Al eerder was mijn dochter de deur uitgegaan naar een kennisje van haar en verwachtte ik zo tegen een uur of 11 terug.
Ik was alweer terug in de straat van mijn ommetje en liep naar de voordeur. Oh jee, nee toch, maar het was ja hoor, de sleutel vergeten. Ontzettend stom. Nu kan ik via de zijkant de 'barricade' dat de hond niet kan ontsnappen, weghalen. Dat is een zijpaadje verder van de zijpoort, maar wie zegt me dat ik dat ooit weer zo stevig opgebouwd krijg. Bovendien kijkt de hond dan automatisch mee en die is echt superslim. Hij weet zo dat hij dat maar hoeft af te breken om te kunnen ontsnappen. Nog wat graven daarna onder de poort en meneer is weg. Het idee dat ik wel binnen kon was wel goed om te weten en had ik ook gedaan als mijn dochter niet 's avonds thuis zou komen. Nu moest ik mezelf maar bezighouden tot ze zou komen, vond ik. De mobiel was echter zo goed als leeg en ik kon nog net 'Whatsappen' dat ik me buitengesloten had en maar weer ging wandelen zo lang. Het had absoluut geen zin om naast of voor het huis te blijven staan wachten met een ongeduldige hond aan de riem. Zodoende nam ik weer een andere route en liep een ander blokje om. Het werd al donker dus ik moest wel goed uitkijken waar ik heen zou gaan. Teruggekomen nog geen auto van mijn dochter te zien, dus liep ik maar weer een andere route. Meneer hond snapte er niks van als we ons huis weer voorbij liepen om er vervolgens weer een in een andere richting te maken. Net toen ik weer aan een zesde route wilde beginnen en bijna de straat uit was, zag ik de auto van mijn dochter de hoek om komen. Al met al hadden we 2,5 uur gewandeld en heel dichtbij huis. Alle nieuwtjes van de 'hondenkrantjes' had de hond ook wel geroken en was helemaal bij van alles uit het hondenwereldje. Ik was al lang blij dat het niet snikheet was die avond of juist flink regende.
Nu had ik jaren en jaren geleden wel eens een sleutel op een bepaalde plaats neergelegd voor het geval dat van buitensluiten. Maar die heb ik nooit nodig gehad, wist alleen nog ongeveer de richting en ben totaal vergeten waar dat was. Veel te goed verstopt. Ik ben er nog naar gaan zoeken, maar ik merkte dat het puur gokken werd. Mijn dochter was nog zo klein, dat zij de plek ook niet meer wist. Ongeveer daar of daar... Geen beginnen aan dus met zoeken, Ik ga toch maar weer een nieuw plekje kiezen en mijn dochter daar ook van op de hoogte stellen voor het geval ik dat ook vergeet. Hopelijk heb ik het nooit nodig.
Dat was een lange wandeling! Als ik mijn sleutel vergeet ligt er een bij de buren, of ik moet mijn vriend bellen. Maar die zijn beiden ook niet altijd in de buurt. Blijft lastig hoe dan ook.
BeantwoordenVerwijderenai.. wij hadden dit weekend hetzelfde maar moesten een ruit inslaan want alle reservesleutel opties waren op vakantie...
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook een reservesleutel op een plekje. Gelukkig maar twee keer nodig gehad. Groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenDat is zonder het te willen nog een avontuurtje geworden. De volgende keer gebeurt je dat vast niet meer. Ik heb het ook wel eens gehad en was er niet blij mee. Groetjes, Trees
BeantwoordenVerwijderenWij hebben een sleutelkluisje. Deze koop je bij de bouwmarkt en bevestig je tegen de muur. Er zit een soort vakje in waar een slutel in past en je sluit hem met een cijfercode. Wij hebben dit omdat onze 5 kinderen nog wel eens de sleutel vergeten als ze uitgaan. Als code hebben wij de verjaardag van iemand omdat ze dat allemaal kunnen onthouden. (Behalve als ze wat teveel gedronken hebben en je uit bed bellen om naar de verjaardagsdatum te vragen...:))
BeantwoordenVerwijderen