het wordt meegedeeld en daarna zie je niet al te gelukkige mensen rondlopen. Logisch.
Volgend jaar komt er nog een hele grote reorganisatieronde wegens bezuinigingen, waar ook veel ontslagen gaan vallen. De vraag is dan weer, ben ik erbij of niet. Tenslotte wil een bedrijf/organisatie liever jonge mensen, ook zeggen ze dat nooit hardop. Ze hebben het dan over 'vers bloed', die ook minder kosten. Blijkbaar zouden oudere werknemers niet flexibel meer genoeg zijn. Gelukkig dans ik al jaren met alle winden mee en laat me niet gek maken. Ik doe netjes wat me gevraagd word, of ik het nu efficient, nuttig vind of niet. Ze zijn met andere woorden zeer tevreden over mijn flexibiliteit. Begin deze maand kreeg ik zelfs een oorkonde van werknemer van de maand. Ik hobbel zo hard ik kan, mee met het ritme van de jeugdigen waaruit onze afdeling bestaat. Al plof ik na het eten wel helemaal in en is mijn energie nog maar ver te zoeken, ben tot niks meer in staat. Ik heb wat anderen zeggen een stressbaan met constant deadlines en ad hoc spoed. Als ik er een dagje niet ben, word ik ook meteen gemist.

Ik dacht 3 jaar geleden nog met mijn 62e te kunnen stoppen gezien mijn pensioenuitdraai en mijn rechten met opgebouwd flexibel pensioen. Echter twee jaar geleden zag ik dat dat pas met 63 zou kunnen met de nieuwe uitdraai. Vreemd vond ik nog, want opgebouwd flexibel pensioen verandert niet zou je zeggen. Vorig jaar werd dat echter al bij 64 jaar. Ik sta er dan ook niks van te kijken dat het volgend jaar gewoon 65 wordt! Daar sta je dan met tot nu toe al 43 jaar werken ... Bovendien gaat de uitkering van het pensioen dan met dat jaar omlaag en zal ik misschien nog wel een bijbaantje moeten zoeken als het zo verder gaat met die bezuinigingen en crisistoestanden. Maar laat ik zover nog maar niet denken.
Een contract houdt ook automatisch op met je 65e, je moet dan vertrekken.

vrijdag 21 oktober 2011

Bewegen met een doel

Ik hou helemaal niet van sport. Nooit gedaan. Je eigen druk staan maken in het zweet op bv een vierkante meter, je moet het maar leuk vinden. Ik dus niet. Het doel ontbreekt voor mij volkomen en ook de tijd. Ik vind bewegen prima hoor, maar er moet een bepaald doel aanzitten. Waarom niet meteen die energie opslaan voor accu's of zo als ze op apparaten lopen? Dat zou pas een mooie alternatieve energie zijn. Dan hoeven die kerncentrales misschien ook niet door te gaan. Dan heeft het bewegen een doel. Bewegen op zich kan voor iemand een doel zijn voor conditie of afvallen, maar dat is voor mij niet genoeg. Het is verloren tijd die je kunt gebruiken voor klussen waarbij je veel moet bewegen. Althans zo zie ik het omdat er hier teveel klussen zijn. Die tijd kan ik beter gebruiken. Anderen hebben misschien helemaal geen klussen en zouden zich anders vervelen. Kortom, het is voor iedereen toch verschillend. Dit is in ieder geval mijn visie op sport.

Mijn gymnastiek haal ik uit tuinklusjes. Mijn ochtendgym is de dierenverzorgen, kattenbakken verschonen, was ophangen (geen droger) en nog veel meer. Pas dan ga ik douchen, ga me aankleden en fiets naar mijn werk. Allemaal bewegingen waarmee je ook meteen iets hebt verricht. Bewegen met een doel. Ik hoef dus niet op een hometrainer te zitten of een warming up te doen. Verder heb ik een 80 meter lange tuin waar altijd wel wat te doen is en zeker nu met veel opruimwerk. Een uurtje sjouwen en ik heb flink wat meters gelopen, tilwerk verricht en noem maar op. Door de nodige beweging heb ik meteen een klusje geklaard. Dan vergeet ik nog het wandelen met de hond. Ik zou echt niet naar een sportclub kunnen, ik zou steeds aan klussen thuis denken. Dit is bovendien allemaal nog gratis ook.

Maar ... nu heb ik afgelopen woensdag toch een sportschool bezocht samen met mijn dochter. Val ik van m'n geloof af en mijn principes dan? Nee dat niet, ik sta er nog steeds achter wat ik hierboven schreef. Ik ga er heen voor te ontspannen dat is wat anders. Juist om te leren alles los te laten, me niet druk te maken en me te concentreren op het moment. Ik schreef al eerder cardio stress e.m. te hebben oftewel stress op het hart dus ik kan wel wat rust gebruiken in mijn hoofd.
Het was een proefles yoga, om precies te zijn Hatha Yoga. Ik zie zoiets ook niet als ontspanning, maar iets waarheen ik naartoe 'moet'. Ik slaap zo vaak na het eten, dat ik ergens ook schrik heb door die onspanning misschien ook daar wel in slaap te vallen, dacht ik. Op zich vind ik natuurlijk wel heel leuk om dit samen met mijn dochter te doen, dat weer wel! Ook zij heeft het nodig zich te leren ontspannen, ook al is zij veel fitter dan ik.

