dinsdag 28 februari 2012

Vluchtgedrag

Maandag en eigenlijk vorige week ben ik met mijn neus weer eens op feiten gedrukt waar ik niet zo gelukkig mee ben. Ik kan hier aardig vrij uit mijn mening geven omdat er maar echt een handvol mensen wisten dat ik een blog had en met welke naam. Nog een ander handjevol wist alleen dat ik een blog had, maar wisten niet waarover. Ik dacht dat ik tegen dat handjevol mensen met blognaam door had gegeven dat niet iedereen hoeft te weten wie ik ben en waar ik over schrijf, maar blijkbaar was dat niet duidelijk genoeg dat ik echt niet graag had dat dat aan de grote klok werd gehangen. Ik noemde bv bewust nooit 'dingen' bij de naam.

Een zeer enthousiaste collega had mijn blog met naam en al echter eind vorige week als voorbeeld aangedragen. Ik voelde me ter plaatse door de grond heen zakken! Ik hield mezelf maar voor, dat handjevol collega's, dat valt misschien nog mee; al voelde dat zelfs al niet lekker aan. Iedereen die me goed kent, zou dat weten. Iemand sprak me al aan dat toen ze dat zag, oei dat vind M helemaal niet leuk. Ik hoopte alleen dat iedereen de naam van het blog snel zou vergeten omdat consuminderen in brede zin voor hun denk ik niet zo boeiend is, al is mijn naam wel erg duidelijk natuurlijk om te onthouden.

Maar maandagmorgen werd ik ineens geconfronteerd dat het digitale bestand zelfs instellingsbreed in het weekend was verspreid aan alle collega's (600?)! Kijk en dat vind ik nou echt niet bepaald prettig! En dat is nog zacht uitgedrukt. Het is wel snel weer verwijderd op mijn verzoek, maar toch zullen toch echt een aantal dat hebben gezien (getuige die ene persoon al die dat tegen me zei dat ik dat vast niet leuk vind) en de link zeer gemakkelijk gelegd kan hebben naar mij. Nu voel ik me dus echt geremd met schrijven! Dat zit er natuurlijk altijd in als je een blog begint hoe zorgvuldig je dat ook voor je houdt en maar een enkeling daarvan op de hoogte brengt. Eentje hoeft er maar zijn mond voorbij te praten en iedereen weet het.

Ik weet nu dus niet goed hoe nu verder. Ik baal hier enorm van. Dit vind ik niet leuk. Er komen tenslotte wel 12.000 bezoekers per maand op mijn blog! Ik heb nu wel direct een aantal zeer persoonlijke blogjes op onzichtbaar gezet. Ieder woord zal ik moeten wegen wel of niet te beschrijven. Ook al hoef ik over datgene wat ik beschreven heb me niet te schamen. Ik laat nooit zo heel veel van me los in mijn omgeving en nu ineens liggen mijn levensverhalen te grabbel. Mijn vrijheid is beknot met schrijven! Ik hou ervan anoniem te zijn en dat ben ik nu niet meer.

Of ik nu een compleet nieuw blog begin en alleen mijn volgers daarvan op de hoogte stel, vraag ik me nu dus wel af. Of ga ik alles op een andere manier beschrijven, hooguit het relevante van een onderwerp zonder eigen mening? Of saaie consuminderblogjes zodat sommigen meteen afhaken? Ik weet het dus echt nog niet. Ik laat het even sudderen en slaap er nog een nachtje (of meer)over. Misschien dat ik het nog even probeer en als het dan nog steeds niet goed voelt dat ik een andere keuze maak. Ik laat het nu even bezinken.

Wat zou jij doen als je weet dat je collega's mee lezen?

maandag 27 februari 2012

Opruimen = eerst meer rommel maken

Ik weet niet hoe het bij anderen gaat, maar als ik iets ga opruimen dan staat daarna werkelijk alles vol. Ik sorteer het grof met leegmaken in allerlei stapels (weg, uitzoeken, bewaren e.d.). Maak de desbetreffende opruimplek schoon en dan kan het verdere uitzoeken beginnen. Dan heb ik wel een mooie schone hoek gecreëerd en vervolgens lijkt het net of er een 'bom' is ontploft in de rest van het vertrek. Overal liggen stapels spul. Hoe kan nu die hoeveelheid in dat hoekje, in en op een kist hebben gepast vroeg ik me zondagmiddag af? Wonderlijk. Maar goed een hoekje is nu wel héél schoon, nu het uitzoeken en gedeeltelijk terugzetten weer. Uiteraard in fases en dagen en niet alles tegelijk, mijn knieën en voet zeggen op tijd stop.
Gelukkig weet ik dat ik een hoop weg kan doen wat uit die kist is gekomen van computertijdschriften want die wereld gaat zo snel, het verouderd als je er maar naar kijkt. Ik ben er al jaren niet meer op geabonneerd, alleen koop ik af en toe zo'n grote pocket uitgave om weer bij te zijn. Maar ook dat is al weer eventjes geleden. Via diverse Nieuwsbrieven van internet kan ik tegenwoordig ook aardig bij blijven. Voor mijn gevoel heb ik dat vorig jaar nog opgeruimd, maar dat moet al zeker een jaar of 3 geleden zijn. Heel af en toe maar iets daarvan teruggezocht, dus er moet een hoop weg.
Ook liggen er allerlei tuintijdschriften (Seasons, Tuin, Buitenleven e.d.) en daar kan ik moeilijk afscheid van nemen, dat weet ik nu al, dus daar wil ik toch een beter plekje voor zoeken. In de zomer er maar eens uit gaan scheuren wat ik wil bewaren in mijn Tuinideeknipselmap. Oh heerlijk, zie het al helemaal voor me, lekker in het zonnetje op de plaats :-)
Ik kwam zelfs een speelbal van de hond tegen in de kist en ook een schoen van mezelf die ik al eventjes kwijt was! Toch leuk hoor dieren in huis :-)
Gisteren ook al een beginnetje gemaakt met uitzoeken en dan deze week kijken hoever ik kom met die ontplofte 'bom' hier.

zondag 26 februari 2012

Zoektocht afvallen

Inmiddels zijn we weer een paar weken verder in 2012, maar ik ben ondanks de ongemakken met vallen toch verder gaan zoeken naar de bron waarom ik niet afval. Ik sta namelijk nog steeds op hetzelfde gewicht. Waar ik eerst dacht de oplossing gevonden te hebben (zie rechts Label Afvallen), bleek dat wel een erg goed boek te zijn, maar was dat nog niet dé sleutel tot de oplossing.
Met behulp van mijn dochter, die momenteel aan het blokken is voor het examen diëtiste en voedingsleer op orthomoleculair gebied, hebben we de uitslaglijsten er maar weer eens bijgehaald. Zij heeft de uitslagen voor me geanalyseerd van eind vorig jaar. Ik had bij die instelling niet erg veel uitleg namelijk gekregen en zat alleen met feiten dat ik als ik zo doorga binnen een jaar in een burnout zit. Hoezo? Ik voel me toch best prima en vind werken leuk? Wat moet ik eraan doen? En ook dat ik iets hoge bloedruk had (ik vind het best hoog nl. 142/90), hartritmestoornissen, dichtslibbende vaten e.d. Nu was er gedurende die tijd niet veel veranderd alleen dat de hartritmestoornissen waren gezakt.
Door het verhaal van mijn dochter en het lezen van weer andere boeken kon ik wel eindelijk een combinatie maken waar het bij aan moet liggen dat ik maar niet afval. Zoveel eet ik tenslotte niet en wat ik eet is allemaal biologisch en gezond. Let bovendien goed op welke vetten ik gebruik, geen suiker of suikervervangers, drink nooit fris,eet nooit chips enz. Veel boeken spreken elkaar ook zo tegen en wat moet je dan geloven. Het moet dus ergens anders aan liggen en volgens mij heb ik het gevonden!

Mijn dochter vertelde een heel verhaal over mijn verhoogde cortisol en over adrenaline, wat ik niet kan herhalen vanwege het complexe ervan. In die instelling zeiden ze nog dat ze tot nu toe nog niemand met zo'n hoge waarde hadden aangetroffen, namelijk 90, die van dochter is bv 16. Ik probeerde het hele verhaal in te korten om het begrijpbaar te maken en het kwam hier ongeveer op neer: mijn adrenaline is 'op' en dat is overgenomen door cortisol. Als dit op is, kom je in een burnout met een hoop klachten. Vandaar dat er gezegd werd, je zit binnen een jaar in een burnout met die hoge waardes. Wat las ik nu in het boek De Hormoonfactor van Ralph Moorman, dat adrenaline een vetverbrander is, maar cortisol slaat juist vet op. Dus wat ik ook eet, wordt opgeslagen in vet. Dat kan dus heel goed kloppen bij mij! Mijn hormoonhuishouding ligt met andere woorden helemaal overhoop, niet gek ook met een menopauze erbij.
Maar waardoor krijg je nu verhoging van adrenaline en cortisol? Dat is door stress (spanningen, angsten e.d.). Nu leef ik al jaren in een 'moeten' van alles. Voel me niet erg stressig, want dit gevoel is mij gewoon geworden. Van buiten ben ik dan ook meestal heel erg kalm. Ik maak me wel snel druk om iets, dat wel.

