maandag 31 januari 2011

Met een kasboek beginnen

Heel, heel lang geleden... nee het is geen sprookje, snapte ik maar niet waar mijn geld bleef. Er bleek altijd weer meer geld van mijn betaalrekening af te zijn, dan ik altijd dacht. Om niet voor verrassingen te staan, besloot ik voor de zoveelste keer, maar nu online, aan een kasboek te beginnen. Ik spreek nu over 2005. Daarvoor probeerde ik dat wel eens met Excellijsten, maar ik zou niet weten wat ik moest vermelden allemaal en bovendien, omdat ik het niet begreep, stopte ik er altijd weer snel mee.
Maar in 2005 logde ik me in voor een digitaal kasboek online (kasboek.nl, maar er zijn er tegenwoordig meer die gratis zijn en misschien zelfs meer mogelijkheden hebben). Eerst nog bang dat anderen dat zouden zien, maar dat was gelukkig niet zo. Een gedeelte aan categorieën is al aangemaakt, zoals inkomsten en uitgaven en een onderverdeling daarvan.
Je kunt zelfs je afschriften van je betaalrekening en andere rekeningen hieraan koppelen zodat het nog gemakkelijker gaat. Maar ook hiervoor had ik in het begin schrik dat iedereen van de wereld mee kon kijken en besloot dat gewoon handmatig in te voeren. Ik heb ooit wel op het punt gestaan dit alsnog te koppelen, maar uiteindelijk blijf ik het toch liever op mijn eigen vertrouwde manier doen omdat ik dan echt iedere uitgave zelf intyp, het dringt beter door en blijft beter hangen in mijn bolletje. Bovendien wil ik de totale uitgave bij een supermarkt kunnen splitsen, want niet alles is voedsel tenslotte.

Uitgaven
Als je inlogt, krijg je altijd de huidige datum te zien, maar dat is heel snel aan te passen welke dat moet worden.
Vervolgens kun je categorie aanklikken waar het bedrag voor is. Dat kan heel summier, maar ook heel ver uitgediept worden. Ik doe dit bv onder: mijn dochter (was een paar jaar geleden vooral collegegeld e.d., mijn dieren, bank (zoals de kosten van pasje e.d.), non-food (drogisterij e.d.), voedsel, versnaperingen, dagjes uit, vervoer auto, vervoer fiets, trein en bus, ziektekosten (verzekering en wat je zelf moet betalen), huis en tuin, grote interieurkosten (zoals grote apparaten wasmachine e.d.), telefoon en internet, klussen derden, tijdschriften en boeken, vaste lasten (energie, water, elektriciteit, gemeentebelastingen, dela e.d.), giften en cadeaus (maar ook bijdrage personeelspot op het werk) enz. Je kunt dit bv nog uitbreiden met sportverenigingen, abonnementen e.d.
Na de categorie wordt het volgende vak ingevuld met waar het is uitgeven zoals de supermarkt, de zorgverzekering. In het volgende vakje komt dan het bedrag en wordt de invoerregel voltooid. Allemaal heel simpel, dus totaal niet moeilijk.

Dan zie je daaronder de ingevulde regels terug per maand en onderaan de totale maanduitgaven.
Bij inkomsten is het te verdelen in salaris, bijdrage, uitkering e.d.
Bij rapporten kun je de uitgaven zien per maand of per jaar of per categorie.
Als je hier wat langer mee bezig bent kun je van alles vergelijken met voorgaande maanden en jaren. Er kan zelfs ingesteld worden dat je niet boven je budget komt, maar dat stel ik nooit in.

Mijn tips
Mijn ervaring is dat je het beste met de eerste van een maand kan beginnen. Vooral niet vergeten de contante betalingen mee te nemen en in te voeren. Als je 100 euro afboekt van de bank, weet je nog niet waar het aan opgaat. Dat vul ik dus nooit als ik pin evenals het sparen. Als het goed is moet dat op het einde van het jaar te zien wat je over hebt gehouden (of tekort hebt). Daar was ik in het begin ook niet helemaal achter, daarom kun je ook een maandje of wat weken eerst proefdraaien hoe dit gaat en wat het prettigste werkt.
Het moeilijkste is het volhouden en blijven volhouden, maar dan heb je ook mooie vergelijkingen van je uitgavepatroon!

zondag 30 januari 2011

Kleding maken van oude kleding

Uit oude kleding weer nieuwe kleding maken of iets anders heb ik onbewust van mijn moeder afgekeken. Stoffen waren schaars en duur om er veel van in voorraad te hebben in mijn jeugd. Alle kleding die te klein was of op plaatsen stuk dat niet meer gemaakt kon worden, verdween allemaal op stapels naar de zolder. Zelfs kartonnen dozen of vuilniszakken waren er niet, daarom lag de oude kleding in grote hutkoffers of aan een gespannen draad op zolder.
Mijn moeder bracht veel tijd op zolder door, want onder het zolderraam stond haar groene naaimachine. Een van de eerste elektrische naamachines zelfs, een lichtgroene met vrije arm. Geen voetpedaal, maar ze bediende deze met haar knie. ik weet het nog heel goed. Ze had deze gekregen, maar dat is een te lang en ingewikkeld verhaal.

Vaak zat ik tegenover haar op de hutkoffer en dronken we samen warme cacao. Het velletje er bovenop lustte ik niet, maar mijn moeder vond dat juist altijd heerlijk. Zo zag ik haar dus altijd kleding repareren, maar ook kledingstukken voor mij uit hele grote overhemden maken tot leuke frisse zomerjurkjes. Zelfs eentje was gesmockt! Ik weet nog dat ze uit de Nederlandse vlag, die ook op zolder lag, voor mij overgooiertjes en rokjes had gemaakt van de rode en de blauwe stof en van de wittte strook een bloesje. De oranje sjerp werd met Koninginnedag weer een rokje. Wij moesten altijd naar school op Koninginnedag en mochten dan onze fietsen versieren voor de optocht die dan 's middags plaatsvond. Ieder jaar werden er een paar kinderen uitgekozen van de scholen die op een hoge auto (ik denk een trekker van een boer of aanhangwagen van een vrachtwagen) mochten meezwaaien naar de burgemeester. De optocht kwam namelijk langs het gemeentehuis. Ik werd er ook een keertje uitgekozen, supertrots natuurlijk.

Ik dwaal weer af en kom weer terug over het maken van kleding uit oude kleding. Mijn moeder haalde ook ieder jaar gedeeltes uit truien om die weer opnieuw en langer te breien, zoals de manchetten en boorden. Zelfs uit haar trouwjurk maakte ze nog een sjieke bloes.

Naderhand nam ik het stokje over om vooral te snuffelen op zolder om de aangerimpelde jurken te gebruiken voor rechte modellen jurken.
Dan is het maar een kleine stap als jezelf een kind hebt om ook weer die traditie een beetje voort te zetten, meer om het feit om van iets wat is afgedankt, weer een leuk en bruikbaar kledingstuk te maken. Zo maakte ik uit de dunne jeansstof van een doorknoopjurk van mijzelf een leuk tuinbroekje. Van witte geribbelde katoenen stof van een zomerjasje werd een klein broekje gemaakt met een jasje erover voor mijn dochter. Zelfs van een oude flanellen pyjama van de zolder werd een nieuw lila pyjamaatje met nopjes gemaakt, inclusief eentje voor haar pop. Van een oude T-shirt werd een zomerjurkje gemaakt. Ribstoffen jasjes waren prima voor een kinderbroekje. Ook leuk is om zoiets hetzelfde voor een pop of beer te maken. Stofjes genoeg voor dat soort kleding.

Verder haalde ik van mijn eigen kleding wel eens mouwen eruit, randjes eraf, zette er andere stukjes stof aan zodat het weer een heel ander kledingstuk was. Vooral met effen stoffen valt dat niet op.

Het is meer een uitdaging geworden om te kijken of je met een oud kledingstuk nog wat kunt maken voor het tot poetsdoek wordt gebombardeerd.
Nog steeds gaat er daarom ook nooit kleding naar de kringloop omdat ik er altijd nog wel wat in zie waar het voor te gebruiken is.

zaterdag 29 januari 2011

Beerput

Ik denk dat tegenwoordig vele jongeren niet eens weten wat een beerput is, hooguit nog het gezegde 'een beerput open te trekken'. Het heeft in ieder geval niets met beren te maken. Op Wikipedia is er meer over te lezen wat met een beerput bedoeld wordt. Al staat het daar niet helemaal juist omschreven.

In mijn jeugd hadden we nog geen riolering en had ieder huis bij ons in de straat en dorp wel een eigen beerput. Bij het doortrekken van het toilet (dus niet wat Wikipedia omschrijft), kwam alles in de beerput terecht. Een grote put dichtbij het huis, die afgesloten was met een dikke betonnen deksel. Zo eens in het jaar werd zo'n put geopend en vervolgens geleegd in de tuin. Hevig geïnteresseerd wat mijn vader aan het doen was, werd ik altijd naar binnen gestuurd omdat het gevaarlijk was omdat je erin kon vallen. Een poes van ons is ooit in die van de buren verdronken. Ik heb er dus nooit veel van gezien hoe dat precies werd gedaan of ben het vergeten omdat ik nog heel klein was. Wel weet ik dat er regelmatig als je naar buiten ging het ontzettend stonk in de buurt en dan zeiden de volwassenen altijd: "Er heeft weer iemand zijn beerput geleegd." De volgende dag was de stank verdwenen. Maar niet iedereen deed dat tegelijk en daarom was het toch regelmatig prijs dat je een niet al te frisse geur je buiten tegemoet kwam. Mijn vader ging daarna altijd iedere avond naar buiten en was druk aan het spitten achterin de moestuin. Net als iedereen overigens werd dat eerst verdeeld over de grond en daarna ondergewerkt evenals de as uit de houtkachel. Ik heb nooit iets zien liggen.
Er werd natuurlijk niet zoveel door het toilet gemikt als jaren later toen we allemaal wel aangesloten werden op een riool. Toen er ipv van uitwasbaar maandverband diverse andere weggooimaterialen in zouden verdwijnen. Mij is dat in ieder geval goed altijd ingepeperd dat absoluut nooit te doen, anders moest alles doorgespoeld worden en weer een andere put van het riool geopend worden. Ik heb dat zelfs nooit gedurfd!
Wij gebruikten 'al' toiletpapier, weliswaar het goedkoopste, maar ik hoorde dat verschillende oude mensen nog stukken krant gebruiken op het toilet. Dan denk ik meteen aan de drukinkt.
Ook eten heb ik mijn moeder nooit zien wegspoelen of weggooien. Wat over is, ging altijd naar de dieren met een schep jus erover. Er bestond namelijk ook geen apart dierenvoer of laat staan brokjes.