De les was best aardig, daar niet van, maar een yoga les in een sportschool  waar hard discomuziek knalt, apparaten hoort klappen, mensen stemmen galmen, zwijmelmuziek op de achtergrond, zachte stem met een soort hypnoseverhaal, steenkoud zonder verwarming, dat is dus niks voor mij. In plaats van te ontspannen, hoorde ik die kakefonie aan geluiden, kon totaal niet ontspannen daar of me concentreren. Op mijn drukke werk is het dan nog rustiger met kindergeluiden op de school ernaast, telefonerende collega's. Nee, dat is voor mij geen ontspanning. Ik doe mijn meditatie wel weeer gewoon zoals ik dat gewend ben in alle rust en vooral stilte voor het slapen gaan, dàt ontspant me tenminste.
Mijn dochter zat met haar gedachten in een disco te dansen; dat is natuurlijk ook niet het idee bij yoga. Zij was zo door en door verkleumd dat ze een lange tijd onder de douche moest staan om weer bij te trekken.

Ik ga komend weekend wel weer richting bos met de hond, dat ontspant me toch meer dan yoga in een sportschool :-) Bewegen en als doel de hond uitlaten en in stilte wel te verstaan om te ontspannen.

donderdag 20 oktober 2011

Waterkoker

Onlangs ben ik toch overgehaald voor de aanschaf van een waterkoker. Ik zette nog steeds een steelpannetje met water op het gas. Nu ik meer theedrink en geen koffie, merkte ik op mijn werk dat water toch een stuk sneller elektrisch kookt dan hoe ik dat thuis doe op het gas. Na enig dubben dus toch maar een -goedkoop, die net in de reclame was ;-)- apparaat(je) gekocht. Afgelopen weekend uitgeprobeerd en het gaat echt snel :-) Het koffiezetapparaat verdwijnt nu in de kast voor eventueel bezoek en de waterkoker staat nu op de plaats van het koffiezetapparaat. Wat een luxe weer! Ik verving al een poosje geen kapotte elektrische apparaten meer in huis en haalde ook geen nieuwe. Soms voelt dat als een bevrijding niet mee te hoeven gaan met al die nieuwe (vaak overbodige) luxe snufjes. Het was weer helemaal terug naar af vanwege het nostalgische gevoel, maar af en toe wat moderns is toch ook wel prettig!

Nu zag ik wel dat er behoorlijk wat aanslag achterblijft met water koken in het steelpannetje, wat je er zelfs moeilijk uitkrijgt. Alleen met azijn kook je dat eruit of citroensap. De nieuwe waterkoker zal er ook aan moeten geloven en zal iedere week nu een keer citroensap meekoken. Dat water kan ik dan weer mooi gebruiken voor de afwas of voor een sopje. Goed voor je handen dan ook. Zo heb ik dat ook gedaan met de eerste drie keer koken van water wat aanbevolen werd in de handleiding. Dat water gooi je als consuminderaar natuurlijk niet weg, maar hergebruikt dat hete water weer, alleen niet voor consumptie.

woensdag 19 oktober 2011

Onderhoud auto

Ook nu moest ik er weer aangeloven net als ieder jaar, het onderhoud van de auto. Gelukkig dit jaar een kleine beurt. Volgend jaar weer een grote. Als je dit ieder jaar laat doen, krijg je gratis een soort ANWB-kaart voor pech onderweg. Nou ja, sinds vorig jaar betaal je een klein bedrag extra als je iets meer service erbij wilt (sleutels erin laten zitten en zo ...). Ik ben niet zo technisch dus laat ik dat toch maar doen. Ik heb toch al drie keer van die service gebruik moeten maken tenslotte en ze waren er ook heel snel bij (2 x voor sleutels en 1 x voor accu leeg). Zo net voor de winter geeft me dat altijd wel een prettiger gevoel, het idee dat mijn auto gewoon blijft starten. Ook dat mijn ruitenwissers weer zijn vernieuwd. Maar hoe dan ook, het blijft altijd zonde geld ergens.

Nu stond mijn auto altijd onder een Amerikaanse vogelkers op de oprit waar vogels zich volvraten aan de bessen en vervolgens mijn auto onderpoepten. Mijn auto zag er dan vreselijk uit en ik moest vluchten naar een andere parkeerplaats. Dit probleem is dit jaar verholpen. Dezelfde boom gooide ook mijn dakgoot vol met bloesem, besjes en bladeren. Deze boom is niet meer, nou ja is er nog wel, maar dan achter in de tuin in stukken.
De dag dat ik naar de garage moest, moest ik nog snel mijn auto wassen. Geen autowasserette, nee gewoon met een plastic teiltje warm water, een spons en een doek. Het was vreemd de auto weer zo gilmmend grijs te zien! Na het garagebezoek ging ik boodschappen doen en liep toen ook prompt mijn eigen auto voorbij! Het wassen was dus echt nodig geweest. Alleen herken ik hem nu niet meer tussen andere auto's :-)

dinsdag 18 oktober 2011

Donor: Nee!