Alles op een rijtje:
  • jarenlange stress
  • verhoogde cortisolwaarde
  • op weg naar burnout
  • klachten zoals overgewicht, hoge bloeddruk en hartritmestoornissen
Ik moet echt dus hoognodig afvallen zodat de klachten verdwijnen, daardoor moet de cortisol naar beneden door minder stress te hebben. Zeer ingewikkeld allemaal, maar ik snap het wel.

Dat afvallen lukt maar niet, daardoor neemt alles toe. Ik heb nu echter wat aanknopingspunten om verder te gaan met mijn zoektocht. Om de hormonenbalans weer in orde te krijgen, zijn er ook bepaalde voedingsvoorschriften c.q. aanpassingen, want datgene eet ik in feite al. Wel moeilijk, want voor vegetariers is het niet beschreven, alleen voor vleeseters. Zuivel wordt in eerste instantie niet aangeraden, maar daarom weer wel voor vegetariers omdat ze geen vlees eten. Koolhydraten drastisch minderen, liever zelfs geen. Moet hier en daar wat weglaten, op tijden passen, andere combinaties. Letten ook vooral op glycemische waarden, zoveel mogelijk stomen, weinig bakken enz.

Wat ook een hele belangrijke is dat ik mezelf al jaren geen leuke dingen gun om te doen. Natuurlijk koop ik best iets leuks waar ik blij van word, maar iets leuks doen is er weinig bij omdat er zoveel hier gedaan 'moet' worden. Ik voel me snel schuldig al zit ik bv maar een kwartiertje te borduren of zoiets dergelijks en doe dat in feite niet zo vaak. Een half uurtje vitragehaken is niet erg, dat is iets nuttigs en voelt goed. Dit zal dus ook moeilijk zijn die knop om te gaan draaien om de boel de boel te laten en in de steek te laten voor iets compleets nutteloos wat leuk is. Maar juist dan krijg ik de zenuwen wat ik dan weer niet kan doen in die tijd. Dat is een bekend cirkeltje waar ik uit moet om de stress naar beneden te krijgen en zo te kunnen afvallen.
Ik probeer als eerste maar niet meer over te werken, flexibel werken is wat anders. Als ik eenmaal thuis werk, kan ik de knop niet om zetten te stoppen omdat ik eindelijk eens door kan werken zonder oponthoud en heb dat adrenalinegevoel in me wat in werkelijkheid dus de cortisol is om maar door en door te gaan. Dat is dus heel erg funest voor me.

Ik ga nu verder met de verkregen sleutels en pas hier en daar al wat aan. Na de examens van mijn dochter gaan we samen beter in op wat het beste is in mijn geval welke voeding precies, wanneer en hoe. Er komen nog wel wat vervolgblogjes hier net zo lang ik wel ga afvallen en vooral het hoe.
Ik ben al begonnen met een extra wandelingetje met de hond per dag voor beweging, verse zuurstof en rustig te worden :-) Al is het lopen nog steeds niet prettig met dat vallen van afgelopen maand.

Er is werk aan de winkel om die stress te verminderen, zelfs al voel ik niks omdat dat zo gewoon voelt! Prioriteit nr. 1. Leukere dingen ondernemen dan alleen maar werken!

woensdag 22 februari 2012

Boeken sorteren

Nu ik ongegeneerd in andermans boekenkasten kan neuzen via de blogjes en met name de opruimblogjes, valt me op dat iedereen daar toch een andere manier op na houdt qua opruimen. Ieder z'n keuze uiteraard, maar ik ben altijd een voorstandster geweest om boeken tot aan de plank voor netjes in een rij te zetten en niet naar achteren te duwen tegen de achterplank. Je creëert daardoor al snel allerlei ander spul op de planken voor de boeken. De boeken zijn ook niet allemaal even breed en daarom heb ik liever alle boeken tegen de voorkant aan. Ik sorteer ze niet op kleur zoals nu erg in is, maar op onderwerpen en alfabetisch op auteur. Hele series ruk ik gemakkelijk uit elkaar om ze maar bij het onderwerp zelf neer te zetten. Mijn streven is ook altijd niets op de boeken te leggen, maar na verloop van tijd moet ik weer een boek ergens kwijt, kan dat niet en komt het er weer automatisch bovenop. Als er nergens meer wat op kan, is het tijd voor een grondige reorganisatie.

Aan een boekenkast kun je vaak merken met wat voor persoon je te maken hebt. Dat klopt altijd wel aardig. Benieuwd naar mijn boekenkasten? Oké hier komt wat ik zoal in de boekenkasten en op de planken heb staan:

Beneden in de kamer heb ik twee grote Billy-kasten staan met extra bovenstukken, 8 planken met:
  • Kunstboeken (5 planken)
  • Teken en schilderboeken (1)
  • Kookboeken (1,5)
  • Symbolen en symboliek (1)
  • Mythologie enz. (1)
  • Spiritualiteit (5) 
  • Computerboeken (1,5)
In de kamer staat ook nog een kast met twee deuren met drie planken over:
  • Tuin, planten, dieren, milieu
Boven heb ik op een kamer vier witte Billy's staan met:
  • Handwerkboeken en -tijdschriften, zelfmaakmode enz.
  • Gezondheidsboeken
  • Natuurboeken
  • Encyclopedie
In de gang een brede boekenplank met drie planken:
  • Literatuur en gewone romans
  • Woordenboeken enz.
  • Grafische boeken
Op en in de nachtkastjes diverse stapels:
  • Gezondheidsboeken, tijdschriften, spirituele boeken en kaarten
Op zolder stapels met:
  • Brei- en haakboeken en -tijdschriften, strips en kinderboeken
En soms doe ik er ook weg om weer plaats te kunnen maken voor nieuwe. Ik koop tegenwoordig nooit meer romans, krijg ze, lees ze en geef ze naderhand soms ook weer weg. Zo ook met gewone tijdschriften. Een gedeelte van de boeken zijn ook afgeschreven biebboeken en die doe ik ook na een poos weer weg.

Kortom, ik lees dus vaak, eigenlijk iedere dag, blader vaak en veel. Vandaag werd me gevraagd wat ik lees. Tja ik wissel af, net waar ik op dat moment zin in heb. Vandaar dat er ook stapels naast mijn bed liggen, van alles wat dus.

Zeer binnenkort moet ik een boekenkast in de kamer leeg gaan ruimen omdat de kast zelf nu een stukje naar voren helt. Beetje eng en wil een ravage voor zijn. Een gedeelte is door een richeltje van het laminaat gezakt namelijk.
Weer werk aan de winkel. Dan te weten dat juist die kast zo netjes opgeruimd was. Zul je net zien :-)

dinsdag 21 februari 2012

Helaas ...

Mijn browser wordt helaas niet meer ondersteund door Blogger. Daarom kan ik vanaf nu helaas hier geen nieuwe blogs meer maken!
Ik word verplicht Google Chrome te installeren. Wat ik wel een poosje heb gedaan, maar daar niets als grote problemen mee ondervond vanwege internet explorer 8, die ik niet kan uploaden naar 9, omdat ik Windows XP op mijn pc heb staan.
Zoals denk ik nog 50% van de bevolking!

Ik weet dit even niet op te lossen en weet dus ook niet of dit ook einde blogspot voor mij gaat worden hier.
Ik ga zoeken naar een oplossing en anders wijk ik uit naar naar Weblog of Wordpress of zo als zij nog wel internet explorer 8 ondersteunen.

Misschien weet iemand hiervoor nog een oplossing?

Ik hoop snel, indien tenminste mogelijk, weer wat van me te laten horen.

Dit blog is via een andere weg nu geplaatst.

Update: 22/2
Dank voor de tips! Ik heb Firefox vandaag geïnstalleerd en kan meteen weer in berichten hier en ook weer blogs schrijven :-) De letters komen echter hier minder duidelijk over dan in Internet explorer, maar wel weer beter dan Google Chrome. Waaraan dat ligt, geen idee. Maar ik kan weer bloggen in ieder geval via Firefox!
Ik zie dat de klok rechts er hier in Firefox zwart uitziet en in internet explorer wit.

maandag 20 februari 2012

Alleenstaand moederschap

Ik heb er wel eens over geschreven dat ik een alleenstaande ouder ben met een dochter. Al na een week na haar geboorte was dat zo. Ze huilde teveel en daar kon de vader niet tegen. Was hij echter de deur uit dan was ze meteen stil. Overgevoelige baby dus. Maar goed, daar wil ik niet over bloggen, wel hoe ik dat altijd financieel gered heb in mijn eentje, door o.a. al heel vroeg te gaan consuminderen op vele gebieden!

