vrijdag 30 november 2012

Patronen tekenliniaal


Nu had ik vorige week een tekenliniaal op internet besteld samen met wat patronen bij een adres waar ik al vaker wat heb besteld. Ik heb ooit in het verre verleden patroontekenen gedaan. Toentertijd gebruikte ik een speciale houten liniaal daarvoor. Echter deze is ter ziele en tegenwoordig hebben ze hele mooie, waar je veel rondingen mee kan tekenen, goed de zomen en knopen intekenen e.d.. Dat leek me wel wat. Niet goedkoop, maar af en toe mag dat wel vanwege het nuttige aspect en gewoon omdat het me blij maakt.
Zaterdag kwam het aan en hoe... Het pakje zat in twee plastic zakken en daarin zat slap buigzaam ribbelkarton. Alles zat goed dichtgeplakt. De liniaal heeft echter het postritje niet overleefd en is in 6 stukken aangekomen. Ik heb direct een mail gestuurd en ik wacht nog steeds op een mailtje wat er gaat gebeuren nu. Boven de 25 euro is het standaard zonder verzendkosten, maar je kunt je ook niet verzekeren. Dan duurt wachten lang... Ik ben benieuwd hoe dit opgelost wordt!

Inmiddels bericht ontvangen om er foto's van te maken. Gelukkig heb ik alles bewaard ook de verpakking. Vanavond maar even doen.

donderdag 29 november 2012

Zakmessen

Je zou er niet aan moeten denken dat alle schooljeugd nu met zakmessen naar school zouden komen, al zal het best nog wel af en toe stiekem gebeuren. Maar vroeger in mijn lagere schooltijd, was dat eigenlijk heel normaal. Ook meisjes liepen met zakmesjes rond. Niet voor veiligheid, maar voor o.a. het spelletje 'Landje Pik'. Ook gewoon tijdens pauzes op de lagere school, geen probleem verder. Ik zat op een Nutsschool en dat was een gemengde school. Al heel gedurfd in die tijd dat er zowel jongens en meisjes samen in de klassen zaten.
Ik had er laatst nog met mijn dochter over en ze wist niet wat 'Landje Pik' was. Er werd een stuk grond goed egaal en plat gestreken met schoenen en daarna met de hand. Dan werd er een groot vierkant getrokken en werd er met een zakmes gegooid. Die lijn mocht dan doorgetrokken worden tot de omgrenzende lijnen. De volgende mocht dan in jouw land mikken en weer zo de lijn doortrekken zoals de mespunt in de grond stond. Dit ging net zo lang tot er geen 'land' meer over was en degene met het meeste land had gewonnen.
Je dacht er niet eens aan dat een zakmes ook een wapen kon zijn of er een ander mee pijn kon doen. Het was gewoon om je appeltje mee te schillen of in dit geval 'Landje Pik' mee te spelen.
Wat zijn de tijden toch veranderd! En dat zeiden mijn ouders ook al in die tijd...

dinsdag 27 november 2012

Afvalbak in de stad

Vandaag liep ik even snel de stad in om cadeautjes te kopen voor een collega die ik getrokken had met lootjestrekken.nl. Ik zag op de terugweg naar mijn fiets een afvalbak staan en wilde een leeg broodzakje weggooien. Verbaasd zag ik dat ik daarvoor een pasje moet hebben! Is me iets ontgaan of zo?  Is dat tegenwoordig de normale gang van zaken? Nu ga ik niet vaak naar de stad en veel is dan nieuw voor me (ik werk maar 5 minuten op loopafstand zelfs; kijken is vaak kopen dus ga ik heel gericht). In de verste verte zag ik echter geen normale prullenbak hangen of staan en dat aan de rand van het centrum. Er stond wel op de deksel dat het verboden was afval naast de bak te deponeren. Logisch natuurlijk, maar er lag natuurlijk toch genoeg. Nu gooi ik dat lege zakje wel gewoon thuis weg, geen probleem, maar je zal met ander afval zitten. Ergens begrijp ik het wel, maar anderzijds vind ik dit ook gewoon krom dat er geen gewone prullenbak meer staat. Is dit een bezuinigingsmaatregel geweest of voor de veiligheid, een Big Brother techniek? Moet er eerst veel zwerfvuil rondslingeren, is dit een proef? Raar hoor.