Het lijkt onderhand net of je iets doet wat niet door de beugel kan als je zegt dat je geen donor bent en dat ook nooit zal worden. Mijn organen stel ik niet voor hergebruik ter beschikking of ze nu geschikt zijn of niet. Ook geen recycling aan mijn lijf. Geen gewinkel met mijn organen. Hooguit al zou mijn dochter een nier nodig hebben of bloed tijdens mijn leven, dat geef ik dan graag. En daarmee houdt het echt op.
Het is en blijft een gevoelig onderwerp. Er heerst zelfs een bepaald taboe op als 'nee-zegger'. Ik hoor heftige reacties om me heen als je je niet opgeeft. Ik hoor zelfs dan dat het verplicht zou gesteld moeten worden. Nou nou, heftig hoor. Ik hou dan wijselijk mijn mond met mijn idee daarover, want ik uitte het eigenlijk nooit en public, dit is de eerste keer. Zo vanzelfsprekend is het namelijk helemaal niet.
Momenteel wordt er weer veel reclame gemaakt en zijn er ook weer veel VIP's gestrikt om hun steentje bij te dragen om vooral burgers over te halen zich op te geven. Om het niet te doen, lijkt onderhand een schande. Net zoals dat je vroeger nooit aangaf op welke politieke partij je had gestemd. Het is puur een privé-aangelegenheid en ook daar moet respectvol mee omgegaan worden als je bij je eigen besluit blijft. Er kunnen dan wel genoeg redenen aan te dragen zijn om het wel te doen, daar tegenover staan er ook genoeg om het juist niet te doen. Ook wetenschappelijke bewijzen. Je gevoel spreekt immers ook mee. Als je intuïtief aanvoelt dat het niet juist is, is er geen reden om dat wel te doen. Heb je totaal geen problemen daarmee, is het gemakkelijker voor je.
Maar krijgen we wel genoeg en de vooral juiste informatie daarover? Het ene artikel spreekt het andere weer tegen. Mijn gevoel zei altijd al volmondig 'nee', maar na het lezen van deze artikelen en dit is het niet alleen voor de volle 100% maar zelfs 1000% dat ik 'nee' zal blijven zeggen!

Ik hoop dat jij mijn keuze net zo respecteert als ik de jouwe ...

P.S.: Ik heb inderdaad jaren geleden het donorcodicil ingevuld met 'NEE'.
Levende organen halen ze uit levende lichamen ... Zolang er leven is, is er hoop.

Update: Zie link http://www.wanttoknow.nl/overige/het-hart-heeft-een-geheugen/

maandag 17 oktober 2011

Pyjama koopje

Zaterdag was ik eventjes bij de Lidl voor nat voer voor de dieren en zag daar in een bak diverse uitverkoopartikelen liggen. Nu had ik daar al eens eerder ingekeken en daar lag mijn maat toen niet bij. Nu nogmaals gekeken en warempel daar haal ik twee pyjama's van mijn maat uit. Best aardig nog en met lange mouwen ook. Ze waren maar 5,79 per stuk nu, dus echt een koopje. Voor die prijsjes slaap ik toch lekker niet waar :-) Nu nog even afwachten of ze ook de was nog overleven met die felle kleurtjes roze en de andere paars, en dat het niet krimpt. In handwarm water was ik het dan heel snel. Een eerste keer ben ik altijd zeer scheutig met azijn in zowel het waswater als in al het spoelwater. Bij een beetje trekt de geur altijd wel weg, maar deze geur blijft altijd wel lichtjes hangen tot de volgende wasbeurt. Beter teveel dan te weinig met felle kleuren en wit. In mijn leven is het me al diverse keren overkomen dat de kleuren doorliepen met maar een scheutje azijn. Vaak is dat met rood en wit of donkerblauw en wit. Het is dus altijd afwachten. Ik spoel net zo lang tot het spoelwater met azijn geen kleur meer afgeeft. Zelfs als je na een poosje het wel gelooft dat de kleuren niet meer doorlopen, voltrekt zich toch nog zo'n geweldig doorlopen tafereel waarbij je alleen maar denkt, had ik nou toch maar wat azijn gebruikt ...

zondag 16 oktober 2011

Geelwortel

In het kader van iedere week iets anders dan anders uitproberen wat voedsel betreft, hetzij wat ik al eerder heb gegeten, hetzij iets compleets nieuws, probeer ik hier iedere week iets over te vermelden. Het zijn doorgaans producten die je niet vaak in de gewone super tegenkomt of het product ligt ver weg ergens 'verstopt'. Ik wil minimaal 1 product per week nuttigen wat ik doorgaans niet zo vaak eet of nog nooit gegeten heb om daarmee juist wat variatie aan te brengen. Hoe meer diversiteit aan het voedsel hoe beter. Het gaat dan om niet bewerkte producten.

Vorige week zag ik kleine grillige worteltjes liggen die me een beetje deden denken aan gember, maar dan veel kleiner. Het bleek geelwortel te zijn, ook wel kurkuma  of koenjit geheten, wat ook wel gedroogd gebruikt wordt in kerriepoeder. De naam geelwortel geeft al aan dat onder het schilletje een fel geel knolletje tevoorschijn komt. Mijn snijplank was meteen voor een gedeelte knalgeel en dat gaat er ook niet meer uit, zoveel kleurstof heeft dit worteltje. Nu heb ik wel eens kerrie gebruikt in de rijst, maar gebruikte daar altijd maar een mespuntje van vanwege het effect van toevoegingen aan het eten (waar ik vaak niet tegen kan). Op de foto liggen de geelworteltjes op een klein bordje voor een theezakje op de leggen of een bonbon of koekje. Het grootste worteltje op het schoteltje is niet groter dan mijn duim.