Om weer even terug te gaan naar het moment van beerput dicht en menselijk organische afvalstoffen in de moestuin, dan sta je er wel even bij stil dat dat nu amper nog gebeurd in de westerse wereld. De afvalstoffen waren toen nog redelijk puur; die zijn nu vergeven van hormoonstoffen en chemicaliën en dat is nu niet bepaald gezond voor een moestuin. Toch was het als je het beter bekijkt wel een vroege vorm van recycling, die helemaal weer is teruggedraaid. Ik zou tenminste niet graag worteltjes of sla willen eten van de buren uit hun eigen moestuin! Toch hebben we er minder moeite mee als er mest van dieren wordt gebruikt, die ook vol zitten met antibiotica, en zelfs nog minder moeite met kunstmest. Door de kunstmest is er helaas zoveel goede mineralen uit de grond verdwenen dat de groente niet meer is wat hij was. We zitten nu wel met een verarmde grond.

Nee, ik ga dit oude gebruik niet toepassen en al zeker niet met een hond in huis! Maar ik vind het wel een overweging waard om er even bij stil te staan wat er in die jaren allemaal is veranderd.

donderdag 27 januari 2011

Bubbeltjesplastic

Ben jij ook zo iemand die van die bubbeltjesenveloppen bewaard als je die toegestuurd krijgt? Ik wel ;-) Tenminste als ze niet niet beschadigd of vies zijn en nog heel geschikt om zelf te versturen met een nieuw etiketje erop. Ik krijg er altijd meer dan ik er nodig heb, daarom bewaar ik ze niet meer allemaal en 'ververs' ik ze wel.
Bij pakketjes krijg je ook wel eens bubbeltjesplastic erin en dat is weer super handig voor de planten buiten, die de winter moeten overleven en niet zo goed tegen kou kunnen. Tenminste als dit plastic je huisgenoten kan overleven, want wie kan het weerstaan om er niet een voor een in te gaan knijpen...
Jaren geleden kreeg je vaak van die kleine stukjes piepschuim erin. Het leken wel dikke chipjes. Tot groot genoegen van enkele poezen en ook mijn dochter. Soms zie ik ze nog wel. Nu krijg je ook een soort halve boterhamzakjes vol met lucht.
Het leukste vind ik toch nog altijd de nostalgische houtvulling, die vroeger ook in een paasmandje zat. De knuffels van vroeger waren daar ook mee opgevuld. Helaas is zo mijn eigen beer toen buiten blijven liggen in de regen en was toen niet meer te redden. Je kon ze niet wassen, alleen maar stomen denk ik. Ik heb een lading van dat houtvulsel van iemand gekregen en kan het maar niet wegdoen. Ik denk erover na om mijn nostalgische beer van vroeger na te maken en ook te vullen met dit deze superdunne houtkrullen.

woensdag 26 januari 2011

Hergebruik bureaustoel

Het is al weer een jaar geleden dat tijdens een bezuiniging, reorganisatie en fusie het hele gebouw werd voorzien van nieuwe bureaustoelen. Dat was op het einde van het jaar. Ik denk dat het budget nog niet op was en het net vanuit een ander potje kwam dan voor personeel waarvan de contracten niet verlengd konden worden. Ik begrijp geen snars van budgetten van bedrijven en organisaties eerlijk gezegd. Zoiets voelt op zo'n moment alleen heel vreemd aan als dat voor je ogen gebeurt.
Door het hele gebouw stonden, door weer een vorige fusie en reorganisatie, allerlei verschillende bureaus in diverse kleuren en maten van stoelen van zelfs teruggaande naar de jaren zestig. Er was dus besloten dat we andere bureaustoelen kregen. Dat zal ook wel met de Arbo te maken hebben gehad. Ik had nog een hele goede stoel en vond het jammer die af te moeten geven. Vlak voor de nieuwe stoelen zouden arriveren, werd gezegd alle stoelen op de gang te zetten. Een gedeelte van die oude stoelen werd eruit gehaald en voor een ander pand gebruikt. Uit die over waren gebleven mocht het personeel er eentje mee naar huis nemen. Op = op. Er bleven er echter nog genoeg over. Ik dacht al aan al die stoelen straks uit te moeten proberen en heb toen snel mijn eigen bureaustoel gemerkt met een draadje naaigaren. Het seintje werd gegeven en ja hoor, ik had 'm zo teruggevonden, hup mee in de auto en naar huis. Het kwam mij op dat moment juist prima uit, want mijn eigen bureaustoel thuis had het die week net begeven en was ook niet van zodanige kwaliteit dat het überhaupt een lang leven zou krijgen. Een ding wist ik zeker, nooit meer een bureaustoel van L.B.
Helemaal vertrouwd met mijn eigen gratis bureaustoel van het werk van nog goede kwaliteit ben ik iedere dag nog blij met dit cadeautje! Dit hergebruik kon niet beter!

dinsdag 25 januari 2011

Voorraad pennen en potloden

Al jaren heb ik geen pen of potlood meer gekocht. Op wel vijf plaatsen in mijn huis staan bakjes met stiften, pennen en potloden. Het enige wat ik de laatste jaren wel heb gekocht, is zo'n mooie grote kleurdoos. Mooi om al die kleurtjes te zien en nog mooier om er meer te kleuren. Ik teken- en schilder graag, maar het fijnste vind ik nog steeds te werken met gewone kleurpotloden. Zelfs daarvan heb ik nog hele oude uit mijn eigen jeugd, die van mijn dochter en de nieuw gekochte van een paar jaar terug. Dichtbij me zodat ik meteen iets kan uitwerken in kleur.
Pennen en potloden echter krijg ik van alle kanten en het lijkt wel of het er steeds meer worden ieder jaar. Rond de verkiezingstijd krijg je er altijd wel eentje van een politieke partij of via de post van allerlei instanties om maar vooral hun papieren in te vullen c.q. een cheque te tekenen. Natuurlijk is dat voor mij absoluut geen reden om ook maar iets in te vullen en al zeker geen handtekening om ergens aan vast te zitten in een opwelmoment. Wel gaan al die kleurige met reclame voorziene pennen in de pennenbakjes. Dank je wel voor de gratis pennen!
Ook van het Zweedse warenenhuis zijn hier wat potloodjes, altijd handig.
Soms wordt er wel eentje met kleine tandjes voorzien van een overijverige hond of poes die zich aan het vervelen was. Ook de oude potloden van mij en dochter doen nog steeds hun dienst hier. Met een puntenslijper is tenslotte niks mis.
Lekker in de hand liggende pennen worden bewaard als ze leeg zijn en de ander worden weggegooid nadat ze opgeschreven zijn. Tegenwoordig koopt bijna niemand meer lege stiften voor ballpoints. Het zijn echt wegwerpproducten geworden. Ik moet ook zeggen dat ze lang niet meer zo stevig zijn. Als je ze los in je tas meeneemt, heb je grote kans dat als je ze nodig hebt, ze in vier stukken liggen. Dan is een lege bewaarde pen wel eens handig om weer te voorzien met een volle stift.
Tegenwoordig heb je ook allerlei verschillende diktes met pennen. Na de normale maat, zag je ineens hele smalle. Die deden wat sjieker aan en zaten vaak bij schrijfsets. Daarna kwamen de dikke knotsen omdat ouderen die beter vast konden houden, wordt gezegd. Tja, ik weet het niet hoor, ik vind ze helemaal niet lekker in de hand liggen of ik ben nog niet oud genoeg. Een middenmaatje tussen gewoon en knots, is fijner in gebruik.

Waar het eigenlijk om gaat om hierover te schrijven was in feite dat ik nooit geld uit hoef te geven voor potloden en pennen. Hoe ze ook soms in het niets verdwijnen, zoveel komen er ook weer te voorschijn uit het niets. Gratis wel te verstaan.

maandag 24 januari 2011

Een vet sopje

In huidendaagse taal zou een vet sopje een cool sopje zijn, maar dat is natuurlijk klinklare onzin. Nog een vet sopje is een sopje wat gebruikt is en wat nog voldoende kracht bezit om er nog iets mee te doen. Althans zo werd dat in mijn jeugd zo genoemd. Zelfs een gebruikt sopje werd toen niet zo maar weggegooid, want er waren nog ontelbare klusjes die je daarmee kon klaren die echt geen nieuw sopje nodig hadden. Dit kon bijvoorbeeld van een afwassopje zijn, een sopje van een allesreiniger, maar ook een sopje na een handwasje. Zelfs het sop uit de wasmachine werd nog opgevangen,
Met een nog vet sopje kon je bijvoorbeeld een buitendeur afsoppen of een vloer, vieze kleding voorspoelen, het stoepje schrobben, emmers schoonmaken, bloempotten wassen, buitenmeubels afwassen enz.
Eigenlijk doe ik dat nog steeds als het sopje nog redelijk schoon is om het nog voor een ander klusje te gebruiken. Tenslotte scheelt het weer een scheutje schoonmaakmiddel en ook wat (warm) water.

