woensdag 3 augustus 2011

Hazelnoten rapen

Momenteel beginnen ook de hazelnoten te vallen. Ik heb veel hazelaars in de tuin, eigenlijk teveel. Er zouden er wel een paar weg mogen, maar welke? Ik kan niet kiezen als weegschaal zijnde. Er zijn struiken die natuurlijk veel noten dragen en ook maar weinig tot geen. Maar het kan ook zijn dat de muisjes en eekhoorntjes me gewoon voor zijn. Veel noten zijn namelijk al aangevreten die nu gevallen zijn en leeg gepeuzeld. Ach dat hoort ook zo, de natuurlijke kringloop. Er liggen er genoeg.
De alleroudste hazelaar in de tuin staat er nog steeds van toen ik kind was. Hij draagt nog amper noten, maar om emotionele redenen mag deze blijven staan tot Sint Juttemis. Ik heb er zoveel jeugdherinneringen aan. Ik moest de hazelnootjes altijd gaan rapen en vond dat altijd leuk. Nu iets minder, want mijn dochter is ook de leeftijd ontgroeid omdat nog leuk te vinden, dus beschouw ik het nu maar als oefeningen voor mijn spieren.

Na een hoop te hebben geraapt ging ik vroeger samen met mijn vader dan naar de schuur en werden ze een voor een tussen de bankschroef opengekraakt. Een ideale notenkraker! Dus als je geen notenkraker hebt, neem de bankschroef! Alle noten passen, groot en klein. Alleen altijd wel veel werk voor een paar handjes vol met hazelnoten. Maar dat intensieve werk is wel goed om te beseffen waarom noten in het algemeen prijzig zijn! Voor die prijs van nu zijn ze dus nog goedkoop.
Daarna werden ze even in de oven gelegd zodat ze knapperig werden en die lekkere geur de hele keuken vulde. Vervolgens werden er altijd hazelkoekjes gebakken. Die smaakten natuurlijk super lekker! Met beleid werden deze koekjes opgeknabbeld en niet zomaar in twee happen weggehapt vanwege het besef hoeveel werk erin had gezeten.

Waar de hazelaar ook voor werd gebruikt dat was voor de jonge scheuten aan de voet. Ieder jaar sneed mijn vader er mooie takken af voor de moestuin. Ideaal voor wigwams voor bonen.
Ook werd er een hazelaartak gebruikt om een pintolstokje voor mij van te maken. Ik mocht zelf de schors eraf trekken. Mijn vader maakte er dan een gleufje bovenin zodat het touwtje beter bleef zitten. De meeste kinderen hadden gekochte stokjes en maar een enkeling een zelfgemaakte. Mijn ouders waren consuminderaars van het eerste uur! De appel valt natuurlijk niet ver van de boom. Mijn 'appeltje' heeft het nog niet in zich, maar af en toe zie ik er wat van terug. Zeldzaam echter, maar diep in haar, moet het ergens terug te vinden zijn. Ik had toen zelfs een zeer aparte pintol en niet eentje van zoals iedereen had van hout, die natuurlijk veel sneller stuk ging. Mijn vader had deze zelf gedraaid van wit plastic en onderaan zat de kop van een spijker. Ik moet hem nog ergens hebben, alleen waar is de vraag? Die is tussen het speelgoed van mijn dochter beland; zij vond het maar een raar ding. Zij ging in haar jeugd nooit pintollen en knellen zoals wij vroeger. Zodra de zelfgemaakte pintol ooit weer opduikelt, want ik heb hem bewaard dat is zeker, zal ik deze laten zien. Bovenop werd deze natuurlijk altijd met gekleurd krijt ingekleurd zoals iedereen toen deed. Het effect was altijd mooier met draaien als dat was gedaan. De mijne kon gewoon weer onder de kraan afgespoeld worden.

Ik dacht alleen even te vermelden dat ik hazelnoten uit de tuin had geraapt, een vergiet vol, maar de tekst is ietjes langer geworden ... De noten zijn nog erg licht van kleur en laat ik eerst drogen. Als de schilletjes ervan zelf afvallen, ga ik ze pas kraken. Dit keer niet in het zicht van de hond zoals met de gele wilde pruimen. Maar voor nu eerst dagelijks bukken, rapen en ze laten drogen.

8 opmerkingen:

  1. Haha, zo zie je maar weer, van een klein bericht kon je zo in een groter bericht! Succes met rapen en ben benieuwd wat je er mee gaat maken. Notentaart?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wij hebben één hazelaar en ik stond er inderdaad al van te kijken dat er al nootjes op de grond lagen. Ik heb het kraken eerst met een hamer gedaan, maar dat was ontzettend lastig en arbeidsintensief. Nu heb ik zo'n heel eenvoudige kraker (zo'n zilverkleurige tang) en doe ik het bv als ik tv zit te kijken oid.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijk gezond, en al had je een notenkraker niet alle noten krijg ik er mee kapot. Ik doe precies hetzelfde even in de bankschroef.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Goed idee, van die bankschroef..

    Een leerzaam logje.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  5. In ons oude dorp op de begraafplaats vallen altijd veel beukenootjes, nog zotter raapwerk dan hazelnoten. Maar de voetpaden moeten schoon, dus doen de mannen dat met de bladhark en ha, dat kan ik ook met zo'n handharkje, is niet zo storend. Maar in je eigen tuin kun je rustig de blad/grashark gebruiken, opscheppen en in een emmer doen en op de tuintafel selecteren. Hang even een afvalzak onder de bankschroef e.d., vang je gelijk de doppen op,kunnen spaarzaam in de vuurkorf.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Gezellig hoor, dit logje. Leuk nostalgisch verhaal en mooi dat je vanzelf al kletsend een veel langer logje krijgt!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Maar die je nu raapt zijn toch eigenlijk nog niet rijp?Of heb ik het vrkeerd? Bij ons zit er niks in.

    Ik gooi deze altijd weg, en later als de bruine vallen raap ik ze voor gebruik!

    Groetjes Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Net een paar hazelnootjes gekraakt en er ziten toch echt nootjes in hoor :-) Dus niet leeg.

    Na ze een poos te hebben laten liggen binnen worden ze vanzelf altijd bruin en rijper.

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.