dinsdag 18 oktober 2011

Donor: Nee!

Het lijkt onderhand net of je iets doet wat niet door de beugel kan als je zegt dat je geen donor bent en dat ook nooit zal worden. Mijn organen stel ik niet voor hergebruik ter beschikking of ze nu geschikt zijn of niet. Ook geen recycling aan mijn lijf. Geen gewinkel met mijn organen. Hooguit al zou mijn dochter een nier nodig hebben of bloed tijdens mijn leven, dat geef ik dan graag. En daarmee houdt het echt op.
Het is en blijft een gevoelig onderwerp. Er heerst zelfs een bepaald taboe op als 'nee-zegger'. Ik hoor heftige reacties om me heen als je je niet opgeeft. Ik hoor zelfs dan dat het verplicht zou gesteld moeten worden. Nou nou, heftig hoor. Ik hou dan wijselijk mijn mond met mijn idee daarover, want ik uitte het eigenlijk nooit en public, dit is de eerste keer. Zo vanzelfsprekend is het namelijk helemaal niet.
Momenteel wordt er weer veel reclame gemaakt en zijn er ook weer veel VIP's gestrikt om hun steentje bij te dragen om vooral burgers over te halen zich op te geven. Om het niet te doen, lijkt onderhand een schande. Net zoals dat je vroeger nooit aangaf op welke politieke partij je had gestemd. Het is puur een privé-aangelegenheid en ook daar moet respectvol mee omgegaan worden als je bij je eigen besluit blijft. Er kunnen dan wel genoeg redenen aan te dragen zijn om het wel te doen, daar tegenover staan er ook genoeg om het juist niet te doen. Ook wetenschappelijke bewijzen. Je gevoel spreekt immers ook mee. Als je intuïtief aanvoelt dat het niet juist is, is er geen reden om dat wel te doen. Heb je totaal geen problemen daarmee, is het gemakkelijker voor je.
Maar krijgen we wel genoeg en de vooral juiste informatie daarover? Het ene artikel spreekt het andere weer tegen. Mijn gevoel zei altijd al volmondig 'nee', maar na het lezen van deze artikelen en dit is het niet alleen voor de volle 100% maar zelfs 1000% dat ik 'nee' zal blijven zeggen!

Ik hoop dat jij mijn keuze net zo respecteert als ik de jouwe ...

P.S.: Ik heb inderdaad jaren geleden het donorcodicil ingevuld met 'NEE'.
Levende organen halen ze uit levende lichamen ... Zolang er leven is, is er hoop.

Update: Zie link http://www.wanttoknow.nl/overige/het-hart-heeft-een-geheugen/

21 opmerkingen:

  1. Moedig dat je hier je mening over geeft want inderdaad wordt het vanzelfsprekend gevonden dat je donor bent. Ik wil het ook niet. Niet uit egoïsme, ik gun iedereen een lang leven maar ik hou niet van onnatuurlijke zaken. Zaken als K.I, schoonheidsoperaties, enz. Er moet een hele goede reden zijn voor abortus e.d (gezondheid moeder of kind bijv) en zo kan ik wel meer opnoemen maar doe het niet hier.
    Ik ben niet gelovig dus dat is ook de reden niet. Gewoon mijn gevoel, zoals jij ook aangeeft. Maar respect voor andermans gevoel is er niet veel meer. Ik vind dat men in Nederland steeds meer gedwongen wordt tot beslissingen waar we niet allemaal achter staan. Net als kernenergie, dat komt er toch ook al stemmen er zoveel mensen tegen. Dat is niet medisch maar toch ook iets wat ons allemaal aangaat.
    t'Zal altijd moeilijk blijven, dit soort kwesties.
    Maar ik begrijp dus heel goed wat je bedoelt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel herkenbaar stukje. Je wordt inderdaad bijna gedwongen om donor te zijn en anders ben je heel egoïstisch en zou je zelf ook geen donororganen mogen ontvangen. Ik ben zelf geen donor, omdat ik er geen goed gevoel bij heb. Misschien verandert dat ooit nog eens, maar ik laat me daarin niet beïnvloeden door een BN'er, waarvan ik maar moet zien of die wél donor is.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb al vanaf mijn 18de een donorcodicil, mijn vriend peinst er niet over en zal er nooit aan beginnen. Ik mijn mening, hij de zijne. Moet iedereen voor zichzelf weten, toch? Gelukkig mogen we nog zelf bepalen wat we wel of niet willen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben ook geen donor, ook ik heb er geen goed gevoel bij. Groetjes Bianca