zondag 23 januari 2011

Rente bij rood staan

Zaterdag las ik bij nu.nl een artikel over woekerrentes bij rood staan. Dat dat 20 procent kan zijn, is natuurlijk niet in evenwicht met de rente die je tegenwoordig krijgt met sparen van geen tot nog bijna 3 procent. Nu ben ik gelukkig iemand die het probeert niet zover te laten komen om in het rood te komen staan, maar toch onverwacht gebeurt dat toch wel eens, zelfs als je daar rekening mee houdt en niets uitgeeft. Dan wordt er ineens onverwacht een rekening geïnd die je of vergeten was of veel te vroeg of veel later doorberekend wordt. Dat kan dan nog wel eens gebeuren met bijvoorbeeld bijbetalen van energie e.d. Dus hoe goed ik ook uitkijk, het gebeurt mij ook. Als ik het van te voren weet, stort ik snel iets van de spaarrekening, maar dan is bijvoorbeeld een andere rekening het net voor. Meestal is het overlappend.
Ik heb dan ook gelukkig ieder jaar maar een heel klein bedrag wat afgetrokken wordt van de rekening van in het rood staan. Toch ergens baal ik daar wel van, want het is toch geld, weliswaar weinig, maar toch.
Bovendien krijg ik amper rente op mijn gespaard bedrag en als ik even een klein bedrag in het rood sta, dan mag ik direct wel een veel hogere rente betalen. Hoe vaak is het ook niet dat je geld teruggestort krijgt van een verkeerd bedrag in te houden en aar pas weken later iets van terugkrijg, zo niet een vol jaar. Daar heb ik nog nooit rente over teruggekregen. Ze zouden me zelfs uitlachen als ik dat zou vragen dat ik ook 20 procent wil zien. Een eerlijke constructie is het niet. De burger is in dezen meestal de pineut.

zaterdag 22 januari 2011

50% of 2 voor de helft

Vrijdag werd me gevraagd waar ik voor zou kiezen, 50% of 2 voor de prijs van 1. In een seconde denk, je dat is toch hetzelfde, maar al snel bedacht ik me dat ik toch liever producten koop voor 50% dan 2 voor de prijs van 1, want dat laatste is toch het dubbele van hetzelfde. Van sommige producten wil je er namelijk geen 2. Vaak is het dan ook dat je juist een product goedkoop wilt uitproberen.
En wat te denken van 3 halen en 2 betalen? Heb je meer keuze of is het hetzelfde product?

Maar dan denk ik dus als consument. Zou ik echter aan de andere kant staan, die van een winkelier, dan zou ik voor de tweede optie kiezen, namelijk twee voor de prijs van één, want dan verkoop je meer. Beter nog 3 halen en 2 betalen, want dat in procenten omgerekend is maar 33,3 procent korting, dus meer winst.

Conclusie van mij is dus dat ik liever 50% prefereer, dan kan ik het aantal zelf kiezen.

vrijdag 21 januari 2011

Vuilnisbak van de buren

Jaren terug kregen we de nieuwe vuilnisbakken, een grijze en een groene. Vuilniszakken los aan de straatkant zetten, mocht niet meer. Daarvoor zelfs hadden we kleine ijzeren exemplaren. Met die vuilnisbakken kon je dus niet meer onbeperkt een hoeveelheid weggooien en beperkte dit zich tot de inhoud van de bak. Heb je meer, kun je het wegbrengen naar de stort. Bij de ene gemeente is dit gratis en bij de andere niet. Ik woon bij zo'n gemeente waar je moet betalen en met het bewijs dat je in die gemeente woont. Ik moet er 5 km voor rijden overigens. Maar hier heb ik al eerder over geschreven.

Dit keer heb ik het over de bakken zelf. Bovenop zat in het begin een klein stickertje met een barcode en je huisnummer erop. Ik keek altijd wel goed of het 'mijn' vuilnisbak was.
Op een keer was ik 'm kwijt en stond er alleen nog een vieze bak met een vastgeplakte luier onderin en op de bak stond ook een ander huisnummer van de buren. Ik ben mijn eigen bak gaan omruilen, na eerst te moeten aanbellen om mijn eigen bak weer halfvol terug te krijgen... Daarna ben meteen daarna in actie gekomen omdat dit zich natuurlijk zou kunnen herhalen. Heel groot heb ik met dat gekleurde plakband, wat ik toch al in huis had, het huisnummer met zwart plakband aan alle kanten van de bak geplakt en bovenop. Welke kant je ook kijkt, je ziet nu het huisnummer. Vanaf dat moment heeft ook niemand meer 'mijn' bak verwisselt. Het plakband blijft echt jaren goed zitten en is goed bestand tegen alle soorten weer, want ik heb nog maar een keer aan een zijkant hoeven te vernieuwen daar waar de haken van de vuilniswagen hem opppakken.

Tegenwoordig heb je grote stickers met bloemen en klimop e.d. om erop te plakken. Ze zijn leuk en staan gezellig, maar dat is natuurlijk een overbodige uitgave voor een consuminderaar! Juist met die kleine uitgaven allemaal op te tellen, bespaar je best veel.

donderdag 20 januari 2011

Voer voor de vogeltjes

Soms verwonder ik me toch wel dat er complete pakketjes voor vogels worden verkocht. Momenteel zie ik er ook veel liggen in de aanbieding. Gemakkelijk is dat wel, maar of dat echt nodig is, is nog maar de vraag. Er is zoveel thuis wat anders bij het afval zou belanden en helemaal prima is voor de vogeltjes. Het staat natuurlijk wel leuk zo'n mooie vetbol of netje met pinda's. Toch met wat creativiteit en freubelwerk is dat ook zelf te maken en kost bijna niks of is zelfs gratis omdat het meeste afval is. Dat is natuurlijk waar een consuminderaar op let.

Mijn bijdrage voor de vogeltjes e.a. dieren is het volgende:
  • Iedere broodzak wordt buiten uitgeklopt. Vooral de kleine vogeltjes vliegen daar op af. Bij brood met zaadjes zit er altijd wel wat los in een broodzak.
  • Lunchbrood wat niet is opgegaan.
  • Oude crackers, rijstwafels, beschuiten, koekkruimels enz.
  • Oud fruit wat aan het schimmelen is, snij ik in vieren. Mereltjes vinden dit vooral lekker en pikken al het vruchtvlees eruit. Dit gebeurt niet zo erg veel omdat ik van oude appels of peren bijvoorbeeld ongezoete appelmoes maak met wat kaneel.
  • Oude uitgedroogde notenpasta restjes (als dit niet te zout is!)
  • Walnoten die niet op zijn gegaan en die twee jaar oud zijn. Even de hamer erop en de vogels eten het binnenste op evenals de eekhoorntjes.
  • Honden- en/of kattenbrokjes die te lang in een bakje liggen. Niet alleen de vogeltjes vinden dit lekker, maar ook de egels.
  • Producten over de datum of producten die niet lekker meer ruiken zoals zonnebloem- en pompoenpitjes, maar ook gierst e.d.
  • Ongezouten vet
  • Insecten die ik binnen vang.
  • Open composthoop zodat daar ook altijd wat te scharrelen valt.
Heb jij nog leuke ideeën van oude producten in huis die je ook aan de vogels kunt geven?

woensdag 19 januari 2011

Gratis sporten

Beweging is goed voor je. Ik lees zelfs op borden waar ik langs fiets dat je gratis sportlessen kunt volgen van januari tot 1 maart. Ik ben het eens dat je beweging nodig hebt. Je conditie is anders zo 0,0. Toch ben ik absoluut geen liefhebster om naar een sportschool te gaan. Dagelijks doe ik dat gratis en voor niks. Ik vind het ergens zo zonde van mijn tijd en geld. Ik moet een doel hebben en niet om af te vallen, sterkere spieren krijgen of zo. Nee, het doel dat me vervoert van A naar B bijvoorbeeld. In het verleden ben ik dikwijls overgehaald en ben wel met een vriendin meegegaan. Ik kreeg er altijd een grote hekel aan en werd al een dag ervoor geïrriteerd dat ik weer 'moest'. Diverse sporten zelfs uitgeprobeerd, niet een kan mij bekoren. Nee. ik doe het liever op mijn eigen manier, dat geeft me veel meer voldoening en is voor mijn leven ook veel efficiënter.

Waar ik zoal mijn bewegingen van krijg:
  • Ik fiets iedere dag een uur door weer en wind, van huis (A) naar mijn werk (B) en weer terug.
  • Fiets regelmatig naar de winkels als ik maar een paar boodschapjes nodig heb. Voor veel en zwaar neem ik de auto.
  • Ik neem dagelijks minimaal drie trappen op mijn werk i.p.v. dat ik de lift neem. Probeer ieder half uur of uur even van mijn plaats te gaan om bijvoorbeeld water te halen, niet op de afdeling zelf maar drie trappen naar beneden lopen en weer terug. Meestal na een afgeronde taak om het te laten bezinken en hup naar de volgende opdracht. Zelfs naar een hogere etage neem ik altijd daar de trap.
  • Ik wandel met de hond. Die moet tenslotte uitgelaten worden. Zo krijg ik meteen frisse lucht.
  • Gebruik geen droger en hang de was altijd op een waslijn die boven mijn hoofd hangt. Dat is toch aardig wat bukken en strekken en tevens met een doel. Zo ook de was er weer afhalen.
  • Heb minder elektrische apparaten dan veel anderen en doe dus veel handmatig zoals groenten snijden met een aardappelschilmesje. Goed voor hand- en armspieren.
  • Werk regelmatig in mijn wilde tuin om te snoeien, te zagen (met een gewone handzaag), met kruiwagens door de tuin te lopen, te spitten enz. Die energie wordt omgezet in zichtbaar resultaat van de tuin. Geen bladblazer, veeg ook nog alles zelf.
  • In de zomer verf ik een gedeelte van mijn huis. Goed voor armspieren.
  • Enz.

dinsdag 18 januari 2011

Van Aleppo naar klei

Ik had al eerder geschreven over mijn ervaringen over Aleppo zeep om deze als shampoo te gebruiken. In de gewone shampoo zitten namelijk wat stoffen die niet echt goed zijn voor de gezondheid al ruiken die wel heerlijk! Toch op de een of andere manier klopt er iets niet bij Aleppo. Er worden drie producten voor gebruikt: olijfolie, laurierolie en soda. De soda maakt de zeep en lost weer op wordt gezegd. Maar iedere keer als ik mijn haren was, heb ik toch het idee meer soda te ruiken dan olijfolie. Ik kan het met mijn verstand niet verklaren, mijn gevoel zegt echter stop er maar mee als het op is ook al is het goedkoop in gebruik. Daar heb ik de laatste jaren naar leren luisteren...