Ik had, nadat mijn dochter geboren was, een baan van 28 uur. In het begin paste mijn moeder op tot er plaats was in het kinderdagverblijf. Na 3 maanden was er een plekje vrij en is ze daar tot haar 4,5 geweest voor 7 dagdelen, terwijl ik die dagdelen werkte. Ik vond dit vreselijk, maar ik wist wel dat als ik zou stoppen het ook moeilijk was om jaren later weer een baan te kunnen vinden. Bovendien had ik een eigen huis, zelfs met 2 hypotheken. Ik moest wel. De 2e hypotheek moest ik ooit nemen toen ik ging studeren om de 1e te kunnen aflossen. De percentages waren echter veel hoger dan nu. Geen 2 of 5%, nee 18%! Ik wilde daar ook zo snel mogelijk vanaf en heb al het extra's wat ik kreeg aan vakantiegeld en de 13e maand daarin gestopt om vroeger af te lossen.
Ik heb echter nooit een bijdrage ontvangen van de vader. Ik heb dat zo gelaten en ben er nooit tegenin gegaan. Liever geen gedonder steeds en rust in huis. Doordat de 2e hypotheek in een paar jaar geheel was afgelost, werd het bedrag daarna ook steeds lager van de 1e hypotheek. Op een gegeven moment betaalde ik nog maar 76 gulden per maand voor mijn huis en zou dat nog 20 jaar moeten doen. Dat was altijd mijn redding geweest. Geen grote uitgave voor huur of hyptheek anders had ik het nooit kunnen redden!

Aan de kinderbijslag ben ik nooit gekomen en heb ik gespaard voor mijn dochter voor als ze ooit de deur uit zou gaan of studie. Dat kon ze dan gebruiken voor de aflossing van een studie of voor de aanbetaling van een huis. Daar kwam ik nooit aan.
Ik heb dus alles betaald met alleen mijn salaris als secretaresse zijnde toen bij een instelling die gesubsidieerd werd door de gemeente. Normaal salaris. Het was daarom nooit een vetpot, maar ik heb alle eindjes altijd netjes aan elkaar geknoopt. Ik zette de tering naar de nering zeg maar. Kocht alleen iets als ik het echt kon betalen en maakte nooit schulden.
Ik heb nog even bij een groepje gezeten met alleenstaande moeders in de hoop wat goede tips te krijgen, maar merkte toch dat ik totaal anders was, ook totaal anders handelde en met geld omging e.d. Ik had geen schulden, zij wel. Mijn kind ging echt voor alles. De moeders daar vonden de kapper veel belangrijker dan melk te kopen. Ik hoorde daar niet thuis en ben daarom snel gestopt met die bijeenkomsten. Hulp had ik niet nodig. Wel af en toe een luisterend oor en daar had ik mijn moeder gelukkig voor.

Kleding maakte ik voornamelijk zelf, ging naar tweedehands kledingbeurzen en verkocht ze zelfs. De kleding met een klein naadje stuk, was dan bespottelijk laag in prijs. Die kocht ik bijvoorbeeld, repareerde het en verkocht het de volgende keer weer op zo'n beurs. Zo heb ik met kwartjes en guldens steeds wat kleine winst gemaakt. Van een lapje stof van de markt, maakte ik twee dezelfde rokjes of twee broekjes. Een voor mijn dochter en een om te verkopen. In de tweedehands winkel hing namelijk ook een rek met nieuwe kledingstukken die niet hoog geprijsd werden. Voor een broekje vroeg ik bv 7 gulden en een strokenrokje 7,50. Het was 70/30%. Er ging 30% nog naar de winkel zelf. Maar daardoor was het rokje voor mijn dochter helemaal gratis en wat over was kon ik weer samen met andere kledingstukken zoals schoenen kopen. M.a.w. toen ze klein was, speelde ik helemaal quitte met de uitgave van haar kleding en heeft me dat dus niets extra gekost behalve eigen energie en tijd.
Het leuke was dat mijn dochter toen ze naar de middelbare school ging een vriendinnetje kreeg die daar dichtbij die tweeedehands winkel woonde. Je raadt het natuurlijk al. Die moeder kocht daar vaak juist die kledingstukken :-)

Onze uitjes waren veelal naar speeltuinen en kinderboerderijen. Ik ploos de krant uit naar gratis kinderactiviteiten of we gingen naar rommelmarken/ kringlopen.
Vanaf haar 6e zat mijn dochter niet meer bij de buitenschoolse opvang (ik kwam er later achter dat daar veel probleemkinderen zaten; ik had het alleen gekozen omdat het tussen mijn werk en huis lag. Een jongetje van 6 jaar riep steeds tegen haar dat hij haar ging vermoorden! Vlug eraf daar dus!).
Op haar 7e overleed mijn moeder, mijn steun en toeverlaat in alles en werd ik echt helemaal op mezelf gegooid om het in mijn eentje te redden. De vader kwam weer even in beeld, maar bezorgde meer overlast dan hulp, dus daar kwam al snel weer een einde aan. Tot haar 7e was ze na schooltijd altijd bij mijn moeder, maar nu moest ik dat weer goed gaan regelen, vooral voor vakanties als ik werkte. Zoveel weken had ik geen vrij als een school. Dat lukte met weer buitenschoolse kinderopvang. Met haar 9e wilde ze echt niet meer naar de buitenschoolse opvang en werd ze een zogeheten sleutelkind. We hadden een hondje en ze was daarom niet echt alleen thuis. Ze moest me altijd meteen bellen wanneer ze veilig thuis was uit school. Een uur later kwam ik pas van mijn werk. In die tijd zat ze dan tekenfilmpjes te kijken achter de tv. Gelukkig was het geen kind dat kattenkwaad uithaalde of zo. Maar toch vond ik dat niet prettig en kon ik het gelukkig weer regelen dat ze bij een vriendinnetje bleef. Super aardige moeder die me dat aanbood!
Door het overlijden van mijn moeder veranderde er veel. Ik ging terug naar 20 uur werken, want er moest allemaal teveel georganiseerd en geregeld gaan worden. Ik verdiende toen nog maar net zoveel (of weinig) als iemand met een uitkering. We gingen verhuizen naar mijn moeders huis (wat ook mijn geboortehuis is en heel veel herinneringen heeft) waarop een hoge schuld zat. Mijn eigen huis moest worden verkocht om ook een gedeelte van het hoognodige onderhoud te kunnen bekostigen. Haar wens was altijd dat ik daar weer ging wonen en die wens heb ik ingewilligd. Met heel veel emoties erbij heb ik er in mijn eentje een jaar overgedaan de beide huizen op te ruimen en zijn we verhuisd. Ik vond het heel moeilijk haar spullen weg te doen en deed daarom maar meer spullen van mezelf weg. Iedere dag ging ik erheen om wat op te ruimen, soms zat ik alleen maar te huilen. Van de winst van mijn eigen huis kon ik een cv aan laten leggen, nieuwe elektrische bedrading, laminaat en een paar deuren en kozijnen vervangen. Toen was alles zo goed als op. Na een paar jaar kon ik gelukkig weer terug naar 28 uur werken en daarna moest ik zelfs 34 uur gaan werken, zo goed als full time dus (dat is 36). Buiten al het geregel om, was dat wel meer salaris, wat we goed konden gebruiken als klein gezinnetje. Al was het nog steeds geen vetpot natuurlijk.

Inmiddels had ik een paar keer weer een nieuwe relatie, maar dat ging allemaal niet goed samen met mijn dochter omdat we een leven hadden opgebouwd zonder en ze erg veel moeite had mijn aandacht te delen met iemand anders. Ik begreep haar heel goed. Bovendien had ik overigens vaak ook wel mijn twijfels over de klik met zo'n relatie. Ik koos uiteraard 100% voor mijn dochter. We hebben een goede band en dat wil ik zo houden.
Als ik erop terugkijk, is het best wel zwaar geweest, maar op die momenten doe je het gewoon, denkt er niet over na. Al met al is het goed gegaan, zijn er juiste beslissingen genomen. In die tijd was ik aldoor al aan het consuminderen, mijn voorbeeld was mijn moeder geweest; het bekende naoorlogse leven wat behoorlijk sober was. Je pikt toch automatisch wat op van zo'n leefstijl.

Nu ik niet meer voor mijn dochter hoef te zorgen, al blijf je dat in zekere zin altijd nog doen, blijft er voortaan iets meer over om te besteden voor mezelf. Eindelijk na zoveel jaren kan ik zelfs hier en daar wat gaan opknappen aan het huis. Ik leef niet bepaald in luxe. Vaak heb ik het idee te kamperen in eigen huis. De keuken stamt nog uit 1945, idem de badkamer. Ik had dat natuurlijk meteen aan kunnen pakken met het gevolg nu in grote schulden te zitten. Ik heb het anders gedaan en voornamelijk geïnvesteerd in mijn dochter. Ze heeft nu haar master en volgt ook weer andere studies.