maandag 26 november 2012

Doorgaan

Op de een of andere manier weet ik op dit moment niets wat ik hier kan vermelden. Ik denk dat ik een beetje teveel aan mijn hoofd heb momenteel. Eigenlijk is dat iedere jaar zo rond deze tijd. Niet zo zeer de feestdagen zelf, want voor Sinterklaas ben ik al weken en weken klaar en Kerst vier ik amper. Het is meer een hoop afronden op het werk voor de kerstvakantie en dat is altijd spannend of dat weer lukt met al die deadlines. Er hangt ook een vreemde sfeer daar. Wat niet gek is natuurlijk bij een reorganisatie en waarvan je weet dat er 57 mensen moeten gaan vertrekken en daarvan al 25 weg zijn. Onze kleine afdeling moet van 4 collega's afscheid nemen waarvan er 3 al zo goed als weg zijn. We zij nog maar met 5 personen over. Maar ook elders in het gebouw vang je het een en ander op van vertrekkende collega's. Tegelijkertijd wordt er veel over de toekomst gepraat, want er gaat een hoop veranderen. Voor de meesten daar is dat totaal nieuw, maar ik heb het al een paar keer meegemaakt. Dan weer wordt er gefuseerd, dan weer gecentraliseerd, vervolgens gedecentraliseerd en dan weer terug naar centraliseren en dan weer een tussenvorm van decentralisatie. Zoiets herhaalt zich om de paar jaar. Ik weet wel dat na een paar maanden datgene wat niet goed gaat toch wel weer bijgesteld wordt, dus maak ik me niet zo'n zorgen over alle uitspraken wat nu gaat gebeuren. Mondjesmaat wordt het duidelijk gemaakt. Dat vergt weer veel tijd met van alles om te zetten en aan te passen. M.a.w. ik hoef me niet te vervelen de komende maanden! Maar toch blijft het raar dat vele vertrouwde gezichten er ineens niet meer zijn. Je bent toch een grote familie en deelt veel van het leed en lief. Dan ineens zijn ze weg of gaan nog weg. Lege plekken ontstaan en soms blijk ik nog maar ineens alleen op een hele etage te zitten op bepaalde dagen.
Ik mag me natuurlijk gelukkig prijzen niet bij de ontslagenen te horen! Het zijn vooral de managers die nu moeten opstappen en van de staf. Volgend jaar komt er nog een tweede ronde aan met mensen die ontslagen worden. Het risico blijft als een zwaard van Damocles boven de hoofden hangen.

Mijn dochter woont ook alweer een tijdje weer terug thuis na een mislukte samenwoning met koop van een huis. Haar rust is beetje bij beetje aan het terugkomen gelukkig. Zelf moet je dan de rust zelve uitstralen en dat valt niet altijd mee als je hoofd overloopt met van alles wat gaande is. En alles gaat gewoon door. En van alles moet er ook gewoon geregeld en afgesproken worden. Daarvoor moet er weer voorbereidingen getroffen worden en blijf ik dus ook thuis aardig op dreef.
Maar... nog drie weekjes en dan kerstvakantie!

Ik zei dan wel dat ik niks te melden had, maar soms rollen de woorden alsnog uit de vingers.... het 495e.