Wat ik doe met voedsel, doet mijn dochter naar cosmetica en huidverzorgende producten: zo goed mogelijk uitzoeken wat het beste is voor je gezondheid zonder ongewenste toevoegingen. Meestal maak ik op wat mijn dochter weer eens uitprobeert en toch niet helemaal bevalt qua geur of resultaat voor haar haar. Ze maakt momenteel ook heel veel gewoon zelf al op natuurlijke basis zonder toevoegingen, zoals deo, haargel en scrub.
Wat dat betreft heb ik nogal gemakkelijk haar en maakt het nooit zo uit. Ik loop dus meestal achter waar zij haar haren mee wast. Tegenwoordig gebruik ik nog afwisselend een shampoo van Weleda en dan weer de Aleppo. Als dit op is, stap ik over naar de klei uit Marokko, de zogeheten ghassoul of rassouil. Dat schijnt weer veel beter te zijn dan Aleppo. Ik zie dat het haar van mijn dochter er mooi uitziet en ook heel erg zacht aanvoelt. Het is ook dikker lijkt wel. De klei kan ook als een masker gebruikt worden. Je kunt het kopen dat het al aangemaakt is, maar ook puur als gemalen klei wat je zelf aanmaakt met water. Dat laatste is dan veel goedkoper. We kwamen uit op afgerond zoiets van 0,25 per wasbeurt dan. Rechtsteeks uit Marokko kost een kilo bijna niets heb ik gehoord. Hier betaal je er nog aardig wat voor, maar als je er zolang mee kunt doen dan valt het ook wel weer mee voor zo'n grootverpakking en hetis beter voor je hoofdhuid en je haar. Het is de moeite waard de prijzen te vergelijken, want het kan wel een kwart in prijs duurder zijn van de een of bij de andere winkel!

Ik maak mijn producten nog even op en stap dan ook over naar klei om mijn haar mee te wassen! Het klinkt te onwerkelijk om te geloven... het is dat ik het zelf gezien heb dat het echt is en geen grap! Klei in je haar, hoe kom je erop en het wast nog schoon ook!

Zie onder label 'Cosmetica' in de rechterkolom om meer over mijn eerdere ervaringen met Aleppo te lezen.

maandag 17 januari 2011

Gewinkeld op zolder

Gisteren op zolder me als een mol door mijn voorraad gegraven en uiteindelijk het plekje ver weg bereikt waar ik uiteindelijk wilde zoeken. Wat ik probeerde te zoeken, niet gevonden, maar wel een hoop andere hobby voorraad spulletjes waarvan ik niet eens meer wist dat ik ze had! Heerlijk gevoel geeft dat dan, winkelen zonder geld uit te geven :-) Super gelukkig daarna met mijn diverse malletjes van patchwork/lapjeswerk en nog vele andere 'dingetjes'. Een heleboel creatieve ideetjes borrelden omhoog.

Zo ook toen ik de grote box op wieltjes weer terugzag met mijn teken- en verfspullen. Het kriebelt al een poosje om daar weer mee te starten. Van tijd tot tijd gaat een hobby in de 'ijskast'. Wat betekent voor mij dat de spulletjes even op zolder worden gezet. Dat kan jaren duren, maar ook maar een paar maanden. Ze komen altijd wel weer terug. Ik heb teveel hobby's namelijk om allemaal uit te oefenen. Ik zie dan kennissen na jaren terug en zie dat ze een stuk verder zijn gekomen dan ik omdat ik maar tijdelijk fanatiek me overgeef aan een hobby.

Ik word ook altijd een beetje geblokkeerd in mijn doen en laten op het gebied van een hobby omdat ik het me vaak zelf niet toesta daar er nog zoveel aan klussen, onderhoud en huishoudelijk werk te doen is. Dan vind ik dat er eerst iets nuttigs gedaan moet worden voor ik me overgeef aan een hobby. Gevolg is dat ik niks doe of kan doen. Toch doet juist die ontspanning me heel erg goed altijd om weer energie op te doen voor het minder leuke.
Ik heb daarom besloten bepaalde dagen en tijden speciaal voor hobby in te plannen. Eerst hield ik mezelf voor de gek door ervoor uit huis te moeten gaan, maar ik voel me daar niet lekker bij met opgegeven opdrachten en in een groep te zijn. Die opdrachten bedenk ik zelf wel :-)

zondag 16 januari 2011

Op zoek naar een gezonde koekenpan

Eigenlijk een raar woord als je het wat vaker hardop zegt: koekenpan. Op Wikipedia las ik dat je er een hebt voor koek, zoals pannenkoeken en een om te bakken. Dan heet het ommelettenpan en een wat hogere en heet dan weer hapjespan. Ik heb nog nooit van een ommelettenpan gehoord eerlijk gezegd en heb altijd de koekenpan voor alles gebruikt, zowel hartig als zoet voedsel. Ik gebruik hem zelfs ook regelmatig als een soort wokpan met allerlei groentes, want ik heb echt een knots van een wokpan. Ooit gekocht op een rommelmarkt, nog nieuw in het plastic voor maar een euro. Beetje zwaar echter in gebruik en om voor een week tegelijk iets klaar te maken. De wokpan is van gietijzer en eigenlijk vind ik dat nog steeds de beste pannen.

Het is natuurlijk fijn dat de koekenpannen van tegenwoordig een laagje hebben om het aanbranden tegen te gaan, het zogeheten teflonlaagje, maar erg gelukkig ben ik daar niet mee, want meestal eet je daar toch een gedeelte van op dat zie je aan de kale plekken op de bodem. De een moet je daarom al sneller vervangen dan de andere. Ik gebruik altijd het bekende houten spateltje om maar geen krassen te krijgen. Maar ze komen toch en waar blijft dan al die teflon of het laagje met een andere benaming? Juist ja, in het eten, in ons lichaam. Als je dan verder gaat zoeken dan blljkt dat als teflon erg warm wordt het een stof afgeeft gelijk aan fluor. En dat is zoals je ook kunt lezen met dieper graven op internet niet al te best voor onze gezondheid. Ik wil ook altijd bewust geen tandpasta met fluor. Sinds ik dit weet ben ik aan het uitkijken naar een andere koekenpan. De uitverkoop is dan een goede tijd, maar heb er helaas nog geen gezien. Het is best moeilijk om nog gietijzeren koekenpannen te kopen. Je hebt wel van die oranje grote gietijzeren braadpannen, maar die bedoel ik niet. Ik had vroeger wel van die gietijzeren koekenpannen, loodzwaar en je moest ze goed behandelen, anders zat het roest er al snel op als je ze nat wegzette. Het roest moest eerst weggeschuurd worden en daarna ingesmeerd worden met olie. Maar ook dan kreeg je weer een beschimmelde koekenpan. Ik was dan ook zeer gelukkig met de eerste tefalpannen, totdat ik merkte dat dat binnenlaagje zo slijt en waar dit blijft. Mijn cirkel van dit verhaal is weer rond...

Wat dit met consuminderen te maken heeft, hoor ik mijn dochter nu vragen... Nou als je gezond bent, hoef je minder naar de dokter, minder medicijnen te te slikken die wel of niet vergoed worden. Energie en tijd die je dan ook aan andere zaken kan besteden. Gezondheid is voor mij een indirecte link met consuminderen. Nu is zo'n pan misschien duurder dan een 'weggooipan', maar op de langere termijn goedkoper omdat je ze niet steeds hoeft te verwisselen voor een nieuwe. Een langere termijn investering zo gezegd ook in je gezondheid.

Mocht iemand een gezonde, gietijzeren koekenpan tegenkomen dan hou ik me aanbevolen voor het adres!

zaterdag 15 januari 2011

Echt de laatste keer!


Dit blogje heeft niet veel met consuminderen te maken. Hooguit dat etentjes betaald worden door het werk.

Vorige jaar had ik me voor de zomervakantie vast voorgenomen om nooit meer bij een ander of bij een restaurant te gaan eten toen ik voor de zoveelste keer misselijk werd daarna. Ik krijg een paar keer per jaar etentjes aangeboden in een restaurantje waar ik niet bij weg kan blijven omdat het vaak de afscheidslunches zijn van stagiaires en het teamuitstapje. Wat ik ook vraag of vraag er juist niet bij te doen, altijd krijg ik er wel last van. Vraag ik om een sausje weg te laten, wordt er tegen me gezegd dat het dan niet meer smaakt... Dat maak ik zelf altijd nog wel uit denk ik dan. Doe het sausje dan in een apart bakje, zij hun zin en ik zet het meteen weg. Ik eet nu eenmaal niks met (vaak chemische) toevoegingen punt uit.

Vorig jaar hadden ze tapas bij iemand thuis laten brengen en ik keek even en zag al direct dat het vlees en allerlei sausgerechten waren en niks voor mij. Ze hadden daarom als alternatief voor mij een diepvriespizza voor het geval ik niets kon eten. Ik had al een eerdere ervaring daarmee gehad namelijk. Kon daar geen nee opzeggen, maar zag al meteen toen ik het kreeg welke dat was van een bepaalde winkel en heb er alles af moeten schrapen en jawel hoor 's avonds laat toch weer erge last daarvan van het weinige wat er nog opzat. Vanaf dat moment had ik me dan ook voorgenomen echt niks meer ergens te eten. Maar ik was toch weer stom afgelopen week en me laten verleiden...