Ik ga gewoon door met consuminderen zoals ik altijd heb gedaan. Dat wat ik overhoud, gaat nu naar mezelf en het huis/tuin. Stukje bij beetje zal het opgeknapt worden, al zal het lang duren. Ik ben een doorzetter en ooit zal het er net zo uitzien als bij een ander! Mijn moeder had het zelf namelijk bewust nooit bijgehouden/opgeknapt vanwege het 14-jarig proces(!) met mijn vader om te scheiden en de mogelijke verdeling.
Hopelijk is het wel ooit helemaal gemoderniseerd nog voor mijn dochter het ooit op haar beurt erft ... Alles wat ik doe, gebeurt in overleg met haar. We gaan weer verder met 'ons project'. Alle kleine beetjes helpen.

Nu kan de lezer ook misschien een beetje beter begrijpen waarom ik consuminder en waarvoor.

zondag 19 februari 2012

Verslaving

Verslavingen heb je in verschillende vormen en ook waarvan. Ik heb het nu niet over drugs of alcohol, zelfs niet over koffie of chocolade! Nee, de verslaving van de kick en de spanning die kringloopbezoeken kunnen meebrengen. Kun je dat ook verslaving noemen? Dacht het wel.

Jaren geleden toen mijn dochter nog klein was, ging ik erg vaak. Meestal voor kinderdingen. Pluisde de kranten uit en had een hele route voor rommelmarkten uitgestippeld in de buurt. Mijn dochter mocht dan even naar haar oma (de goedheilig man let het hele jaar tenslotte op) en wat later mocht ze ook gewoon mee. Ook mijn moeder ging af en toe mee en ook zij vond het steeds leuker worden met haar aow'tje zonder pensioen. Ik was wel selectief met wat ik kocht en kocht niet zomaar iets voor het kopen zelf. Ik moest er ook echt iets mee doen of gebruiken (of de goed heilig man) vond ik, anders moest ik het laten staan.
Ik merkte dat de spanning te gaan en niet weten wat je tegenkwam groter was dan het kopen zelf. De kick die het gaf voor een prikje iets leuks te hebben gekocht voor zo weinig. Vaak zat er nog wel veel werk aan vast voor het opknappen. Alleen het schoonmaken, schuren e.d. al. Een likje verf of met wat textiel iets fixen gaf veel voldoening en de kick was dan ook heerlijk. Iedere cm werd zo veroverd en werd het iets 'eigens'. Een nieuwe soort hobby was aangebroken voor me.

Maar toch ergens voelde het ook als een soort van moeten aan, bang als ik niet zou gaan, iets net zou mislopen wat de moeite waard was. Toen ik dat besefte, ben ik bewust minder gegaan en schrapte sowieso de routes voor rommelmarkten. Ik hoorde dat eigenlijk van een kennis die dat gevoel heel sterk had en de vreselijke drang had steeds te moeten gaan en niet meer zonder kon. Wauw dat klonk wel heftig. Zo wilde ik niet zijn of worden en testte dat meteen uit. Gelukkig had ik nog genoeg spanning en kicks over bij het bezoeken van tweedehands kledingwinkels en -beurzen. Af en toe wat kringloopwinkels en heel langzaam zwakte in de loop van de jaren alle bezoekjes zelfs af, omdat mijn dochter het absoluut niet leuk meer vond en die kick er niet meer van kreeg, eerder het tegenovergestelde.
De laatste jaren ging ik misschien alleen een keer in de zomer- en kerstvakantie en dan had je het wel gehad.

Nu betrap ik me er echter op dat ik de laatste weken weer iedere week ga. Dat komt natuurlijk ook dat ik steeds zo leuk slaag. Als je niks koopt, stel je het langer uit om weer te gaan, ik tenminste wel. Na het boodschappen doen, denk ik dan, zal ik toch maar even binnenwippen voor het geval dat er iets heel leuks ligt? En ja hoor, daar ga ik weer ...
Nu kost deze hobby niet veel gelukkig en breng ik tegelijk ook vaak iets weer weg. Dat scheelt natuurlijk ook. Ik zie het ook als een soort uitje en ben supergelukkig als ik iets moois tref. Tja, ik bezie het maar als een soort tussenfase. Het gaat wel weer over. Ik ben niet echt verslaafd tenslotte of zeer fanatiek. Nu even die kick, maar als ik een paar keer voor niks ga, is het ook zo weer afgelopen.

Waar ik me wel op betrap, is meteen zo'n bezoekje te combineren met een winkel daar ergens in de buurt. In het geval van afgelopen zaterdag bijvoorbeeld een leuke actie voor kattenvoer voor heel weinig bij de 'mannelijke Boerinnenvereniging'.
Eens een consuminderaar, altijd een consuminderaar, zeg maar ;-)

zaterdag 18 februari 2012

Zero waste en de buren

Nu ben ik al een poosje veel bewuster aan het omgaan met afval. Niet tot helemaal zero maar al wel heel wat minder. Om de twee weken kunnen wij de grijze bak aan de voorkant zetten, wat ik wel meestal doe, al zit de bak lang niet meer zo vol als eerst en ik zou het gemakkelijk zelfs nog 2 weken langer kunnen volhouden en soms wel 4. maar het idee dat ik ineens veel afval zou hebben met bv opruimen, zet ik de bak toch maar iedere 2 weken aan de straatkant. Maar wat blijkt nu, ik had al zo'n vermoeden, wat deze week extra werd bevestigd. Buren hebben het denk ik in de gaten dat ik steeds minder afval heb doordat ik bewuster boodschappen doe met minder afval en gooien dus diverse vuilniszakken in de mijne! Ik weet niet welke buren, maar ik vind dit toch wel hondsbrutaal! Het was nog een hoop plastic afval ook nog wat ze dus net zo gemakkelijk in een doorzichtige plastic zak aan de straat kunnen zetten! Dit laatste ergerde me zelfs nog het meest.
Ik vind afval ook een soort van privacy en ik hou er niet van als een ander mijn bak open doet en hun vuil, hun privacy, erin deponeren. Ik gebruik nooit vuilniszakken, altijd kleine zakjes van brood e.d. dus alles is goed te zien wat ik gebruik aan voedsel e.d. Ik bespaar met mijn afval en een ander gooit het bij mij in de bak! Wel heb je ooit! Ze kunnen dan of hun vuil naar de vuilstort brengen tegen betaling of zelf eens drastisch gaan minderen. En als het nu vriendelijk gevraagd wordt voor een keertje, nee gewoon brutaal erin gooien. Vanaf nu gaat mijn bak alleen nog maar naar voren als hij echt vol is en ook niet meer 's avonds, maar 's ochtends heel vroeg. Zoiets hoort niet en probeer ik wel te voorkomen voortaan!

vrijdag 17 februari 2012

Vierkante Meter Tuin

Laatst was ik bij de 'mannelijke Boerinnenvereniging' en daar zag ik een mooie moestuinbak onderverdeeld in 16 vakjes, de zgh Vierkante Meter Tuin. Vier planken van een meter breed, ongeveer 20 cm hoog en op iedere hoek ijzeren beslag. Bovenop kleine uitsparingen om dunne latjes eroverheen te klemmen om zo 16 kleine vakken te maken. Het plaatje gaf voornamelijk allerlei soorten salades aan, maar er stond tekst bij voor groenten, kruiden en fruit. Gezien de prijs vond ik het eigenlijk wel meevallen. De ene week was ik gaan kijken, toen wat nachtjes slapen en uiteindelijk toch gaan kopen.
Vorig jaar was ik nog van plan het zelf te maken. Maar dat is er niet meer van gekomen. Het is tenslotte gemakkelijker met een voorbeeld erbij. Dit kan ik echter nooit voor dezelfde prijs maken. Vooral dat ijzeren beslag maakt zoiets ook duurder. Ik ben dan ook niet van plan mijn hele moestuin ermee vol te zetten. Tzt maak ik die wel zelf zonder ijzeren beslag, maar met gewone hoeksteunen die ik al heb. Alleen het vervoer van 2 meter lange planken is weer even een punt om dat beter uit te zoeken. Te bezorgen is ook weer meteen duurder. Gemakkelijker zou zijn, direct de maat van een meter breed.
Voorlopig heb ik weer een bouwpakketje. Binnenkort maar eens in elkaar zetten. In de winkel zag het er goed en stevig uit. Hopelijk dat de hond er straks uit blijft door die vlakkenverdeling bovenop.
Deze Vierkante Meter Tuin zet ik dan dichtbij het huis en niet achteraan in mijn moestuin. Nog even een goed plekje daarvoor gaan zoeken, in ieder geval niet in het rengebied van de hond. Ik denk dat ik er aardbeiplantjes in ga zetten.
Nu de lente nog :-)

donderdag 16 februari 2012

Ons dagelijks brood

Bijna al het brood wat we kopen is vers en van dezelfde dag. Tegen het einde van de dag ligt het vaak afgeprijsd. In de supers zie je nooit meer het brood van gisteren liggen. Ik denk dat wat over is naar de Voedselbanken zal gaan. Tenminste dat hoop ik!
Toch smaakt het brood van tegenwoordig van gisteren, eergisteren en zelfs van eergisteren nog hetzelfde door allerlei toevoegingen. Maar ook als je het direct in de diepvries legt, gaat er weinig aan smaak verloren. Althans dat is mijn mening.
Nu ben ik meer van de 'biologische' broden en neem alleen af en toe een uitstapje naar het Allison brood omdat ik dat gewoon beter vind smaken en niet alleen in elastisch gebakken meel met lucht zit te happen.