woensdag 21 november 2012

Overgordijnen

Buiten is het maar donker en grijs, maar gelukkig komt het zonnetje toch regelmatig even om wat wolkjes heen kijken. De dagen worden korter, de gordijnen gaan 's avonds dicht, tenminste... als je ze hebt hangen. Vijf jaar geleden had ik nieuwe lichte gebroken witte stof gekocht op de markt voor nieuwe overgordijnen in de huiskamer.  Dan mocht ook wel, want de toenmalige hingen er al zo lang ik me kan herinneren uit mijn jeugd. Wel goede kwaliteit geweest. De kleur verveelde me niet, want ze waren roomkleurig. Toen mijn moeder was overleden en ik in haar huis ben gaan wonen, heb ik ze dan ook gewoon laten hangen. Toch zag ik wel dat ze hier en daar wat dunner waren geworden, vooral waar je ze open en dicht trekt. Ze waren ook altijd gemakkelijk te wassen. Ik kreeg in de zomers regelmatig een sproeigrage kater die zijn geurvlag daar graag kwijt wilde, wat ik niet zo'n succes vond uiteraard. Na het wassen gewoon nat ophangen en binnen een paar dagen waren ze weer mooi glad en alle grove kreukels waren weg. De nieuwe stof was lichter, maar kreukels blijven wel te zien als je ze niet wegstrijkt. Dus veel werk in het vooruitzicht. Vijf jaar geleden heb ik de gordijnen voor de erker gemaakt en dat stond goed. De bedoeling was altijd om voor de achterkant, de tuindeuren en een zijraampje ook te voorzien van nieuwe gordijnen. Ik had immers stof gekocht voor heel de kamer. Maar dat is helaas tot nu toe nog steeds niet gebeurd door allerlei omstandigheden. Als full-time werkende moet je nu eenmaal woekeren met je vrije tijd en keuzes maken. Steeds werd het op de eerstvolgende vakantieplanning vermeld, maar ook was er weer iets wat net meer prioriteit moest krijgen. Ondanks dat de tuindeuren voorzien zijn van dubbel glas en tochtstrippen, voel je de wind en kou naar binnen komen. Tja oud huis, veel kieren. Ik heb de oude gordijnen daarom toch maar tevoorschijn gehaald om die op te hangen om zo de kou tegen te houden.. Ergens ook om me eraan te herinneren om met deze kerstvakantie ze eens echt te gaan vervangen! De bewuste kater is inmiddels ook overleden en mijn eigen dieren sproeien gelukkig niet. Een visuele herinnering door die oude gordijnen weer te zien hangen, werkt misschien beter ...

dinsdag 13 november 2012

Poort

Het was hier even stil, maar ik zat zelf niet stil! Van de zomer had ik al wat voorwerk gedaan voor mijn dubbele poort te gaan verven, maar ik constateerde toen dat de palen weggerot waren. In die tijd dat ze werden gezet, vroeg ik nog of er geen ijzeren bescherming omheen moest. Maar nee hoor want het waren speciale palen die behandeld waren. Ik geloofde het ergens niet, maar ik ben ook geen timmerman en eruit halen zou toch niet gaan. Maar ik had dus wel gelijk na al die jaren! Weggerot! Ze hangen nog aan de muur en aan de schutting, maar de palen zelfs hangen boven de grond. Soms is het wel eens handig als de hond ijverig gaat graven en je komt dan zoiets tegen.
Om niet nog meer tijd eraan te spenderen en ik eerst zekerheid wilde hebben of het nog zin had te repareren dus voor mij te verven, wilde ik er eerst een vertrouwd iemand naar laten kijken die niet meteen zegt dat de hele boel vervangen moet worden. En inderdaad er valt nog het een en ander te redden met een stukje afzagen, alsnog ijzer eronder en laten rusten op cement. De sierlatjes kunnen vervangen worden want die begonnen ook al te rotten. Nu ik dit wist, moest ik dus nog snel afgelopen week gaan verven. Het is een dubbele poort met nog een zijstuk, ruim twee meter hoog dus dat heb ik niet zo maar even gedaan. Eerst flink gaan schuren nog en de eerste laag verf gegeven. Mijn hele zondag heb ik daar aanbesteed en ik rolde zo mijn bed in omdat ik dit werk natuurlijk niet gewend ben op mijn kantoorstoel iedere dag. Gedurende twee middagen daarna de tweede laag erover maar nu de hoeveelheid werk gesplitst. Er zijn twee soorten hout gebruikt en een ervan is erg lastig altijd om te verven. Dat schiet niet op en gaat erg traag. Maar de klus is geklaard! Net op tijd want de weersvoorspelling is voor de komende dagen regen en vanavond begon het al. De klusjesmeneer mag het nu verder doen. Dan hoef ik alleen maar de sierlatjes en hier en daar nog maar wat aan te tikken en hoef tenminste niet heel dat gevaarte meer te schilderen in bar en boos weer.
Zo dat voelt goed aan dat het gewoon gerepareerd kan worden en ook dat mijn aandeel nu voorlopig is gedaan! 