Deze week was het namelijk weer zover, een afscheidslunch. Van te voren had ik gelukkig al wat gegeten voor het geval dat. Ik hoorde dat het bij een zaakje was waar ze ook biologisch eten hadden dat gaf ergens perspectief voor mij. Ik dacht een uitsmijter moet dan toch geen problemen opleveren als ik erbij zeg het vooral goed door te bakken, niks erop te doen (ook geen peper, zout of paprika, zout, ham, kaas) dus naturel en dat het beslist niet drillerig mag zijn. Lijkt me toch duidelijk: doorgebakken ei, niet drillerig, niks erop. Nee dus, twee keer terug moeten sturen. Ik voel me dan zo'n zeur en totaal niet begrepen. Iedereen is dan al ver over de helft en ik had nog steeds geen bord terug. Dit was echt de laatste keer! Les nu echt geleerd. Ook al is het zelfs een vegetarisch, biologisch en ecologisch restaurant! Ik eet echt nergens meer mee! Zelfs een broodje jam, wat niet echt lekker is, presteren ze nog te verpesten met toevoegingen. Ik neem voortaan mijn eigen eten overal mee of een broodpakketje en als ik mee uit eten moet dan drink ik alleen nog maar wat pepermuntthee.

Eerst kon ik nog wel eens meedoen met een broodje kaas, maar tegenwoordig kan dat zelfs ook niet meer, als je niet weet waar de kaas vandaan komt. Die wil ik tegenwoordig alleen nog maar van de natuurwinkel of bij een plaatselijke biologische boer. Onlangs was er een programma op de tv en ook een artikel in de krant dat de meeste, ja je leest het goed, de meeste zuivelproducten, waaronder kaas, halal zijn en gewoon in de supermarkten liggen! Ze hoeven dit er niet bij te schrijven op het etiket. Ieder zijn of haar normen en gebruiken, maar sorry ik hoef geen halal kaas of yoghurt. Veel van onze Nederlandse producten zijn voor de export en dan moet het aan buitenlandse normen voldoen. Ik vind dat dit een keuze voor burgers moet zijn, of het nu halal, kosjer of op z'n Nederlands is. Ik eet bewust vegetarisch en dan wil ik vegetarische kaas (van zuur stremsel gemaakt en geen stremsel van de lebmaag van dieren die op de oosterse manier geslacht zijn). Probeer dat mensen maar eens uit te leggen dat je vegetarier bent en geen gewone kaas eet.

Het lijkt allemaal zo moeilijk voor een ander, maar het is zo gemakkelijk: gewoon puur voedsel (eventueel met een beetje echte verse kruiden en niet uit een potje).
Toch zou zo'n uitje een feestje moeten zijn... voor mij is het altijd een beproeving! Word ik ziek of niet... zucht... een beetje een luxe probleempje dus, waar ik me altijd erg vervelend bij voel, zowel letterlijk als figuurlijk. Dan voel ik me anders dan anderen, een zonderling, terwijl het in mijn ogen toch heel normaal is.

vrijdag 14 januari 2011

Markt

Donderdagmiddag nog even naar de markt gegaan in Valkenswaard omdat we er toch langs kwamen met de auto. Ik wilde daar naar de Boerenbond en Formido. Daar was nog een Kringloopwinkel in de buurt en ook die even binnengelopen, maar dat viel daar erg tegen en niets gekocht. Maar van binnen heb ik nu wel rust, want ik wilde deze winkels al vanaf de zomer bezoeken.

Het is daar in het centrum van Valkenswaard mooi opgeknapt overal en dat is ook wel te merken aan de parkeertarieven. Voor een uur valt het mee, maar als je anderhalf uur wil parkeren, is dat bijna het dubbele, laat staan dat je voor twee uur wil parkeren. Ja, zo wil ik niet winkelen hoor. Zo dicht staat de auto niet van het centrum en je moet dus iedere keer wat in de parkeermeter gooien. En dat is nou precies dat ik veel minder dan jaren ervoor nog ga winkelen in Valkenswaard. Nu probeer ik toch nog ergens wat verder weg te parkeren waar het gelukkig nog gratis is en dat scheelt dan net 5 minuten langer lopen, maar dan hoef ik tenminste niet steeds de tijd in de gaten te houden. Dat is namelijk lastig boodschappen doen als je geen horloge draagt. Uit een soort van principe wil ik dan niks uitgeven voor de parkeermeter en zoek net zo lang naar een gratis plekje. Mooi zo toch weer minimaal 2 euro verdiend.

Om kwart over vier hielden al veel marktkooplui het voor gezien en waren ze al gaan opruimen. Ze moeten echter ook 'los' en dan is het als koper wel aangenaam om zo'n 10 paprika's te bemachtigen voor 1,50. Ook 9 puntpaprika's gescoord voor 2,50. Nog appels, mandarijnen en brood voor de hond (die lust veel liever brood dan zijn brokken, dus dan maar vlees, brood en brokken ertussen moffelen) en brokjes.
Verder slaagde mijn dochter voor een goede kwaliteit dekbedhoes die ze net een avondje van te voren op internet bijna had besteld en op de markt nu 20 euro goedkoper uit was.
Al met al zwaar beladen weer teruggelopen naar de auto. Glimlachend met de vele koopjes. Jammergenoeg geen biologisch, maar een koopje zo af en toe is ook wel aangenaam. Dat wordt de komende tijd veel paprikagerechten eten! En anders maak ik er wel meer tegelijk schoon en leg ze in de diepvries, want weggooien moet natuurlijk wel vermeden worden als het kan!

donderdag 13 januari 2011

Warme truiendag 4 februari 2010

Toevallig kwam ik in een boekje tegen dat we voortaan een Warme Truiendag hebben. Nieuwsgierig zoals ik ben, toch maar eens even gekeken en inderdaad! Deze vindt op vrijdag 4 februari 2011 plaats. Ik vind het een prima initiatief om mensen en vooral kinderen, met het oog op de toekomst, er attent op te maken dat we met minder energie met z'n allen veel kunnen besparen. De website zelf draagt leuke ideeën aan voor zowel school als kantoor. Alle informatie is daar te lezen. Zelfs het logo mocht je overnemen (staat in het kader van de afbeelding hier).

Voor school kan ik begrijpen dat ze dit op vrijdag doen, maar voor kantoren zie ik dit persoonlijk niet zo zitten, daar 95% dan toch vrij is en alleen ik op mijn afdeling bv in mijn eentje met een lading kleding daar zou kleumen. Eerlijk toegeven dat ik er achter kom dat ik niet eens meer een trui heb en tegenwoordig alleen maar vesten draag, daar ik laagjes dragen prettiger vind. Om nu twee dikke vesten ongemakkelijk over elkaar te gaan dragen als een Michelinmanetje c.q. -vrouwtje en de radiator half uit te draaien, heb ik niet zo'n zin in. Dat vergt me teveel bewegingsvrijheid. Bovendien zit ik in een kantoortuin en die is het meestal al koud en lijd ik het overgrote deel van het jaar al aan deze ongemakkelijke constructie. Vaak met mijn sjaal over mijn benen geslagen zelfs. Een open kantoortuin met een open trappenstelsel met uitgang op de buitendeur, wie krijgt het bedacht zou ik zo zeggen! Het is toch al koud genoeg zo met de cv helemaal open. Een eigen kantoorkamer is wat dat betreft gemakkelijker om aan zo'n dag mee te kunnen doen!

Ik kan 's avonds nog even deelnemen in mijn huis door nog een extra deken op mijn bank te leggen en de cv wat lager te zetten. Maar eerlijk gezegd, prima plannen allemaal, maar meestal doe ik hier toch niet aan mee. Ik bekijk al iedere dag waarop ik de stand van de cv 's nachts zal zetten zodat de buizen niet gaan bevriezen en zo ook overdag en 's avonds. Als ik zit of beweeg, scheelt enorm veel. Ga ik de deur uit, gaat ook de cv weer lager. Ik denk dus dat ik niet bewust gemaakt hoef te worden door zo'n dag in te stellen omdat ik er al aardig mee bezig ben.
Dat geldt overigens ook voor een autoloze zondag of een niet-winkeldag. Ook leuke initiatieven, maar je zult maar net alleen op die dag wel de deur uit moeten of dringend iets moeten kopen omdat het op andere dagen niet lukt. Ik zit denk ik al van alle zondagen in het jaar grotendeels bewust thuis om er niet uit te gaan c.q. niets uit te geven en als ik daarom eindelijk wat plannen heb om wel te gaan op zondag, laat ik me dat niet ontzeggen omdat 'men' die dag zo heeft ingesteld. Het moet ook mij goed uitkomen tenslotte. Ik zie het dan ook meer als bewustmaken van bepaalde ideeën en dat juich ik natuurlijk wel toe.
De bedrijven zijn m.i. de grote energieverslinders. Kijk naar al die overbodige lichten e.d. Verlichting is prima voor de veiligheid op straat, maar er kan een groot gedeelte best wel uit als het alleen maar om reclame gaat.

woensdag 12 januari 2011

Bessenstruiken stekken

In het najaar van 2010 heb ik twee grote takken van een van mijn rode aalbessenstruik plat gelegd op de aarde en verzwaard met stenen in de hoop dat daar de takken gaan wortelen. Als dat zo het geval is dan kan ik ze daar afsteken straks en heb ik weer twee kleine struikjes van aalbessen erbij.

Van een vriendin kreeg ik een leuke tip van het stekken hiervan wat ze bij toeval had ontdekt. Zij steekt takjes gewoon in de aarde en dan beginnen ze ook te wortelen. Bij gebrek aan grond had ze ze zolang in water gezet en die kregen zo ook een mooi wortelgestel.