Bij de natuurwinkels kun je vaak nog vragen of ze nog iets in de diepvries hebben liggen als je broodje niet op de schappen ligt. Vaak ligt er nog iets en gaat er dan nog 10% af. Weer leuk meegenomen, want broden daar zijn aan de duurdere kant in vergelijking bij de supers of je moet hun 'huisbrood' hebben dat valt de prijs vaak heel erg mee. Alleen dat is altijd snel uitverkocht en ik kan door de week daar niet om 10 uur al op de stoep staan, alleen in het weekend.

Nu las ik op internet dat een bepaalde bekende bakker op de markt, laat ik hem voor het gemak 'Tegelpaadje' noemen, voortaan biologisch brood verkoopt en dat je dat zelfs via internet kan bestellen en betalen om het daarna op te halen. Ik liep dinsdagmiddag over ons piepkleine marktje met heel weinig kraampjes en stapte op 'Tegelpaadje' af. Het biologische brood zag er prima uit en goed in prijs ook in vergelijking met de natuurwinkels. Deze week eens uitproberen naar de 'beet' en smaak. Als dat voor herhaling vatbaar is, ga ik maar eens vaker het brood daar halen. Tenslotte is iedere euro er weer een niet waar.

Met schroom vroeg ik tevens of ze nog brood van gisteren hadden voor de hond, want ik zag hun beruchte karretje niet staan voor de kraam met deze aanbieding. Wat zullen ze dat vaak horen dat het voor de hond is en dat mensen het gewoon zelf verorberen dacht ik nog. En natuurlijk groot gelijk hebben ze! Onze hond eet echter liever brood als brokjes. Brokjes eet hij alleen als hij hele erge honger nog heeft. Ze staan klaar en hij doet er zeker een week over. Brood ziet hij als zijn prooi. Waakt er de hele dag over, sleurt het overal mee en pas als ik thuis ben, scheurt hij het aan stukken en eet het braaf op. Mij prima hoor, dan krijgt hij toch iedere dag zijn broodprooi. Overigens krijgt hij ook nat voer, meestal de resten die de poezen laten staan en dat is altijd een mooie maaltijd nog voor hem. Laten ze niks over, krijg hij apart nog wat. Meneer de hond houdt ook niet van wit elastisch brood en wil alleen bruin brood, het liefste ook met een 'beet', maar dat laatste vindt bruintje een beetje overdreven voor een hond en ook een beetje duur, al mag hij daar wel altijd de korstjes van hebben. Die gaan er altijd gretig in.

Maar om terug naar het 'Tegelpaadje' te gaan. Er was inderdaad nog bruin brood van gisteren. Kijk ook dat scheelt weer in de kosten. Toch maar vaker naar de markt waar de gulden een daalder waard is. Hoe zou dat tegenwoordig eigenlijk heten? Waar de euro een dubbele waard is of zo?

woensdag 15 februari 2012

Alweer pech

Alles komt in drieën zeggen ze toch. Dan moet het nu toch echt stoppen. Eerst mijn nek met een soort spit, dan het uitglijden met de fiets en krijg dikke knieën en vanavond viel ik op de granieten keukenvloer door mijn voet die sliep. Ik nam een stapje en dat ging, nam er weer een en hup daar sloeg mijn rechtervoet dubbel en naar binnen. Sliep dus toch nog blijkbaar. Gedraaid viel ik op mijn achterste en met pols ving ik gewicht op. Nee, niet weer vallen! Mijn voet zet op en doet behoorlijk pijn. Spierpijn en stijf. Ijsblok erop nu. Ik strompel i.p.v. dat ik loop. Kan nu zelfs de trap amper op en af. Toch maar naar de dokter morgen als het zo blijft, kan hij meteen even kijken naar de valpartij van mijn knieën en opnieuw kijken naar mijn nek.
Wat moet ik toch met dat vallen. Word ik zo gedwongen rust te nemen of zo. Ik BAAL hiervan! Allemaal niet ernstig gelukkig, maar vervelend vind ik dit WEL!

Update 16/2 : Doktersbezoek: Ik heb nu dus een verstuikte enkel en slijmbeurs in knie is geraakt+ opgezet + vocht ... Weer pijnstillers.

dinsdag 14 februari 2012

Doorgeslagen slagroom

Ik koop het bijna nooit, maar dit keer had ik weer eens een bekertje slagroom meegenomen om zelf te kloppen. Nu ben ik daar niet zo goed in moet ik toegeven. Met of zonder een handig apparaatje (slagroomklopper, garde, handmixer enz.) daarvoor, het is me nog niet echt ooit goed gelukt moet ik eerlijk bekennen. Of het blijft vloeibare koffiemelkdikte of het slaat te ver door tot boter. De juiste tussenweg kan ik maar niet bereiken.
Ook deze keer weer net te lang doorgegaan en ja hoor: boter! Nu was het maar een klein bekertje, dus was het even feest hier voor alle dieren, die het niet uit maakte of het boter was geworden. Heel tevreden zitten ze nu hun snorren te wassen :-) Van hun mag ik vast wel vaker de slagroom doorslaan.
Heeft iemand nog goede tips voor me misschien dat het niet meer mislukt?

maandag 13 februari 2012

Slobkousen

Wat een heerlijk ouderwets woord: slobkousen! Ben het alleen maar tegengekomen ooit heel lang geleden in de Donald Duck dat een Disneyfiguurtje zijn slobkousen zou opeten als iets niet zou lukken in het verhaaltje. Op het laatste plaatje zat hij inderdaad aan zijn slobkous te knabbelen. Was dat niet in een verhaal van Tom Poes en Olli B. Bommel? Zou overigens ook best Dagobert Duck kunnen zijn. In die tijd dat ik het las, vond ik het maar rare dingen die slobkousen. Zag ook het nut niet zo daarvan in, echt een modekledingstuk uit vervlogen tijden. Soort beenkappen met bandjes onder de voeten met een stuk stof over de wreef, vaak met knopen.
Maar dan ineens komt het in de jaren tachtig onder een ander woord en anders in rekbare vorm terug. Vaak zelfgebreid in allerlei felle kleuren. Vooral kinderen dragen ze. Deze kleuren zijn ook vaak afgestemd op andere kledingstukken zoals handschoenen. Ze zijn nu in tegenstelling van de slobkousen zonder bandjes onder de voeten en ook geen stukken over de wreef of knopen, gewoon recht en heerlijk rekbaar. Ik heb het nu natuurlijk over de beenwarmers.
Dan ineens zijn ze weer van het toneel verdwenen omdat de mode zo snel verandert. Maar dit jaar zijn ze na lange tijd weer helemaal in. Niet meer zelfgebreid, maar wel fabrieksbreisel, lekker slobberig als een soort stuk dikke maillot bij je enkels tot bijna aan de knie. Er komt in ieder geval nog wel een stukje 'slob' in voor: slobberig! Ik heb ze ook gekocht, lekker warm! Niet zo meer eigenlijk voor mijn leeftijd om er zo hip bij te lopen, dus verstop ik ze lekker onder mijn lange broek. Ik heb het daarom niet over mijn beenwarmers, maar slobkousen ;-) Lekker aandikken dus.
Nu pas begrijp ik waarom er ooit slobkousen hebben bestaan en zie ik er het nut ook van in. Heerlijk warm met erge koude dagen! Vooral buiten! Mag ook wel na een halve eeuw toch ;-).

zondag 12 februari 2012

Sluikreclame

Afgelopen zaterdag was ik weer bij mijn favoriete natuurwinkel geweest. Dit keer was er een leuke aanbieding, namelijk een groente- en fruittas voor 7,50 euro. Er zat in: een net sinaasappels, een zak met appels, een zak aardappels, een net uien, een bakje champignons en een zakje rucola. Niet gek dus voor die prijs en alles biologisch. De boodschappentas zelf is ook herbruikbaar van stevig plastic zoals ze nu tegenwoordig worden gemaakt. Uiteraard straalt de boodschappentas de huisstijl uit van EkoPlaza met gebruik van hun frisse kleuren paars en groen en hun logo.