Echte verse geelwortel had ik nog nooit geproefd. Ik nam een klein bodempje in een papieren zakje van die vreemde worteltjes mee naar huis omdat ik dat wel eens wilde uitproberen. (Zie inhoud foto, dat kost ongeveer 40 eurocent.) Geen idee nog hoe je het bewerken moet. Internet bood ook geen uitkomst. Ik heb maar 1 klein knolletje zo groot als een pink gebruikt, het dun geschild en toen heel fijn gesneden. Vervolgens heb ik het prutje geel door een restje zilvervliesrijst gedaan die ik meewokte met verse groente (bleekselderie, broccoli, tomaat). Ik moet zeggen dat het erg verrassend, maar ook lekker smaakt. Mijn tong tintelde een beetje na. Het proeft wel enigszins naar kerrie, maar anders, veel lekkerder eigenlijk. Helemaal niet heet of pittig. Net zoiets als verse gember, maar dan met een ander smaakje. Kortom, voor mij zeker voor herhaling vatbaar! De volgende keer gebruik ik ook 2 van die knolletjes in het eten. Ik had er geen last van naderhand. Het geeft een gerecht net een ander en apart smaakje.
Het is ook supergezond, dus al helemaal een reden om het vaker te eten als het verkrijgbaar is. Ik kocht het bij EkoPlaza. Hier is er nog meer over de geelwortel te lezen.
Bovenstaande was puur mijn eigen ervaring met de geelwortel.

donderdag 13 oktober 2011

Van koffieleut tot theedrinkster

Vanaf juli deze zomer 2011 drink ik geen koffie meer. Niet om te zeggen nooit meer, want ik heb denk ik tot nu toe toch nog 4 keer koffie gedronken buitenshuis. Dat is natuurlijk niet veel over 3 maanden verdeeld. Door geen 'nooit meer' te zeggen, lukte me dit. De lucht van verse koffie is zo heerlijk dat ik toch af en toe me zelf toesta een heerlijke koffie te nuttigen. Maar niet meer dagelijks en ook niet meer dan 1 als uitzondering in een lange tijd.

Het was best moeilijk om van koffie af te kicken eerlijk gezegd als grote koffieleut zijnde. In de afgelopen jaren was het aantal koffie wat ik dronk per dag best aan de hoge kant. Het gaat zo geleidelijk aan zo automatisch op het werk. In de plaats daarvan drink ik thuis veel muntthee en op mijn werk groene thee of rooibos. En het is warempel gelukt! Koffievrij! Heerlijk dat dat niet meer 'moet'. Geen snakkend gevoel iedere morgen meer naar koffie om de dag mee te starten!

Om een bepaalde levensstijl aan te passen en zeker met voedsel en drank moet dat met kleine stapjes gebeuren en niet zo rigoreus met alles wat je eet. Vaak lukt dat dan toch niet. Nu eet ik al vrij goed, het meeste is biologisch. Ik drink geen alcohol en rook niet. Toch kan het altijd nog beter en dat pas ik nu in kleine stapjes toe.

woensdag 12 oktober 2011

Op naar gezondheid

Ik gaf het in het vorige blog al een beetje aan. Eind vorige week bestond ook uit een aantal gezondheidstestjes die ik op verzoek van mijn dochter heb laten doen en ook zelf moest doen. Geen enge gelukkig, anders had ik het niet eens gedaan. Alles bij elkaar duren die testjes die jezelf moet doen niet lang, maar je moet steeds de klok in de gaten houden en je kunt je niet echt met iets anders bezighouden. Wat je dan niet mag eten en wel, wanneer je drinkt en wat en dan de testen zelf. Nog eentje moet ik er doen die twee weken duurt, maar daarvoor moet ik even op een formulier wachten.
De uitslag komt ook al druppelsgewijs binnen en alles valt op z'n plaats waarom dit en waarom dat. Alles hangt met elkaar samen. Het is nu net een puzzel waar de puzzelstukjes op z'n plaats gaan vallen. Eindelijk het waarom te weten. Ik sta er nog niet eens van te kijken.
Mijn dochter vroeg me of ik niet schrik van wat ik nu allemaal al weet. Nee, eigenlijk niet, eindelijk de bevestiging van alle signalen waardoor het komt. Ik maak me daar in ieder geval niet druk om, komt allemaal wel weer goed. Het is wel veel, dat wel. Ik zie het allemaal ook als een uitdaging om alles weer in balans te gaan krijgen.
Ik ga het hier dan ook niet allemaal vermelden wat er wel niet aan de hand is. Ook uitleggen is moeilijk omdat ik het zelf maar gedeeltelijk begrijp en op internet aan het uitpluizen ben waar het een beetje duidelijk wordt uitgelegd.
Ik hou het daarom hier alleen maar even op cardio stress en hartritmestoornissen, maar er is meer, veel meer aan missende of te weinig stofjes en zo.

dinsdag 11 oktober 2011

Bomen en buren

Ik was er even niet, maar ook weer wel. Althans hier in blogland dan. Ik had het privé een beetje druk met allerlei dingetjes te regelen, maar ook in mijn hoofd met regelen. De tijd dat ik tien dingen tegelijk deed, wil ik nu eventjes niet, dus even pas op de plaats en van dag naar dag geleefd tot de grote drukte weer over was. Niet zo spectaculair allemaal, maar wel gewoon veel.

