vrijdag 7 januari 2011

Merkengekte

Opeens worden kleine meisjes groot en willen ze geen kleding meer van de Zeeman of van tweedehands beurzen. Opeens ga je dat ook voelen in je portemonnee! Wat doe je dan als handige moeder? Juist ja, de boel een beetje belazeren ;-) Wel met medeweten overigens van dochterlief.
Het is alweer zo'n tien jaar geleden dat die topjes in waren die je achter vast moest strikken. Je kon er wel of niet een T-shirt onder doen. Nu had ik een heel leuk grijs stofje met diverse grijze bloemetjes en maakte daar 2 van die moderne topjes van. Een voor mijn dochter en een voor haar vriendin.
Even iets anders tussendoor en dan ga ik weer verder met het verhaal over deze topjes.

Bij mij in het dorp zit al jaren een brand- en rookschadewinkel. Nu is die tegenwoordig minder leuk dan vroeger, maar vroeger gaf het steeds een kik om daar te winkelen want je wist nooit met wat je aan koopjes thuiskwam dat ver beneden de winkelprijs lag. Zoals DMC borduurstrengetjes voor een dubbeltje, biaisband enz. In die tijd lag er ook rook- en verschrooide merkkleding. Die onder de rook zaten kostten min 70 procent van de nieuwwaarde en gingen aardig snel weg. Alleen met de verschrooide kleding bleven ze zitten. En daar zag ik mijn kans dus! Voor een gulden mocht je ze hebben. Bijna niemand kocht ze natuurlijk, want wat moet je met een broek met één lange pijp, een schone en een zwart geblakerde? Of T-shirts en rokken met brandgaten. Niemand toch. Maar ik zag daar mijn kans om goedkoop aan fournituren te komen, zoals nieuwe ritsen die er nog goed uitzagen, vooral mooie aparte knoopjes en natuurlijk de niet te versmaden bekende merkjes. Hoe vaker het merk op het kledingstuk zat, hoe interessanter het werd. Een stapeltje werd er door mij gekocht, gewassen, ontdaan van fournituren en merkjes en de lapjes die goed waren gingen naar een aparte stapel of zelfs gewoon weg als poetslap. Kun je nagaan dat je poetst met merkkleding ;-) Weliswaar verschrooid, maar toch, decantie ten top toch.

Om weer terug te komen op mijn twee zelfgemaakte topjes van hierboven die op de rug gestrikt moesten worden, werden aan de zijkant voorzien met een prachtig zeer 'bekend' merkje. Uiteraard goed zichtbaar aan de buitenkant! Ik zal maar niet zeggen welk merk, anders kunnen ze me nog aanklagen van merkmisbruik of zoiets. Tenslotte hoeveel moeders hebben geen merken uit oude spijkerbroeken gehaald en die in een Zeeman spijkerbroek genaaid? Ik zou ze de kost niet willen geven tenminste. Bovendien was het in dit geval ook goede gratis reclame.
De twee dametjes waren weg van de grijze topjes, hun nieuwe merkkleding! Trots gingen ze naar school en als de meisjes daar vroegen waar ze die gehaald had, waren dat toevallig net de laatste uit de winkel geweest. En ik was natuurlijk ook een beetje trots he dat er vraag naar was.
Het mooie was dat de topjes in werkelijkheid per stuk ongeveer 0,75 cent per stuk hebben gekost, inclusief het merkje. Het lapje kwam van de markt uit een stalletje met allemaal losse lapjes van 50 cent per stuk.
Je moet als moeder natuurlijk wel innovatief en creatief zijn met jonge dames die volgens de laatste mode en met merkkleding gezien willen worden!
Daarna heb ik nog enkele kledingstukken zo voor mijn dochter 'ver'maakt. Ook als er ergens een gaatje in een trui of T-shirt kwam, repareerde ik dat altijd door er een klein merkje overheen te naaien. Net of het zo dan moest.
Wie niet rijk is, moet slim zijn. Moeders met binnenpretjes dus...

Overigens is de merkengekte inmiddels over bij mijn dochter. Het verstand komt ook met de jaren ;-)

8 opmerkingen:

  1. ach nog een paar jaartjes en dan komen ze weer bij je terug , die dochters van je, of je a.u.b. iets voor hen wil naaien want hun kledinggeld is anders zo snel op ? , zo komt alles goed terecht, geniet van je verhalen, liefs marion

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heerlijk om te lezen. Ook ik was zo,n moeder. Ik haalde de merkjes uit de oude kleding en naaide die in een trui van zeemman.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat creatief! Dit scenario kende ik nog niet.Soms vind ik het jammer,dat je kinderen zo moeilijk kunt leren die merken aan de laars te lappen. groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben blij te kunnen zeggen dat mijn kinderen de kleding van de Bristol en H & M als echte 'merken' beschouwen.

    Ik zou zelf niet zo gauw nepmerken op kleding naaien, omdat ik het gevoel zou hebben dat ik mijn kinderen daarmee leer dat merken belangrijk zijn.

    Maar ik vind het wel creatief!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik zie tegen het moment op dat mijn dochter kleedgeld wil.. Nu ben ik voor een paar tientjes per maand klaar.. Bij de kringloop koop ik veel merkkleding en de rest bij Zeeman!! Maar als mevrouw kleedgeld wil is ze vast niet tevreden met 30,-.....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat is zeker inventief! Lijkt me heerlijk om zo handig met naald en draad te zijn! Gelukkig is dochterlief nog maar 5 en heeft ze nog niet zo heel veel benul van merkjes en koop ik de meeste spullen tweedehands of in de opruiming!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik hou van je, alleen al om dat plezier wat wij samen beleven, heel herkenbaar. Hier gaat het net zo. Wij hebben 1 zoon maar die heeft dat gek genoeg pas later toen hij zijn eigen geld verdiende gedaan, merkkleding. Maar ik moet zeggen hij doet het goed, zie veel terug van de zuinigheid, lees geld goed besteden, terug bij hem. Inmiddels doet hij dat ook al lang niet meer. Ik ben trots op hem.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat creatief! Mijn kinderen wilden ook merkkleding, maar daar deed ik niet aan mee. Ik had toen ook het geld er niet voor. Maar toen ze eenmaal zelf hun kleding kochten, hoefden al die merken ineens niet meer.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.