Een goede kwalitatieve bessenstruik kost tegenwoordig ongeveer 10 euro. Bij de supermarkten wel goedkoper, maar die halen het lang niet allemaal vanwege de kwaliteit. Zelf stekken is natuurlijk veel leuker en dankbaarder! En bovendien het scheelt weer euro's! Een niet te vergeten aspect voor de consuminderaar.
Dus zowel als herinnering voor mezelf voor in het najaar onder de categorie 'Tuin' en als tip voor anderen geef ik dit hier alvast door.

dinsdag 11 januari 2011

Verhoogde moestuinbak

Ik heb diverse moestuinborders die momenteel flink overwoekerd zijn met onkruid en struiken. Om weer te starten zal ik deze in ieder geval moeten gaan schoonmaken als het weer het weer toelaat, maar ook de hogere bomen daar gaan snoeien want er komt nog amper zonlicht op mijn moestuintje terecht.

Eigenlijk wil ik al jaren verhoogde bakken, maar nu zeker vanwege de hond die overal als een dolle rent in de tuin. Ik kan de moestuin natuurlijk wel afzetten met een hek, maar ik hou daar niet zo van en wil eerst dit gaan uitproberen. Na mijn val begin vorige jaar 2010 met de gladheid is het vervelend om op mijn hurken te zitten met mijn linkerbeen en is het wel een goede reden om het nu echt door te zetten met die verhoogde bakken. Voor mij ietsje gemakkelijker om bij te houden. Er kan dan zelfs een krukje naast staan :-)

Al googelende kwam ik uit bij een verhoogde moestuinbak. Ik kwam ze kant-en-klaar tegen als bouwpakket, vier planken en ze zelf vastschroeven, en dan zijn ze 39 en 45 euro, plastic of van hout met afgeronde bovenkant. Ze zijn ook stapelbaar. Dat kan ik met zelfgemaakte ook doen door een versteviging van binnen zo te maken dat deze niet verschuift.
Vorige week eens even bij een bouwmarkt gekeken naar tuinhoutprijzen en dan kom ik voor zo'n bak maar op 6,50, inclusief de hoeksteunen die ik vorige week bij de Aldi al heb gekocht. Dat scheelt natuurlijk wel een hoop om ze zelf te maken! Daar verdien ik al heel snel meer dan dertig euro per bak om het zelf te maken.

Het enige wat ik nu moet doen is het hout inslaan en op maat zagen van ongeveer een meter. Dat zagen is immers zo gedaan. Heb dat al vaker gedaan. De kant-en-klare zijn wel rond aan de bovenkant, maar dat vind ik teveel werk.
Binnenkort ga ik er een paar maken en dan kijken of het het lukt om de hond uit zo'n bak te houden met zijn gespring.
Als het lukt dan maak ik er volgend jaar meer en breid ik de moestuin daarmee uit. Nu nog hopen dat hij in zijn dolle buien er niet alsnog de plantjes niet uitrukt met zijn bek...

maandag 10 januari 2011

Boodschappentas, doos of plastic tasje

Boodschappentas
Ik neem eigenlijk bijna altijd wel een of twee stevige boodschappentasen mee naar de supermarkten als ik tenminste bewust boodschappen ga doen. Er zijn natuurlijk ook momenten dat ik onverwacht ga en dan biedt een katoenen tasje in mijn handtas nog wel eens uitkomst, mits het niet regent tenminste.

Maar ik kan niet altijd voorkomen dat ik ze beide niet bij me heb en dan bieden dozen en plastic zakjes in de winkels zelf weer uitkomst.

In het begin nam ik de Jumbotas mee naar Jumbo en de AH tas mee naar AH. Nu gebruik ik ze allemaal door elkaar. Ooit kreeg ik bij een nieuwe Aldi winkel er eentje cadeau. Bij Action zijn ze vaak het goedkoopste.

Kartonnen dozen
Er was een tijd dat ik zo maar op goed geluk naar de supermarkten ging en gokte op dozen, maar niet altijd liggen die op alle tijden voorradig. Meestal wel op de tijden dat ik boodschappen ga doen, want dat is de tijd van het vakkenvullen en zit half Nederland te eten. Daar ik ook wel misgreep op andere tijden, ben ik toch maar langzamerhand een boodschappentas gaan invoeren. Op den duur puilden bovendien de dozen zo'n beetje mijn garage uit en ik moest er vele weer bij het oud papier buiten zetten en plat maken. Teveel energie en tijd dus. Andere strategie kiezen dan.

Toch neem ik alsnog vaak een kijkje bij de bak met dozen en neem geregeld als er mooie bruikbare dozen liggen er eentje mee naar huis. Als ik dozen nodig heb, is het altijd wel handig een paar schone in voorraad te hebben. Ik ververs er wel eens die uit elkaar dreigen te vallen op zolder voor nieuwe schone en stevige dozen, zo mogelijk de mooiere en zonder al te veel reclame.

Verder heb je de bananendozen, die erg bruikbaar zijn voor mijn voorraad lapjes, die ik mooi op soort (katoen, tricot, fluweel e.d.) kan sorteren en op kleur. Het zou natuurlijk handiger zijn als de stofjes in een kast zouden liggen, maar ik heb een puntdak op zolder en geen rechte muur voor een kast.

Je hebt ook dozen die op kratjes lijken en stapelbaar zijn waar meestal mandarijntjes of tomaten in verpakt zaten. Die vind ik erg handig voor mijn tuin. Ook mijn poezen liggen graag in zo'n doos! Ze hebben leuke ligkussens, een hangmatje aan de radiator, lekkere fleecedekens, maar een nieuwe doos is natuurlijk altijd veel interessanter voor een nieuwsgierige kat!

Plastic tasjes
Evenals ik dus ook wel eens dozen meeneem, gebruik ik ook de plastic tasjes die op een rol zitten in de supermarkten. Onverwacht ga ik ook wel eens boodschappen doen en niet altijd heb ik dan een tas of een reserve tasje bij me. Ik voel me daar helemaal niet schuldig om, want ik gebruik deze tasjes erg goed moet ik zeggen. Tenminste als ze heel zijn gebleven, want je hebt ook kwaliteit dat ze al stuk gaan voor je de winkel uitgaat.

Dat heeft zo een reden dat ik deze plastic tasjes ook bewust hergebruik. Deze plastic takjes passen namelijk goed in zowel mijn toiletemmertje als in mijn keukenafvalbakje.

Al jaren geleden heb ik de grote afvalbak waar je een vuilniszak in moet doen uit mijn huis gedaan. Het duurt een week voor de zak vol is en met warm weer wil ik zeker geen afval in huis dat insecten aantrekt. Bovendien had ik toen een hondje die regelmatig de bak omgooide. De hond van nu is veel groter en voorkomen is beter in dit geval.

Dat was wel even wennen in het begin zo zonder grote afvalbak, maar ik vind het persoonlijk zo veel beter. Iedere dag gaat een zakje (of meer) wel vol en deponeer ik het vastgebonden in de grijze bak. Plastic en papier gaat meteen door naar de garage. Groenteafval gaat in de compostbak. Het normale afval gaat daarom in het plastic zakje van de supermarkt of andere plastic zakken zoals broodzakken. Voor ik zo'n tasje dichtknoop, maak ik zo nodig ook nog de kattenbak schoon en ook dat gaat er nog bij.

Ik heb voor al die zakjes in mijn bijkeuken een speciale sac ã sac zoals ze dat in Frankrijk noemen. Als het dreigt leeg te geraken, neem ik een poosje mijn boodschappentas niet mee naar de winkel en heb zo weer een paar erbij.

Die plastic tasjes, scheelt mij weer om ze zelf te kopen voor mijn afvalemmers. Ook gebruik ik amper nog vuilniszakken. Het is niet veel aan uitgaven, maar alles telt, niet waar.

zondag 9 januari 2011

IJsklontjes te koop?

Vanaf het moment dat ik zag dat er ijsklontjes te koop waren, vond ik dat zo'n vreemd verkoopproduct. Ik kan me er in de verste verte nog wel een piepklein beetje bij voorstellen als een horecazaak dat wil kopen, maar ook dan denk ik, maak ze toch zelf. Zo moeilijk is dat toch niet, zelfs een kind kan het. Maar ik zie vast iets over het hoofd...

Ik zag ook ijsklontjes liggen in de gewone supers zo'n drie weken geleden. En volgens mij zijn ze nog verkocht ook, want ik zie ze nergens meer. Als consuminderaar vind ik dit een totaal overbodig product en zal ze persoonlijk ook nooit kopen.

Komen jullie ook producten tegen bij de super waarvan je denkt, die vind ik overbodig?