Om te beginnen zouden er vorige week woensdag wat bomen worden omgezaagd (valt onder uitdunning want er staan er nog veel). Dat vind ik al erg moeilijk om tot zo'n besluit te komen. Een dubbel gevoel bekruipt me dan. Een gezonde boom laat je staan, zorgt voor zuurstof, is mooi. Aan de andere kant lagen mijn dakgoten twee keer per jaar boordevol katjes, bloesem, besjes, blaadjes, takjes en dan komen er lekkages omdat het niet kan doorstromen. Altijd maar regelen en regelen om dat schoon te laten maken en te laten repareren. Zoiets kost ook handen vol geld als je zelf niet op de ladder durft. Het nam ook heel veel licht weg en het was altijd erg donker in huis. Vooral met grijs en grauw weer moesten altijd al snel de lampen aan. Nu is het gebeurd, de bomen zijn om na lang beraad. Het is weer licht binnen en dat valt op!

Veel bekijks natuurlijk en vragen wat ik met dat hout ga doen in de hoop dat ik zou zeggen, neem maar mee. Maar dat was niet mijn bedoeling.
Het scheelde namelijk nogal in prijs om de stronken te laten zitten en zelf de takkenbossen en stammen op te ruimen. Daarvoor gebruikte mijn gespaarde consuminderpotje voor klussen door anderen. Ik koos dus voor deze optie. Ik had er nu ook wat meer vrede mee dat het hout en de takken gewoon in mijn achtertuin (terug) zouden komen. De takken vergaan tot compost, de halve meterlange boomstammen komen zo weer terug in de tuin. De stammen staan leuk in een wilde tuin en kunnen dienen als zitjes, afrastering of als steunen. Dikke takken zijn te gebuiken in mijn moestuin. Maar dat was dus mijn idee. De buren dachten daar anders over en vonden dat ik het weg moest laten halen of weggeven aan andere buren die een allesbrander/open haard hebben. Zonde van dat hout vonden ze. In hun ogen dan, niet in de mijne, Nee, die bomen gaan naar de achtertuin. Ik heb er vijf uur over gedaan om alles naar achteren te sjouwen met de kruiwagen of gewoon te slepen. Nu ligt er in mijn zijtuin nog een bergje, maar door het regenweer heb ik dan nog niet kunnen versjouwen. Misschien komend weekend met wat beter weer. Zo is het goed en heb ik geen schuldig gevoel meer zo.

Mijn buren hebben een allesbrander en stoken dagelijks van alles op. Rond 11 uur gaat hun kachel uit en lig ik meestal te hoesten in mijn bed van de uitgaande kachel. Het hout weggeven? Lig ik van mijn eigen bomen te hoesten zeker. Dat nooit! Ik heb niks tegen open haarden, maar iedere dag weer een andere geur die je de adem beneemt en meestal zelfs hoestbuien oplevert, ergert me wel.

De buurman zaagt al jaren een paar keer per jaar grote bergen stammen weg die hij laat bezorgen voor het huis. Het is dan een lawaai van jewelste om dat weg te werken. Dat is al zeker 30 jaar zo, want ik weet dat nog van mijn moeder toen zij nog leefde. Vaak vluchtte ze dan naar mijn huis, weg van al die herrie. Het komt vaak op tijden dat het helemaal niet uitkomt, zoals met leren voor examens van mijn dochter. Maar dan denk ik maar, ach een paar uur volhouden en dan hoor ik het hopelijk weer een paar maanden niet (op het gekap na wat er natuurlijk ook nog diverse keren achteraan kwam). Deze buren waren aan het klagen over een boom in mijn tuin dat ze bang waren dat deze om zou vallen en ik die weg moest laten weghalen. De boom waar altijd het eekhoorntje zo leuk van tak naar tak sprong en vele vogeltjes hun ochtenddeuntje gaven. Er was echter geen gevaar zei de bomenzager van het bedrijf. Goed, ik laat dus netjes, om de vrede te bewaren (c.q. gezeik te krijgen), ook deze boom maar weghalen. Ik heb 2 x uit fatsoen geprobeerd aan te bellen om dit door te geven, maar ze deden niet open en ze waren echt wel thuis! Komt de buurvrouw op de dag zelf boos op me af dat ik niks heb laten weten dat ik dit zou laten doen, want hadden zij zich daarop voor kunnen bereiden. Ik sta dan echt met mijn mond vol tanden. 30 jaar lang een paar keer per jaar worden daar diverse middagen gezaagd en daar ben ik nog nooit een keer over ingelicht van te voren, laat staan dat ik me daarop kon 'voorbereiden'! Wijselijk heb ik daarop maar totaal niet gereageerd. Wat kunnen mensen toch vreemd reageren en vooral egoïstisch zijn. Voelen ze dat zelf nou echt niet dat dat niet klopt? Ze verdragen niets van een ander, maar zelf zijn ze nog velen malen erger. Ik snap dat werkelijk niet. Als je met een vinger wijst, wijzen er altijd nog vier naar jezelf terug. Dat vergeten velen ...

Maar laat ik me daar maar niet druk om maken wat zij denken, mag ik zelfs niet van mijn dochter vanwege wat gedane gezondheidstestjes ...

maandag 3 oktober 2011

Geraniums

Niet lang geleden schreef ik nog dat mijn rode geraniums na de eerste keer bloeien, wel mooi groen waren en goed groeiden, maar er geen bloemen meer kwamen. Daarna kwamen er gelukkig toch na weken en weken nog wat knoppen en zie hier, ze bloeien weer! Zo ook met de bak met roze geraniums. Die heeft zelfs nog meer bloemen. Gelukkig is het niet de kwaliteit van drie jaar geleden, die twee jaar mooi blad kreeg, maar nooit meer bloemen.