Bij andere supers hangen ook tassen met eigen logo en eigen uitstraling bij de kassa's te koop. De plastic rollen gaan immers verdwijnen. Heb je geen tas bij je, dan kun je er een kopen. Inmiddels zullen velen een hele stapel thuis hebben liggen van die sterke boodschappentassen van allerlei supers. Bij opening van een filiaal, heb ik al 2 x een boodschappentas cadeau gekregen. Ik leg er altijd standaard een stel in mijn auto zodat ik er altijd bij me heb. Ik probeer zoveel mogelijk met dezelfde tas van die super dan te winkelen (veelal oudjes dat ze niet opnieuw moeten worden betaald!), maar dat lukt niet altijd en dan neem ik een vrij neutrale zoals die van de Action maar mee. Toch vind ik het ook wel grappig dat je mensen ziet met tassen van de Jumbo die bij AH gaan winkelen of een van de Aldi bij de Jumbo. Ik vraag me af of de filiaalchef dat ook zo grappig vindt als de klant de deur uitloopt en reclame maakt voor de concurrent of dat hij in zijn vuistje gniffelt dat de klant toch maar mooi in zijn filiaal is geweest. Wie zal het zeggen.
Ik heb in ieder geval weer een sterke boodschappentas erbij. Van dat merk had ik er nog geen. Ik had daar al gezegd, dat ik nu voortaan met hun tas daar boodschappen kom doen :-) Ja, ze wisten dat dit een soort van sluikreclame was vertelden ze me. Maar ach, wat maakt het uit, ik gebruik tenminste een herbruikbare tas! Tassen dus inmiddels. Jij ook?

zaterdag 11 februari 2012

Glazen potjes

Even wat gemijmer mijnerzijds. Mijmer gerust mee zou ik zeggen. Ik wil namelijk wat kwijt over al die glazen potjes als verpakking van voedsel. De meeste verdwijnen richting glasbak en kleine percentages ervan worden hergebruikt als inmaakjampotjes of hobbypotjes. Met name die met van die geruite deksels vinden vaker de weg naar hergebruik dan andere. Menig knoopje en lintje zal teruggevonden worden in zo'n potje.
Geeft dan toch wel te denken voor andere leveranciers dan deze ene van het bekende geruite dekseltje, dat er mogelijk niet alleen op inhoud wordt gelet, maar ook op het hergebruik van de verpakking. Een leuke deksel doet daarom al veel dan. Dus diverse kleuren met stippels zou ik wel leuk vinden of meegaan met de trends zoals nu zou een uiltje, vosje of bambi ook aardig zijn. De trend die nu gaat komen, is een poolhond. Die heb ik dus in het echt, ben dadelijk hieper modern. Ook de stoepkrijttkleurtjes, de pastels, zullen de komende tijd helemaal 'in' gaan worden.

Zo worden er ook drinkglazen gebruikt als verpakkking voor mosterd en chocoladepasta. Of ooit, want ik kom er eigenlijk amper, in de rijen met die schappen bij de gewone supers. Toen ik daar nog wel vaak mijn boodschappen deed, heb ik bewust een paar keer de chocoladepasta in zo'n drinkglas gekocht omdat ik aardig door mijn gewone glazen heen was en zo weer een voorraadje kon aanleggen. Het laatste glas daarvan is nu in gebruik :-)

Met kerstmis verkochten ze ook kant-en-klaar een toetje in een ijscoupe c.q. drinkglas en was dat weer mooi te hergebruiken. Niet sterk, maar toch, het waren glazen. Eigenlijk zouden ze dat met alles moeten doen wat nu nog in glazen potjes verpakt wordt. Zo hoeft het niet de glasafvalbak in gekieperd worden, dus minder afval. En ten tweede heb je er meteen wat aan. Nu kan er natuurlijk gezegd worden, dan krijg je wel heel veel glaswerk van hetzelfde. Nou dan ruil je dat gewoon met de chocoladepasta-eters of met de pindakaasgebruikers met een andere vorm van glas. Of je geeft ze weg. Goed voor de ruilhandel misschien, soort kwartetten ;-) Om de zoveel tijd wel weer een andere vorm maken, dan weer rond, vierkant of achthoekig, hoger, lager, breder, smaller, tapslopend enz. Wel met een leuk dekseltje erop dan hoor :-)
Dit voorkomt weer een hoop plastic verpakkingen, dus duurzaam gebruik van materialen. Glasbakken raken niet meer zo vol. Het glas hoeft niet verpulverd te worden, opnieuw gegoten worden voor ander potjes enz.
Het hoeven niet alleen glazen te zijn als verpakking, toetjesschaaltjes kunnen ook. Grootverpakkingen van voedsel kan ook in grotere schalen worden verpakt. Er zijn genoeg glazen artikelen te bedenken. En als we overvoerd daarmee worden, kan het altijd nog naar de glasbak. Dan is het tijd om weer iets nieuws te bedenken.
Ook ander duurzamer verpakkingsmateriaal kan zo verbruikt worden tot een gebruiksvoorwerp samen met voedsel zoals blik. Maar of de commercie daar zo blij mee zou zijn, betwijfel ik.
We kunnen niet meer terug naar het De Gruytertijdperk. Met een blik naar de winkel voor gemalen koffie :-) En met een eigen tas mee natuurlijk! Gelukkig gaan we met laatste die richting dan weer wel op. Een grote super stopt met de kleine plastic verpakkingstasjes en je kunt daar dan duurzame gaan kopen. Dus tas mee voortaan!
Nu het glas nog ...

vrijdag 10 februari 2012

Onbetaalde bijbaan als portier

Af en toe kun je huisdieren ook wel achter het behang plakken! Ze zijn met dit weer altijd erg onrustig, hebben vaker de gekke vijf minuten, dan willen ze weer naar buiten en een minuutje later weer naar binnen. Het mooiste zou natuurlijk zijn allemaal in een rijtje naar buiten en zo ook naar binnen. Nee, het leukste vinden ze toch wel om me een paar minuten net te laten zitten en dan komt de volgende weer om met vooral veel kabaal te laten horen (in katten- of hondentaal): IK WIL NAAR BUITEN of LAAT ME ERIN, NU. Soms met zeer luide krolse geluiden, terwijl de heren nog wel gecastreerd zijn! Door geen last met de buren te krijgen, laat ik ze natuurlijk wel snel binnen.
In het begin wil ik niet toegeven en denk, ga je gang maar, je bent er net uitgeweest, maar dan komt het hartverscheurende gemiauw of de niet ophoudende klaagzang. Het gaat maar door en door. Na een paar minuten ben ik het beu en sta dan alsnog op. Meteen denkt een ander in diepe slaap, oh leuk, de tuindeur gaat open, ik wil ook. Zit ik net wil de eerste alweer naar binnen. Echt soms word ik er helemaal stapel van! Niet alleen bij de buitendeur, ze willen ook per direct naar de keuken of naar de gang. Lopen een rondje en beginnen weer van voren af aan. Nu deuren open laten staan is veel te koud in dit huis. Dus daar gaan we weer, deur open en deur dicht, een eruit en de volgende weer naar binnen. Meestal kan ik er wel tegen hoor, maar heel soms ... pffft.
Zo zijn ze dus allemaal. De een leert het van de ander en ze leren snel die deugnieten! Net of ze een pact met elkaar hebben afgesloten. Met de andere seizoenen totaal geen probleem, alles is en gaat best rustig. Maar juist met kou begint het weer en mag ik weer constant voor portier spelen. Op die momenten denk ik wel eens om in alle deuren een kattenluikje te laten maken!
Momenteel is het weer muisstil en ligt iedereen te slapen. Zodra ik maar mijn stoel verzet, komt iedereen weer tot leven en begint alles weer van voren af aan. Beweging kom ik dan ook niet te kort.
Oh wat zal ik blij zijn als dit weer en seizoen voorbij is en ook de dieren weer hun rust hebben gevonden :-)
Maar dat hoort er gewoon bij denk ik maar. Ik kan ze ook niet missen! Wat zou het dan akelig stil in huis zijn! Dus een beetje mauwen en zeuren mag wel ;-)

donderdag 9 februari 2012

Rotan en riet

Of rotan en riet nu in of uit is, maakt mij niets uit. Ik ben altijd al verzot geweest op allerlei rieten mandjes en veel daarvan komen van een rommelmarkt of van de kringloop. Ik vind ze nog steeds gezellig staan. Wat minder overigens als er wat kattenklauwtjes aan hebben gehangen, maar goed dat mag de pret niet drukken. Zijn ze te schandalig geworden (de mandjes he ...) is er zo weer een andere. Vooral voor handwerken zijn die mandjes ideaal. Al zien mijn poezen het meer als zachte slaapplekjes (met bolletjes wol erin) en pikken deze dan voor geruime tijd in.
Soms heb ik geluk en tref weer een mooie mand aan in de kringloopwinkels. Ik vind ze leuker dan plastic mandjes. De tand des tijds sloopt sneller plastic mandjes dan die van riet heb ik gemerkt. Dus ben ik uiteindelijk ook beter bezig.

