zaterdag 22 oktober 2011

De dans ontsprongen

Ik gelukkig wel, maar zo'n 50 van mijn collega's niet. Dan heb ik het over een reorganisatie op mijn werk waar geen contracten meer zijn verlengd, maar dit keer ook de ronde van ontslagen zijn gevallen bij vaste werknemers. Onze afdeling had het geluk dat er wel een baan kwam te vervallen, maar waarvan de persoon in kwestie om andere redenen het contract niet werd verlengd en nog maar kort in dienst was geweest. Deze baan wordt niet meer ingevuld en verdeeld over ons allemaal. Gelukkig dus geen wijzende vinger naar een van ons om te moeten vertrekken.

Dit is al de zoveelste keer dat ik dit nu mee maak. De spanning is dan te snijden als de dag eraan komt dat het wordt meegedeeld en daarna zie je niet al te gelukkige mensen rondlopen. Logisch.
Volgend jaar komt er nog een hele grote reorganisatieronde wegens bezuinigingen, waar ook veel ontslagen gaan vallen. De vraag is dan weer, ben ik erbij of niet. Tenslotte wil een bedrijf/organisatie liever jonge mensen, ook zeggen ze dat nooit hardop. Ze hebben het dan over 'vers bloed', die ook minder kosten. Blijkbaar zouden oudere werknemers niet flexibel meer genoeg zijn. Gelukkig dans ik al jaren met alle winden mee en laat me niet gek maken. Ik doe netjes wat me gevraagd word, of ik het nu efficient, nuttig vind of niet. Ze zijn met andere woorden zeer tevreden over mijn flexibiliteit. Begin deze maand kreeg ik zelfs een oorkonde van werknemer van de maand. Ik hobbel zo hard ik kan, mee met het ritme van de jeugdigen waaruit onze afdeling bestaat. Al plof ik na het eten wel helemaal in en is mijn energie nog maar ver te zoeken, ben tot niks meer in staat. Ik heb wat anderen zeggen een stressbaan met constant deadlines en ad hoc spoed. Als ik er een dagje niet ben, word ik ook meteen gemist.

Ik dacht 3 jaar geleden nog met mijn 62e te kunnen stoppen gezien mijn pensioenuitdraai en mijn rechten met opgebouwd flexibel pensioen. Echter twee jaar geleden zag ik dat dat pas met 63 zou kunnen met de nieuwe uitdraai. Vreemd vond ik nog, want opgebouwd flexibel pensioen verandert niet zou je zeggen. Vorig jaar werd dat echter al bij 64 jaar. Ik sta er dan ook niks van te kijken dat het volgend jaar gewoon 65 wordt! Daar sta je dan met tot nu toe al 43 jaar werken ... Bovendien gaat de uitkering van het pensioen dan met dat jaar omlaag en zal ik misschien nog wel een bijbaantje moeten zoeken als het zo verder gaat met die bezuinigingen en crisistoestanden. Maar laat ik zover nog maar niet denken.
Een contract houdt ook automatisch op met je 65e, je moet dan vertrekken.

4 opmerkingen:

  1. Gelukkig voor je. Ga er maar van uit dat je tot je 67 moet werken als het zo met de pensioenen achter uit gaat. Wij hebben al 3 jaar geen verhoging meer gehad en nu gaan ze weer zoveel procent er af halen. Wat blijft er nog over. Mijn man stopte toen hij 60 werd, dat was een bewuste keus.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat is zeker boffen,dat je je baan nog hebt.Gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken. Hopen,dat je gezond blijft,want dat is belangrijk. groeten Izerina

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nou dat is ook niet prettig als je elk moment je baan kunt kwijtraken. Wat een geluk dat je 'm nog hebt al lees ik tussen de regels door dat je werk erg intensief is. Hoop voor je dat je het nog even volhoudt en dat de pensioengerechtigde leeftijd niet teveel omhoog gaat in de toekomst.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn dat je je baan kunt houden, dat van dat pensioen is nderdaad minder. Misschien kun je de komende jaren zelf nog wat oppotten om niet helemaal afhankelijk te zijn?

    BeantwoordenVerwijderen

Hartelijk dank voor je reactie.