Het is een ouderwetse plant, maar ik vind ze nog steeds het mooiste in bakken. Ik ga ook dit jaar proberen deze over te houden voor volgend jaar. Andere jaren is me dat ook altijd gelukt. Ik zet ze dan voor de vorst komt boven neer en geef af en toe een heel klein beetje water. Meestal bloeien ze dan al weer als ze half mei naar buiten kunnen. Deze zijn nog te klein om te stekken. Dat komt volgend jaar dan wel weer.

zondag 2 oktober 2011

Savon de Marseille

Regelmatig was ik in supermarkten op zoek naar Marseillezeep om als mijn wasmiddel op is of mijn allesreiniger dit zelf te gaan maken. Tegenwoordig staat op zoveel blogs het recept dat ik al niet meer weet waar ik dat voor het eerst gelezen te hebben omdat er nergens jammer genoeg een bron bij vermeld wordt. Ere wie ere toekomt, maar ik weet niet aan wie.

Maar gisteren is het me in ieder geval gelukt in België om aan savon de Marseille te komen. Wat heet, vier stuks nog wel omdat ze per 4 verkocht worden! Net geen 4 euro de 4. Echter de ingrediëntenlijst brengt me nu toch wel weer aan het twijfelen of het wel zo gezond is allemaal. Het kan dan wel heel goedkoop zijn om zelf wasmiddel of een ander huishoudmiddel te maken, goedkoper dan in de winkels wordt verkocht, maar de ingrediënten zijn toch niet helemaal natuurlijk. Nu hebben de dure merken in de supers natuurlijk ook wel een 'luchtje' wat dat betreft, maar als je voor natuurlijk gaat, is het dit toch ook niet helemaal.
De ingrediënten van savond de Marseille, zijn als volgt:
aqua ->
water

glycerin ->
Glycerine (ook wel glycerol) is een natuurlijk voorkomende alcoholverbinding en een component van vele lipiden. Glycerine kan van dierlijke of plantaardige oorsprong zijn.

sodium tallowate ->
Gesmolten rundvet. Kan leiden tot eczeem en mee-eters. Zit in vetvrij papier, kleurpotloden, margarines, verf, rubber, smeermiddelen etc. In kaarsen, zeep, lippenstift, scheercrème, andere cosmetica.

sodium palm kernelate ->
is een natriumzout van de zuren uit palmpitolie

sodium chloride ->
is een anorganisch zout (ook wel keukenzout).

sodium hydroxide ->
= caustic soda en is een zeer bijtend en heeft reactieve anorganische basis, hoort bij de toxische stoffen onder de EPA's, verdachte huid of zintuig toxiciteitsgevaar!

tetrasodium etidronate ->
is een difosfonzuur derivaat, verdacht voor de nieren

parfum ->
Hieronder kan altijd nog een hele lijst vallen aan andere stoffen; een begrip wat nog vanalles kan inhouden!

Tja wat nu? Ik ga het wel een keer proberen om zelf te maken, maar zal het middel dan wel met handschoenen gaan opgebruiken.

dinsdag 27 september 2011

Rode nierbonen

Ik was er een poosje mee gestopt om iedere week minstens 1 aparte groente te eten, die ik normaal niet eet. Ik had vorige week de draad weer eens opgepakt en vanaf deze week ga ik het weer proberen en het ook weer hier te vermelden.

Zaterdag heb ik rode nierbonen ook wel bekend als kidneybonen laten weken tot zondag. Deze moeten 24 uur onder water staan zodat de gedroogde boontjes goed opzwellen. Dan gooi ik het weekwater weg en spoel de boontjes goed af in een zeef. Daarna vers water erbij en dan een uur laten koken ongeveer. Afhankelijk van hard of zacht water en hoe oud de bonen zijn, kan het iets langer of korter duren. Ik gooi altijd het weekwater weg omdat ik heb gelezen dat het lichaam de bonen beter kan verwerken: er treedt geen winderigheid op, geen opgeblazen gevoel e.d. Een ander zal weer zeggen juist de bonen in het weekwater te koken vanwege de vitamine. Tja wat moet je dan?
Rode nierbonen hebben wel wat weg van bruine bonen, alleen ze hebben een donkerrode kleur op bruin af.
Ik kocht altijd wel bonen in blikken en potjes voor het gemak, maar ik ben helemaal van het blik afgestapt vanwege de negatieve berichten over blik (coating). Dus zo min mogelijk heb ik die nu in voorraad. Ook de suikertoevoeging liegt er niet om (wil ik niet). Maar ook die van de natuurwinkels vind ik niet zo lekker uit blik omdat ze dan vaak azijn gebruiken en dat proef je goed, de bonen willen niet 'zakken' en je voelt ze de hele avond. Tenminste bij mij, een ander hoeft dat natuurlijk niet te merken. De glazen potjes is een ander verhaal, die smaken prima. Maar als ik het verschil proef van zelf koken of uit een potje, verkies ik toch tegenwoordig zelf te koken. Gewoon goedkoper om ze zelf te koken. Bovendien weet ik dat er dan niets anders bij zit dan alleen water (of bouillon van vegetarische samenstelling). Wij zijn u eenmaal hier erg gevoelig voor veel producten. Bonen moeten goed gaar zijn, want er zit een stof in die niet gezond is in rauwe toestand. Maar ze hoeven ook niet overdreven door en door tot moes gekookt te worden zoals je ze vaak aantreft in blikken.
Wel heb ik er een klein stukje Kombu (wier) in mee laten koken i.v.m. jodium. Ik eet vegetarisch, geen vis, wel zeezout, maar in dat laatste zit geen jodium en ik moet het ergens vandaan halen i.v.m. de schildklier.

