zondag 9 maart 2014

Dag kauwtje

Voor mijn veiligheid laat ik onze hond 's avonds alleen nog maar in de tuin uit na een paar keer iets raars te hebben meegemaakt met onze rondjes op straat. De hond vindt dat helemaal niet erg in onze diepe tuin van 80 meter. Hij scharrelt hier en daar wat tussen de bomen en struiken en vermaakt zich wel. Het is ook veel fijner natuurlijk om zonder halsband voor een hond met veel energie te kunnen rennen. Alleen jaagt hij graag achter vogels en zo een keer per jaar lukt het hem ook nog om er eentje te vangen. En natuurlijk afgelopen week in het donker zelfs ving hij een kauwtje. Heel trots liep hij ermee rond. De vogel was echter al koud, er viel niets meer te redden. Soms lukt dat. Zielig is dat altijd om te zien, zelfs al is het maar een muisje. Dan besef je weer, hoe lief je huisdieren ook zijn, het toch altijd jagers blijven.
Hij liet de vogel op de plaats liggen en meestal zijn de vogels of muizen de volgende dag dan wel weg c.q. opgegeten. Blijkbaar zijn de egels toch nog niet wakker dan. Ik moest dus zelf de vogel naar zijn laatste rustplaats brengen. Triest gevoel. Zou hij overrompeld zijn in zijn slaap dat hij niet bedacht was op een jager? Ik zal het nooit weten.
's Middags had ik nog wel zo genoten van de acties van een paar kauwtjes op mijn plaats, die eigenlijk nooit daar komen. Ze waren bloempotten aan het leeg pikken. Al het blad vloog in het rond en ook wat dennenappels. Ze maakten er een flink zootje van. Zeker op zoek naar regenwormen, want die zie je nu erg veel. Ach ja, de natuur, soms heel mooi, maar soms ook heel wreed...

1 opmerking:

  1. Sneu zeg :( Je doet er inderdaad niets aan, maar het is wel even triest.

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.