dinsdag 15 februari 2011

Gastenzeepjes

Mijn dochter spaarde gastenzeepjes toen ze nog klein was. Menig zeepje werd er in het schoentje gevonden tijdens de Sinterklaastijd. Ook als 'een zo maar cadeautje' tussendoor. Ze stonden allemaal netjes in een kastje uitgestald. Maar hobbytjes en verzamelingen van kinderen veranderen nog wel eens en zo verdwenen de zeepjes uiteindelijk in een plastic doos. Na jaren verdween deze naar de zolder. Een paar jaar geleden kreeg ik ze allemaal terug om 'op te maken' in de toiletruimte. Eerst werden de minder mooie die verkleurd waren opgemaakt en vervolgens heeft het automatisch toch een bepaald systeem gekregen welke aan de beurt komen. Alle dieren, vooral alle beertjes, mogen toch nog even niet :-) Dus zijn we nu met schelpjes en hartjes bezig. De bodem van de plastic doos is nog niet te zien en daarom kan ik nog wel even vooruit. Daarna heb ik nog wel een andere voorraad aan zeep (geërfde) om eerst aan te spreken vóór de beertjes en ander dieren aan de beurt zijn. Ik kan nog zeker twintig jaar vooruit.

Mijn dochter was toen ze klein was er vol van overtuigd dat al haar knuffels stiekempjes toch echt leefden. Mijn moeder vertelde haar altijd prachtige verhaaltjes waarin toch wel vaak dieren een hoofdrol hadden. Bijna altijd waren het verhaaltjes met een educatieve wending, al had ze dat toen zelf niet echt door. Dat in feite de hoofdrolspeler zij zelf was en dat het sloeg op iets wat ze zelf had meegemaakt, maar dan net even anders. Maar dat dierenknuffels een eigen leven hebben, stond voor haar vast. Ook toen ze wat ouder werd, mocht al het speelgoed weg (wat ik zelf met grote zorg natuurlijk heb uitgezocht, want een hoop was nog van mijzelf geweest; alleen als we er beiden achter stonden mocht het pas de deur uit), behalve al haar knuffels, die verhuisden naar de zolder.

Een zeepje is maar een zeepje, maar heeft toch die herinnering en emotie van vroeger. Ik kan het echt niet over mijn hart verkrijgen om een dierenzeepje op te maken :-)

6 opmerkingen:

  1. Wat een mooie herinnering. Groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het heeft wat als het van je kind is geweest, een goeie herinnering.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Herkenbaar verhaal. Zo staan hier dozen vol met bierviltjes en 2 verhuisdozen met dierbare knuffels. Allemaal van onze dochter. Zij heeft zelf (nog) geen plaats om ze te bewaren.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ik had dat vroeger met parfumflesjes, liefs marion

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Eén van onze kinderen spaart sleutelhangers en ik heb hem al gezegd dat ik ze van hem wil overnemen, mocht hij zijn verzameling beu zijn. Niet dat ik sleutelhnagers wil sparen, maar ik vind het gewoon leuk om te bewaren.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het zijn van die kleine dingen die het 'm juist zo doen om je gelukkig te voelen :-) Herinneringen, geuren, geluiden, een stuk positieve levensgeschiedenis komt dan naar boven drijven.

    Sleutelhangers, ja die tijd herinner ik me nog wel. Die waren erg leuk!

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.