zaterdag 27 november 2010

Kleding maken en repareren

Ik weet niet hoe anderen thuis met kapotte kleding omgaan, maar ik ben gewend de kleding toch proberen zoveel mogelijk onzichtbaar te repareren en niet meteen weg te doen. Regelmatig komt mijn dochter aan met een spijkerbroek waar gaten ontstaan waar ze ze toch liever niet heeft. Daardoor ben ik vaak bezig met zigzaggen en lapjes eronder vast te naaien. De stof is versleten gemaakt en gaat natuurlijk zo stuk, wat vaak de bedoeling is voor de jeugd. Alleen als het op plaatsen ontstaat waar ze niet moeten komen, dan mag ik het verstevigen. Ik heb al geprobeerd het heel duidelijk uit te leggen en voor te doen hoe dat moet en het ging toch best aardig. Echter een volgende keer kwam ze toch weer bij mij ermee (alleen spijkerbroeken, de rest repareert ze wel). In die tijd doet zij dan wat van het huishouden of koken.

Ik merk goed dat ik ermee opgevoed ben, nou ja opgevoed, ik begon gewoon is het eigenlijk. Mijn vader kreeg een hele oude naaitrapmachine van iemand mee die ging verhuizen want daar zag hij een mooi meubel in voor zijn zaagmachine. Echter hij had vast niet op mij gerekend. Ik mocht niet op de naaimachine van mijn moeder en hier zag ik mijn kans! Hebbes! Ik probeerde hem uit en was er bijna niet meer achter weg te slaan. Op mijn dertiende ging ik mijn eigen kleding maken! Op de zolder zocht ik naar jurken met aangerimpelde rokken (alle kleding werd in die tijd bewaard), haalde rokken eraf en dat werd vermaakt naar een recht model jurk wat toen net in de mode was met koperkleurige knopen voor.
Ook een oude tweedjas van mijn vader, werd een tweed minirok voor mij. Ik had geen benul van coupenaden hoe je die moest maken. Zodoende zag ik wel wat in de vorm van de ronde mouwen en vooral de ellebogen. Dat werd vervolgens mijn voorgevormde gilet voor op de tweedrok. Het kostte me niets en ik liep er modieus bij. Ik had namelijk in die tijd, 'omdat ik zo hard groeide' maar twee geruite (daarom hou ik nu niet van geruite kleding) plooirokken gekregen vanaf de vijfde klas van de lagere school. Die moest ik oprollen en ieder jaar kon ik die ietsje afrollen. Op de middelbare school (MMS) in de tweede klas voelde ik me daar helemaal niet lekker in om alleen daarmee te kunnen afwisselen, vandaar dat ik maar al te graag achter de naaimachine ging zitten en iets zelf ging maken. Alles was beter dan die truttige geruite plooirokken. Mijn vriendinnetjes merkten dat ik een trapnaaimachine had, zelf kleding maakte en kwamen ook met stofjes aan. Ik maakte allerlei heuprokjes voor ze. Daarna kwamen de lange broeken met uitlopende pijpen, tunieken met ceintuur erover enz. Al met al ben ik een autodidact geweest met kleding maken, nooit les gehad. Af en toe lees je een leuke tip ergens. Ergens moest ik wel lachen als een vriendin op les ging en ze na uren en verschillende lessen eindelijk met een rokje thuiskwam (knippen, rijgen, lussen, rijgen, naaien, lussen verwijderen....pffftt veel te veel werk: ik gebruikte alleen spelden) wat ze dan niet eens meer wilden aantrekken. Ik ging zitten en binnen 2 uur was er eentje af. Patronen gebruikte ik toen zelden. Ik knipte meestal iets na van een oud kledingstuk. Ik vond dit heel gewoon. Volgens mij zat het wel in mijn vingers en nog,
Later heb ik een elektrische naaimachine gekocht die ook kon zigzaggen; wat een luxe. Later weer ingeruild voor een echte Singer. Die hebben hun geld dubbel en dwars opgebracht. Na 20 jaar heb ik een paar jaar geleden een Brother gekocht, waar je automatisch de draad de naald door kan halen en nog meer van die leuke trucjes. Op de dinsdagmarkt bij ons zijn vaak leuke stofjes voor maar één euro de meter. Toch ligt het alweer een poosje stil, maar ik wil het in de kerstvakantie weer eens opnemen om weer zelf kleding te maken. Ergens zat het consuminderen er dus al vroeg in!

7 opmerkingen:

  1. Als ik dit lees,krijg ik er weer zin in. Vroeger maakte ik van alles zelf. Maar was niet zo goed als jij.Nu blijft het bij repareren en uit een flanellen laken een reuze-nachthemd voor mijn man maken. Die zijn zo wijd niet te koop.Uit tricot hoeslakens maak ik ruime piamabroeken voor mezelf. Groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat is de na-oorlogse generatie die gooit niks weg maar maakt er wat anders van. Vroeger bij ons thuis moesten mijn zusje en ik de ene week strijken en de andere week verstellen. Wat was ik blij dat op de huishoudschool mijn klasgenoten geen kapotte overhemden hadden Met 5 broers en een vader bij ons genoeg voorradig dus voor de hele klas meegenomen.Ook ik maak nu nog meteen iedere torntje of gaatje. Gr. Cisca, Servie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat een geweldig verhaal, wat knap van je, ga zo door, heb je altijd hele orginele kleding , liefs marion

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ook ik ben er mee opgegroeid en autodidact. Ben een blauwe maandag op naailes geweest. Precies zoals je beschrijft: heel veel saai werk, terwijl ik het zelf alleen met spelden doe. Gaat altijd prima! Ik heb zelfs overhemden en een colbert gemaakt voor manlief. Hij is namelijk lang en 30 jaar geleden waren er alleen heel dure overhemden te krijgen met extra lange mouwen. Nou, dan wordt je wel creatief!
    Nog steeds moet ik zijn witte onderhemden (T-shirts) verlengen, zodat ze niet gaan "vlaggen". Van 4 of 5 dezelfde shirts maak ik er 3 of 4 extra lange.
    Ik verstel ook heel veel. En wat echt niet meer te verstellen is, gaat naar mijn hobbykamer als materiaal voor tassen en andere creatieve dingen.
    En is het rijp voor de kliko-bak, dan zorg ik dat de knopen en ritsen er nog afgehaald worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een goed idee Izerina van die tricot hoeslakens!

    Wat een geluk voor je Cisca dat je alles mee naar school kon nemen :-)

    Nou Marion dat valt ook wel weer mee. Vaak zijn het aangepaste patronen van kledingstukken die lekker zitten en die dan nageknipt worden van een ander stofje.

    Jij ook al Saskia :-) Ik had niet anders verwacht van wat ik al gelezen heb op je weblog.
    De laatste ronde van een afgedankt kledingtuk waar de fournituren eraf zijn gesloopt, gebruik ik nog als eenmalige dweil voor ik het weggooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heb je er ooit aan gedacht om workshops te geven in kleding herstellen? Daar lijkt veel vraag naar te zijn...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel mooie pagina ! Hopelijk kan ik je eens van dienst zijn bij één van je projecten !

    Stof-Inc
    http://www.stof-inc.com/
    info@stof-inc.com

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.