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben wel donor, maar dat is waarschijnlijk ook gevoelsmatig.. Ik vindt het een mooi idee dat als ik dood zou gaan, er iemand nog een tijd zijn/haar leven mee kan verlengen.

    Mocht ik ooit in de situatie zijn, dan hoop ik ook dat er ook een donor-orgaan voor mij beschikbaar is :)

    Ik heb alleen niet alle organen beschikbaar gesteld, ik wil namelijk graag begraven worden en ik zou het prettig vinden als mijn nabestaanden nog wel afscheid van mij kunnen nemen (en ik er ook nog gewoon als "ik" uitzie, voor zover mogelijk).

    Ik vindt niet dat je het donor-zijn verplicht moet stellen. Het is een keus die ieder voor zich maakt en die je inderdaad ook moet respecteren! Ik denk dat de acties van nu ook meer als bewustwording bedoeld is, om de discussie erover op gang te houden (net zoals hier op jouw blog).

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Graag zou ik donor zijn, want wat ik niet nodig meer heb, mag een ander best gebruiken, maar na Kanker en Chemokuren ben ik voor altijd ongeschikt, ook als bloeddonor. Ik ben voor het systeem; ik ben donor tenzij ik duidelijk beslis van niet. Dat is een kwestie van je eigen geweten. Natuurlijk respecteer ik iemands keus, maar inderdaad zou je dan ook niets van een ander moeten willen accepteren. Een makkelijke keus, als je niets mankeert, maar als je eigen kind een hart (of beenmerg)nodig heeft, is die keus toch anders denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik ben wel donor, maar ook om priveredenen. Het feit dat je geen donor ben/wil zijn is ook persoonlijk. Prima.
    Maar ik zou het fijn vinden als mensen het zouden aangeven in het systeem wat er voor bestaat. Of je wel of geen donor wil zijn. Want als iedereen dat nu gewoon doet, dan staat een familie in rouw niet ineens voor de meest onmogelijke keuze.
    Gewoon inderdaad of ja of nee zeggen en dat duidelijk hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ook hier geen donoren.
    Maar wat anoniem ook zegt, als we het nodig zouden hebben nemen we het ook niet aan.
    Voor mijn eigen kind zou ik het wel doen, maar voor de rest aan mijn lijf geen gesnij als ik er niet meer ben.

    groeten Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @ Mevrouw Jee; Lekker leven met minder; Bianca, Goud en Zilver:
    Jullie beschrijven precies zoals ik erover denk!

    @ Oog op de toekomst: Zo zie je maar dat je dan gerust met elkaar kan leven ondanks een andere mening.

    @ Deboor: Helemaal prima. Dat voelt voor mij ook niet acceptabel een orgaan van een ander in mij. Vooral een hart.

    @ Bespaarmama: Dat is ook een keuze. Hoop dat ze dat accepteren, want het is vaak alleen een ja of nee. Gelukkig kunnen familieden het ook nog een keer aangeven.

    @ Vlasje: Het lijkt me ook erg moeilijk als een kind wat mankeert. Anderzijds wist ik ook dat mijn kind als er iets met haar zou gebeuren toen ze klein was 'heel' moet blijven en zou ik dat niet kunnen verkroppen als erin haar gesneden zou worden. Het is een gevoel wat overheerst en dat krijgt niemand er ooit nog uit. Mijn dochter is nu volwassen en denkt er precies hetzelfde als ik over gelukkig, dat maakt het voor ons eigenlijk gemakkelijker, zonder discussies te hoeven voeren.

