Kaarsen

Gisteren ging de bel en stonden er drie enthousiaste kinderen aan de deur met de vraag voor restjes van kaarsen. Die wilden ze gaan smelten en in vormpjes gieten met een lontje erin. Leuke creativeit voor de vakantie! En nog gratis ook als ze tenminste wat ophalen. Hun bakje was echter nog helemaal zieligjes leeg, dus ik vertelde ze even te wachten. Ik kon nog snel een bijna opgebrande witte kaarsstomp vinden in mijn kast en gaf deze. Ik vertelde ze dat dit nogal onverwacht was en ik vast nog meer zal hebben als ik verder zou zoeken. Dat hadden meer mensen gezegd en ze wilden best wel morgen terugkomen zo voor of na het eten, op het middaguur, ergens in de middag. Alle drie gaven ze een andere tijd :-) Erg duidelijk was het echter niet en dat zei ik. Vervolgens zou het ergens voor of na het avondeten zijn. Oké tot morgen dan, dus dat is vandaag.

Al een paar jaar staat op mijn lijstje de mahoniehouten kast op te ruimen in de kamer, maar iets zichtbaars heeft voor mij altijd grotere prioriteit dan de inhoud van een kast. Enfin. Zo gezegd zo gedaan. Twee planken werden leeg geruimd, schoon gesopt en vervolgens uitgezocht. Een doos vol kaarsenstandaards en kaarsen vond ik tussen andere spullen (video's en cd-roms) en ook nog half opgebrande kaarsen en theelichtjes. Nu brand ik hier sinds we meneer Husky hebben bijna helemaal geen kaarsen meer, dus veel kon ook gewoon weg. Kortom een doorzichtige plastic tas met kaarsresten en hele oude kaarsen van wel 30 jaar oud. Plus nog wat voor de kringloop op de koop toe. Twee mooie opgeruimde planken in de kast. (Nu de rest van de planken nog een ander keertje.)

Vanmorgen zette ik voor de zekerheid de doorzichtige tas in mijn portiek voor het geval ik de bel niet zou horen als ik in de tuin liep of net boodschappen zou doen. Echter geen kind te zien in de straat vandaag. Laat staan op de stoep in mijn portaal. Zou de zin om kaarsen om te smelten al weer over zijn? Of geeft het toch te veel rommel? Het zijn verdorie net kinderen ... ;-)