Van de week heb ik een rotankrukje gekocht bij de kringloop (plus twee handwerkboeken). Leuk voor straks buiten als bijzettafeltje of om ergens een plant op te zetten. Nu maar hopen dat de kattenklauwtjes eraf blijven!

Als het warmer weer is en de winter voorbij, kan ik hier en daar wat plannen gaan uitvoeren. Een daarvan is namelijk veel zitplekjes te creëren met niet al te duur spul, dus uitermate geschikt zijn dan tuinmeubeltjes uit de kringloop. Paar weken geleden al een rotan bijzettafeltje gekocht nu dus een rieten krukje. Waar een mens al niet gelukkig van kan worden :-)

woensdag 8 februari 2012

Zoete bataat soep

Weer een nieuw soeprecept verzonnen met wat op moest deze week uit de ijskast. En ik moet zeggen dat deze soep me weer zeer goed smaakte. Was zeker voor herhaling vatbaar. Het mooiste is zo dat ik precies weet wat erin zit en welke hoeveelheden, om er geen last van te krijgen.

De ingrediënten voor de zoete bataat soep:
  • 1 grote zoete bataat (schillen en in blokjes snijden)
  • 4 stengels bleekselderie met groen (klein snijden)
  • het groen van een prei (klein gesneden)
  • handjevol rode linzen
  • portie witte bonen (zelfgekookte uit de diepvries, ongeveer een potje)
  • 1 eetlepel (vegetarische) bouillonpoeder
  • Voor erbij: een geroosterde volkoren boterham met zaden of een dikke plak roggebrood
Koken en klaar. Ik heb er ook nog wat verse peterselie bijgedaan. Gedeelte in de diepvries gedaan voor een dag dat ik laat thuis kom van mijn werk. Ik kan er drie dagen van eten. En weer niks weg hoeven te gooien uit de ijskast!

dinsdag 7 februari 2012

Benzine en autorijden

Ik ben deze week helemaal niet aan het bezuinigen. Door het vallen van vorige week, met nog steeds dubbeldikke knieën en blauwe plekken plus die soort spit nog in mijn nek, vind ik momenteel het fietsen niet erg aangenaam en ga dus met de auto. Wel weer minder beweging, maar dat is zoals het is. Dat is bovendien dan 2 euro 70 per dag aan extra kosten en fietsen is hoofdzakelijk alleen maar eigen spierkracht. Dat tikt dan behoorlijk aan. Maar het moet toch maar even zo, want fietsen is momenteel geen pretje in de kou; het fietst bovendien erg zwaar zelfs. Extra pijnlijk dus met de trappers rond te gaan. Iedere ronde voel ik mijn knieën. Soms moet je gewoon een keuze maken die wat duurder is, maar dan moet dan maar. Ik vind wel weer een ander postje om op te bezuinigen voor die extra tank benzine per maand, nu net dat de benzine juist zo duur is.

Doordat ik met de auto ga, moet ik anderhalf uur eerder opstaan, anders heb ik geen parkeerplekje. Van de week uitgeprobeerd met parkeren en de wegen. Vertrek ik om kwart over 7 is het lekker rustig op de weg en genoeg parkeerplaats. Vertrek ik om half 8 zijn er al filles, ook nog genoeg parkeerplek. Ga ik echter om kwart voor 8 zijn de filles in de stad gegroeid en ook een plekje bemachtigen is niet altijd meer mogelijk. Dat wordt dan weer rondrijden daar in de buurt en zo'n tien minuten teruglopen. Nou dan toch maar voortaan anderhalf uur eerder opstaan om geen filles te hebben en alle keus met parkeren. En eerlijk is eerlijk, achterom kijken in de auto is momenteel ook geen pretje dus heb ik graag ruimte om me heen met het parkeren zelf.
Ik kom op een donkere afdeling als eerste aan. Heb mijn mail al doorgenomen en druppelsgewijs komt de rest. Ik ben al helemaal klaar wakker en anderen moeten nog gaan acclimatiseren met een hoop koffie :-) Voordeel is weer wel dat ik in het licht naar huis kan rijden!

Het houdt ook in dat ik eerder moet gaan slapen, dus eerder cv uit. Daar ik altijd eerst ga lezen, lig ik vroeger in bed. Is bovendien prettiger voor mijn benen nu. Dus al met al spaar ik toch weer wat uit aan de cv kosten hou ik mezelf maar voor, geen pc aan, dus geen elektriciteit of lampen beneden aan.

maandag 6 februari 2012

Witte bonen

Denk ik, kom ik kook witte bonen dat is 'verantwoord' qua lage glycemische waarde. Dus onder de 50 wil dat zeggen bij koolhydraten. Wat blijkt nu, dat ik overal verschillende waardes tegenkom. Zo zou een potje Hak 11 g koolhydraten zijn voor 100 gram op internet, in de winkel lees ik echter 14,9. Maar op mijn pak staat 54,9 per 100 gram. De zelfgekookte zouden dus minder 'verantwoord' zijn dan van die Hak? Vreemd hoor. Bij mij is een witte boon een witte boon. Mischien andere rassen en biologische kwaliteitsverschil, maar dat dan meteen de waarde een verschil van 43,9 is? Ergens klopt er hier iets niet. Drukfoutje? Wat moet je nu geloven en welke lijst is dan goed?

Maar dat mag de pret niet drukken, ik eet gewoon de zelfgekookte.
Ik heb natuurlijk het hele pak (dat was erg veel ...) meteen gekookt in 1 uur en 45 minuten. De rest gaat in porties in de diepvries. Scheelt me misschien wel meer dan 12 uur aan gas (1 kilo gedroogde bonen)!
Eerst 12 uur laten weken uiteraard, water verschonen (de een zegt hetzelfde water te gebruiken om te koken vanwege de vitiamines, de ander zegt juist niet doen i.v.m. geen gasvorming). Ik vond het water er nogal smoezelig grijs uitzien, dus wassen was ook geen overbodige luxe. Gekookt is het een dubbele hoeveelheid aan bonen geworden.
Ontdooien doe ik gewoon in de ijskast of wok het zelfs meteen terwijl ik andere groente aan het schoonmaken ben.

Simpele eenpersoonsmaaltijd en ik kook zoveel mogelijk puur, altijd zonder sausje, vegetarisch, dit keer koolhydraatarm met lage G.I. waarde:

Mijn witte bonen schotel
milde tofu stukjes bakken in olijfolie
1/4 ui klein gesneden (glazig bakken)
portie witte bonen (zelfgekookte)
1 of 2 stengels bleekselderie in stukjes
1 rode puntpaprika in stukjes
1/2 gesneden courgette (eerst in schijfjes dan in flinters snijden)
beetje Keltisch zout of Herbamare

Ik had ook meteen meer gekookt, ook voor de dag erna, maar helaas vond m'n dochter het zo lekker dat ik de volgende dag toch weer moest koken. Bovenstaande gerechten vinden wij het lekkerste en geven ook de minste stofwisselingsproblemen voor ons. Een 1/4 ui meer geeft bv al problemen en blijven we de hele nacht last van hebben. Dan wordt het zittend slapen ... Zo nauw komt het dus altijd met gerechten en recepten bij ons.

zondag 5 februari 2012

Een echte sneeuwschep

Sinds vorig jaar heb ik ook een echte ijzeren sneeuwschep gekocht toen deze in de uitverkoop was en de winter al voorbij was. Daarvoor had ik een armetierig nog door mijn vader zelfgemaakte sneeuwschep, aangetast door houtworm, die ik van mijn moeder had geërfd. Het was gewoon een stuk vierkant geperst triplex in meer lagen, die bevestigd was aan een verkorte houten steel. Het vierkant was al niet meer vierkant zelfs. De steel was vast van een oude bezem geweest en hergebruikt voor dit doel. Het ding zag er niet bepaald als moeders mooiste uit, maar voldeed nog altijd wel. Het had ook wel wat. Zowel het verleden met alle herinneringen aan sneeuw kwam naar boven als de schaamte om het nu te gebruiken.
Vroeger waren er helemaal geen sneeuwscheppen. Er werden alleen maar bezems gebruikt als er sneeuw was gevallen. Tenminste in onze straat, bij mijn oma en andere familieden heb ik ze ook nooit toen gezien. Wij hadden juist iets wat een ander helemaal niet had: een zelfgemaakte sneeuwschep. Wat dat betreft hadden wij allemaal van die vreemdsoortige door mijn vader uitgevonden handige dingetjes in huis. Weliswaar gebruikte ik door de jaren heen tot vorig jaar onze 'sneeuwschep' niet overdag, maar alleen 's avonds. De lantaarns zijn toch aan en de sneeuw refecteert, dus kan ik de sneeuw nog aardig onderscheiden ;-)
Maar vorig jaar was mijn trouwe door houtwormaangetaste sneeuwschep toch echt door ouderdom en houtwormgangetjes bezweken. Het ding stond immers jaar en dag gewoon ook buiten om geen ander hout aan te tasten. Dit jaar gebruik ik dus zoals iedereen ook een echte moderne glimmende ijzeren sneeuwschep. Jaaaaaa, weer terug uit het verleden in de tegenwoordige tijd beland! Ik kan ook net als ieder ander overdag nu sneeuw ruimen :-)