    Toen mijn moeder net overleed werd me dat ook gevraagd. Voor mij was het een duidelijke nee, want dat wilde mijn moeder ook niet.
    Zij heeft borstkanker gehad (14 jaar daarvoor), daar keken ze blijkbaar 19 jaar geleden nog niet naar dat het dan niet eens mag.

    @ Lottebees: Heb ik jaren geleden al aangegeven wat ik wil na mijn dood in een donorcodicil. Als je dat niet deed, was het automatisch een 'ja' namelijk! Je moest daarom wel reageren.
    Is inderdaad beter als iedereen het doorgeeft en is het gemakkelijker voor de familie om daar rekening mee te houden. Hoewel de familie geloof ik altijd wel het laatste woord heeft wat te doen zelfs al is d ekeuze van de persoon in kwestie anders.

    -------

    De aanklikbare artikelen spreken volgens mij ook boekdelen. De meeste spreken daar ook niet over, maar denken daar wel aan dat het zo kan zijn. Het is zo een 'gevoel', dus een 'nee' zowel voor geven als krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik ben wel donor,al heel lang. Maar heb het idee,dat men afgezien van huid niets meer kan gebruiken van me. Ik heb wel altijd de hoop gehad,als men mijn organen zou wegnemen,dat dit liefdevol zou gebeuren.Omdat ik geloof,dat je ziel misschien nog in de buurt kan zijn. Maar eerlijk gezegd denk ik dat het een zeer zakelijke aangelegenheid is. Hoewel ik wel eens hoorde,dat het voor chirurgen ook soms gevoelsmatig moeilijk is een orgaan te verwijderen. groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ook ik geen donor meer,en zal ook geen gebruik maken van donoren als dat nodig zou zijn.
    Maar er zijn weinig mensen die het respecteren.
    Maar mocht 1 van mijn kinderen van mij iets nodig hebben wil ik het met alle liefde afstaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @ Izerina: Als je er zelf achterstaat, is dat helemaal prima toch.
    Ik wil niet verder leven in vreemden, dat maakt het allemaal veel te verwarrend met overgaan.

    @ Marianne: Fijn te horen dat er meer zo over denken. Het wordt inderdaad niet in dank afgenomen als je voor deze mening uitkomt omdat veel vinden dat het moet, je plicht zou zijn enz. Dat is het helemaal niet. Gelukkig hebben we die vrije keuze. Er zijn genoeg tegenargumenten om het juist niet te doen.
    Je eigen kind is wat heel anders ja.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hoi Marianne!
    Bedankt voor je reactie op mijn blog!
    Ik heb absoluut respect voor je keus! Het gaat er mij in de eerste instantie vooral om dat mensen hun keus laten registreren. Dat ze erover nadenken en bewust kiezen. En het siert je ook dat je dan zelf ook geen organen zou willen krijgen.
    Hoewel ik misschien denk dat je er anders over denk als daadwerkelijk je leven ervan afhangt?

    En ja, ik kan alleen maar zeggen, dankzij mijn donor leef ik nog. Anders was ik hartstikke dood. Dat maakt haar mijn held en redder en ik zal voor altijd voor 2 leven, dankzij haar.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Oh dat was ik, djuna, van almijnlongen.blogspot.com, er ging blijkbaar iets niet goed met reageren. Groetjes, MissPiggy

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hier ook geen donoren, ik zou er ook nooit aan beginnen. Ooit eens iemand meegemaakt die zich ter beschikking stelde voor de wetenschap, de man was overleden en als iemand hem nog wou zien moesten ze de goede man eerst uit de koeling halen en kisten en dan kon je de beste man zien. Kosten per keer 75 gulden. Zelfs de eigen familie. De man die het uit moest voeren stond er bij in zijn lange witte jas.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. er lopen verschillende mensen rond met mijn broertjes organen of andere lichaamsdelen, ik ben heel blij dat hij donor was, zo leeft hij toch nog voort , en hij was echt lollig dus deze mensen zullen dan wel veel lachen, mis hem natuurlijk elke dag, hij was pas 27 jaar, moedig van je om te kiezen, wat je dan ook kiest, respect, liefs marion

