De walnoten vallen weer

Ja ja, ze vallen weer. Met harde klikken op het dak of op mijn plaats. Dan rollen ze nog wat verder. Veel hebben een natte bruine bolster en uit ervaring weet ik dat je die bruinigheid niet zo snel van je vingers krijgt. Niet voor niets wordt het als haarverf gebruikt of als zonnebruin. Al is het experiment van mijn dochter mislukt bij het laatste helaas. De groene bolsters heeft ze laten trekken in olijfolie, maar echt geen bruin velletje daarna. Het was natuurlijk wel het proberen waard, want wie wil nu al die chemische zooi op haar/zijn lijf vraag je je af. Ik blijf al jaren uit de zon en blijf gewoon melkwit ;-) Die leeftijd ben ik voorbij om te bakken om vervolgens te verbranden en na 2 weken later na het vervellen weer spierwit te zijn. Het is voortaan weer in de mode om juist uit de zon te blijven omdat het gezonder is.

Ik heb altijd genoeg noten per jaar voor dit huishouden, dus dit jaar raap ik eerst de schone maar op. Mocht het tegenvallen dan komen alsnog die bruine aan bod.
Ik laat ze altijd op een doek drogen op een radiator in de kamer. Zodra ze droog zijn, gaan ze in een kartonnen doosje van de mandarijnen. Er is genoeg van te maken, maar ik hou het gewoon op kraken tussen mijn vingers en lekker oppeuzelen. Een paar jaar geleden was de schil te dik en moest er de notenkraker aan te pas komen. Een enkele keer verzamel ik 5 van die tussenschotjes om er een thee van te drinken over de hele dag verspreid. Schijnt goed voor het hart te zijn. De schillen zelf gooi ik weer bij de boom terug. De muisjes, vogels en eekhoorntjes halen daar nog kleine stukjes tussenuit die 'vergeten' zijn. Binnen een jaar is er niets meer van te zien en is alles weer verdwenen van al die schillen. Mooie kringloop ook. Schillen terug naar de boom.

Maar dus is het weer rapen geblazen. Ettelijke keren bukken, mooie beweging weer toch. Hoef er niet eens sportgeld voor te betalen :-)