dinsdag 6 november 2012

Lange breipennen

Het is toch wel altijd gezellig dat bij de handwerkspulletjes en stofjes bij de kringloop er regelmatig een praatje is. De ene keer hoor ik een opmerking dan weer een vraag als ik er sta. Dit keer sprak een vrouw me aan dat ze van de klosjes garen zelf al meer dan genoeg heeft omdat ze vroeger op zo'n garenfabriek had gewerkt en ze van die dikke klossen daar mocht kopen voor maar 10 cent per stuk. Voor deze kleine tweedehandse klosjes werd zelfs meer gevraagd. Ze bleven dus gewoon liggen. :-) Ikzelf heb ook een grote voorraad en kan nog jaren vooruit.
Ik had net van die erge lange breipennen in mijn hand en zei dat ik nog nooit van die lange pennen had gezien. Ze vertelde me dat deze speciaal voor sjaals waren, veel steken kunnen erop he. Nog nooit gezien of gehoord en ik zie toch best veel handwerkspullen. Toch leuk die gesprekjes daar altijd! En nog nuttig ook. Nergens anders heb je aanspraak in de winkel behalve daar.
Buiten die breipennen, waar maar een dubbeltje voor werd gevraagd, had ik afgelopen zaterdag ook nog een zak met  biaisband, een zak met allerlei knopen en handwerkboeken gekocht. Heerlijk altijd dat gesnuffel en dan helemaal als je tegen koopjes aanloopt die maar zo weinig hebben gekost. Daarna gewoon uit eigen voorraad putten als dat nodig is :-)

maandag 5 november 2012

Gelukkig

Gisteren viel toch nog onverwacht het tijdschrift Gelukkig in de bus. Ik was het alweer vergeten dat ik dat toegestuurd zou krijgen na een oproep om iets over 'jouw goede doel' te schrijven. Geheel onverwacht kreeg ik na een poosje bericht terug dat mijn artikeltje ingekort geplaatst zou worden. Toch leuk  zoiets :-) Ik schreef het direct vanuit mijn gevoel en wat ernaar boven kwam.

Ik had het blad nog niet eerder gezien (wel gelezen op blogs) dus helemaal leuk om het eens te gaan lezen. Leuk initiatief in ieder geval en wat helemaal past in deze tijd. Ik kende al wel Genoeg van jaren geleden, maar dat heeft een andere invalshoek.

Als vormgeefster met heel veel ervaring met dit soort vormgeving en dtp kijk ik natuurlijk altijd eerst daarnaar i.p.v. de inhoud :-) Soort tik waar ik nooit meer vanaf kom denk ik :-) Ik heb er dan ook dagelijks mee te maken.

Update 7/11L url toegevoegd naar het blad Gelukkig

zondag 4 november 2012

Pech met invoer

Al jaren koop ik rechtstreeks quiltstofjes in Amerika omdat de prijs beduidend lager is. Daar ik geen dief van eigen portemonnee ben en geen quiltwinkel in de buurt heb, vond ik dit wel een goede oplossing ze via internet te bestellen in het buitenland.  Ik heb ook wel aanbiedingen via quilwinkels hier gekocht, maar de mooiste stofjes vind je toch wel in Amerika. Daar zijn ze in prijs erg laag, maar de verzendkosten/administratie zijn best hoog. Dat kan zijn van 12 tot momenteel wel 17 euro, dat scheelt per winkel daar.
Als je beneden de 28 dollar zou blijven of 22 euro dan ging dat altijd goed. Ik lette daarom erg goed op dat het bedrag en gewicht, nooit erboven kwam. Al die jaren dan ook nooit problemen gehad als het tenminste goed wordt ingevuld. Ik kocht alleen maar sales-stofjes.

Dit keer echter is het bedrag zowel van de goederen als de verzendkosten op de envelop samen opgeteld, niet apart gezet en kwam het dus veel hoger uit dan de werkelijke waarde van het product is (18 euro).  En ja hoor daar kwam het al. invoerrechten en btw te betalen: extra18,65. Niet leuk, maar het is niet anders.
Ik zag het al meteen aan de envelop dat het anders stond vermeld als anders (ander persoon ingevuld en verstuurd denk ik ). De stofjes zijn nog steeds de helft van wat er hier voor gevraagd wordt in Nederland.

