De laatste kaart

De laatste jaren had ik nog maar 1 verplichting om een kerstkaart met beste wensen voor het volgende jaar te versturen aan een oude mevrouw, weduwe zonder kinderen van in de 90, ooit een kennis van mijn moeder nog. Heel het dorp kende haar, vanwege haar uitspraken als : "Zeg ik moet jou is wa vertelle, hedde ut al gehurd? Die en die.... enz". Ze stapte dan van haar fiets af en dan was je het komende half uur wel bezet met luisteren naar de laatste roddels van het dorp. Dan kwamen er ook flarden van verhalen die allemaal door elkaar liepen en waar helaas geen touw aan vast te knopen was. Ik was niet de enige die het niet meer snapte ...

Zij bracht de kaarten altijd jaren lang op haar ouderwetse zwarte vooroorlogse fiets rond. Op een gegeven moment werd ze daarvoor te oud en werden ze volgens mij door familie bezorgd. De laatste jaren zag ik dat ze per post werden verstuurd. Nog steeds met haar bibberige handschrift erin. Twee jaar geleden zag ik een ander handschrift. Vorig jaar ontving ik niets. Dat was raar... Maar dat zou ook aan de post kunnen liggen natuurlijk. Van de zomer pas hoorde ik echter via via van een andere dorpsgenoot dat ze in april was overleden. (Ons dorp heeft 2 dorpskernen die uit elkaar liggen dus niet alles komt dan snel via de tamtam aan vanuit de andere kern.) Ik schrok er toch van, want dit was me geheel ontgaan. Ze hoorde zo bij het dorpsbeeld met haar apart geknipte haar (zwarte pony voor en verder op oorlengte, stijl en recht). Ik had niets gezien in de kranten, geen kaart ontvangen terwijl ik toch ook in haar adressenbestand zat en ieder jaar haar een kaart stuurde.

Ik had zelf nog genoeg voorraad aan kaarten en ook ooit geërfd en ieder jaar vroeg ik me af of ze ze herkende als ik weer een kaart gebruikte van 10-30 jaar oud. Ik had er zoveel en het ging tenslotte om het gebaar en om eraan te denken.
Maar dit was dus de enige en laatste kaart die ik daadwerkelijk per post al jaren nog verstuurde voor de feestdagen. De rest gaat digitaal of helemaal niet meer.

Deze zomer heb ik bijna de hele voorraad weggedaan. Een grote doos minder weer in huis. Voor nood en snelle actie heb ik er nog een paar over, want soms om de zoveel jaar ontvang ik er ineens een van de buren...??? en hup daar gaat weer een engelenkaartje of eentje met een beertje, jaren 80/90 :-)