Update opsomming van jullie en van mij:
  • IJsklontjes
  • Kant-en-klaarproducten
  • Geschilde aardappelen
  • Puree in zakjes
  • Gesneden groente (vooral fijngehakte uitjes en plakjes champignons)
  • Gesneden fruit (toppunt: geschild appeltje in partjes!)
  • Kattengras (graspol in bloempot doet hetzelfde)
  • Sponzen (Milieu)
  • Keukenrol

zaterdag 8 januari 2011

Worteltjestrend

Waar eerst volle potten met snoep en koek stonden op diverse bureaus (nooit bij mij), vind je momenteel de zakjes met ronde wortels en ander groente/fruit. Zeer vriendelijk word je een worteltje aangeboden of een stukje komkommer. Hartstikke goed bedoeld natuurlijk. Wel lachen ergens, want op het eind van deze maand is het weer precies hetzelfde als voorgaande jaren. Dan zijn de zakjes met worteltjes en bekertjes met tomaatjes in geen velden of wegen meer te bekennen en staan er weer de kilo droppotten of gevuld met ander snoep. Nu ben ik persoonlijk nooit zo’n graaier geweest van onverpakt snoep moet ik eerlijk bekennen, zo ook neem ik nooit een graai in pindaschaaltjes. Het staat bekend dat daar heel wat meer in zit dan alleen het zichtbare! Zoveel handen, vaak ongewassen na toiletgebruik, nemen na eerst wat kiezen en aanraken pas het gekozene. Daar moet je toch niet aan denken wat je dan naar binnen werkt! En als ik iets wil voorblijven, dan is het dat wel.
Ook dat stamt uit mijn kindertijd denk ik, met uitzondering dan de koektrommel van mijn oma. Iemand bood je dan vanuit diep uit een broekzak gedoken of op de bodem van een muftasje een verfroezeld grijs pepermuntje aan of uit een aangebroken rol het eerste zichtbare exemplaar. Nee dank je wel, ik hoef niet, was steevast mijn antwoord. Zo ook nu met de worteltjes. Goed bedoeld hoor, maar ik voorzie mezelf wel gewoon thuis van deze rauwe groente met het eten. Bovendien als ik worteltjes eet, zijn die van de natuurwinkel. De meeste gifstoffen worden altijd nog teruggevonden in de ingrediënten van hutspot. Wil je nog een worteltje?

vrijdag 7 januari 2011

Merkengekte

Opeens worden kleine meisjes groot en willen ze geen kleding meer van de Zeeman of van tweedehands beurzen. Opeens ga je dat ook voelen in je portemonnee! Wat doe je dan als handige moeder? Juist ja, de boel een beetje belazeren ;-) Wel met medeweten overigens van dochterlief.
Het is alweer zo'n tien jaar geleden dat die topjes in waren die je achter vast moest strikken. Je kon er wel of niet een T-shirt onder doen. Nu had ik een heel leuk grijs stofje met diverse grijze bloemetjes en maakte daar 2 van die moderne topjes van. Een voor mijn dochter en een voor haar vriendin.
Even iets anders tussendoor en dan ga ik weer verder met het verhaal over deze topjes.

Bij mij in het dorp zit al jaren een brand- en rookschadewinkel. Nu is die tegenwoordig minder leuk dan vroeger, maar vroeger gaf het steeds een kik om daar te winkelen want je wist nooit met wat je aan koopjes thuiskwam dat ver beneden de winkelprijs lag. Zoals DMC borduurstrengetjes voor een dubbeltje, biaisband enz. In die tijd lag er ook rook- en verschrooide merkkleding. Die onder de rook zaten kostten min 70 procent van de nieuwwaarde en gingen aardig snel weg. Alleen met de verschrooide kleding bleven ze zitten. En daar zag ik mijn kans dus! Voor een gulden mocht je ze hebben. Bijna niemand kocht ze natuurlijk, want wat moet je met een broek met één lange pijp, een schone en een zwart geblakerde? Of T-shirts en rokken met brandgaten. Niemand toch. Maar ik zag daar mijn kans om goedkoop aan fournituren te komen, zoals nieuwe ritsen die er nog goed uitzagen, vooral mooie aparte knoopjes en natuurlijk de niet te versmaden bekende merkjes. Hoe vaker het merk op het kledingstuk zat, hoe interessanter het werd. Een stapeltje werd er door mij gekocht, gewassen, ontdaan van fournituren en merkjes en de lapjes die goed waren gingen naar een aparte stapel of zelfs gewoon weg als poetslap. Kun je nagaan dat je poetst met merkkleding ;-) Weliswaar verschrooid, maar toch, decantie ten top toch.

Om weer terug te komen op mijn twee zelfgemaakte topjes van hierboven die op de rug gestrikt moesten worden, werden aan de zijkant voorzien met een prachtig zeer 'bekend' merkje. Uiteraard goed zichtbaar aan de buitenkant! Ik zal maar niet zeggen welk merk, anders kunnen ze me nog aanklagen van merkmisbruik of zoiets. Tenslotte hoeveel moeders hebben geen merken uit oude spijkerbroeken gehaald en die in een Zeeman spijkerbroek genaaid? Ik zou ze de kost niet willen geven tenminste. Bovendien was het in dit geval ook goede gratis reclame.
De twee dametjes waren weg van de grijze topjes, hun nieuwe merkkleding! Trots gingen ze naar school en als de meisjes daar vroegen waar ze die gehaald had, waren dat toevallig net de laatste uit de winkel geweest. En ik was natuurlijk ook een beetje trots he dat er vraag naar was.
Het mooie was dat de topjes in werkelijkheid per stuk ongeveer 0,75 cent per stuk hebben gekost, inclusief het merkje. Het lapje kwam van de markt uit een stalletje met allemaal losse lapjes van 50 cent per stuk.
Je moet als moeder natuurlijk wel innovatief en creatief zijn met jonge dames die volgens de laatste mode en met merkkleding gezien willen worden!
Daarna heb ik nog enkele kledingstukken zo voor mijn dochter 'ver'maakt. Ook als er ergens een gaatje in een trui of T-shirt kwam, repareerde ik dat altijd door er een klein merkje overheen te naaien. Net of het zo dan moest.
Wie niet rijk is, moet slim zijn. Moeders met binnenpretjes dus...

Overigens is de merkengekte inmiddels over bij mijn dochter. Het verstand komt ook met de jaren ;-)

donderdag 6 januari 2011

Dagobert Duck of Koekiemonster

Als kind was ik helemaal geen snoeper en at ik lekkers met mate. Zoveel werd er ook niet aan lekkers thuis gegeten eerlijk gezegd alleen wat zelfgebakken hazelnoot- of havermoutkoekjes. Ik vond het daarom zonde om een mooi (uit de winkel, in die tijd de VéGé) gevormd koekje op te eten of een kleurig snoepjespapier van een snoepje te wikkelen. Het aanzien daarvan vond ik prachtig met die vormen en kleurtjes. Ik had een eigen koekjestrommel onder in de keukenkast staan. Als het lekkers te mooi was om op te eten, ging het daarin. Gingen we bij mijn oma op te bezoek en de koektrommel kwam weer langs, dan nam ik altijd een koekje en moffelde dat in mijn eigen tasje om het thuis weer in mijn koekjes- c.q. snoeptrommeltje te doen. Ik weet nog goed dat dat van die moccakoekjes waren waar je aan likte tot het op was en dan pas het koekje zelf opat. Na het eten nam ik altijd een kijkje in mijn schatkistje. Soms at ik er wat van op als er een stukje afgebroken was of niet meer mooi was van kleur, maar meestal bleef het liggen en genoot ik van de volle aanblik. Ik voelde me net een vrouwelijke Dagobert Duck met mijn trommeltje vol met kleurtjes en lekkers. In de zomerperiode moest ik van mijn moeder de kleverige massa wegdoen omdat het een en ander was gesmolten. In ruil kreeg ik na het schoonmaken van het trommeltje een paar nieuwe snoepjes om weer opnieuw te starten met mijn gespaar.

Nu lukt het me echt niet als een pak met koek open is om het te bewaren en ben ik in plaats van Dagobertina verandert in een Koekiemonster. Ik moet ze niet kopen in ieder geval anders is het dezelfde dag nog op. Toch is de liefde voor kleurtjes gebleven. Ik vind het prachtig om een kleurdoos te zien met op volgorde van de regenboog de kleurtjes. Ik kan daar over aaien en genieten. Zo ook met borduurgaren in vele kleurtjes, stofjes op kleur gesorteerd en zelfs mijn kledingkast is gesorteerd op kleur en dan pas op kledingstuk zelf. Het bewaren en sorteren van kleuren. Toch ook daar een Dagobert Duck ;-)

Ik moet zeggen dat naast dat trommeltje ook een groene spaarpot stond die mijn vader voor mij gemaakt had van roestvrij staal. Daarin zaten drie gleuven waar ik mijn geld instopte: bank, cadeautjes (voor anderen te kopen) en wat ik op mocht maken. Na mijn dertiende werd dat laatste het vakje voor kleding. Ik mocht zelf de verdeling maken, maar zag wel de goedkeurende blik van mijn moeder als het grootste gedeelte van drie in het vakje 'bank' ging. Zowel mijn zakgeld (heel veel minder in vergelijking met mijn vriendinnen en die snoepten juist alles op) als geld voor mijn rapport (ik kreeg per cijfer een ander bedrag bijvoorbeeld een 6 was vijf cent en een 9 was vijftig cent) Zodra ik een rijksdaalder had gespaard, bracht ik het trots weg met mijn boekje in de hand waar het bedrag op bijgeschreven werd naar de toen nog geheten Boerenleenbank, wat nu de Rabo heet. Zo heb ik onbewust als kind al met geld leren omgaan. Hier komt Dagobertina dus weer in beeld ;-)

Hoewel het daar ook van kan komen dat ik nu consuminder omdat het een levensstijl is, een soort van uitdaging om rond te komen en liefst dan nog over te houden ook. Ik heb behalve mijn hypotheek dan ook nooit schulden gehad gelukkig. De tering naar de nering zoals men zegt. Zou het consumindergedrag dan toch overgebleven zijn van het sparen van koekjes en snoepjes uit mijn jeugd?

woensdag 5 januari 2011

Anti-pluisjesrol

Anti-pluisjesbol of kledingrol? Ik heb ze in ieder geval iedere dag even nodig om 'haar- en stofvrij' de deur uit te gaan naar mijn werk. Vooral met zwarte kleren is het wat langer rollen dan bij andere kleuren. En laat ik nu het liefste iets zwarts dragen, hetzij een stretchbroek, hetzij een zwarte T-shirt of vest. Het grootste gedeelte haal ik, indien nodig, eerst gewoon weg met een natte rubberen huishoudhandschoen of een siloconen ovenwant en de kleinere pluisjes met de plakbandrol. Die gebruik ik overigens ook op mijn bank. Ik heb al veel rollen uitgeprobeerd en blijf dan bij de goedkoopste steken. Gedurende twee jaar kocht ik ze bij de Wibra (onder de euro voor drie rollen) en afgelopen dinsdag ontdekte ik dat ze nog goedkoper bij de Action zijn (ergens in de 60 cent voor drie rollen). Eerst even uitproberen en indien goed, ga ik ze daar voortaan halen.
Of weet iemand misschien nog een goedkopere winkel?

dinsdag 4 januari 2011

Kookkunst uit vervlogen tijd

Ik herinner me nog goed dat als ik iets vroeger niet wilde eten, mijn moeder altijd vertelde dat een arm kindje uit de arme landen dat graag zou willen hebben en dat ik niet zo moest miezemeuten. Ik gaf dan als antwoord dat ze mijn bord maar op moest sturen, maar dan ging het pas echt goed mis, want dan hield mijn moeder niet meer op over echte honger en trek en dat wij het hier ondanks de armoedige naoorlogse jaren nog helemaal niet zo slecht hadden in vergelijking met de arme Afrikaanse kindjes. Dat ging zo uren door, voor mijn gevoel dan, want dat was misschien maar een half uur. Ik heb dan ook vroeg geleerd niet in discussie te gaan. Diegene die het beste van zich af kan bijten, wint, gelijk of niet. Dat is ook een reden dat ik zelf bijna nooit discussieer. Het zal wel als een ander het zegt, ik denk er het mijne over en dat neemt niemand van me af. Geloven ze me niet, oké dan kom er zelf maar achter. Zonde van mijn energie om daar tegenin te gaan. En wat heb ik dat inmiddels al vaak meegemaakt!