Dit is wel voor mij een goede reden en moment geheel te stoppen om daar nog te bestellen. Ik heb ten eerste genoeg in voorraad en ik wil ook niet meer het risico lopen dat het bedrag verdubbeld wordt omdat de papieren niet goed worden ingevuld. Bovendien zijn de verzendkosten ook ineens van 13.95 naar 16.95 gegaan en dat vind ik ook veel te veel. De sales- producten moet dan wel heel laag zijn zijn, wil je nog bestellen. De kosten van de stofjes zij nu bijna even duur als de verzendkosten. En dan nog nog is het goedkoper ze daar te bestellen zelfs met invoerkosten en btw. Maar ik heb dus een koopstop ingelast voor quiltstofjes. Moet lukken!

Ik consuminder ook om mijn diverse hobby's te kunnen bekostigen. Daar de voorraad goed op peil is, kan ik dit ook weer voor wat anders gebruiken: de klussen! En die komen eraan. Binnenkort wat offertes en dan t.z.t. laat ik het hier wel weten.

vrijdag 2 november 2012

Proefkonijnenstraat en grote ergernis

Afgelopen maandag zou in onze straat het kastje worden aangesloten van de nieuwe aangelegde glasvezelkabels voor tv, pc en telefoon. Na 3,5 uur wachten kwamen ze de kabel door de muur van de huiskamer trekken door eerst naar buiten te boren. Inmiddels waren er al 4 kerels daarvoor  komen kijken. naar binnen en weer naar buiten. Gewoon naar de hoek kijken meer niet. Nu had ik al bij de buren en overburen gezien dat ze daar ook steeds naar binnen en buiten liepen dus was al een beetje voorbereid in dezen. Er werd geboord en de draad werd erdoor getrokken. Al met al 5 minuten werk. Dat viel mee. Nu zou de lasploeg nog komen en kon een half uurtje duren. Nou dat werd half zes voor de invasie verscheen! Eentje kwam er een krukje bij de kabel zetten met een klein werktafeltje. Vervolgens kwam een ander even gluren om de deur. Weer een ander inspecteerde de onderdelen van het kastje en legde dat op het werktafeltje. De volgende begon van alles te meten terwijl een ander meekeek. Een opzichter kwam binnen en stelde zich netjes voor en bleef ook nog eens kijken gevolgd door de eerste twee lieden. Vervolgens kwam er weer eentje binnen en nam het over van diegene die bezig was. Eindelijk zag ik dat het kastje in elkaar werd gezet en werd het kastje aan de muur geschroefd. De baas kwam ook nog even als laatste inspecteren. Ik werd eerlijk gezegd helemaal kriegel van al die inloop tegelijk. Niet normaal om 8 kerels daarvoor over de vloer te moeten krijgen! Op een gegeven moment waren er tegelijk 6 binnen! Ik kan me voorstellen 2 en dat even een opzichter of baas komt kijken en controleren, maar 8? Ik stond bijna op het moment om te zeggen en nu allemaal de deur uit!
Steeds werd de voordeur wagenwijd open gezet. Mijn dochter is net overgehuisd met haar spullen en die staan opgestapeld in de gang, dus erg leeg is die niet! Ik was constant een portier met die verrekte deur dicht te duwen op een kiertje en kon het amper allemaal bijhouden met overzien met dat in- en uitgeloop. Het bleek dat wij de eerste straat in ons dorp waren die aangesloten zouden worden bij Glashelder en ik hoorde bij de eerste. Alles was nieuw, nieuwe kastjes en nieuwe soort aanslutingen. Dus al die kerels waren erg nieuwsgierig en enthousiast hoe alles werkte.
Ik kan me nog voorstellen dat overal bij de buren waar ze met twee mensen waren het nog net te overzien was, maar ik was alleen omdat mijn dochter net die avond weg moest. Toen vroeg er ook nog eentje of hij een  'plasje' mocht doen. Sorry, maar nee hoor dat kan hier niet. Dat was voor mij de druppel! Ga maar bij de buren proberen, want daar liepen ze ook nog steeds in en uit. Als er eentje naar achteren moet, moeten ze zo allemaal en ben ik helemaal het overzicht kwijt en hebben ze straks de hele benedenverdieping in gebruik met hun in- en uitgeloop! Bovendien er staat zo'n pieshuisje 10 meter verder in de straat van die mannen die kabels doortrekken. Dan moeten ze dat maar beter overleggen met elkaar. Het was inmiddels al donker en dat moet geen bezwaar vormen om wild te plassen buiten hoor.
Eindelijk vertrokken ze om 7 uur. Eindelijk rust! Geen tig paar schoenen meer in de gang die ze steeds aan- en uittrokken met binnenkomen in de kamer terwijl het gewoon droog weer was. Ik heb laminaat en stenen. Ik zei steeds, hou die schoenen maar aan, maar nee hoor, al die schoenen en weer de deur wagenwijd open en inkijk in de gang. Ik zei steeds de deur zo ver mogelijk dicht te duwen, maar nee hoor, wagenwijd open. Gelukkig mist mijn dochter niks, maar ik vond het super lastig om steeds van de gang naar de kamer te lopen als er weer eentje zo nodig binnen en naar buiten kwam lopen. Ik weer kijken en ja hoor de deur stond weer helemaal open. Mijn energie was compleet verdwenen 's avonds. Na een sopje en vegen en alles weer op z'n plek te hebben kunnen zetten, was er eindelijk rust in huis en kon ik eindelijk bijkomen.
Snapt zo'n bedrijf nou niet dat dit zo niet kan? Het leek wel een invasie van monteurs in huis en dat voor 1 enkel snertkastje voor de nieuwe provider! Testen en een paar schroefjes. Balen als je straat als eerste proefkonijn moet dienen!
En het ergste.... ze moeten nog terugkomen ook. De provider Glashelder had nog niet alles gereed, pas in week 47! Alles is dus passie aangesloten. Ik weiger echter als ze weer met zovelen binnen willen komen! 1 of 2 en niet meer! Ik word er helemaal stapel van! Eerst dacht ik nog te gaan bellen hierover, maar de buren kennende, was dat vast al een paar keer gedaan.

