zondag 16 augustus 2015

Emoties en opruimen

Twee dagen even in wat minder tempo alleen verder gegaan. Gisteren zelfs alleen het aller hoogstnodige. Wel een hoop naar de kringloop gebracht! Ook dochter haakte even af. Als je dit soort werk niet gewend bent dan moet dat eerst opgebouwd worden. Ik bewonder echt alle hulpen die zowel overdag vel uren poetsen en dan thuis nog verder moeten. Wat dat betreft was ik al moe met 8 uur zittend werk buitenshuis te doen. Dit is bepaald niet mijn hobby.

Vandaag kwam ik emotionele papieren tegen. Dan is het ook net of ik verder helemaal blokkeer en alleen met mijn gedachten in het verleden blijf hangen met een jankgevoel. Het weer en de grijze kleur buiten deden de rest. Toch nog gelukkig een klein beetje gedaan want de tijd gaat dringen, het eind van de maand komt in zicht.

Morgen gaan we er in ieder geval weer er samen goed tegenaan boven  in die ene (rommel)kamer. Als je even een paar jaar (noodgedwongen) overslaat met 'uitmesten', groeit het zo dicht. (Even snel uit het zicht, zet daar maar neer...). Samen stimuleer je toch weer de andere als je het even niet meer ziet zitten. Vooraf even brainstormen en nadenken wat het beste kan en dan maar weer verder. Maar ik blijf erbij, papier houdt zo op met opruimen. De ene dag maken we gelukkig letterlijk meters en de andere dag zijn het alleen maar millimeters. Vandaag maar drie kartonnen dozen gedaan (handjevol kan helaas maar weg; moet nog beter bij de volgende opruimronde... later in het jaar of zelfs volgend jaar). Ik sla finaal dicht door emoties. Maar goed dat morgen mijn dochter weer komt, dan praten we over van alles en gaat het een stuk gemakkelijker en sneller.

5 opmerkingen:

  1. WAs het opruimen van die papieren misschien ook tegelijk een definitief afscheid van die herinneringen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, deze niet. Een andere tijd.Daarvan is ook bijna niets van weggegaan. Maar dat soort papieren zijn er wel geweest vorige week en daar had ik gek genoeg geen problemen mee en was blij dat ze weg konden.

      Verwijderen
  2. Herkenbaar, ik ben ook drastisch aan het opruimen, en vooral bij brieven, foto's en souvenirs komen er zoveel gevoelens naar boven. Vrolijke en verdrietige. Steeds weer even stoppen, en dan toch weer verder. En inderdaad, op sommige dagen gaat het traag als stroop, en op andere dagen gooi je met gemak vuilniszakken vol de container in. Maar uiteindelijk krijg je weer een heleboel ruimte voor nieuwe dingen. Ik vind het nu al een verademing om te zien hoe het steeds opgeruimder en overzichtelijker wordt. Succes, verder, en hou vol!

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.