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hier wel een donor, ik zou in nood ook graag een orgaan van een ander krijgen. Maar inderdaad da's persoonlijk. Ik heb hier iemand leren kennen die een donor-long heeft. Helaas blijken de bijwerkingen van de medicatie tegen het afstoten van de long ook heel heftig te zijn. In dit geval ontstonden er tumoren in het oog. Of je leven dan nog super is? Ik kan er niet over oordelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Manlief en ik zijn al donor vanaf de dag dat we trouwde en dat is bijna 34 jaar.
    Onze 2 dochters hadden wij ook aangemeld als donor, maar toen jongste ging samenwonen vertelde ze me dat ze het er met haar vriend over gehad had en was tot het besluit gekomen dat ze het nu liever niet meer wilde.
    Ik heb haar vertelt dat zij haar eigen keus hierin kan en mag maken.
    Ook vind ik dat iedereen het zelf moet weten en dat mensen die het niet willen om wat voor reden dan ook niet opgejaagd moeten worden.
    We leven in een vrij land en daar hoort ook een vrije keus bij.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Goed dat er ook niemand voor "nee" uitkomt.
    Het lijkt wel alsof je voor de grootste boef uitgemaakt wordt als je de andere keuze maakt.

    Ik heb verhalen van een arts gehoord over het gebrek aan respect voor het stoffelijk overschot van de "ja" stemmers dus kies ik voor "nee".

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ken alle facetten van donatie; Mijn man was -als niet medicus, maar als geestelijk werker -de vraagsteller aan de nabestaanden in het ziekenhuis; hij trachtte dit zo zuiver mogelijk te doen, en vond dat een arts niet onafhankelijk was. Zijn doel was vooral de nabestaanden zoveel mogelijk te beschermen in een hectische periode waarin je amper kunt nadenken.Ik ken de technische procedures omdat ik op een operatiekamer werk en daar mee heb geholpen met de uitnames. Samen ageerden we op de eenzijdige campagnes die de overheid voert, altijd belicht vanuit de groeiende wachtlijsten en altijd belicht vanuit de zieke patient. Nooit aandacht voor de nabestaanden.

    De derde zijde van dit onderwerp ken ik nu ook: mijn man is overleden en ik heb toestemming gegeven voor orgaandonatie.
    Wanneer ik opnieuw mocht beslissen zou ik het NIET MEER doen!!
    Men wil dat we beslissen: JA of NEE maar ik verzeker eenieder: je weet NIET waar je JA op zegt!!
    Je kunt dat ook niet weten, gelukkig maar.
    Laten we met zijn allen die mensen respecteren die zo moedig zijn om voor hun mening uit te komen, ook als dat betekent dat ze GEEN donor willen zijn.
    Ik ben geen donor meer, zal nimmer meer meedoen aan de uitname procedures en zal ook nimmer organen willen ontvangen.

    Voor wie interesse heeft: Er bestaat een stichting met de naam:
    Stichting Bezinning Orgaandonatie. Zij verrichten heel mooi en goed werk!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Iedereen moet inderdaad in alle vrijheid kunnen beslissen of ie wel of geen donor wil worden. Ik vind dat de overheid zich hier nu veel te eenzijdig mee inlaat door maar een zijde (de positieve) van het donor-zijn te belichten.

    Ik zou zeggen:
    Zoek op "Jan Kerkhoffs" of "Jeroen Breekveldt". De info die je dan vindt geeft voldoende stof tot nadenken en zorgt ervoor dat je een afgewogen keuze kunt maken.

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.