Vandaag zag ik ze een straatje verder netjes per 2 monteurs werken en niet meer die hele zwik bij elkaar. Volgens mij zijn er klachten binnen gekomen!

donderdag 1 november 2012

Toetsenbord

Twee jaar geleden begaf de draadloze muis het al en heb ik die door eentje met een kabeltje vervangen.
Zondag begaf ook het bijbehorende draadloze toetsenbord het van de pc. Dat is best lastig, want ik kon de afgelopen dagen alleen maar surfen en niet typen. Ik dacht eerst dat het aan de batterijen lag, maar na twee wisselingen bleken ook die nog goed te zijn en was het toch echt het toetsenbord zelf. Geen ramp verder, want ik bedacht me ineens dat ik er nog op zolder moest hebben voor het geval dat. Echter eentje bleek nog uit het stenen computertijdperk te zijn, met een te grote aansluiting die niet eens meer op de pc van nu past. Weg ermee dus. Maar niet getreurd, ik had er nog eentje die ik ook zo waar terug kon vinden op zolder en die had een paarse aansluiting die precies paste in het paarse gedeelte van de pc. Weg draadloos en mooi de oude weer in gebruik. Sommige toetsen zijn wat vaag geworden qua opdruk, maar met een permanente viltstift was ook dat zo opgelost en amper te zien zelfs dat de letters weer zijn ingekleurd. Het moment is nu dus aangebroken dat het als nog bewaren voor nood als reserve toch zijn dienst heeft bewezen. Verder geen toeters en bellen aan het toetsenbord. Gewoon doen waarvoor een toetsenbord is bestemd, namelijk typen :-)

De andere gaan eind deze week weer weg uit huis naar de recycling. Al had ik zelfs nog geprobeerd of de toetsen omgewisseld konden worden, maar dat was helaas een andere maat. Mijn huis is weer wat lichter en door mijn bewaarderigheid hoef ik nu geen toetsenbord te kopen van pakweg 20 euro of zo?
En zo gaan we maar door met van alles te verzinnen om meer te besparen wat de komende tijd met bakken vol noodgedwongen de deur uitvliegt wat er spaarzaam inkomt met die plannen van de komende regering!