Maar weer terug naar het eten van vroeger. Ik geloof niet dat zelfs een kindje uit de arme landen dat vieze sausje vol met klonters over de meer dan snotgare bloemkool zou lusten! Of van die door en door gekookte natte, bittere, lange slierten andijvie op je bord. Ik gruwel nog als ik eraan denk. Of iedere winter de tientallen weckpotten vol met grote bruine melige tuinbonen die mijn vader zo graag lustte (waren goedkoop).
Ik kreeg als kind de gebroken witte gekookte rijst amper weg. Alleen met een grote lepel pindakaas lukte me dat. Nu heb je pindasaus :-) Gelukkig dat ik dat mocht al was het maar een schep!
Het allerergste vond ik wel het vlees. Alles werd tegelijk in een grote oranje braadpan gedaan met diverse pakjes margarine erin en net zo lang op de potkachel of het gas gezet tot alles gaar was. Zo bleef het goed onder de laag vet zonder ijskast. Iedere dag werd de pan weer opgewarmd en kreeg je een lepel van ik weet niet wat voor vlees. Geen waterjus net als bij anderen die wel smaakte, maar klinklare volle margarine als jus. Brrr... Al het vlees maakte hetzelfde. Het leek meer op gekookt vlees.
Wat ik me ook nog herinner was de beroemde woensdag gehaktdag. Ik moest toen altijd naar de slager voor half-om-halfgehakt te halen. Van dat gehakt werden niet zomaar gehaktballen gedraaid, nee daar ging heel veel havermout door, meer dan gehakt zelf. Als reden was dat omdat ik geen havermoutpap wilde eten en alleen maar Brinta at en toch havermout binnen moest krijgen, aldus mijn moeder. Onze 'gehaktballen' bestonden uit 2/3 havermout en 1/3 gehakt. Iek als ik daar nog aan denk. Ik hoorde dat ze bij anderen paneermeel daarvoor gebruikte, maar daar wilde mijn moeder niets van weten.
Of de bekende 'smack', dat in Amerika 'spam' wordt genoemd. Dat aten we ook zo'n tweemaal per week in plakken en gebakken in de koekenpan. Tegen de buitenwereld werd trots gezegd, dat we iedere dag vlees konden eten.
Op zaterdag was er er altijd iets 'lekkers' zoals balkenbrij, bloedworst (stond er toen niet bij stil waar dit van gemaakt was) of spek met eieren voor het middageten.
Op vrijdag was het markt en ging mijn moeder vis kopen en bakken. Helaas niet in zo'n lekker panneermeel jasje, maar zo gebakken in de pan en voorzien met graten. Ik lust geen vis, nu ook niet. Onder mijn stoel lag de hond en de poes al te wachten wat ik stiekem van mijn bord af kon moffelen...
De toetjes uit die tijd bestonden vaak gewoon uit fruit. Afhankelijk van de aanvoer was het vaak een sinaasappel of het waren geweckte pruimen uit de tuin.
Er werd gezegd dat mijn moeder lekker kookte voor die tijd zelfs. De tijden zijn gelukkig veranderd.
Ergens geen wonder dat ik toen ik eenmaal op mezelf ging wonen langzaam vegetariër ben geworden. Ik gruwel echt van vlees en vis, van het zien, de lucht en de smaak.

Nu ik het toch over Brinta heb, dat at ik wel zeer apart en snapte nooit dat anderen mij zo vreemd aankeken als ik vertelde hoe en met wat erin. Buiten de melk en de Brinta, ging er nog een handvol rozijnen in en ook een paar lepels bruine suiker. Vervolgens scheurde ik een dikke plak kaas in stukjes en strooide die door de hete pap. Ik vond het heerlijk als dat ging smelten en genoot van zo'n hap met zoete bruine brinta en gesmolten kaas. Eigenlijk is dat gewoon een grote warme krentenbol met kaas. De poes zat altijd braaf te wachten naast mijn bord om het randje leeg te mogen likken als het bord leeg was. Dat was altijd erg gezellig. Bij niemand mocht dat hoorde ik later.

Ik weet natuurlijk dat de tijden toen anders waren. Onder het mom van gezond, lag de werkelijke reden zuinig en armoede. In die tijd zal het moeilijk zijn geweest om iedere dag een volwaardige maaltijd op tafel te kunnen zetten. Als kind sta je daar natuurlijk niet bij stil en herinner je je alleen nog de smaak. Maar ook was dat toen heel gewoon. Het kan allemaal nog veel erger. Laten we hopen dat we wijzer zijn geworden op het gebied van een gezondere kookkunst en het net zo zuinig te kunnen bekokstoven als onze ouders! Want het was wel knap, eerlijk is eerlijk!

maandag 3 januari 2011

Cadeautjes bij abonnement

Dit jaar heb ik van geen enkel tijdschrift meer een abonnement. Vorig jaar heb ik het laatste abonnement opgezegd. Dat ging ergens best moeilijk omdat ik dat vanaf 1978 al had. Ik voelde me ergers toch niet lekker daarover en kocht het daarom vorig jaar toch nog 6 x los. Tenslotte kon ik me dat zelf nog verantwoorden met mijn tegoedbon van Selexyz iedere keer. Als je een jaar of twee jaar geen lid meer bent geweest, kun je bij veel tijdschriften bij aanmelding iets leuks uitkiezen, vaak zijn dat bijvoorbeeld leuke boeken. Dat is toch jammer als je al jaren een trouw lid bent en nooit een leuk cadeautje krijgt. Daarvoor moet je je eerst afmelden en na een poosje weer aanmelden. Het verschil met een exemplaar los kopen met een abonnement is vaak niet zo heel groot. Dat is de waarde van een cadeau na een jaar wel dubbel waard.
Als dit jaar mijn favoriete tijdschrift nog goed of zelfs beter wordt, dan mag ik me in 2012 weer daarop abonneren. De voorgaande jaren ging het namelijk erg bergafwaarts, maar na een vervanging van diverse medewerkers is het snel weer goed gegaan en weer een kwaliteitsblad geworden. Ik kijk als eerste vaak automatisch naar de vormgeving van een blad (ik ben zelf vormgever en begeleid ook stagiaires daarmee) en daarna naar de inhoud. Als de vormgeving niet prettig is, erger ik me bij iedere bladzijde die ik omsla. Zo vind ik Flow bijvoorbeeld echt een feestje om door te bladeren!

zondag 2 januari 2011

Hamsterhoekje

Het hondenmatras met een plaid erover doet dienst als hondenbed. In feite is het een gedeelte van zo'n opklapbedje wat uit drie matrasdelen bestaat. Als consuminderaar doe je dat niet zomaar weg als het verslijt en zie je daar nog iets bruikbaars in, namelijk een prima slaapplek voor de hond, waar overigens ook regelmatig dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Maar de plaid dient wel netjes recht te liggen anders gaat hij ergens anders liggen. En wie maakt van die plaid dan zo'n puinhoop? Precies, de hond zelf.

Dit matrasje ligt voor een kast en ik dacht vandaag, kom, laat ik eens even onder de kast kijken c.q. zwabberen. Een hele voorraad aan schatten kwamen te voorschijn, de privé hamsterplek van de hond had ik ontdekt! En ik maar denken, waar is de trekflos, kauwbot, piepbal, piepbot, touw, hoefje enz. Juist ja, daar dus! Ik dacht al dat hij ze in de tuin had verstopt. Of hij het nu zo goed verstopt had en vergeten is, weet ik niet, maar hij was zo blij als een kind toen ik alles te voorschijn haalde. De dag kon voor hem niet meer stuk. Steeds kwam hij met een ander speeltje naar ons toe.
Ik moet voortaan toch maar vaker onder die kast kijken, nu ik zijn hamsterplekje weet. Scheelt mij uiteindelijk ook.
Hij zal misschien half en half iets opgevangen hebben over de crisis en heeft zijn schatten alvast veilig opgeborgen, want je weet immers nooit met bezuinigingen ;-)

zaterdag 1 januari 2011

2011

Iedereen een gelukkig, maar vooral GEZOND 2011 toegewenst!

Vandaag nog even de restjes wegwerken en voor de goede voornemers vanaf vandaag die met een schone lei beginnen, zet 'm op en succes!, wat dat ook mag zijn!

Hier is alleen een cake gebakken vorig jaar oftewel gisterenavond ;-) Dus dat valt wel mee om die nog op te peuzelen.
We gaan er weer tegen aan met consuminderen en bezuinigen, hetzij gedwongen, hetzij uit eigen vrije wil.

De dieren hebben het hier weer moeilijk gehad. Tot nu toe hebben ze zich nog niet laten zien. De hond loopt me overal achterna. Alleen de dove witte poes had nergens last van gelukkig.

Slaap lekker en tot morgen!