zondag 6 maart 2011

Familiegeschiedenis in vogelvlucht

Ik woon momenteel in een oud alleenstaand huis met 80 meter diepe tuin, een beetje karakteristiek met glas-in-loodramen. Het is in 1945 gebouwd. Mijn ouders woonden er in 1950 en daar ben ik geboren.

In 1994 gaan mijn dochter en ik in het huis wonen met de vele herinneringen. Mooie herinneringen die ik als kind had en de mindere. Wel zit ik in een huis wat dertig jaar niet is bijgehouden. Stukje bij beetje knap ik wat op of laat het opknappen. Omdat het mijn geboortehuis is, heeft het ook weer wat bijzonders. Het is beslist een huis met een verhaal!
En gisteren trof ik eindelijk na jaren steentjes aan voor mijn oude gootsteen in woonkeuken: zwart-witte steentjes. Ben er al jaren naar op zoek. Moet er alleen nog de nodige waterdichte cement bijzoeken.
Alles is nog bijna in oude staat hier. Als ik verbouwingen zie bij anderen, denk ik vaak bij het zien van hun oude situatie, ik zou willen dat ik het zo al had! Vandaar ook dat het consuminderen voor mij ook een levensstijl is geworden omdat het gewoon moet. Hier ontbreekt helaas namelijk het e.e.a. van de moderne tijd.
Maar ik geef de hoop niet op hoor :-) Mijn doorzettingsvermogen is nog prima.
Ooit is het helemaal opgeknapt!

Update: 8/3 Na een paar dagen dubben, heb toch maar besloten het lange verhaal te verwijderen. De vaste lezers weten nu een beetje van mijn achtergrond en een sporadische voorbijganger heeft aan bovenstaande genoeg ;-)

8 opmerkingen:

  1. Wat ben jij een doorzetter Marianne!Dat je overeind gebleven bent op zo'n jonge leeftijd. Misschien was jouw enige "fout"wel,dat je een fatsoenlijk mens was. Dat is een fout,waar je trots op kunt zijn. groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een heftig verhaal is dit. Je bent inderdaad een fatsoenlijk mens. Ik houd me bij onrecht altijd maar aan de gedachte vast, dat eens het recht zal zegevieren. Gr. LZV

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Poeh wat een verhaal, je hebt heel wat meegemaakt in je leven. Net zoals Izerina zegt is het bijzonder dat je zo goed uit de strijd bent gekomen. Je moet een sterk mens zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik dacht een stukje te gaan lezen over je huis!
    Wat een heftig leven heb jij gehad zeg en wat ontzettend knap dat jij je zo staande hebt gehouden!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een huisarts zei ooit eens tegen mij, je vrienden kan je uitzoeken maar je familie zit je aan vast. Zo is het bij jou ook gegaan. Vreselijke jeugd moet je hebben gehad, maar je bent over eind gebleven. Knap hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een verhaal zeg. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen. We hebben, denk ik, allemaal herinneringen die we liever niet zouden hebben maar die toch af en toe boven komen, maar wat jij meegemaakt hebt, slaat alles. Je bent heel sterk.
    Liefs, Nelly

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het voelde goed om het er weer eens sinds lang uit te gooien, maar laat het liever niet staan.
    Bedankt voor jullie fijne reacties!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik las een klein stukje van je verhaal, maar had geen tijd. Nu ik er voor ga zitten, is het weg.
    Wat jammer....

    Je hebt veel meegemaakt aan de reacties te merken.
    Petje af voor je doorzettingsvermogen.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.