zaterdag 4 februari 2012

Opruimdroom

Vanwege de spierpijn en de kou ben ik gisteren vroeg naar bed gegaan en heb daar heerlijk nog een poos liggen lezen. Doordat mijn slaapritme anders was dan anders ging ik er om 4 uur uit en de hond dacht meteen dat het ook tijd was om op te staan. Hij naar buiten en ik achter de tuindeuren op hem staan wachten tot meneer eindelijk klaar was met enthousiast huppelen en springen in de sneeuw en ik weer terug naar bed kon. Vanmorgen dan ook de meest rare dromen omdat ik zo aan de oppervlakte sliep. Ik werd echter van dat dromen helemaal gestrest wakker. Slapen zou je juist ontspanning moeten geven. Vreemden waren in mijn huis en ik was me aan het verontschuldigen dat ik heel moeilijk kon bukken nu met poetsen en opruimen vanwege de dubbel dikke, blauwe knieën en spierpijn (vooral nek en arm), maar ze keken me aan of ze wilden zeggen dat zijn smoesjes want je loopt toch gewoon en zeiden niets, maar keken alleen maar rond. Ik werd duidelijk niet geloofd. Ik kreeg het steeds warmer en voelde me steeds meer ongemakkelijker in mijn eigen huis. Ik kreeg flink wat beledigingen en opmerkingen te verduren. Klusjes die nodig gedaan moesten worden, waren op zeer vreemde manieren door ze gefixt, waardoor ik me er groen en geel over ergerde en zelfs verplicht was dank je wel ervoor moest zeggen. Zoiets zouden ze bij zichzelf toch ook niet op zo'n idiote manier maken, waarom dan wel zo raar bij mij? De knoppen van de keukengeister zijn gebroken bv en ik moet mijn water even daardoor uit een ander vertrek halen. Daar was bv een bezem aan bevestigd zodat de kraan weer open en dicht kon doen. Vreselijk om te zien, een bezem als geiserknop! En zo nog meer van die rare oplossingen! Alles stond ergens anders. Ik kon niks meer terugvinden, mijn vaste plekken waren allemaal weg. Het huilen stond me hoog, dat ik mijn eigen inbreng daar niet over had in mijn eigen huis. Zelfs toen ik wakker werd, had ik dat huilgevoel nog in me.
Komt dat nu alleen maar dat ik het extra opruimen een week heb laten versloffen (plus overwerken), met goede reden dacht ik zo, en niet ben door kunnen gegaan? Schuldgevoel en angst? Zelfmedelijden soms? Nou hopelijk raak ik het vervelende gevoel weer een beetje in de loop van de dag kwijt. Maar even wat klusjes zoeken dan die ik wel kan doen vandaag en morgen. Ik baal ervan dat ik niet flink door kan gaan. Gelukkig helpt mijn dochter me volgende week mee om de achterstand weg te werken en geen vreemden! Dan kan ik haar kleding vermaken achter de naaimachine. Goede ruil toch?

vrijdag 3 februari 2012

Mijn dochter en de maatschappij

Mijn dochter heeft haar baan, waar ze anderhalf jaar werkte, gisteren opgezegd. natuurlijk niet in een opwelling, maar wel met heel veel wikken en wegen vooraf. Het derde contract was nog steeds niet ondertekend of zelfs uitgereikt en in feite zou ze direct op kunnen stappen, maar ze werkt nog uit tot volgende week. Ze begrepen haar gelukkig wel volkomen. Een beginnend bedrijf, waar ze wel ontzettend veel heeft geleerd in zo'n korte tijd, zowel in positieve als negatieve zin. Je moet naar je gevoel luisteren en als dat maar steeds aangeeft, nu weggaan (als dat om diverse redenen ook echt kan) dan moet je dat ook doen. De huidige werkzaamheden bevielen haar maar matig (zou meer mijn richting zijn denk ik). Ook de financiële kant kan doorslag geven als je als universitair opgeleide met masterdiploma Renaissance (maar hierin is natuurlijk niet veel werk ...) na anderhalf jaar nog steeds een minimumloon ontvangt. Ze is jong en dan zijn er zoveel wegen waarin je nog op kunt gaan om te onderzoeken welke richting je past. Zoals we ook aangeven, als de ene deur zich sluit, openen er zich weer andere wegen.
Ze is momenteel ook nog bezig met het afronden van een andere verkorte HBO-opleiding voedingsleer waar ze binnenkort examens voor heeft, dus kan ze zich daar nu helemaal op gaan richten. Voorlopig zal het daarom weer even uitzendbureau worden, maar nu met ervaring! In ieder geval verdiende ze daar toen al meer dan nu.

Tegenwoordig heb je doelstellings- en functioneringsgesprekken, meer dan vroeger met te behalen doelen. Waar je minder goed in bent wordt geacht daar meer aandacht aan te besteden de zgh leerdoelen. Het begint al op scholen. Wat als je een lief en aardig persoon bent en je wordt gevraagd je meer harder op te stellen (zoals een bitch). Dat zit niet in je aard, hoort niet bij je, wil je niet, druist helemaal in tegen jezelf. Over je heen lopen hoeft natuurlijk ook niet. Wat dat betreft heb ik het idee dat je beter mensen hun talenten kunt benutten en die nog verder kunt laten specialiseren in datgene waar ze goed in zijn. Daar heb je meer aan dan zo blijven hameren op hetgeen je minder kunt. Daar zijn immers weer genoeg mensen van die dat weer beter kunnen. Maar ook daar komt vast weer wel een kentering in zoals met alles. Er komen weer nieuwe generaties en die gaan dat wiel vast weer opnieuw uitvinden de komende tijd. DAT is juist efficient, stressverlagend, mensen zitten weer beter in hun vel, brengt meer op. Maar ja wie ben ik? Ik ben er niet in geschoold, bekijk het puur als een leek. Maar toch weet ik dat het weer die richting op zal gaan! Al die regeltjes zijn mooi, maar op een gegeven moment zijn ze weer achterhaald en komt iets ouds weer terug in een nieuw jasje.

woensdag 1 februari 2012

Spierenpech

Daar zit ik dan met een hete kruik in mijn nek en ijsklontjes op mijn knieën. Jawel hoor, het vriest weer en hup daar glij ik dinsdag bij een flauw bochtje op de fiets al weer om op mijn knieën. In de loop van de dag overal spierpijn natuurlijk en nu met dubbel zo dikke knieën. Net als vorig jaar, alleen toen was het 1 knie. Ik ben me wel bewust van het feit dat ik veel spieren heb!
Dit is van dat verraderlijke weer. Overal gestrooid en waar je het niet verwacht is het nog spiegelglad. Vorig jaar exact hetzelfde. Een paar jaar geleden ook al gevallen, toen op mijn achterhoofd en had een hersenschudding. Dan kijk ik best goed uit en voor ik het weet, lig ik al weer.

Bibberend en duizelig stond ik weer op en liep een stukje. Een man van een jaar veertig vroeg of hij iets voor me kon doen, mijn fiets vast houden of ik even wilde zitten of hij nog even bij me moest blijven. Er zijn gelukkig aardige mensen op die momenten! Toch maar naar mijn werk verder gelopen. Het bibberen en duizelige verdween met het lopen gelukkig, maar toen begonnen de knieën op te zetten en was het niet fijn zo te blijven zitten achter mijn bureau. Op advies van collega toch maar even de huisartsassistente gebeld wat het beste nu te doen: benen hoog leggen + ijsklontjes + straks een paracetamol. En met last toch even langskomen. Dus toch maar thuis gaan werken, zittend met benen op een andere stoel. Vorig jaar moest ik een half jaar een steunkous dragen voor die dikke knie voordat deze weer geslonken was. Nee he, niet weer.
's Avonds behoorlijke spierpijn overal en ook nek heeft ook weer een dreun meegekregen. Toch maar weer een paracetamol genomen. Knieën behoorlijk opgezet, ze kloppen flink en de blauwe plekken komen er ook al aan. Daar gaan een hoop van mijn (opruim)plannen weer. Nou ja, het is niet anders, ik heb het maar te accepteren. Het is 'maar' spierpijn allemaal. De Flow kwam binnen dus dan ga ik me daar maar op storten.

Wie wel ontzettend genoot vandaag dat ik zo maar onverwacht thuis werkte, was de hond. Hij was niet binnen te krijgen met dit weer en genoot van de vrieskou. Hij voelt zijn 'roots' natuurlijk in zijn bloed als poolhond (husky). Erg opgewonden liet hij zich geregeld even zien en verdween dan weer achter in de tuin om alles opnieuw te gaan besnuffelen en al huppelend of grote sprongen nemend.