Ik neem er een portie uit om meteen een gerecht van te maken en de overige doe ik als ze afgekoeld zijn in porties in de diepvries zodat ik een volgende keer ze zo mee kan wokken of stomen. Dat is dan hetzelfde als je een potje of blik opentrekt. Het smaakt lekkerder vind ik, maar het is ook een stuk goedkoper. Ik koop ze in de natuurwinkel (vaak liggen ze in de bakken voor 30-50% korting omdat de houdbaarheidsdatum bv over twee maanden vervalt; ze zijn dan echt goedkoop dus en nog biologisch ook). Het enige lastige is dus dat bonen zo'n lange kooktijd hebben. Maar met veel tegelijk koken en daarna een greep uit de diepvries is dat ook niet erg en heb je snel wat op tafel.

Ze smaakten prima!

maandag 26 september 2011

Nazomerweekend

Wat een heerlijk weer dit weekend. Zondag heb ik eindelijk sinds de zomer de erker voor weer geschilderd. Nu is het naar mijn zin. Hij is weer wit. In de zomervakantie was ik daarmee begonnen, maar het was niet echt goed verfweer vanwege de vele regenbuien en daarna de broeierige vochtigheid.
Er waren al meer goede verfdagen geweest, maar dan kon ik niet en nu kon het dan toch eindelijk. Heerlijk zo steeds half in de zon en schaduw. Ik had in de zomer oude (volle) verfpotten gebruikt, op zich geen probleem, want dat doe ik zo vaak, maar twee van de drie waren niet wit, maar gebroken wit bleek later. Dat had ik in het begin niet gezien omdat ik vaak rond de schemertijd pas aan het verven was. Ik dacht nog, ach het is bedekt en beschermd en dat is het voornaamste. Toch geleidelijk aan begon ik me er toch aan te ergeren. Ik had al besloten om vóór het huis wel wit te gebruiken (dus over te schilderen; heb daar alleen nog maar de erker geverfd) en dan maar achter alleen het gebroken wit. Dit om de verfbussen op te maken, maar daar heb ik dan wel weer andere bestemmingen voor. Ik ga gewoon verder waar ik ben gebleven en als alles buiten is geverfd, verf ik toch de achterdeur en het keukenraam weer opnieuw wit. De rest is nu ook wit.

De komende tijd krijg ik wekenlang andere klussen buiten te doen, die echt voor gaan, namelijk flink snoeien en zagen (uitdunnen vanwege de dakgoten en licht) door een bedrijf en dat kan ik niet allemaal voor laten liggen of opzij van het huis. Dat gaat allemaal naar achteren in de tuin, zowel de stammetjes als de takken. Ik heb bewust gekozen voor geen afvoer en de stronken laten zitten omdat dat wel 2/3 in de prijs scheelt. Dat geld is zo weer zelf verdiend. Wel veel werk en veel gesjouw.
Dus dit weekje nog even wat verven zover ik dat kan, want ik moet ook gewoon naar mijn werk natuurlijk.

Vervelen? Wat is dat?

zondag 25 september 2011

't Was me het weekje wel

Wat ben ik blij dat afgelopen werk voorbij is. Ik was snipverkouden geworden door de virussen die in het gebouw van mijn werk hingen van een andere collega die dat een week daarvoor had. Ook een van mijn stagiaires was de klos. Zij had zich woensdag ziekgemeld. De andere ging met vakantie. Vorige week moest ook alles ingepakt worden voor een tijdelijk verhuizing omdat we ergens in oktober weer een andere definitieve plek gaan krijgen. Doordat ik al net ziek was geweest twee weken geleden en waarschijnlijk mijn immuunsysteem nog niet op orde was, heb ik deze virussen dus ook weer opgepakt. En dat terwijl ik regelmatig een jaartje oversla met verkoudheden. Ik kon me echter niet ziekmelden vanwege de grote drukte daar. Alles bleef maar doorgaan met spoed. Boven alles kwam er ook een project terug wat uitgevoerd was en wat veel intensieve tijd van me vergde om na te kijken. En tussen alles door, moest ik van alles uitzoeken en inpakken zonder hulp. Vrijdag heb ik een gedeelte wat nog uitgezocht moest worden maar in twee dozen gemikt en zo naar huis genomen anders zou het met de andere werkzaamheden niet meer lukken. En dat alles al hoestend en snotterend van de verkoudheid en het stof. Vrijdag was er zelfs niemand meer aanwezig en ik werkte me de blubber. Met verhuizen dwarrelt er heel wat stof en dat heb ik dan ook goed gemerkt. Wat was ik blij toen ik vrijdagmiddag naar huis kon!

