Honden en haar

Onze hond is weer in de rui. Grote witte plukken jaegerondergoed vallen tussen zijn jasje uit. Ik ben (nog) geen vilter anders had ik er beslist wel iets nuttigs van kunnen maken of iets totaal wat niet nuttig is, dat kan natuurlijk ook. Bij een pingpongballetje vilt is het gebleven. Weggooien doe je zoiets natuurlijk niet, want je gunt natuurlijk de vogeltjes ook een warm wollen nestje. Daarom gaan alle plukjes haar op het schuurdak. Daar valt het ook goed op. Daar leg ik overigens ook de naaktslakken op. Daar kunnen ze hun tweede leven tegemoet gaan of ze worden gevonden door de vogels (ver weg van mijn planten). Mijn schuurdak is helemaal begroeid met mos en daarbovenop groeit klimop; tegenwoordig ook varens en Sint Robertskruid. Ik vind die begroeiing wel een mooi gezicht, beter dan naar gegolfd asbest kijken. De naaktslakken kunnen daar dus ook wegkruipen tussen het groen en nu zelfs onder het jaegerondergoed van meneer Husky. De eerste plukken zijn er al neer gelegd en inmiddels ook al weer verdwenen. Het is denk ik wat voor ons mensen Prijzencircus is of de Drie Dolle Dagen wat nu voor de vogeltjes een feestje vol adrenaline vomt. Wie het eerst komt, mag het meenemen. Gratis en voor niks warme wolletjes! Wie maakt me los! Dagelijkse nieuwe en verse voorraad, dat duurt nog wel een paar weken ... eeuh maanden. Tegen de tijd dat de hele buurt voorzien is van wolletjes voor hun nestjes, ga ik wel weer eens aan vilten denken. Doen is de tweede stap en stel ik nog even uit.
Dat wordt weer iedere dag goed opletten als ik me net hondenhaarvrij heb gemaakt en me niet even onverwacht laten knuffelen door meneer door heel lief zijn kop op mijn schouder te leggen. Hup daar zit ik weer vol haar. Ik ben vaak zo statisch als iets en trek de haren dan gewoon zelf aan. Maar als ik dan denk aan onze vorige hond was vier keer een hond knippen per jaar ook geen pretje. Zij vond het niet fijn en ik ook niet. Uiteraard deed ik dat zelf als consuminderaar natuurlijk. Nu heeft de huidige hond twee maal per jaar een flinke ruiperiode. Hij ziet er dan niet uit. Net na het borstelen ziet hij er al weer uit als een aanvreten deken door een heel leger met motten.