Mijn collega's waren donderdag al zo klaar met pakken door een hoop weg te mikken. Ik als consuminderaar kan daar niet zo goed tegen als dat nog goede spullen zijn. Een zak met pennen bijvoorbeeld met een verkeerde opdruk, wat is daar mis mee om thuis op te gebruiken zodat niemand dat ziet? Ze schrijven heerlijk! Bovendien de stiften kunnen er zo uitgehaald worden ook nog. Ik gaf aan daar moeite mee te hebben als consuminderaar en kreeg ze toegestopt. Een spiksplinter nieuwe overbloempot van nog geen twee weken oud. Het moet allemaal vlug vlug vlug en dan is weggooien het snelste. Tja ik snap wel dat dat allemaal niet mee kan omdat we minder kastruimte krijgen en geen ladenbloks meer krijgen. Maar ik heb er wel moeite mee als goede spullen in afvalbakken verdwijnen. Alles in de stijl van Het Nieuwe Werken, dus flexibele werkplekken. Iedere dag een andere plek. Ik vermoed dat ik wel noodgewongen een thuisarchief moet aanleggen want dat lukt echt niet met mijn baan met maar een halve kastplank.

Ik kan nu eindelijk mijn oude halfschrijvende pennen thuis met gerust hart weggooien of vervangen voor een goede stift. Bij mij liggen in veel vertrekken altijd een hoop pennen voor het grijpen en ook papier. Ze zijn nogal eens weg na verloop van tijd. Bovendien heb ik nog een echte 'sloper' in huis (hond) die als hij de kans krijgt wel een pennetje of potlood wil fijn knauwen

Zouden jullie een een hele zak met pennen redden die nog nieuw zijn? Of ben ik de enige die nou zo denkt?

vrijdag 23 september 2011

Boeken bestellen zonder verzendkosten

Ondanks er veel te vinden is op internet en in bibliotheken, lees ik toch graag wat intensiever over bepaalde onderwerpen zoals over gezondheid e.d.
Eerst kocht ik ook bij de grootste online boekwinkel B. in Nederland omdat deze maar € 1,95 verzendkosten berekent.
Ook liet ik nog wel eens bij de plaatselijke boekenhandel B.runa wat gratis bezorgen en ging het zelf ophalen, maar dat is niet prettig vind ik. Niks geen rare boeken of zo, maar wel opmerkingen van de boekhandelaar zelf, die zeer cynisch overkomen en ik daarna met een geïrriteerd gevoel weer de winkel uitloop.
Voor Engelstalige boeken bestel ik bij B.ookdepository in Engeland. De prijs met Nederland is vaak echt veel lager en zij berekenen geen verzendkosten.
Tegenwoordig bestel ik Nederlandstalige boeken niet meer bij B., maar bij C.osmox omdat zij ook geen verzendkosten rekenen en vaak binnen 24 uur al leveren. De prijs van de boeken is hetzelfde als van B. Het kan dus wel zonder verzendkosten! Ik heb er inmiddels al een paar keer goede ervaringen mee gehad en blijf hier mooi mijn boeken bestellen.
Het is ook op boekengebied belangrijk om even de bekende online boekhandels te bekijken waar het het goedkoopste is. Er zijn ook online shops die de werkelijke verzendkosten nog van boeken berekenen.

Mijn dochter heeft onlangs wat testen laten doen en daaruit zijn nogal wat overgevoeligheden en allergie tevoorschijn gekomen zoals zuivel, tarwe, amandelen enz. Best veel nog. Ook nog een stofwisselingsziekte waar ze geen vitamine B6 of 3 goed kan opnemen (hoogstwaarschijnlijk ook erfelijk, dus ik moet me nu ook laten testen). Het is moeilijk om nu gerechten te vinden die ze wel kan verdragen. Vandaar mijn interesse om me daar meer in te verdiepen natuurlijk.

woensdag 21 september 2011

Van web-streepje-log naar blogspot

Ik had al eens aangegeven dat ik behalve dit consuminderblog, wat direct en indirect over consuminderen gaat (gezondheid, voedsel, kosten, koopjes, besparingen, milieu enz. enz.) ook nog twee andere weblogs heb. Het kan ook 'had' zijn, want tot nu toe heb ik ze nog niet terug. Ruim drie weken geleden zou web-log.nl naar weblog.nl gaan en dat zou 2 dagen in beslag nemen (de link is dan zonder het streepje). Het zijn er echter wat meer geworden en nog steeds is het niet goed. Wat je ziet, wil je eigenlijk niet zien. Vandaar dat ik ook hier bij blogspot verder ga met het andere log. Dat log gaat grotendeels over creatieve kanten, maar ook over nog veel meer onderwerpen die mij interesseren. Ik wilde graag alles bijelkaar houden van het consuminderen, vandaar dat dit blog ook vorig jaar is ontstaan. Soms is de keuze moeilijk waar ik iets zal zetten, hier of daar en loopt het een beetje in elkaar over.
Maar in ieder geval, dit is de url van het andere blog: http://www.e-marianne.blogspot.com/. Bewust is de vormgeving hetzelfde aangehouden als deze als herkenning, al wil ik nog wel de header (kop bovenaan) een fraaier uiterlijk geven, de achterkant en de zijkolom. Zeker als vormgeefster zijnde, is dat natuurlijk wel een blamage voor me dat ik dat niet eens heb vormgegeven ... Toch hoor ik dat wel vaker. Zoals ICT-bedrijven die allerlei vernunftige techniekjes hebben voor hun ontworpen sites, hebben zelf een simpele oubollige site.
Dus als ik hier even niets vermeld, staat er misschien wel wat op mijn andere blog of andersom.